غوغا در تیرانا
وقتی بچههای کشتی ایران روی تشک میروند، فقط یک چیز در ذهنشان میچرخد: پیروزی! این بار در قلب آلبانی، تیم منتخب کشتی آزاد ایران در تورنمنت رنکینگدار، با ۶ مدال رنگارنگ قهرمان شد و درخشید.
* روایت قهرمانی از تیرانا
در روزهای ۸ و ۹ اسفند، سالن مسابقات تیرانا شاهد توفانی از کشتیگیران ایرانی بود که با ۴ مدال طلا، یک نقره و یک برنز، فاتحانه بر سکوی قهرمانی ایستادند. آمریکا و ژاپن که خیال سلطه بر این رقابتها را داشتند، به ترتیب با ۹۷ و ۹۳ امتیاز پشت سر ایران ۱۳۵ امتیازی قرار گرفتند.
* طلاییها: یکهتازی روی تشک!
علی مومنی در وزن ۵۷ کیلوگرم، با رد شدن از سد همه رقبا، در فینال آیال بلولیوبسکی تاجیک را ضربه فنی کرد و طلا را به گردن آویخت.
رحمان عموزاد در ۶۵ کیلوگرم، نورسلطان سادیک را شست و رفت، بعد هم ژاپنیها و آمریکاییها را یکییکی کنار زد تا فینال را مقتدرانه ۵ بر صفر ببرد.
کامران قاسمپور در ۹۲ کیلوگرم، در مسیر خود میرانی مایسورادزه گرجی و فیضالله آکتورک ترک را درو کرد و در فینال، آلان باگایف روس را ۱۰ بر صفر تسلیم کرد.
امیرحسین زارع در ۱۲۵ کیلوگرم، مثل یک تانک از روی همه گذشت. در فینال هم زلیم خان خیزریف روس را در یک کشتی یکطرفه ۱۰ بر صفر کرد و با لبخندی که هیچکس یادش نمیرود، مدال طلا را گرفت.
* نقرهای که مثل طلا بود!
عرفان علیزاده در ۹۷ کیلوگرم، با عبور از ماگومدگادجی نوروف مقدونی و باتیربک تساکولوف اسلواکی، به فینال رسید اما مقابل آرش یوشیدای ژاپنی با نتیجه نزدیک ۳ بر ۲ مغلوب شد و به نقره بسنده کرد.
* برنزی که کم از طلا نداشت!
یونس امامی در ۷۴ کیلوگرم، بعد از بردهای مقتدرانه، در نیمهنهایی به چرمن والیف روسی باخت اما در ردهبندی با قدرت از پس اوروزبک توکتومابتوف قرقیز برآمد و برنز را به گردن انداخت.
* وقتی تشک را امضا میکنی!
این قهرمانی فقط یک قهرمانی معمولی نبود. بچههای ایران نشان دادند در هر کجای دنیا، وقتی تشک را حس میکنند، انگار در خانه خودشان هستند. آنها حریفان را یکییکی کنار زدند و باز هم ثابت کردند سلطان کشتی آزاد، کسی نیست جز ایران!
* کامران قاسمپور: امان از آن ۴ ثانیه
کامران قاسمپور که بارها و بارها در تشک ثابت کرده برای قهرمانی ساخته شده، این بار در آلبانی با طلا برگشت اما هنوز خاطرهای در ذهنش سنگینی میکند. او که در مسابقات جهانی سال گذشته، تنها چند ثانیه با شکست عبدالرشید سعدالهیف افسانهای فاصله داشت، حالا از آن روزها حرف میزند؛ از حسرتی که در دلش ماند اما او را متوقف نکرد.
* طلایی که از دل حسرت آمد
قاسمپور که در رقابتهای رنکینگ جهانی آلبانی مدال طلا را از آن خود کرد، در گفتوگویی با اتحادیه جهانی کشتی، از خاطرهای تلخ پرده برداشت:
«امروز که روی سکو ایستاده بودم، یاد آن لحظه افتادم. همان روزی که تنها ۴ ثانیه با شکست سعدالهیف فاصله داشتم اما او با یک حرکت ناباورانه پیروز شد. بعد هم در ردهبندی به دیوید تیلور باختم و دست خالی برگشتم».
کشتیگیر وزن ۹۲ کیلوگرم ایران با نگاهی به گذشته، از درسی که آموخته میگوید: «کشتی همین است، یک لحظه غفلت، یک عمر حسرت. اما من سعی کردم آن خاطره را فراموش کنم و دوباره به راهم ادامه دهم. تیرانا این بار برای من میدان خوبی بود و توانستم با ۳ حریف سرسخت روبهرو شوم و طلا بگیرم».
* برنامهریزی برای آینده
قاسمپور که چند سالی است در این وزن مبارزه میکند، با اشتیاق از برنامههایش برای آینده میگوید:
«این پیروزی برای من فقط یک مدال نبود، بلکه یک شروع دوباره است. مسابقات جهانی سال گذشته یک تجربه تلخ بود اما از آن درس گرفتم. حالا تمام تمرکزم روی این است که آمادگیام را بیشتر کنم و در رقابتهای بعدی جبران کنم».
اینکه حسرت در دلش مانده، یک حقیقت است اما قاسمپور همان کشتیگیری است که هیچوقت متوقف نمیشود. او دوباره روی تشک برمیگردد، با همان قدرت و اراده، تا این بار دیگر حسرتی باقی نماند.