گروه ورزشی: علیرضا کریمی نخستین ورزشکاری نبود که افتخار ورزشی‌اش را فدای آرمان‌های نظام کرد و قطعا آخرین نفر هم نخواهد بود اما آنچه کریمی و امثال او را دلخور و سرخورده می‌کند نوع برخورد مسؤولان ورزش کشور و عدم پایبندی آنها به تعهداتی است که در قبال چنین ورزشکارانی دارند. پدر این کشتی‌گیر تیم امید ایران در مصاحبه‌‌ای اعلام کرده پس از نخستین اقدام کریمی برای رویارو نشدن با ورزشکار رژیم صهیونیستی به وزارت ورزش مراجعه کرده تا پاداش در نظر گرفته شده برای قهرمانان که قرار بود به همان اندازه هم برای کریمی در نظر گرفته شود را دریافت کند اما به او گفته‌اند: «برو از همان کسی پاداشت را بگیر که گفته با اسرائیل مبارزه نکن»! با وجود این برخورد بازهم کریمی در مسابقات جهانی برای رویارو نشدن با کشتی‌گیر اسرائیلی به حریف روس باخت تا نشان دهد برای اهداف و سیاست‌های کشور احترام قائل است. این اتفاق در جامعه بازتاب زیادی داشت و حالا مسؤولان باید به فکر جبران این از خودگذشتگی برای وی باشند اما متاسفانه تا یکی دو روز نخست شاهد هیچ حرکتی از سوی وزارت ورزش نبودیم؛ همان وزارتخانه‌ای که دفعه قبل به پدر کریمی گفته بود چه کسی به شما گفته مقابل نماینده رژیم صهیونیستی کشتی نگیر! اما برخلاف مدیران ورزشی ما که موضع شان کاملا منفعلانه و ضعیف بوده، جامعه کشتی و دیگر اقشار حمایت کامل و جامعی از این ورزشکار داشتند. طی چند روز گذشته حمایت‌های فراوانی از او صورت پذیرفت و حتی چند پویش مردمی به راه افتاده تا مردم و فعالان فرهنگی عوض وزارت ورزش کاری برای این کشتی‌گیر انجام دهند.
طلایی: مسئولان باید از کریمی حمایت کنند
سرمربی تیم‌ملی کشتی آزاد گفت: امیدوارم مسؤولان در مقابل حرکت جوانمردانه علیرضا کریمی از این جوان شایسته حمایت کنند. محمد طلایی  در این باره گفت: کریمی سال 2014 میلادی هم در عین شایستگی در مسابقات جهانی نتوانست صاحب مدال شود. کریمی امسال هم با توجه به آمادگی بالا و انگیزه زیادی که برای جبران شکست‌های قبل داشت، شانس اول کسب مدال طلا بود.  طلایی ادامه داد: کریمی یک کشتی‌گیر نجیب و با حجب و حیاست و سال 2013 میلادی پس از آن اتفاق از نظر مالی حمایتی از وی نشد و امیدوارم امسال این حمایت صورت گیرد تا گوشه‌ای از زحمات وی در تمرینات طاقت‌فرسایش جبران شود.  کریمی با 23 سال سن می‌تواند همچنان در آینده برای کشتی ایران افتخارآفرین باشد به شرطی که انگیزه لازم را برای وی ایجاد کنیم.
رئیس بسیج ورزشکاران: باید ۲ برابر یک قهرمان به کریمی پاداش داد
رئیس سازمان بسیج ورزشکاران با بیان اینکه ایران، رژیم صهیونیستی را به عنوان یک دولت و کشور قبول ندارد، گفت: چطور ما می‌توانیم مقابل نمایندگان یک رژیم جعلی مبارزه کنیم؟ سردار داوود آذرنوش درباره اقدام علیرضا کریمی، آزادکار وزن ۸۶ کیلوگرم ایران در رقابت‌های جهانی لهستان در روبه‌رو نشدن با ورزشکار رژیم صهیونیستی که باعث حذف کریمی از این رقابت‌ها شد، اظهار کرد: ابتدا باید از این اقدام انسان‌دوستانه و شرافتمندانه علیرضا کریمی قدردانی کنم.  کار ایشان فراتر از موضع کشور ما و یک بحث بین‌المللی است.  کار او بسیار ارزشمند بود، چرا که ما قائل به این نیستیم که کشوری به نام اسرائیل روی کره زمین وجود دارد.  مردم ما و خیلی از کشورهای دیگر این موضوع را پذیرفته‌اند و معتقدند اسرائیلی‌ها با تصرف خاک کشوری دیگر خود را به عنوان یک دولت جا زده‌اند و در رویدادهای بین‌المللی شرکت می‌کنند. رئیس سازمان بسیج ورزشکاران افزود: به عنوان مثال محمدعلی شریف داور تونسی در جریان مسابقه‌های کاراته قهرمانی جهان در اسپانیا که بتازگی برگزار شد، حاضر نشد در مبارزه‌ای که نماینده اسرائیل حضور داشت داوری کند. همین کار وی باعث شد کمیسیون داوران کشورهای مدیترانه وی را اخراج کند. یا در سال‌های گذشته تعدادی از چهره‌های مطرح اروپایی حاضر نشدند با ورزشکاران اسرائیلی مصاف کنند یا بعضا برای نشان دادن اعتراض خود با آنها دست نمی‌دادند و رفتار مناسبی با آنها نداشتند. بنابراین این موضوع تنها مختص به ما نیست. متاسفانه در این  میان برخی افراد و رسانه‌ها آب به آسیاب دشمن می‌ریزند اما باید بگویم این راه درستی است که ما در پیش گرفته‌ایم و خواست هر ورزشکار شرافتمندی است. آذرنوش با تاکید بر اینکه مسؤولان ورزش ایران نیز باید در مقابل، قدر اقدام ورزشکارانی نظیر علیرضا کریمی را بدانند، گفت: ما در این موضوع دچار ضعف هستیم و ورزشکاران ما ماه‌ها و حتی سال‌ها زحمت می‌کشند و در اردوهای مختلف و دور از خانواده سختی‌ها را تحمل می‌کنند به امید اینکه به مدال جهانی برسند.  بنابراین وقتی چنین مشکلی پیش می‌آید و به دلیل اینکه با ورزشکاران اسرائیل مواجه نشوند، به حق‌شان نمی‌رسند و از دور رقابت‌ها کنار می‌روند، مسؤولان ورزشی ما باید حتی 2 برابر یک قهرمان جهان به آنها پاداش نقدی بدهند، چرا که آنها هم قهرمان هستند و هم پهلوان.
تقدیر سرپرست سازمان ورزش بسیج از علیرضا کریمی
سرپرست سازمــان ورزش بسیج در پیامی از علیرضا کریمی کشتی‌گیر کشورمان تجلیل کرد. مهدی میرجلیلی، سرپرست سازمان ورزش بسیج در پیامی از اقدام کریمی در حمایت از مردم مظلوم فلسطین تجلیل کرد. در قسمتی از این پیام آمده است: آری! کریمی، این پهلوان کشورمان به دنیا آموخت جوان ایرانی پای آرمان‌های انقلاب اسلامی و در مبارزه با دجال‌های زمان ثابت قدم ایستاده، روزی در جبهه‌های سوریه و عراق با لباس مدافعان حریم امامت و ولایت پنجه بر تروریست‌های تکفیری صهیونیستی می‌کشند و در «بوکمال» جشن پیروزی می‌گیرند و روزی دیگر در لباس یک ورزشکار در قامت پهلوان ظاهر می‌شوند و با به رسمیت نشناختن رژیم جعلی اشغالگر قدس، فریاد مسلمانان جهان را بر سر رژیمی که ابایی حتی از سلاخی کودکان هم ندارد، آوار می‌کنند.
کریمی مجوز حضور در انتخابی تیم‌ملی را کسب کرد
علیرضا کریمی آزادکار وزن ۸۶ کیلوگرم مجوز حضور مستقیم در مرحله نهایی رقابت‌های انتخابی تیم‌ملی کشتی آزاد را کسب کرد. با توجه به فرآیند انتخاب تیم‌های ملی در سال فنی جاری، کشتی‌گیرانی که در رقابت‌های زیر ۲۳ سال جهان (امیدها) حائز کسب مدال طلا شوند مجوز حضور مستقیم در مرحله نهایی رقابت‌های انتخابی تیم‌های ملی کشتی جهت حضور در مسابقات جهانی مجارستان و بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتای اندونزی را دارند. بر این اساس و با توجه به عدم رویارویی علیرضا کریمی با حریف رژیم اشغالگر قدس در رقابت‌های امیدهای جهان و از دست دادن شانس کسب مدال طلای این کشتی‌گیر، شورای فنی تیم‌های ملی کشتی آزاد کشور اعلام کرد علیرضا کریمی مجوز حضور مستقیم در مرحله نهایی رقابت‌های انتخابی تیم‌ملی بزرگسالان را دارا خواهد بود.
کمپین فعالان جبهه فرهنگی انقلاب
جلیل محبی یکی از فعالان فرهنگی انقلاب اسلامی است که پس از بی‌مهری‌های دولتی به علیرضا کریمی کمپینی را جهت قدردانی فعالان فرهنگی ـ مذهبی انقلاب اسلامی از این کشتی‌گیر جوان کشور ترتیب داده است که با استقبال اهالی فرهنگ و رسانه مواجه شده است. وی معتقد است ما همه با یک هدف و آرمان مشترک هستیم و باید قدردان علیرضا کریمی باشیم که پای آرمان و اعتقادش ایستاده و این دومین بار است که به خاطر آنکه با حریف اسرائیلی برخورد کرده با کشتی نگرفتن، جلوی به رسمیت شناخته شدن اسرائیل ایستاده است. او به «وطن‌امروز» گفت: آنچه ما در حال تدارک آن هستیم و تازه یک روز از اعلام آن گذشته است به هیچ وجه نمی‌تواند همسنگ زحمات علیرضا کریمی باشد اما ما به قدر وسع خود تلاش می‌کنیم. محبی می‌گوید تا امروز 14 سکه بهار آزادی از سوی فعالان جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی برای قدردانی از علیرضا کریمی جمع شده است و این تازه ابتدای راه است. حسن شمشادی، خبرنگار نیز همزمان با اقدام جلیل محبی شروع به جمع‌آوری هدایا کرده است. او می‌گوید: در همان ساعت اول یکی از پزشکان شمالی کشور نخستین سکه را داد و حالا این روند رو به افزایش است. شمشادی در گفت‌و‌گو با «وطن‌امروز» بیان داشت: در حقیقت قدردانی و تجلیل از علیرضا کریمی‌ها وظیفه وزارت ورزش و جوانان، فدراسیون و... است اما من وقتی مصاحبه او را خواندم که گفته بود در دور پیش هم که به حریف اسرائیلی خورده و کشتی نگرفته وزارت ورزش به وعده‌اش عمل نکرده است، واقعا غصه‌دار شدم چرا باید یک جوان 22 ساله که هم سن فرزند من است به‌خاطر آرمان و اعتقادش از کشتی گرفتن مقابل اسرائیل امتناع کند اما اینگونه از سوی دولت مورد بی‌مهری قرار گیرد. وی افزود: باید وزارت ورزش و مسؤولان کشور بفهمند این جوان با آن همه تلاش و امید و آرزو امروز اگر مورد بی‌مهری قرار گیرد چقدر لطمه می‌خورد اما من وقتی دیدم اینها توجه ندارند گفتم ما به عنوان مردم نباید این جوان را فراموش کنیم و باید قدردان زحمت‌های او باشیم و این اقدام را استارت زدم. وی در انتها گفت: این کمپین تا هفته آینده در شب میلاد حضرت رسول اکرم باز است و ان‌شاءالله با آقای محبی هر چقدر که هدایا جمع‌آوری شد در روز میلاد حضرت رسول آن را در مراسمی از طرف فعالان فرهنگی انقلاب اسلامی و مردم عزیز به علیرضا کریمی اهدا می‌کنیم.
سرانجام وزیر هم تقدیر کرد
وزیر ورزش و جوانان از ملی‌پوش کشتی آزاد کشورمان تقدیر کرد. مسعود سلطانی‌فر در حاشیه نشست مسؤولان وزارت ورزش و جوانان با روسای فدراسیون‌های ورزشی، از علیرضا کریمی، کشتی‌گیر جوان کشورمان تقدیر کرد. در این مراسم معادل مدال طلای امیدهای جهان به این آزادکار تعلق گرفت و علاوه بر آن 10 سکه هم به او اهدا شد. علیرضا کریمی در مسابقات امیدهای جهان برابر کشتی‌گیر روس به صورت مصلحتی شکست خورد تا در مرحله بعدی با نماینده‌ رژیم صهیونیستی دیدار نکند.

صادق فرامرزی: 1- وعده صادق سردار سلیمانی محقق شد و حکمرانی گروهک تروریستی داعش بر بخش‌های باقیمانده  از قلمرو عراق و سوریه نیز به پایان رسید. این پیروزی آنقدر شیرین و بزرگ بود که در همان ساعات اولیه انتشارش همه با تبریک‌های خود سعی در شریک دانستن خویش در آن داشتند؛ آنها که حضور نظامی جمهوری اسلامی در سوریه را نکوهش می‌کردند خود در ردیف اول تبریک‌گویان ایستادند و آنها که دوست داشتند مساله بحران تروریسم در سوریه را نیز وارد موضوع مذاکرات خود کنند علاوه بر تبریک این پیروزی مدعی شدند بالاخره دیپلماسی نتیجه داد و بذر خشونت افراطی‌گری در منطقه تا حد زیادی خشک شد. واقعیت آن است که نباید واکنش چندانی به این شیطنت‌ها داشت، باید گذاشت همه از این پیروزی شاد و مسرور باشند، این پیروزی بزرگ را باید به همه تبریک گفت و حتی تاجزاده، محمدرضا خاتمی، کرباسچی و... را هم نباید از قلم انداخت، این وعده صادق که در کمتر از 100 روز محقق شد پیروزی همه است حتی آنان که دوست داشتند این پیروزی به نام مدافعان حرم ثبت نشود، این پیروزی را حتی به آنها که تشییع شهدای مدافع حرم را انتقام از پیروزی اصلاح‌طلبان می‌دانستند هم باید تبریک گفت. نقل است در دوره مبارزات مشروطه و پس از به توپ بسته شدن مجلس توسط حامیان استبداد و حرکت مبارزان انقلابی حامی مشروطیت سرنوشت اصلی مبارزات به روز جمعه 26رجب 1327 هـ.ق گره خورد که در آن روز با فتح پایتخت توسط حامیان جریان مشروطه و پناهنده شدن محمدعلی شاه به سفارت روسیه، پیروزی حامیان مشروطه عیان شد. در آن شرایط و پس از پیروزی نیروهای حامی مشروطه، روز شنبه عده‌ای از نیروهای سیاسی سودجو خود را مسلح کرده و با گذاشتن عنوان «مجاهد» بر خود، خود را شریک در پیروزی‌های حامیان انقلاب مشروطه دانسته و به خود تبریک گفتند، پس از آن بود که این گروه به «مجاهدان روز شنبه» معروف شدند. واقعیت نیز آن است که مجاهدان روز شنبه هنوز هم وجود دارند و به‌رغم آنکه نه‌تنها نقشی در پیروزی اخیر نداشته‌اند و حتی تا جایی که در توان داشته برای تضعیف جبهه مقاومت نیز تلاش کرده‌اند اما خود بخشی از نفع‌بردگان از این پیروزی هستند و این شاید بتواند معنای واقعی و اصیلی از واژه برد -برد باشد، چرا که در آن همه طرفین ایرانی، حتی آنان که میلی به این پیروزی نداشته‌اند نیز از آن بهره‌مند شده‌اند.
2- هرقدر شیرینی طعم شکست داعش به کام‌ها خوش می‌آید اما نباید از ادامه توطئه‌های تفکر داعش‌پرور جریان تکفیری در منطقه غافل بود، چه آنکه باید بدانیم از یکسو برخی گمانه‌زنی‌ها تلاش برای ایجاد فتنه جدید در لبنان را نتیجه شکست داعش در جنگ با نیروهای مقاومت می‌داند و از سوی دیگر تمام آنچه داعش‌ها را تولید می‌کند (دلار سعودی و...) هنوز زنده و پابرجاست. شکست داعش در حداکثری‌ترین حالت ممکن باعث از بین رفتن مطلق آن گروهک از هستی می‌شود و در حداقلی‌ترین حالت ممکن آن را همچون سایر گروه‌های تکفیری محدود به عملیات‌های کور تروریستی برای اثبات وجود خود (نه ادعای برقراری حاکمیت) خواهد کرد، پس به همان میزان که در نبود داعش کارخانه داعش‌سازی بیش از پیش به فعالیت خود ادامه خواهد داد، دستگاه‌های امنیتی و نظامی جمهوری اسلامی نیز باید به آماده‌باش خود برای مقابله با فتنه‌های جدید ادامه دهند و همانطور که رهبر انقلاب نیز در پاسخ به نامه سردار سلیمانی خاطرنشان کردند شکست داعش در عراق و سوریه نباید موجبات فراموشی طرح بلندمدت آمریکا برای تبدیل کردن غرب آسیا به محل جنگ‌های طولانی‌مدت مذهبی - قبیله‌ای را فراهم آورد. جان کلام آن است که امروز اگر جریان تکفیری - تروریستی امکان ادعای حاکمیتی بر منطقه ندارد دلیل بر آن نیست که راه خود را پایان‌یافته تلقی کرده و خطر را رفع‌شده می‌توان تصور کرد. چنانکه در هستی‌شناسی جریانات تروریستی نیز بارها تکرار شده است، تروریسم بر وجود سایه‌ای از «وحشت» و «ترس» زنده است، تروریسم بیش از آنکه با افزایش تعداد قربانیان قدرت بگیرد با افزایش حجم و گستره ترس در میان جوامع احساس قدرت می‌کند، برای تروریسم توانایی بالقوه‌اش در اذهان عمومی بیش از توانایی بالفعلش در عرصه حقیقی اهمیت دارد و همه اینها می‌تواند هشداردهنده آن باشد که جریان تکفیری برای زنده نگه‌داشتن خود قطعا به دنبال عملیات‌هایی خواهد رفت که رعب عمومی را در وهله اول به مناطق نجات‌یافته و در وهله دوم به سایر مناطق تزریق کرده و تعمیم دهد. با این اوصاف شکست داعش ضربه‌ای کاری به جریان تکفیری محسوب می‌شود اما دلیل بر به پایان رسیدن فتنه آن نیست.
3- حال که در یک‌سو «مجاهدان روز شنبه» نیز از پیروزی‌های مدافعان حرم به وجد آمده‌اند و قصد شریک کردن خود را دارند و در سوی دیگر هر آن می‌توان منتظر فتنه و توطئه سعودی - آمریکایی جدیدی در معادلات جریان تکفیری بود، شاید بتوان مجموع تهدید‌های موجود را تبدیل به فرصتی تاریخی کرد تا نتایج این بازی برد -برد حقیقی را گسترده و تعمیم یافته‌تر از پیش کنیم. در این میان آنچه بهتر به‌نظر می‌آید نیز آن است که برخلاف جریانی که همواره و هنگام اثبات غلط بودن سیاست‌های اتخاذ شده‌اش بانگ «وحدت» سر می‌دهد، جریان مقاومت این بانگ را در برهه پیروزی خود بلندتر از هر زمان دیگر سر دهد و حتی جرایدی را که ناباورانه قصد باور کردن این پیروزی را نداشته و راه سانسور را در پیش گرفته بودند، دعوت به آن کند. قطعا به همان میزان که تروریسم زنده است وحدت برای ریشه‌کنی آن را نیز باید زنده نگه داشت، محبوبیت عمومی و فراگیر سردار سلیمانی در بین همه طیف‌های مردم که او را تبدیل به یکی از محبوب‌ترین شخصیت‌های حال حاضر در میان مردم کشورمان و تمام منطقه کرده است، خود گویای ظرفیت بزرگ ایجاده شده توسط جریان مقاومت است. پیروزی‌های محور مقاومت با فرماندهی حاج‌قاسم آن هم درست در زمانه‌ای که تو خالی بودن طبل پیروزی‌هایی که سعی
می‌شد با صدای کاذب‌شان جای جنس اصل و قلابی را عوض کنند نمایان شده، برای طیف‌های مختلف مردم قوت قلبی است نسبت به همه تلخ‌کامی‌های حاصله از برجام. حالا نیز که کارآیی مکانیسم مقاومت مقتدرانه منادیان سایر راه‌ها را نیز به تکاپو برای شریک کردن واداشته، زمان آن  است که میوه این پیروزی را در باغ‌های بزرگ‌تر از ریشه‌کنی داعش جست‌وجو کنیم. امروز روز برداشت میوه وحدت‌آفرینی است که اگر بموقع برداشت شود می‌توان تهدیدات تکفیری‌های برون‌مرزی‌ای که به دنبال ایجاد ناامنی فراگیر در منطقه هستند و نیروهای غربگرای درون‌مرزی را که سعی در آدرس غلط دادن در مواردی همچون استارت مذاکرات غیرهسته‌ای در بخش‌هایی همچون نظامی دارند، یکجا خنثی کرد.
 

امیر استکی: اگر هم‌اکنون به میان مردم عادی برویم و درباره اسرائیل و رژیم صهیونیستی حاکم بر آن پرسش کنیم، بی‌تردید با واکنش‌‌‌هایی از سر نفرت و بغض نسبت به این مساله روبه‌رو خواهیم شد. عامه مردم ایران و نه یک قشر خاص و بسیار محدود، نسبت به اسرائیل و ماهیت جعلی و خوی جنایتکار و کودک‌کشش، ایستارهای بشدت منفی دارند و این در پس‌زمینه ذهن تمام ایرانیان وجود دارد که باید به هر نحوی با این جرثومه جنایت به مخالفت برخاست. چه اینکه ایرانیان مسلمان بر اساس آیین مسلمانی و سنت ظلم‌ستیز تشیع نمی‌توانند به اسلام معتقد باشند ولی نسبت به جنایات صهیونیست‌ها و سوء‌قصدشان به عزت و اعتبار اسلام، بی‌قید و لاابالی باشند. هر چند شاید نظرات مختلفی در زمینه گزینش روش‌ها و رویکردها داشته باشند ولی ملتی که با انقلاب اسلامی 57 سال‌هاست به‌رغم همه فشارهای جریان غالب جهانی، زیر بار پذیرش ترتیبات خفت‌باری که برای کشورهای مسلمان ترسیم می‌شود نرفته است، هیچگاه این پرچم عزت و اعتبار و ایستادگی را با کرنش برابر خواست نامشروع قدرت‌‌های جهانی در رسمیت بخشیدن به یک دولت جعلی و جنایتکار و کودک‌کش، به خاک ذلت آلوده نخواهد کرد. آن جماعت قلیل و کم‌شماری از ایرانیان داخل و خارج که مشکلی با به رسمیت شناختن و عادی‌‌سازی روابط حتی با اسرائیل ندارند، در قول و فعل معلوم‌الحالند و دشمنی خود با اسلام، تشیع و انقلاب اسلامی ایران را به چشم بستن بر واقعیت‌ها و دور انداختن انسانیت تسری داده‌‌‌اند. برای اینها عقده‌گشایی نسبت به اسلام آنچنان اولویت دارد که با هرچه نظام اسلامی و ملت مسلمان ایران مخالف باشند اینها موافقند و با هرچه موافق، اینان مخالف. لذا در میان اکثریت ملت مساله به رسمیت نشناختن اسرائیل یک مساله پذیرفته شده و درونی شده و بدون نیاز به توضیح است و این در فعل و قول و رفتار آنها در شرایط مختلف مشخص است. ملت انتقادات‌شان به عملکردها و نارضایتی خود از مشکلات کشور را با هر چیزی مخلوط نمی‌کنند و از ضعف و نارسایی در عملکرد مدیران دولتی به رها کردن آرمان‌‌های ظلم‌ستیزانه خود نمی‌رسند. ملت ثابت کرده‌‌اند در این زمینه‌ها عملکردی بهتر از دولتمردان و وابستگان و اطرافیان‌شان دارند. مثلا در آوردگاه‌‌های ورزشی، ورزشکاران ایرانی تا به حال زیر بار پذیرفتن مشروعیت رژیم غاصب صهیونیستی نرفته‌‌اند و همواره از به رسمیت شناختن و مبارزه با ورزشکاران اسرائیلی خودداری کرده‌‌‌اند. این را هم به حساب وظیفه خود در دفاع از اسلام و پاسداشت انسانیت و دفاع از مظلوم گذاشته‌‌‌اند. اگرچه در این میان همان جماعت اندک همواره از سختی چنین تصمیماتی برای یک ورزشکار حرفه‌‌‌ای، به دنبال سوءاستفاده هستند و سعی کرده‌‌اند این حرکت پهلوان‌منشانه ورزشکاران ایرانی را ناشی از فشار همراهان و اجبار و تهدید دست‌اندرکاران و مدیران مربوط جلوه دهند اما تا به حال ثابت شده است این ورزشکاران اگر از چیزی ناراحت به نظر می‌رسند آن چیز حرکت جوانمردانه‌شان در عدم رویارویی با ورزشکاران اسرائیلی نیست و ریشه بعضی از این نارضایتی‌ها در جای دیگر است. چه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ آنکه در همین اتفاق اخیر، چند تن از کشتی‌گیران دیگر همچون کمیل قاسمی و حسن یزدانی دست به ستایش و جوانمردی علیرضا کریمی زدند و این منش پهلوانی‌‌‌‌اش را از مدال قهرمانی بالاتر دانستند.
اما به هر حال عرصه ورزش حرفه‌ای عرصه محدودیت فرصت‌هاست و برای ورزشکاری که سال‌ها تلاش کرده و ماه‌ها تمرین سخت و طاقت‌فرسا را پشت‌سر گذاشته است تا در زمین مسابقه به اثبات خود و توانمندی‌هایش بپردازد و برای خود و کشورش افتخار کسب کند، سخت خواهد بود قید همه آنچه را گفتیم بزند. اگر چه سخت بودن نافی عمل به وظیفه دینی و انسانی نمی‌شود و تا به حال نیز نشده است، لکن پرسش اینجاست: آیا باید ما فقط از ورزشکاران خود انتظار اینگونه ازخودگذشتگی‌ها برای اسلام و آرمان‌های انقلابی کشور را داشته باشیم و برای خود هیچ وظیفه‌ای در این زمینه در نظر نگیریم؟! صدالبته پاسخ منفی است. به نظر می‌‌‌‌‌‌‌‌آید باید حتی بیشتر از یک قهرمان ورزشی از این ورزشکاران تجلیل کرد و از خودگذشتگی و مردانگی آنان را به بهترین نحو پاسخ گفت اما در پاره‌ای موارد پس از تمام شدن رقابت‌ها این ورزشکاران به حاشیه رانده می‌شوند و از پاداش و دلجویی نیز خبری نیست! ورزشکارانی که وظیفه خود را انجام داده‌‌اند در برابر بی‌حمیتی و سر باز زدن بعضی مسؤولان دولتی قرار می‌گیرند. برای مثال روایت علیرضا کریمی، کشتی‌گیر کشورمان از رفتاری که در این زمینه با او شد خود گویای سخنی است که بیان کردیم. کریمی در این زمینه چنین می‌گوید: «برای دومین مرتبه است که با قرعه اسرائیل در مسابقات جهانی مواجه می‌شوم. یک‌بار نیز در مسابقات جهانی جوانان در سال ۲۰۱۳ به قرعه اسرائیل خوردم و به حقم که مدال طلا بود نرسیدم. آن زمان قهرمان آسیا هم شده بودم و به من گفتند به اندازه پاداش قهرمان جهان که ۴۰ سکه بود به تو می‌دهیم اما وقتی پدرم پس از مسابقات جهانی 92 با نامه فدراسیون کشتی به وزارت ورزش رفت و خواستار عمل مسؤولان به قول‌شان شد به او گفته بودند: «به ما ربطی ندارد که پاداش کشتی نگرفتنش مقابل اسرائیل را بدهیم. بروید از هر کس که گفته با اسرائیل کشتی نگیرید پاداش‌تان را از او بگیرید». در نهایت هم به جای ۴۰ سکه فقط یک کارت هدیه یک میلیون تومانی دادند و تمام!» حالا پس از بار دومی که کریمی به چنین قرعه‌ای برخورد کرده است و با حالتی که کم و کیف آن این روزها محل بحث‌‌های زیادی در فضای مجازی شده است، آیا او حق ندارد ناراحت و دلگیر باشد؟! صدالبته حق با او است و اینجا اگر قرار است کسی شماتت شود مسؤولی است که صندلی مدیریت در جمهوری اسلامی با این مشی ایدئولوژیک را تسخیر کرده اما تا این حد هم به آرمان‌‌های جمهوری اسلامی پایبند نیست! او که به‌جای تقدیر چند برابری از یک ورزشکار پهلوان، از آنچه به او وعده داده شده هم سر باز می‌زند!
این را هم باید گفت که مدال برای یک ورزشکار نه فقط از نظر مادی، بلکه از نظر معنوی نیز بسیار پراهمیت است و جا دارد برای چنین ورزشکارانی سوا از محاسبات درباره اینکه در چه مرحله‌ای به رقیب اسرائیلی برخورده‌اند، علاوه بر پاداش مادی همپای قهرمانان، یک «نشان افتخار ملی» نیز در نظر گرفت و به آنان اهدا کرد. از خود گذشتگی آنان بسیار بیشتر از عملکرد مدیران دولتی برای ایران مایه مباهات و سربلندی است و جا دارد در زمانه‌ای که چپ و راست مدال افتخار به گردن مدیران دولتی آویخته می‌شود و بر سینه آنان نشان لیاقت برای «تقریبا هیچ» نصب می‌شود، از چنین قهرمانانی نیز با بالاترین درجه این نشان‌ها تجلیل به عمل آورد.
مواجه نشدن و به رسمیت نشناختن رقبای اسرائیلی صدالبته باید به گونه‌ای باشد که پیامی که از این کار باید به گوش جهانیان برسد به محاق نرود؛ با سری برافراشته و با ذکر دلیل این عدم به رسمیت شناختن، نه مشابه بعضی موارد برای فرار از محرومیت‌‌های احتمالی با تشویق به باختن یا مصدوم‌نمایی و... .
این رفتارها ناشی از تزلزل نه ورزشکاران، بلکه مدیران و همراهان تیم‌‌های ورزشی است و شاید از سر دانستن اینکه در وطن قرار نیست این همه مجاهدت و از خودگذشتگی پاس نهاده شود. به هر حال آنچه این مساله را تلخ می‌کند بی‌مسؤولیتی و بی‌مروتی پاره‌ای مدیران داخلی است. چیزی که راه آن ایجاد یک آیین‌نامه و شرایط مدون برای برخورد با این وضعیت‌هاست تا همه در این زمینه تکلیف خود را بهتر بدانند.
کلام آخر اینکه باید تقدیر کرد از آنانی که در این دو روز جور بی‌توجهی مسؤولان و مدیران را کشیده‌‌اند و دارند هدیه‌‌های مردمی برای علیرضا کریمی جمع می‌کنند که دلجوی قهرمان سرفراز ما باشند.

گروه اقتصادی: 100 روز از آغاز به کار دولت دوازدهم هم گذشت و روحانی گزارشی از فعالیت‌های این دولت به مردم ارائه داد اما بخشی از اظهارات اقتصادی وی با آمارهای واقعی مغایرت داشت. به گزارش «وطن‌امروز»، در گزارش اقدامات 100 روزه دولت، رئیس‌جمهور سه‌شنبه‌شب در بخشی از اظهارات خود به موضوع فقر اشاره کرد. به گفته روحانی، در 100 روز اخیر قدم‌هایی برای ایجاد عدالت و کوتاه کردن نابرابری‌های بین مردم که در دهک‌های پایین و بالا قرار دارند برداشته شده و ادامه خواهد داشت. وی توزیع عادلانه ثروت را در کنار رونق اقتصادی 2 هدف دولت تدبیر و امید عنوان کرده است. با توجه به سخنان رئیس‌جمهور، بررسی توزیع عادلانه ثروت در سا‌ل‌های اخیر خارج از لطف نیست. از آنجایی که زبان علم اقتصاد شاخص‌ها و اعداد است، بررسی توزیع عادلانه ثروت هم در جملات اتفاق نمی‌افتد؛ ضریب جینی و نسبت توزیع درآمد دهک دهم به دهک اول، شاخص‌های شناخته شده‌‎ای برای بررسی این موضوع است. مطابق گزارش بانک مرکزی، شکاف طبقاتی از پایان دولت اصلاحات تا سال ۱۳۹۰ روند نزولی داشت اما از سال ۱۳۹۱ تاکنون روند آن صعودی شده و در 4 سال دولت یازدهم به اوج خود رسید.
دیگر شاخص سنجش توزیع درآمد، نسبت هزینه دهک دهم (ثروتمندترین) به دهک اول (فقیرترین) است و هر چه این نسبت بالا باشد نشان‌دهنده نابرابری بیشتر است. بر اساس گزارش بانک مرکزی، نسبت سهم ۱۰ درصد ثروتمندترین به ۱۰ درصد فقیرترین افراد در مناطق شهری کشور در سال ۱۳۹۵ به بدترین نقطه خود در یک دهه اخیر یعنی از سال ۱۳۸۶ به این طرف رسیده است به طوری که ۱۰ درصد ثروتمندترین افراد جامعه 4/14 برابر ۱۰ درصد فقیرترین، از درآمدهای جامعه سهم برده‌اند. حسن روحانی در بخش دیگری از اظهارات خود میزان اشتغال خالص را در سال‌های 85 تا 92 صفر اعلام کرد. به نظر می‌رسد جناب رئیس‌جمهور به آمار رسمی دسترسی ندارند یا نمی‌خواهند دسترسی داشته باشند. بر اساس گزارش مرکز آمار، در ابتدای سال ۸۵ تعداد شاغلان ۱۹ میلیون و ۸۰۰ هزار نفر بود که در ابتدای تابستان سال ۹۲ هنگام تحویل دولت به روحانی تعداد شاغلان به ۲۲ میلیون و ۱۷۰ هزار نفر رسیده بود. رئیس‌جمهور در بیان دستاوردهای دولت به طرح کارورزی اشاره کرده و گفته است 20 هزار نفر طرح کارورزی خود را شروع کرده‌اند و هدف این طرح را افزایش اشتغال اعلام کرده است. روحانی در حالی از طرح کارورزی دفاع می‌کند که تمام فعالان کارگری این طرح را بیگاری بدون حقوق می‌دانند؛ طرحی که در آن شخص بدون دریافت حقوق و بیمه باید بیش از یک کارگر کار کند. حمید حاجی‌عبدالوهاب، معاون وزیر سابق کار اعلام کرده است تاکنون یک نفر هم در طرح کاروزری شاغل نشده است. روحانی در ادامه گزارش 100 روزه خود گفت: در 2 سال گذشته صادرات از واردات بیشتر بوده است. البته شخص رئیس جمهور مشخص نکرده‌اند منظورشان از صادرات و از 2 سال اخیر چیست؛ طبق آمار گمرک جمهوری اسلامی تراز تجاری 7 ماه اخیر همواره منفی بوده است و همین طور در سال 95 اگر میعانات گازی را در نظر نگیریم باز هم تراز تجاری کشور منفی می‌شود. «98 درصد سپرده‌گذاران یا مشکل‌شان حل شده یا در حال حل شدن است.» این گوشه‌‎ای دیگر از سخنان روحانی بود. روحانی در حالی چنین ادعایی می‌کند که هر روز شاهد تجمعات گسترده مالباختگان موسسات مالی هستیم و به گفته کارشناسان تاکنون نیمی از مالباختگان هم تعیین تکلف نشده‌اند چه برسد به حل مشکل آنها. به گفته سپرده‌گذاران بسیاری از آنها مشکل‌شان حل نشده و منظور از تعیین تکلیف تعویض دفترچه یا پرداخت بخشی از پول آنها است و درصد بسیاری از افراد پول خود را دریافت نکرده‌اند. این مشکلات با روش جدید بانک مرکزی برای ساماندهی موسسات غیرمجاز آغاز شد.
حذف آمار منفی در گزارش ۱۰۰ روزه وزارت راه
وزارتخانه‌ها و برخی نهادهای دولتی نیز همزمان با گزارش روحانی اقدام به انتشار گزارش 100 روزه کردند اما در این گزارش‌ها اوضاع بسیار خوب جلوه داده شده درحالی که دستاوردهای اعلام شده اصلا محسوس نیست. به گزارش تسنیم، به دنبال ارائه گزارش 100 روزه رئیس‌جمهوری،  وزارت راه‌وشهرسازی نیز عملکرد خود را منتشر کرد. عملکرد این وزارتخانه در 2 بخش نرم‌افزاری و سخت‌افزاری تهیه و تنظیم شده که در 25 مورد آمار مثبت زیرمجموعه‌های این وزارتخانه را اعلام کرده است. در بخش سخت‌افزاری تکمیل 134 کیلومتر خطوط ریلی، بهره‌برداری از 54 کیلومتر آزادراه،  بهره‌برداری از 237 کیلومتر بزرگراه و راه اصلی، رشد 10 درصدی حمل بار جاده‌ای، رشد 10 درصدی تخلیه و بارگیری در بنادر، احداث 20 هزار مسکن روستایی، رشد 21 درصدی حمل بار ریلی، رشد 5 درصدی جابه‌جایی مسافر در شبکه ریلی و... مورد اشاره قرار گرفته است. در حوزه نرم‌افزاری وزارت راه از ارائه برنامه مسکن در حوزه بافت‌‌های نابسامان، بهسازی، تکمیل و تحویل 360 واحد مسکونی برای خانوارهای دارای 2 معلول و واگذاری معادل 500 واحد مسکونی برای اقشار ویژه نام برده است. به گزارش تسنیم، در رابطه با گزارش 100 روزه وزارت راه ابتدا باید به این نکته اشاره شود که ساخت 20 هزار مسکن روستایی آن هم در طول 3 ماه و 10 روز چندان با واقعیت‌های حوزه ساخت و ساز همخوانی ندارد. از سوی دیگر در گزارش وزارت راه‌وشهرسازی چه در بخش سخت‌افزاری و چه نرم‌افزاری هیچ اشاره‌ای به منفی شدن آمار عملکرد زیرمجموعه‌های وزارت راه‌وشهرسازی نشده، بر عکس آمار غیرواقعی نیز منتشر شده است.
محرومیت ۹۲درصد تولیدکننده‎ها از تسهیلات
وزارت صنعت در حالی پرداخت بیش از ۲۶ هزار و ۸۵۱ میلیارد ریال تسهیلات رونق تولید را از اهم عملکرد‌های خود در ۱۰۰ روز اول عنوان می‌کند که تاکنون فقط ۸ درصد از ثبت‌نامی‌ها موفق به دریافت تسهیلات شده‌اند. نکته قابل توجه در گزارش عملکرد وزارت صنعت، آمار میزان تسهیلات پرداختی به واحدهای تولیدی در قالب طرح رونق است؛ بر این اساس اعلام شده در چارچوب طرح رونق تولید و تا 22 آبان‌ماه حدود 35 هزار و 993 فقره ثبت‌نام انجام شد که 14 هزار و 699 مورد آنها با مبلغ حدود 106 هزار و 279 میلیارد ریال به بانک‌های عامل معرفی شدند و 2 هزار و 887 مورد نیز بیش از 26 هزار و 851 میلیارد ریال تسهیلات دریافت کردند. این آمار نشان از آن دارد که از میان حدود 35 هزار متقاضی دریافت وام فقط 8 درصد موفق به دریافت تسهیلات شده‌اند. جالب‌تر آنکه وزارت صنعت پرداخت بیش از 26 هزار و 851 میلیارد ریال تسهیلات رونق تولید، صدور 4 هزار و 950 جواز تأسیس و یکهزار و 724 پروانه بهره‌برداری صنعتی را از اهم اقدامات خود در یکصد روز اول دولت دوازدهم عنوان می‌کند.
 

عملکرد ۱۰۰ روزه بانک مرکزی و حلقه مفقوده ارتباط بانکی
بانک مرکزی نیز گزارش اقدامات 100 روزه منتشر کرده و وضعیت بانک‌ها را گل و بلبل ترسیم کرده است. مثلا در متن گزارش از قراردادها و ایجاد ارتباط با انواع بانک‌های جهان سخن به میان آورده، در حالی که عملا ارتباط بین‌المللی بین ایران و بانک‌های دنیا قطع است و هر روز تاجران ایرانی از این موضوع می‌نالند.
در بخشی از گزارش بانک مرکزی آمده است:
- گسترش روابط کارگزاری با بانک‌های کشورهای اروپایی نظیر (هلند، ایتالیا، بلژیک و اتریش) و آسیایی نظیر (چین و کره‌جنوبی)
- امضای قرارداد خطوط اعتباری تأمین مالی خارجی کوتاه‌مدت (2/26 میلیون دلار) و میان‌مدت و بلندمدت (در مجموع 1/23 میلیارد دلار) با بانک‌های کشورهای اروپایی و کشورهای بزرگ آسیا
- انجام مذاکرات لازم و تنظیم پیش‌نویس قراردادهای کوتاه‌مدت بانک تجارتی ایران و اروپا (EIH) با ۹ بانک ایرانی و تعدادی از شعب خارجی بانک‌های ایرانی با هدف تجهیز منابع مالی کوتاه‌مدت (حداکثر یک‌ساله)
- انجام مذاکرات با بانک‌های بزرگ روسی با هدف تسهیل در روش‌های پرداخت بین‌المللی از طریق سوییچ کارت‌های بانک‌های ایرانی و روسی

محمدجواد آذری‌جهرمی، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات با بیان این مطلب که تاکنون بیش از 95 درصد نیاز موبایل ایران توسط قاچاقچیان تامین می‌شده است، گفت: تمام تلاش‌مان را می‌کنیم که طرح رجیستری یا مبارزه با قاچاق بالای موبایل مردم را دچار مشکل نکند. وزیر فناوری اطلاعات با اعلام این خبر که رجیستری از 14 آذرماه آغاز می‌شود، گفت: مردم تحت هیچ عنوانی از 14 آذرماه موبایل رجیستری‌نشده نخرند زیرا تمام مسؤولیت این کار به عهده خود مردم است. جهرمی درباره تکلیف موبایل‌هایی که پیش از این تاریخ خریداری شده‌اند، گفت: برای کسانی که پیش از این تاریخ موبایل خریده‌اند هیچ نگرانی وجود ندارد و آنها می‌توانند بدون رجیستری از موبایل‌های خود استفاده کنند. به گزارش «وطن‌امروز»، نخستین مرحله رجیستری مشمول محصولات شرکت اپل می‌شود و در سنوات آتی شرکت‌های دیگر هم به رجیستری اضافه می‌شوند.
 

کره‌شمالی پس از 2 ماه و نیم سکوت در برابر اقدامات تنبیهی آمریکا و اتحادیه اروپا و تهدیدهای روزافزون نیروهای نظامی خارجی در نزدیکی مرزهای خود، بامداد چهارشنبه بار دیگر با شلیک یک موشک بالستیک جدید، توان بازدارندگی خود را نشان داد. دولت کره‌شمالی ساعاتی پس از شلیک این موشک بالستیک در بیانیه‌ای تأکید کرد که این موشک «به سراسر خاک ایالات متحده دسترسی دارد» و «قادر به حمل کلاهک هسته‌ای است». ستاد مشترک ارتش کره‌جنوبی گفته است موشک بالستیک اخیر کره‌شمالی به ارتفاع 4500 کیلومتری رسیده و 960 کیلومتر را پیموده‌ است تا در نهایت در آب‌های غربی این کشور فرود بیاید. نخست‌وزیر ژاپن در جریان نشست دولت خود گفته ارتفاع موشک 4000 کیلومتر و برد آن هزار کیلومتر بوده‌است. خبرگزاری ژاپنی کیودو به نقل از کارشناسانی اعلام کرد این موشک که احتمالا قاره‌پیما است، بالقوه توان پیمایش مسیری طولانی‌تر از همه موشک‌های آزمایش‌شده پیشین را دارد و «براحتی می‌تواند به ساحل شرقی ایالات متحده برسد.»  دیوید رایت، عضو «اتحادیه پژوهشگران اندیشناک» که مقر آن در ایالات متحده است، در بیانیه‌ای می‌گوید اگر این موشک از زاویه معمول برای انجام حمله احتمالی به جایی پرتاب شود، قادر است در حدود 13هزار کیلومتر پیمایش داشته باشد؛ به این معنی که می‌تواند براحتی به واشنگتن و «در واقع هر نقطه‌ای از آمریکا» برسد. بروس هریسون، کارشناس «رادیو کانادا» در مصاحبه با شبکه تلویزیونی فرانس 24 درباره ارتفاعی که موشک اخیر کره‌شمالی به آن رسیده است، گفت: موشک پرتاب شده اخیر کره‌شمالی 10 برابر فراتر از مداری که ایستگاه بین‌المللی فضایی (ISS) در آن قرار دارد، اوج گرفته است. فاصله ایستگاه بین‌المللی فضایی موسوم به ISS که هم‌اکنون 6 فضانورد در آن مستقر هستند، در فاصله متغیر 400 تا 450 کیلومتری از زمین قرار دارد. مقام‌های نظامی آمریکا نیز می‌گویند این موشک توانسته به لحاظ مدت زمان پرواز (51 دقیقه) و رسیدن به ارتفاع جوی (حدود 4500 کیلومتری) از پیشرفت برنامه موشکی پیونگ‌یانگ حکایت داشته باشد. رئیس‌جمهور آمریکا هم در واکنشی منفعلانه به آزمایش موشکی جدید کره‌شمالی گفت: این مساله‌ای است که ما به آن رسیدگی خواهیم کرد! دونالد ترامپ گفت: مراقب شرایط هستیم و آن را مدیریت خواهیم کرد. این اقدام پیونگ‌یانگ باعث می‌شود رویکرد آمریکا در قبال مساله کره‌شمالی تغییری نکند. جیمز ماتیس، وزیر دفاع آمریکا نیز در واکنش به پرتاب بلندپروازترین موشک قاره‌پیمای بالستیک کره‌شمالی می‌گوید این اقدام تهدیدی علیه جهان است. سخنگوی وزارت خارجه آمریکا ساعتی پس از شلیک موشک جدید کره‌شمالی اعلام کرد، واشنگتن آماده مذاکره با کره‌شمالی است ولی این کشور تاکنون هیچ جدیتی از خود نشان نداده است. شورای امنیت نیز عصر دیروز به درخواست آمریکا، ژاپن و کره‌جنوبی نشستی فوق‌العاده درباره آزمایش موشکی کره‌شمالی برگزار کرد.
هدف کره شمالی از آزمایش جدید
در حالی‌که رئیس کمیته دفاع و امنیت شورای روسیه با بیان اینکه آزمایش‌های موشکی کره‌شمالی تهدیدی برای امنیت ملی روسیه نیست، گفت: پرتاب اخیر موشک توسط کره‌شمالی به منزله شروع جنگ نیست و تنها نشان‌دهنده قدرت استراتژیک این کشور است. ویکتور باندارف ادامه داد: این اقدام کره‌شمالی سیگنالی به ایالات متحده آمریکا و همپیمانان آن در آسیا است که ساده‌لوحانه نمی‌توانند به این کشور حمله کنند.
 

گروه سیاسی: خشونت بی‌اندازه پلیس آمریکا علیه رنگین‌پوستان و مهاجران این بار موجب قتل یک جوان ایرانی شد. اگر تا پیش از این ماجرای رفتارهای خشونت‌آمیز پلیس آمریکا با سیاهپوستان و قتل سیاهان نمادی از تبعیض در آمریکا بود، حالا یک جوان ایرانی قربانی همین نگاه‌های تبعیض‌آمیز شده است.
به گزارش «وطن امروز»، این بار یک جوان ایرانی قربانی خشونت پلیس آمریکا شد. بر اساس این گزارش، جمعه‌شب 17 نوامبر «بیژن قیصر» جوان ۲۵ ساله و اهل شهر «مک‌لین» در شمال ویرجینیا مورد حمله پلیس ایالتی قرار گرفت و با شلیک‌های پیاپی پلیس کشته شد. بر اساس اظهارات شاهدان، قیصر سوار بر یک جیپ اسپورت بوده و پلیس او را در حالی که پشت فرمان نشسته بود مورد حمله قرار داد. قیصر 10 روز بعد در بیمارستان جان سپرد. پدر این جوان ایرانی می‌گوید بر اساس گزارش بیمارستان، دلیل مرگ قیصر، شلیک 3 گلوله به سر وی بوده است. پدر این جوان ایرانی در بیانیه‌ای اعلام کرد فرزندش اصلا اسلحه‌ای در خودرو نداشت. پلیس ایالتی ادعا کرده است این جوان ایرانی پس از تصادف با یک خودروی دیگر، با فرمان ایست ماموران پلیس متوقف نشده و آنها به همین دلیل پس از تعقیب اتومبیل وی، او را به قتل رسانده‌اند. با این حال و با گذشت چندین روز از زمان وقوع این قتل، هنوز هیچ جزئیاتی از تصادف ادعایی پلیس منتشر نشده است. پلیس ایالتی نیز از انتشار نام افسران پلیسی که این قتل را مرتکب شده‌اند خودداری کرده است. به گزارش
«وطن امروز»، پس از افزایش خشونت پلیس آمریکا علیه رنگین‌پوستان و مهاجران گروه‌های وابسته به اقوام و نژاد‌های مختلف در آمریکا فشارهای فراوانی به نهادهای قانونی وارد کردند و از طریق نمایندگان خود قانون استفاده پلیس آمریکا از دوربین در حین عملیات را اجباری کردند. با این حال، درباره عملیاتی که منجر به قتل این جوان ایرانی شده، اظهارات متناقضی درباره همراه داشتن دوربین توسط پلیس مطرح شده است.  پدر بیژن قیصر دارای اصالتی یزدی است. خواهر این جوان کشته‌شده ایرانی به نام نگین قیصر به منابع خبری گفته، پدربزرگ او در ایران رئیس پلیس بوده است.  اما ابهام‌های فراوان در این پرونده باعث شده پرونده قتل این جوان ایرانی به اداره تحقیقات فدرال یا همان اف‌بی‌آی سپرده شود. روزنامه واشنگتن‌پست درباره قتل این جوان ایرانی گزارش داده است «بیژن قیصر» بعد از عملیات تعقیب و گریز، در شهر «فرفکس» ایالت «ویرجینیا» به ‌ضرب گلوله پلیس زخمی شد و 10 روز بعد از انتقال به بیمارستان جان باخت. خانواده آقای قیصر گفته‌اند او غیرمسلح بوده است. «بیژن قیصر» که 25 سال سن داشت فارغ‌التحصیل دبیرستان «لانگلی» و دانشگاه «ویرجینیا کامنولث» بود و به‌عنوان حسابدار در شرکت پدرش کار می‌کرد. پلیس سازمان پارک‌های ملی ادعا کرده قیصر بعد از تصادف با خودروی شاسی‌بلند خود در بزرگراه «جرج واشنگتن» در شامگاه 17 نوامبر (26 آبان‌ماه) از صحنه متواری شده و پلیس به این دلیل وی را تعقیب کرده است.  به گزارش تسنیم، خانواده این جوان ایرانی- آمریکایی در بیانیه‌ای به واشنگتن‌پست گفته‌اند که او 3 بار از ناحیه سر هدف قرار گرفته است. یک شاهد عینی هفته گذشته به این روزنامه گفت 2 افسر پلیس را مشاهده کرده که به خودروی جیپ بیژن قیصر نزدیک شده و از نزدیک به او شلیک کرده‌اند. هنوز توضیحی درباره دلایل تیراندازی افسران پلیس ارائه نشده است.
واکنش ایران به قتل جوان ایرانی
در واکنش به قتل بیژن قیصر، ستاد حقوق بشر قوه قضائیه خواستار پاسخگویی دولت آمریکا درباره قتل بیژن قیصر، جوان ایرانی شد. بر اساس این گزارش، ستاد حقوق بشر جمهوری اسلامی ایران با دریافت خبر جان باختن بیژن قیصر دوشنبه‌شب ۲۷ نوامبر در بیمارستان بر اثر اصابت 3 گلوله پلیس آمریکا به ناحیه سر وی در ویرجینیا، این اقدام پلیس آمریکا که کارنامه سیاهی از شلیک‌های مکرر به سوی افراد غیرمسلح را دارد، محکوم کرد و اعلام داشت: دولت آمریکا باید پاسخگوی این قتل باشد و در این باره به افکار عمومی جهان توضیح دهد.  البته این ستاد طی نامه رسمی از دبیرکل سازمان ملل متحد و کمیسر عالی حقوق بشر خواهد خواست نسبت به وقوع چنین اقدام ناقض آشکار حقوق بشری، پیگیری کنند و گزارش لازم را ارائه دهند زیرا طبق اصول حقوق بین‌الملل و اسناد بین‌المللی به ویژه بند یک ماده ۶ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی که مقرر می‌دارد: «حق زندگی از حقوق ذاتی شخص انسان است، این حق باید به موجب قانون حمایت بشود. هیچ فردی را نمی‌توان خودسرانه (بدون مجوز) از زندگی محروم کرد»، باید حق زندگی مورد حمایت باشد. ستاد حقوق بشر همچنین از سفارت سوییس در تهران خواهد خواست نگرانی و اعتراض ما نسبت به موضوع مهم قتل فجیع جوان ایرانی، بیژن قیصر، توسط پلیس آمریکا را به دولت آمریکا منعکس و نتیجه لازم را اخذ و به این ستاد ارائه کند. حسب اطلاع، این جوان ایرانی فارغ‌التحصیل دانشگاه ویرجینیا بوده و به عنوان حسابدار در شرکت پدرش کار می‌کرده است و در زمان وقوع قتل توسط پلیس (از طریق شلیک گلوله) هنگام رانندگی، مسلح نبوده است. در پایان انتظار جدی دارد هویت پلیس شلیک‌کننده معلوم شود و مورد محاکمه و مجازات قرار گیرد.

فشار آمریکا برای آزادی جاسوس چینی- آمریکایی در ایران
در حالی که جاسوسی شی‌یوئه وانگ تبعه چینی- آمریکایی در ایران اثبات شده و دادگاه برای این جاسوس مجازات 10 سال زندان در نظر گرفته است؛ سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در اظهاراتی مداخله‌جویانه با رد حکم دادگاه ایران، گفت که از دولت ایران می‌خواهد «فوری» شهروند آمریکایی زندانی در این کشور را آزاد کند. هیتر نوئرت، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در نشست خبری اخیر خود در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه آیا واشنگتن تاکنون تلاشی برای آزادی شی‌یوئه وانگ، شهروند چینی- آمریکایی که به جرم جاسوسی در ایران زندانی شده، کرده است یا نه، گفت: همانطور که می‌دانید ما در ایران سفارت نداریم و دولت سوییس حافظ منافع ما است. نوئرت در ادامه با اظهاراتی توهین‌آمیز مجازات جاسوس چینی- آمریکایی را «غیرعادلانه» دانست و اظهار داشت:  ما از دولت ایران می‌خواهیم شهروندان آمریکایی بازداشت‌شده در این کشور را آزاد کند. وی در ادامه اظهارات توهین‌آمیزش علیه کشورمان مدعی شد: ما اقدام ایران برای ضبط یک ویدئو از وانگ و دیگر زندانیان را محکوم می‌کنیم و آن را شرم‌آور می‌دانیم. آقای وانگ فارغ‌التحصیل دانشگاه پرینستون است و در ایران در حال انجام «تحقیقات قانونی» بوده است. من به روشنی تصریح می‌کنم وی هیچ ارتباطی با دولت آمریکا ندارد و تاکنون اطلاعاتی از دولت ایران به ما منتقل نکرده است. سخنگوی وزارت خارجه آمریکا همچنین گفت: سوییس تاکنون 5 بار با آقای وانگ دیدار داشته است. وی زمان بازداشت در آگوست 2016 در حال یادگیری زبان فارسی و انجام تحقیقات درباره تاریخ قرن 19 و 20 در ایران بوده است!

علی جمشیدی: «حسین روزبه» دکترای روابط بین‌الملل دارد و همه او را به عنوان یک «آمریکاشناس» می‌شناسند. او سال‌هاست در دانشگاه‌های کشور تدریس می‌کند و اخیرا پس از مساله برجام بیشتر شأن رسانه‌ای پیدا کرده و نظراتش مورد توجه قرار می‌گیرد. با ایشان همکلام شدیم تا درباره وضعیت امروز آمریکا و تحولات در جریان این کشور صحبت کنیم. وی معتقد است: «بسیاری از رسانه‌ها و به اصطلاح کارشناسان ما وقایع جهان را با عینک خواسته‌ها و آمال خود می‌بینند و تحلیل می‌کنند، نه واقعیت‌های میدانی!»
***
  با توجه به حجم تحلیل‌های نادرست از شرایط ایالات متحده، خیلی از مخاطبان علاقه دارند تحلیل‌های کارشناسان مختلف درباره چگونگی رای‌آوری ترامپ در انتخابات سال گذشته ریاست‌جمهوری آمریکا را بدانند؛ نظر حضرتعالی در این باره چیست؟
بسیاری از کارشناسان سیاسی و بین‌المللِ این روزهای کشور، به‌رغم اینکه دعوی عقلانیت و شناخت جهان را دارند، نسبت به وقایع مختلف، تحلیل‌ها و نظرات متفاوت از واقعیت ارائه می‌دهند؛ چیزی که ما در جریان انتخاب ترامپ به عنوان رئیس‌‌جمهور ایالات متحده هم دیدیم و شنیدیم.
روز قبل از انتخابات ریاست‌جمهوری در آمریکا بسیاری از روزنامه‌های کشور که از قضا ادعای نخبگی و شناخت سیاست خارجی و غرب را دارند برای پیروزی خانم کلینتون در انتخابات جشن گرفته بودند، کار را تمام شده می‌دانستند و می‌گفتند با این پیروزی شرایط ایران هم بسیار خوب خواهد شد. خب! این سوال مطرح است که ذهن تحلیلگر این افراد در چه پارادایمی قرار دارد و مغلوب چه فضایی شده که عکس کلینتون را منتشر می‌کنند، از او به عنوان ادامه‌دهنده راه اوباما یاد می‌کند و می‌گویند جهان باید به بانوی کاخ سفید خوشامد بگوید؟ علت این مساله این است که بسیاری از رسانه‌ها و به اصطلاح کارشناسان ما، وقایع جهان را با عینک خواسته‌ها و آمال خود می‌بینند و تحلیل می‌کنند، نه واقعیت‌های میدانی! قریب به اتفاق این افراد می‌خواهند آمریکا را در جایگاه ابرقدرت جهان ببینند و معتقدند این ابرقدرتی فرصتی پیش پای‌شان گذاشته تا با تنظیم روابط با او و به عبارتی با به دست آوردن دل کدخدا، منافع‌شان را تامین و مشکلات خود را حل کنند.
اما در چه وضعیتی و چرا آقای ترامپ به قدرت رسید؟ از دیدگاه من، پیروزی ترامپ حاصل وضعیت این روزهای جامعه آمریکاست. این پیروزی برآیند 3 پارامتر مهم در این کشور است؛ پارامتر اول شرایط سیاسی- نخبگانی، پارامتر دوم وضعیت اقتصادی و پارامتر سوم وضعیت اجتماعی ایالات متحده!
 خب! چرا فردی با این ویژگی‌های رفتاری؟ ویژگی‌هایی که حتی برخی از عنوان «دیوانه» برای آن استفاده می‌کنند.
ببینید! ترامپ ماحصل به بن‌بست رسیدن آمریکا در هر 3 موضع یاد شده است. امروز سران آمریکا برای خارج کردن خود از این وضعیت به این جمع‌بندی رسیده‌اند که آمریکا نیاز به فردی دارد که با شکل و شمایل و ظاهری دیوانه برخی اقدامات را انجام دهد تا شاید بتوانند از این طریق روند رو به زوال قدرت و هژمونی آمریکا را کند یا متوقف کنند. آقای ترامپ امروز با دیوانه‌نمایی ولی با منطق تجاری تلاش می‌کند روند سقوط آمریکا را مدیریت و متوقف کند. حالا اینکه آیا موفق می‌شود یا نه، یک بحث دیگری است که البته به نظر بنده این تلاش‌ها نتیجه‌بخش نخواهد بود و دونالد ترامپ آخرین رئیس‌جمهور آمریکای مقتدر خواهد بود. به نظر من حتی می‌توان این تعبیر را هم به کار برد که سران آمریکا امروز تلاش می‌کنند بلایی که بر سر شوروی رفت، بر سر آنها نیاید. خب! حالا باید دید برخی روایت‌ها که می‌گویند ترامپ دیوانه است چقدر هیاهوی رسانه‌ای یا انحراف در تحلیل است و چقدر با واقعیت سازگار.
الف-‌ گفته می‌شود ترامپ عقبه نخبگانی ندارد؛ برای بررسی این مساله باید اظهارات و اقدامات او را مورد بررسی قرار داد و ریشه‌های آن را پیدا کرد. ریشه‌هایی که مربوط به مساله اول یعنی جنبه نخبگانی و سیاسی پیروزی ترامپ است. ترامپ یک شعار محوری دارد که می‌گوید «می‌خواهیم آمریکای بزرگ را دوباره بسازیم». این شعار جدا از اینکه اعتراف به بزرگ نبودن آمریکاست، واجد برخی ریشه‌های عمیق هم هست. در سال‌های گذشته مخصوصا در محدوده اواخر دهه 1990 میلادی و اوایل 2000 آمریکایی‌ها آرزوی «قرن آمریکایی» را داشتند و برای رسیدن به این هدف هم تمام امکانات خود را به میدان آوردند. در همین راستا سال 2003 به عراق حمله‌ور شدند ولی خیلی زود به بن‌بست رسیدند و نتوانستند اهداف خود را به پیش ببرند و این بن‌بست برای آنها خیلی گران تمام شد. از جنبه سیاسی، نقطه اساسی تغییر در مسیر حرکت آمریکایی‌ها که روند رو به رشد این کشور را متوقف و حتی برعکس کرد،  ناکامی در دستیابی به اهداف اعلام شده در جنگ عراق بود. روزگاری، آمریکا با اعلام خبر اینکه قصد حمله نظامی به یک کشور را دارد، تصمیمات کلان و اساسی در آن کشور را تغییر می‌داد و حتی موجب فروپاشی آن می‌شد. همین آمریکا در سال 2003 نماد تام و تمام اقتدار خود، یعنی  قدرت نظامی را وارد کشور عراق کرد و گفت می‌خواهد عراق را به عنوان یک نمونه آزمایشگاهی به نمادی از دموکراسی غربی تبدیل کند اما چندی نگذشت که دورترین افراد به این خواسته و هدف در عراق به قدرت رسیدند و این کشور را در دست گرفتند.  لذا بر اثر همین اتفاق یعنی ماجرای جنگ عراق، طیف نخبگان بویژه سیاستمداران این کشور به این نتیجه رسیدند که آمریکا در حال از دست دادن قدرت کنترل و مدیریت جهان است.
1- آقای «فرید زکریا» سال 2007 کتابی می‌نویسد تحت عنوان «جهان پساآمریکایی» که البته در آن زمان خیلی‌ها معتقد بودند فرید زکریا ماجرای زوال آمریکا در جهان را زیادی بزرگ کرده و خیلی‌ها هم می‌گفتند او یک فرد است و یک نظر شاذ دارد و نباید خیلی جدی گرفته شود، البته بعدا همان‌ها هم دیدند که نه! انگار ماجرا جدی‌ است!
2- آقای «ریچارد هاس» رئیس شورای روابط خارجی آمریکا و معاون برنامه‌ریزی وزارت خارجه این کشور که سرد و گرم چشیده روزگار و در سیاست‌گذاری‌های این کشور فرد بسیار موثری است، سال 2011 کتابی می‌نویسد که ردپای اظهارات امروز آقای ترامپ در آن دیده می‌شود. نام این کتاب «سیاست خارجی از خانه شروع می‌شود» است. او در این کتاب بزرگ‌ترین تهدیدات آینده ایالات متحده را برمی‌شمارد و می‌گوید اصلی‌ترین تهدیدات ناشی از بن‌بست‌های  داخلی آمریکاست.
او در این کتاب مساله  مهاجرت را مطرح می‌کند، یعنی دقیقا همان مساله‌ای که ترامپ روی آن دست گذاشته و هر روز یک اقدامی می‌کند. بدهی‌های ملی مساله بعدی است، هزینه‌های درمانی نکته بعدی و ....
ریچارد هاس سپس به مساله خاورمیانه و موضوع عراق و ایران هم اشاره می‌کند و آنها را نیز به عنوان عوامل موثر بر کاهش قدرت نفوذ و مدیریت جهان توسط آمریکا مد نظر قرار می‌دهد و می‌گوید آمریکا بزودی دیگر ابرقدرت نیست و تنها یکی از قدرت‌های بزرگ خواهد بود. خب! این تحول بزرگی است و اگر ما این مساله را نفهمیم تحلیل‌های متفاوتی از واقعیت ارائه می‌دهیم.
3- هنری کیسینجر هم سال 2014  کتابی با همین مضمون و با عنوان «نظم جهانی» می‌نویسد. او در این کتاب می‌گوید نظم جهانی بتدریج از دست آمریکا خارج می‌شود و باید برای توقف این روند (فرسایش قدرت آمریکا ) کاری کرد.
4- در همین ایام آقای برژینسکی هم به این مساله می‌پردازد و سخن همین افراد را به نوع دیگری تکرار می‌کند.
5- ژوزف نای سال 2015 به عنوان عضوی از جریان نخبگی آمریکا که قائل به نقش‌آفرینی موثر غیرنظامی این کشور در جهان است، کتابی می‌نویسد با این عنوان که «آیا قرن آمریکایی به سر آمده؟» این سیاستمدار خبره آمریکایی می‌گوید نقش‌آفرینی آمریکا به عنوان یک ابرقدرت از ابتدای دهه 1900 میلادی آغاز شده و سال 2015 به پایان رسیده و حالا دیگر آمریکا هژمونی خود را از دست داده و در حال تبدیل شدن به یک قدرت بزرگ است.
مجددا برای مثال عرض می‌کنم، آمریکایی که روزی با تهدید یک کشور می‌توانست همه چیز یک حکومت را به هم بریزد، امروز حتی با عملیاتی کردن آن اتفاق مانند حمله موشکی به سوریه هیچ تغییری در پازل و معادلات ماجرا ایجاد نمی‌کند و به عبارتی کسی این تهدید و این حمله را جدی نمی‌گیرد، لذا دقت کنید اظهاراتی که آقای ترامپ با آن رای آورده دقیقا حرف جریان نخبگانی و مسؤولان آمریکاست. حرف این نخبگان همین است که آمریکای مقتدر دورانش به سر آمده، لذا ترامپ در فضای واقعی آمریکا بالا آمده و خیلی‌ها که علاقه دارند آمریکا به همان دوران ابرقدرتی خود بازگردد به کسی رای داده‌اند که شعارهای بسیار محکمی داده و وعده‌های بزرگی را مطرح کرده است.
ب- اما مباحث اقتصادی دومین جنبه رای‌آوری آقای ترامپ در انتخابات است. شاخص مهم ارزیابی اقتصاد آمریکا میزان بدهی‌های ملی این کشور است. از سال 1996 روند ایجاد یک بدهی بزرگ در آمریکا آغاز می‌شود و در پایان دولت آقای کلینتون این بدهی به رقم 3 تریلیون دلار می‌رسد. جرج بوش پسر سال 2000  با انتقاد از بیل کلینتون می‌گوید به من رای بدهید تا بتوانم روند افزایش بدهی‌های ملی آمریکا را متوقف کنم و اوضاع اقتصادی کشور را سامان ببخشم. او در انتخابات سال 2000 رای می‌آورد ولی نه‌تنها نمی‌تواند روند افزایش بدهی‌های آمریکا را متوقف کند، بلکه 2 جنگ بزرگ افغانستان و عراق را هم روی دست این کشور می‌گذارد و در نهایت سال 2008 با پایان دولت و زمانی که می‌خواهد کشور را به دست رئیس‌جمهوری بعدی بسپارد میزان بدهی‌های آمریکا قریب به 9 تریلیون دلار است یعنی رقمی 3 برابر بدهی دولت در زمان کلینتون. در همین زمان آقای اوباما هم در جریان تبلیغات انتخاباتی خود بر این مساله تاکید ویژه‌ای کرد و به مردم وعده داد در صورت پیروزی روند افزایش این بدهی نجومی را متوقف می‌کند. این وعده اوباما عامل موثری در پیروزی او در سال 2008 بود ولی وقتی وی وارد کارزار اداره آمریکا شد نتوانست به قول‌های خود عمل کند و پس از 8 سال ایالات متحده را با بیش از 19 تریلیون دلار بدهی به دست رئیس‌جمهور بعدی یعنی دونالد ترامپ سپرد.  حالا ترامپ تاجر و اهل اقتصاد هم با تاکید بر همین مساله توانسته رای مردم را به خود اختصاص دهد اما در همین یک سالی که از دوران ریاست وی گذشته روند افزایش بدهی ملی آمریکا متوقف نشده و امروز مرز 20 تریلیون دلار را هم رد کرده است.  اما نکته مهم این ماجرا که می‌خواهم روی آن بحث کنم این است که بزرگ‌ترین پشتوانه اقتصاد آمریکا، هژمونی دلار این کشور در جهان است که البته در چند سال گذشته برخی کشورها اقدام به کنار گذاشتن این پول از مبادلات بین‌المللی خود کرده‌اند. خب! در این شرایط و با آن بدهی سرسام‌آور ایالات متحده این اتفاق در صورت گسترش می‌تواند ضربه سنگینی به اقتصاد این کشور وارد کند و حتی آن را از حیز انتفاع خارج کند.  در حقیقت واقعیت‌های اقتصادی آمریکا، مردم این کشور را به جایی رساند که یک انسان موفق در امور اقتصادی می‌تواند مشکل این کشور و مردمش را حل کند، لذا در انتخابات ترجیح دادند به وی رای دهند.
پ- در مباحث اجتماعی، از سال 2008 یعنی از زمانی که باراک اوباما به ریاست‌جمهوری آمریکا رسید یک جریان بومی‌گرا و نژادپرست تحت عنوان «تی‌پارتی» که نزدیک به جریان جمهوری‌خواه این کشور بود و تاکید بر اصالت نژادی سفیدپوستان داشت، در این کشور به وجود آمد. این جریان البته دغدغه‌های دیگری مثل مسائل اقتصادی، بدهی‌ها، مالیات‌ها، وضعیت نابسامان کارگری و... را هم داشت اما یکی از اولویت‌های آنها مسائل نژادی بود. این یک مطالبه انباشته شده حقوق بشری بود که در انتخابات ریاست‌جمهوری اخیر آمریکا سر باز کرد. در کنار این جریان، جنبشی به نام جنبش وال‌استریت هم به وجود آمد که اعتراضی به ایجاد شکاف و افزایش تبعیض علیه قشر فرودست آمریکا  بود.
نهایت اینکه آقای ترامپ با زرنگی خاصی توانست خود را نماینده هر دوی این جریان‌ها در انتخابات معرفی کند و رای آنها را به خود اختصاص دهد. در ماجرای سفیدپوستان دونالد ترامپ شعارهای معروفی را سر داد که خب! خیلی مشخص بود و در قصه شکاف طبقاتی و فشار به فرودستان هم همان جمله معروف را که «من به کاخ سفید بروم سیفون را خواهم کشید» مطرح و عنوان کرد افراد حاکم بر کاخ سفید عده‌ای مفسد هستند که با حضور او همگی از کار برکنار خواهند شد.
امروز مولفه‌های اقتدار انحصاری آمریکا به عنوان قدرت تک‌قطبی جهان به سرعت در حال تضعیف و فروریختن است و برای مثال در منطقه غرب و جنوب غرب آسیا که تامین‌کننده بسیاری از مولفه‌های اقتدار نظامی، سیاسی و اقتصادی آمریکا  در مساله حکمرانی جهانی بود، هیچ‌کدام از خواسته‌های آمریکا محقق نمی‌شود و در واقع اختیار منطقه به طور کامل از دست این کشور خارج شده و دیگر کنترلی از سوی آمریکا بر آن وجود ندارد. بحران‌های معطوف به آمریکا در سال‌های اخیر در جنوب غرب آسیا نه‌تنها از بین نرفته، بلکه یک بحران به بحران بزرگ‌تری تبدیل شده و آن بحران ضربه سنگین‌تری به آمریکا وارد کرده است. بر همین اساس مهم است کارشناسان ما نگاه خود به آمریکا را تغییر داده و مبتنی بر واقعیات این روزهای ایالات متحده، رفتارهای این کشور را تحلیل کنند.
  علت این تحلیل‌های غلط از سوی کارشناسان داخلی چه بود؟
عده‌ای در داخل منفعت‌شان را در رای‌آوری خانم کلینتون و با تیم او می‌دیدند، لذا از پیش، وی را برنده انتخابات معرفی می‌کردند. اینها به دنبال تحقق آرزوهای خود بودند و می‌خواستند این آرزوها را به جای واقعیت بنشانند. طیف دیگری از تحلیلگران کسانی هستند که از عینک ایرانی به مسائل آمریکا نگاه می‌کنند و این مشکل بزرگ بسیاری از آمریکاشناسان ما است. اینها مسائل و مشکلات آمریکا را با مسائل و مشکلات ایران همسان‌سازی می‌کنند. به عبارتی پس از ایرانیزه کردن مسائل آمریکا، به تحلیل و ارزیابی می‌پردازند که خب! مسلما نتیجه غلطی هم حاصل می‌شود. مساله دیگر این است که بسیاری از مسائل جهان از مدخل 6 سوپررسانه بزرگ جهان که تقریبا همگی آنها به دست طیف خاصی از ابر‌سرمایه‌داران یهودی است به گوش مردم می‌رسد، سرمایه‌دارانی که با خانواده کلینتون رابطه بسیاری نزدیکی دارند، لذا خروجی رسانه‌های‌شان نیز چیزی جز تقویت وی نیست. اینها حتما کشورهای جهان و حتی بسیاری از تحلیلگران را تحت تاثیر قرار می‌دهند و حتی روی تحلیل آنها نیز تاثیر می‌گذراند.
 در سومین جنبه پیروزی ترامپ مباحث اجتماعی مطرح شد، رای‌هایی که از این جنبه به سبد دونالد ترامپ ریخته شد رای به مخالفت با ساختار آمریکا بود؟
رای‌های این طیف متعلق به افرادی است که از الیگارشی قدرت در آمریکا که در سال‌های متمادی ساختار قدرت را بین خودشان دست به دست می‌کردند، خسته شده‌اند، همان صاحبان قدرت، ثروت و رسانه که همه چیز را در این کشور بین خودشان دست به دست می‌کنند.
اگر شما می‌خواهید به واقعیت اقتصاد آزاد در آمریکا پی ببرید باید ببینید 10 پیمانکار اصلی پنتاگون چه کمپانی‌هایی هستند؛ 10 شرکت اصلی آمریکا چه شرکت‌هایی هستند؛ آیا می‌توانیم بپرسیم در این اقتصاد آزاد، نقش ارتش آمریکا چیست؟
خوب است بدانیم این 10 مجموعه اصلی اقتصادی در آمریکا کسانی نیستند جز حامیان 2 حزب اصلی این کشور در جریان انتخابات‌های گذشته. ببینید! یک شرکتی مثل «لاکهید مارتین» در طول 2 دهه گذشته بیشترین سود را از روسای جمهور منتخب آمریکا برده است. بعد بررسی می‌شود که این شرکت متعلق به چه کسانی است؟ متوجه می‌شویم یک اقلیت بسیار محدود ولی بسیار ثروتمند که فاصله زیادی با مردم و جامعه آمریکا دارند. مردم آمریکا طی 30 سال گذشته این حلقه بسته قدرت و ثروت را درک کردند و در انتخابات گذشته به این حلقه «نه» گفتند و به نظر من از این بعد هم مردم دیگر این ساختار را برنمی‌تابند، چه ترامپ موفق عمل کند یا ناموفق باشد.  ترامپ نسخه‌ای بود که زوال قطعی آمریکا را به تاخیر بیندازد، حالا این به قدرت رسیدن وی حاصل تدبیرها و نقشه‌های عجیب و غریب هست یا نه را کنار بگذاریم، مهم‌ترین نکته در این میان این است که قدرتمندترین فرد امروز آمریکا یعنی دونالد ترامپ رفتارهای متناقض و تضادهای گفتاری فراوانی دارد، تناقض‌ها و تضادهایی که بی‌شک حاصل و انعکاس شکاف عمیق و بزرگ در جامعه آمریکاست. چنگ و دندان نشان دادن‌های تند ترامپ و عمل نکردن‌های او، نشانه همین تضاد و همین زوال است، فریاد کشیدن‌های امروز ترامپ یعنی عمل نکردن، فریاد جنگ او یعنی آمریکا نمی‌خواهد حمله کند، مگر در گذشته آمریکا فریاد می‌کشید و حمله می‌کرد؟ از قضا در سکوت آنها بیشتر به هدف خود دست می‌یافتند تا در هیاهو!
 طی یک سالی که ترامپ به قدرت رسیده، توانسته داخل را مدیریت کند؟ آیا توانسته اقدامات اقتصادی خود با شعار معروف «آمریکایی بساز، آمریکایی بخر» را اجرا کند؟
هرچند یک‌سال بیشتر نگذشته اما از دیدگاه بنده ترامپ در تحقق وعده‌های اصلی خود  از جمله همین مساله اقتصادی ناموفق بوده است. روال کار بیش از آن چیزی که ترامپ گمان می‌کرد در حال خارج شدن از دست آمریکاست. افزایش بدهی‌ها نسبت به بازه یک‌ساله کاملا جدی است، در امور اقتصادی- اجتماعی تضاد‌ها افزایش یافته و به عبارتی دوقطبی‌های اجتماعی امروز بسیار تندتر و شدیدتر از زمان کاندیداتوری وی است. تصمیمات ترامپ در تشدید این دوقطبی موثر بوده و حالا روزی نیست که بسیاری از شهرهای بزرگ آمریکا شاهد رویارویی موافقان و مخالفان تصمیمات ترامپ نباشد؛ رویارویی‌هایی که به یک تجمع ساده ختم نمی‌شود، بلکه تبدیل به راهپیمایی‌های چند ده و چند صد هزار نفره می‌شود. امروز سیاستی از جانب ترامپ ابلاغ نمی‌شود مگر اینکه جماعتی معادل نیمی از جامعه آمریکا با آن مخالفت می‌کنند و این مخالفت به سرعت به یک اعتراض خیابانی تبدیل می‌شود. امروز آمریکای واحد و یکپارچه‌ای که می‌خواست جهان را در دست بگیرد، در داخل دو تکه شده است.
 در بعد اقدامات خارجی مثل خروج از معاهده پاریس نظر شما چیست؟ چرایی این اقدام چیست؟
تقریبا یکی از اصلی‌ترین شیوه‌های اعمال حکمرانی بزرگ آمریکا استفاده از راهبردی  تحت عنوان «ائتلاف و اتحاد»، حضور و بروز مستقیم در معاهدات بین‌المللی است. آمریکا در مورد یونسکو می‌گوید «اگر قرار باشد کسی یهودی‌ستیزی کند، ما از آن خارج می‌شویم، چرا که در نظم جهانی مورد نظر ما یهودی‌ستیزی جایی ندارد». در مورد دیگر قراردادها با کشورهای مختلف باید این را بگوییم که وقتی قرار است اوضاع جهان عادی شود و به عبارتی قدرت‌های مقابل آمریکا به نوعی به رسمیت شناخته شوند، آمریکا به سرعت آمادگی این را دارد که زیر میز هرگونه توافق بزند تا از عادی شدن اوضاع و به رسمیت شناختن دیگران جلوگیری کند. کوچک شمردن باقی بازیگران جهان و حفظ فاصله آمریکا با دیگر کشور‌ها چه در مقام نظر و چه در مقام عمل، راهبرد اساسی آمریکا برای حفظ هژمونی خود است.  آمریکا اجازه نمی‌دهد کسی به این کشور نزدیک شود. در برجام می‌گوید منافع آمریکا تامین نشده بدین معنی که برجام نتوانسته از گسترش قدرت ایران در سطح منطقه جلوگیری کند. می‌گویند ایران هنوز توانایی موشکی دارد، در حالی که برجام قرار بوده مانعی برای گسترش قدرت این کشور باشد و آن را مهار کند.  قبول معاهده آب و هوایی برای آمریکا یعنی قبول محدودیت برای اقتصاد صنعتی این کشور، صنعتی که عامل بزرگی در تخریب محیط‌زیست است، خب! شعار آمریکایی تولید کن یعنی تولید Co2 بیشتر و حضور در این معاهده یعنی قبول محدودیت برای فعالیت صنعتی و تولید در آمریکا.
  نسبت آمریکای ترامپ با برجام چیست و تحلیل حضرتعالی از اقدامات آتی وی چیست؟
ترامپ نماد مجموعه‌های مختلفی است که در مقابله با جمهوری اسلامی فعالیت می‌کنند، این مقابله گاهی در مدلی نرم صورت می‌گیرد و گاهی سخت. طی دورانی که مذاکرات برجام آغاز شد، در جریان بود و پایان پذیرفت، هرگز حتی یکی،  از آمریکایی‌ها نه پیام دوستی شنید و نه اینکه بگویند ما دیگر با ایران دشمن نیستیم، با هرنگاهی که ما به برجام داشته باشیم، چه آن را یک فرصت بدانیم و چه تهدید، رفتار طرف مقابل را باید به صورت صحیح مشاهده و تحلیل کنیم. در برجام یک طرف ما بودیم و طرف دیگر با وزن بسیار بیشتر نسبت به بقیه، ایالات متحده آمریکا قرار داشت و مسؤولان همین آمریکا از اوباما تا جان کری و دیگر مقامات این کشور هم همواره از برجام به عنوان نسخه‌ای برای مهار قدرت هسته‌ای ایران نام بردند و نه چیز دیگر و هر موقع هم چنین حرفی زدند بلافاصله ادامه دادند که در ابعاد دیگری مانند قدرت منطقه‌ای ایران، توان موشکی و... همچنان درگیری ما با ایران وجود دارد و ادامه خواهد یافت.
لذا نگاه راهبردی آمریکا به ایران، نگاه مقابله و مهار است و نمی‌توان گفت برجام این نگاه راهبردی را تغییر داده است. خب! آمریکایی‌ها برجام را مسیری برای تخلیه قدرت هسته‌ای ایران می‌دانستند و می‌دانند و حالا با حضور ترامپ این نگاه توسعه یافته و بیان می‌شود برجام نتوانسته بخوبی ایران را مهار کند، لذا باید دستخوش تغییرات دیگری به نفع آمریکایی‌ها شود.
 آیا ترامپ برجام را به هم خواهد زد؟
به نظرم خیر! زیر میز برجام نخواهد زد اما برای اصلاح آن و مذاکره مجدد تلاش ویژه‌ای خواهد کرد، لذا برای تقویت آن به نفع آمریکا وارد میدان خواهد شد. دقت کنید که طی 40 سال گذشته ایران محور بهم زدن نظم مطلوب آمریکایی‌ها در منطقه بوده و این روزها با عقب راندن داعش این نظم را با سرعت بیشتری برهم زده است، لذا باید گفت حالا دیگر سخنی از خاورمیانه بزرگ نیست و معادلات به سمت مدل‌های بومی درون کشورها تغییر کرده است، چنانکه عراق که 15-14 سال پیش مورد حمله مستقیم ایالات متحده قرار گرفت، اکنون نه تنها مستعمره این کشور نیست، بلکه خود تبدیل به یک عنصر از محور مقاومت در منطقه شده است.
 اگر کلینتون هم در انتخابات به پیروزی رسیده بود همین رفتارهای ترامپ را انجام می‌داد؟
دقت کنید که اقدامات ترامپ یک انتخاب نیست، بلکه بیشتر از سر اجبار رفتار می‌کند، پس اگر هیلاری کلینتون هم وارد صحنه شده بود ناچار از این بود که با همین محتوا اقدامات خود را به پیش ببرد حالا شاید به طور شکلی، برخی رفتار تغییر می‌کرد، هرچند واقعا معتقدم اگر خانم کلینتون رئیس‌جمهور شده بود به دلیل نسبت بسیار نزدیک‌تری که با لابی آی‌پک دارد، دشمنی‌ها نسبت به ایران بسیار بیشتر از رفتارهای دونالد ترامپ بود و با سرعت بیشتری ایران تحت فشار آمریکا قرار می‌گرفت.
 موفقیت نگاه به اروپا به جای آمریکا، به معنای برجام بدون آمریکا چقدر قابل تصور است؟ در صورتی که آمریکا زیر برجام بزند، اروپا با ایران می‌ماند یا به سمت ایالات متحده متمایل می‌شود؟
اگر بخواهیم اروپایی‌ها را جایگزین آمریکا بکنیم در واقع یک بازگشت به عقب انجام داده‌ایم. حدفاصل سال‌های 82 تا 84 ما با چه کسی مذاکره می‌کردیم؟ اگر گزاره نقش‌آفرینی و موفقیت معامله با تئوریکای اروپایی  جواب می‌داد که خب سال 83-82 باید کار تمام می‌شد و مذاکرات به نتیجه می‌رسید، لذا به نظرم کسانی که این حرف‌ها را می‌زنند خودشان می‌دانند چقدر این سخنان از نظر نخبگانی پایه و اساس سستی دارد.  از این رو اول باید بپرسیم همین امروز اصلا اروپایی‌ها چقدر با ما هستند و چقدر در حال تعامل با ایران و اجرای برجام هستند؟ اگر هم باشند باید این را مطرح کنیم که در زمان تندی آمریکا و فشارهای اقتصادی آمریکا علیه اروپا، 3 کشور اروپایی یا حتی دیگر کشورهای این قاره چقدر به سمت آمریکا می‌روند و چقدر به سمت مشوق‌های اقتصادی ایران؟ وزن کدام یک بیشتر است؟ به علاوه اینکه من همین الان هم فکر می‌کنم اروپایی‌ها خیلی اختلاف نظری با آمریکا ندارند. سخنان مکرون و مرکل و دیگران امروز تفاوتی با سخنان ترامپ ندارد، تنها در تقدم و تاخر ماجرا تفاوت نظر دارند؛ ترامپ می‌گوید اول برجام را سفت و سخت‌تر کنیم و بعد سراغ موشکی و حقوق بشر برویم اما اروپایی‌ها می‌گویند همین برجام کنونی هم خواسته‌های ما را در زمینه هسته‌ای برآورده می‌کند و باید هرچه زودتر سراغ دیگر مسائل یعنی موشکی و قدرت منطقه‌ای و حقوق بشر ایران برویم. کل اختلاف آمریکا و اروپا همین است. البته این به این معنی نیست که ما از فردا روابط خود با 3 کشور اروپایی را قطع کنیم، نه! اتفاقا من می‌گویم نباید روابط خود را محدود به همین 3 کشور کنیم و باید سراغ دیگر کشورهای اروپایی، کشورهای آسیایی و حتی آفریقایی و آمریکای لاتین برویم. انگلیس، آلمان و فرانسه همه دنیا نیستند، اتفاقا باید استراتژی هوشمند تعاملی ویژه‌ای را  در عرصه سیاست خارجی مدنظر بگیریم و کل عرصه دیپلماسی را در معاونت اروپا و آمریکا خلاصه نکنیم. البته خب! در این رویکرد ممکن است آمریکایی‌ها مزاحمت‌هایی هم برای ما ایجاد کنند اما می‌شود با تلاش مضاعف به نتایج خوبی رسید و سیاست خارجی را در راستای تامین اهداف ملی هدایت کرد. معتقدم جایگزین کردن 3 کشور اروپایی به جای آمریکا تکرار یک تجربه شکست خورده است و باید از آن پرهیز شود.

در حالی‌که منابع نزدیک به انقلابیون بحرین از تشدید وخامت حال آیت‌الله شیخ عیسی قاسم، رهبر شیعیان این کشور خبر می‌دهند و بر درمان فوری وی تأکید دارند ولی رژیم آل‌خلیفه که خواهان قتل تدریجی این روحانی مبارز است، از این کار امتناع می‌کند. فعالان بحرینی اعلام کردند که رژیم منامه تلاش می‌کند شیخ قاسم را به زور و اجبار به بیمارستان قلعه در داخل وزارت کشور منتقل کند و در همین چارچوب، عصر دیروز یک خودروی اورژانس مقابل منزل این روحانی شیعه بحرینی مستقر شده بود که بعد از مدتی مکث، از مقابل منزل ایشان حرکت کرد اما حاضران در اطراف منزل آیت‌الله، خروج وی از منزل یا انتقال ایشان توسط آمبولانس را تأیید نکردند. همچنین نیروهای امنیتی، زره‌پوش و خودروهای پلیس به طور گسترده در اطراف منزل آیت‌الله عیسی قاسم و منطقه الدراز مستقر شده‌اند. در این میان، مرکز حقوق و دموکراسی بحرین در بیانیه‌ای تأکید کرده است که حال آیت‌الله عیسی قاسم از روز یکشنبه ۲۶ نوامبر وخیم‌تر شد و پزشکان در منزلش او را معاینه و تأکید کردند باید سریعا تحت عمل جراحی قرار گیرد که البته عمل وی نیز با توجه به بالا بودن سن، فشار خون و قند خون و ناراحتی قلبی امری دشوار است. سیدأحمد الوادعی، مدیر اجرایی مرکز یادشده گفت: «دولت بحرین با آتش بازی می‌کند و از ارائه خدمات پزشکی مناسب به شخصیت‌های بارز دینی از جمله آیت‌الله عیسی قاسم خودداری کرده و به‌رغم بالا بودن سن وی و وخامت حالش او را تحت بازداشت خانگی قرار داده است که این امر میزان وحشی‌گری حاکمان و بی‌رحمی آنها را نشان می‌دهد.» وی در ادامه هشدار داد که این رفتارهای به دور از انسانیت دولت بحرین با آیت‌الله عیسی قاسم پیامدهای ناگواری به دنبال خواهد داشت که دولت از آن غافل است. شیخ عیسی قاسم از رهبرانی است که بر مطالبه‌گری مردم بحرین از آل‌خلیفه به شکل مسالمت‌آمیز تاکید دارد. با این حال، رژیم آل‌خلیفه ضمن اینکه از مه ‌2016 با مستقر کردن نیروهای امنیتی در اطراف محل زندگی شیخ عیسی در الدراز، وی را بازداشت خانگی کرد و تحت اقامت اجباری قرار داد، تابعیت او را نیز از ژوئن 2016 لغو کرده است. حکومت بحرین در توجیه علت این اقدام‌ها، شیخ عیسی را به آسیب‌زدن به منافع ملی و رعایت نکردن وفاداری به کشور و همچنین ترویج فرقه‌گرایی و خشونت متهم کرد. رژیم آل‌خلیفه همچنین طی این مدت حبس خانگی شیخ عیسی قاسم، از ارائه خدمات پزشکی مناسب به این روحانی برجسته 77 ساله بحرینی نیز خودداری می‌کرد ولی یکشنبه برای نخستین بار اجازه داد شیخ قاسم تحت معاینه پزشکان دولتی قرار گیرد که در سایه تدابیر امنیتی شدید در وزارت کشور انجام شد.
تعویق محاکمه شیخ سلمان
دادگاه بحرین محاکمه شیخ علی سلمان، دبیرکل جمعیت ملی- اسلامی الوفاق –بزرگ‌ترین جمعیت اپوزیسیون شیعه در این کشور - به اتهام جاسوسی برای قطر و توطئه علیه دولت بحرین را  به روز ۲۸ دسامبر (۷ دی) موکول کرد. این دومین بار است که محاکمه شیخ علی سلمان به اتهام جاسوسی برای قطر به تعویق می‌افتد. شیخ علی سلمان هم‌اکنون سومین سال از محکومیت 4 ساله خود را در حبس سپری می‌کند. محاکمه شیخ سلمان قانونی نبوده و هیچ ارتباطی با اجرای عدالت یا حقوق بشر نداشته و تنها تلاشی برای بحرانی کردن شرایط داخلی و ایجاد کشمکش‌ها و نیز گسترش درگیری‌های شدید موجود میان کشورهای منطقه خلیج‌فارس در بحرین است.

حسن رضایی: جمهوری اسلامی، کمر داعش را خرد کرده است. مبارک است! به نظر من اینکه همه بخواهند در این فتح شیرین شریک باشند، مساله‌ای نیست. بگذارید همه سر سفره بنشینند. حتی حامیان سینه‌چاک داعش تا همین دیروز و حتی داعش‌های پیشانی‌سفید وطنی! همان‌ها که طی 6 سال نبرد سخت حاج‌قاسم و یارانش، مدام نوشتند و مصاحبه کردند که حضور نظامی ما در سوریه اَخ است و داعش خطری برای ایران ندارد. همان‌ها که دست به فتنه و توئیت‌شان ملس است. هیچی! همان‌ها که مهم نیستند و من نمی‌خواهم بیش از این، صفحه روزنامه را هدر بدهم! ریزه‌خواری این جماعت سر سفره جمهوری اسلامی، حرف دیروز و امروز نیست، ما40 سال است به چنین میهمانانی عادت کرده‌ایم. گیرم که جای تشکر از میزبان، استخوانی هم پرت کنند و فرضاً که آن استخوان را از دست سعودی هم گرفته باشند، مهم نیست.
 حالا که نه، در جمهوری اسلامی، ما همیشه در حال فتح بوده‌ایم که کار برای خدا، شکست ندارد! و کیست که نداند، مرام مکتب ما، احسان و بخشش در عین فتح است؟ حتی با ابوسفیان! لذا تکرار می‌کنم: بگذارید همه سر سفره بنشینند! حتی کسانی که تَکرار می‌کنند! امروز انسانیت سر سفره جمهوری اسلامی نشسته است. اشتباه نشود البته! مراد از انسانیت، وحوش و درندگان نیستند. خب! اینکه واضح است! نه، واضح نیست. اجازه دهید کمی توضیح دهم. در روزگار مد شدن انتشار خبرهای دروغ و خم به ابرو نیاوردن‌ها! جعل انسانیت که کار زیادی ندارد. بر این منوال، انسان تنها موجودی یک سر و دو گوش نیست که روی دو پا راه می‌رود. انسان، خون دارد، جان دارد، مزمزه می‌کند، خواب می‌بیند، راه می‌رود و البته! درد می‌کشد؛ حتی از درد و رنج دیگران. حتی و حتی اگر آن دیگران، حیوان باشند! وحوش اما کسانی هستند که طی دوره حضور خود در عراق و تلاش برای استقرار دموکراسی! روزانه 700 نفر از مردم عراق را کشتند. بر این اساس، وحوش هم می‌توانند کراوات بزنند، ادکلن بزنند، روی دو پا راه بروند و یک سر و دو گوش باشند. لطفاً این دسته وحوش را با انسان‌ها قاطی نکنید؛ لطفا! وحوش کسانی هستند که داعش را ایجاد و به آن اعتراف هم کردند.
هر چند روزنامه اصلاح‌طلب اعتماد، تنها و تنها محض رضای خدا! اصرار داشته باشد خون انسانیت را از چنگال آنان پاک کرده، بفرماید: «تحلیل و تبیین منشأ پیدایی داعش و منابع قدرت این جریان با نسبت دادن به آمریکا در واقع ساده کردن مساله و نادیده گرفتن عوامل مختلف اصلی دخیل در این ماجرا و خلاصه کردن همه آن در یک عامل فرعی(!) است.» جل‌الخالق! تو دیگر کی هستی؟!
وحوش کسانی هستند که پول جمع‌آوری شده برای کمک به زلزله‌زدگان کرمانشاه را هم بلوکه می‌کنند. وحوش پس از بلوکه کردن کمک‌های مردمی به زلزله‌زدگان کرمانشاه در آمریکا و کانادا، برای ابراز همدردی بیشتر، در همان روزهای زلزله، 2 فرد ایرانی دیگر و 4 شرکت مرتبط با ایران را نیز تحریم می‌کنند.  بدتر این است که به عهد وحوش اعتماد کنی و نقداً بتن بریزی تا نسیه تحریم‌ها را بردارند و بعد 5 سال مذاکره کردن با آنها، مذاکره با همان‌ها را دیوانگی بخوانی!
البته تا جایی که یادم هست، پس از تصویب نخستین تحریم‌های جدید در همان روز اعلام نهایی شدن برجام! اقدام متقابل برابر هر تحریم این وحوش را حق خود می‌دانستیم. البته تکرار می‌کنم: فقط حق خود می‌دانستیم! لذا تا جایی که من گشتم، خبری از اقدام رسمی در مقابل اقدام وحشیانه بلوکه کمک‌های مردمی به زلزله‌زدگان کرمانشاه نبود. در مقابل، تا دلت بخواهد خبرهای تلخ و شیرین از مناطق زلزله‌زده می‌آید. خبر تلخ اینکه باران و سرما همچنان مردم را رنج می‌دهد و خبر شیرین اینکه ازگله، سرپل ذهاب و قصرشیرین، این روزها تابلوی عطوفت، همبستگی، عشق و ایثار ملی شده است. با این حال یادتان نرود که ما کماکان اقدام متقابل در مقابل دشمنی‌های مکرر این وحوش را حق خود می‌دانیم و اتخاذ تدابیر لازم در برنامه است!
مثلاً وزیر امور خارجه پیش از بلوکه شدن پول‌های یادشده توسط آمریکا، توئیت کرده است: «از ابراز همدردی و پیشنهاد کمک جهانی سپاسگزاریم. در حال حاضر، قادر به مدیریت امور با استفاده از منابع خود هستیم!» و پس از آن نیز دیگر واکنشی به بلوکه شدن پول‌های جمع‌آوری شده برای کمک به زلزله‌زدگان نداشته است. جناب ظریف البته پیش از این هم با یک تماس جان کری، مقدمات تغییر مسیر کشتی حامل کمک‌های بشردوستانه مردم ایران برای مردم یمن را فراهم کرده بود و از آن تاریخ تاکنون ملت یمن در محاصره‌ای همه‌جانبه روزگار می‌گذراند، لذا با مساله حادی روبه‌رو نیستیم و همه چیز مثل سابق است! ظاهراً در شرایط حاضر، بلوکه شدن پول‌های جمع‌آوری شده برای زلزله‌زدگان چندان مهم نیست.
من البته باز تا جایی که یادم می‌آید به خاطر ندارم مقامات دیگر کشورهای دچار مشکلات مشابه، چنین سخاوتمندانه از کمک‌های جهانی چشم بپوشند. مگر و تنها مگر آنکه آن مقامات، درک روشنی از معنای تحریم سوئیفت و Uturn داشته باشند و بدانند وقتی سفارتخانه‌های خارجی مستقر در تهران، هنوز پول کارمندان خود را با چمدان و از راه قاچاق وارد می‌کنند، تقاضای دریافت کمک‌های انسان‌دوستانه از سراسر جهان، ادعایی نشدنی و بلکه ناراحت‌کننده است. به‌رغم آرزوی وحوش اما کرمانشاه این روزها تابلویی از عشق است و قلب پهلوانش همچنان می‌تپد. کابوس داعش نیز به همت حاج قاسم فرو خفته است تا از کرمانشاه و همدان تا بغداد و اربیل، همه آسوده باشند. آوردن بتن و ماله بر سر سفره تازه پهن شده اما می‌تواند همه چیز را معکوس کند. بگذارید کرمانشاه و منطقه تنها به دردهای خودشان برسند؛ ثواب دارد!