معمای اسماعیل
باربد بهراد: از همان لحظه‌ای که خبر سفر بی‌سر و صدای «علی کوچ» به لندن در رسانه‌های ترکیه منتشر شد، همه چیز بوی یک طلاق می‌داد. طلاقی پرهزینه و البته قابل‌پیش‌بینی میان فنرباغچه و ژوزه مورینیو. حالا یک روز بعد از آن سفر، فوتوماچ – یکی از موثق‌ترین رسانه‌های ترکیه – مثل ماشه‌ای که کشیده شده باشد، نامی آشنا را بر سر زبان‌ها انداخته: اسماعیل کارتال.
نه برای نخستین‌بار و شاید نه برای آخرین بار اما این بار با موقعیتی متفاوت. کارتال نه در خیابان‌های کادیکوی که در تهران، در قلب اردوی آماده‌سازی پرسپولیس، مشغول طراحی تیمی است که برای سه‌گانه داخلی بسته می‌شود. اما آیا صدای زنگ موبایل از استانبول می‌تواند این تمرکز را به هم بزند؟
* کارتال، شانس اول نیمکت محبوب
فوتوماچ ادعا کرده در صورت جدایی مورینیو، اسماعیل کارتال گزینه شماره یک هدایت فنرباغچه است. جالب اینکه نام کارتال، بالاتر از چهره‌هایی چون سرگن یالچین و ولکان دمیرل در این فهرست قرار گرفته؛ ۲ اسطوره فوتبال ترکیه. حتی ادین ترزیچ، سرمربی ۲ فصل پیش دورتموند نیز پشت سر کارتال ایستاده؛ مردی که تا فینال لیگ قهرمانان پیش رفت اما هنوز مقصد بعدی‌اش را انتخاب نکرده.
شاید اگر این گزارش چند ماه پیش منتشر می‌شد، باورش سخت نبود. کارتال فصل پیش در فنرباغچه نایب‌قهرمان شد و یکی از محبوب‌ترین مربیان نزد هواداران این تیم است. ۳ دوره حضور، ۳ نایب‌قهرمانی و چیزی شبیه به حسرتی که هنوز در سکوهای ساراچ‌اوغلو شنیده می‌شود اما حالا او یک قرارداد رسمی با پرسپولیس دارد و مهم‌تر از آن، مسؤولیت تیمی را برعهده گرفته که هرگز به آسانی، مربی موفق خود را رها نمی‌کند.
* بازی با افکار یا واقعیتی محتمل؟
فنرباغچه تحت مدیریت علی کوچ، یک باشگاه چندقطبی است. تصمیم‌ها در این باشگاه، صرفاً بر پایه نظر یک نفر اتخاذ نمی‌شود. گروه‌های مختلفی در هیات مدیره وجود دارند؛ از هواداران دوآتشه کارتال تا کسانی که موفقیت بدون جام فصل قبل را یک ناکامی تمام‌عیار می‌دانند و همین تضادهاست که هر انتخابی را در فنرباغچه، به پروژه‌ای پرابهام
بدل می‌کند.
کارتال اما، مرد پروژه‌های نیمه‌تمام است. او از آن دست مربیانی است که همیشه یک قدم مانده به موفقیت نهایی، از مسیر کنار گذاشته شده؛ یا به خواست خودش یا با تصمیم مدیران. شاید به همین خاطر، وقتی در تهران قرارداد امضا کرد، بیشتر از آنکه به دنبال وعده قهرمانی باشد، به دنبال فرصتی برای بستن پرونده‌ای بی‌حاشیه بود.
* پرسپولیس در خطر است؟
واقعیت این است که پرسپولیس برای از دست دادن کارتال، دلایل کافی برای نگرانی دارد. نه به این خاطر که او رضایت داده یا تماسی برقرار شده – که چنین چیزی فعلاً در حد گمانه‌زنی است – بلکه به دلیل جایگاه احساسی‌ای که فنرباغچه در قلب او دارد. سرمربی‌ای که ۳ بار در مراحل مختلف روی نیمکت یک تیم می‌نشیند، قطعاً چیزی فراتر از رابطه حرفه‌ای با آن باشگاه دارد.
از طرفی، حضور در لیگ قهرمانان اروپا، چالشی است که می‌تواند برای هر مربی‌ای وسوسه‌انگیز باشد. به‌خصوص وقتی بخشی از افکار عمومی فوتبال ترکیه، کارتال را سزاوار جامی می‌دانند که هرگز به دست نیاورده.
با این حال، کارتال تاکنون بارها پایبندی خود را به قرارداد با پرسپولیس اعلام کرده است و از شواهد موجود – حضور فعال در لیست خرید گرفته تا انتخاب کمپ ارزروم برای پیش‌فصل – پیداست او در حال برنامه‌ریزی برای یک فصل موفق در تهران است.
* آخر بازی چه می‌شود؟
همه چیز به آینده جلسه علی کوچ با مورینیو گره خورده. اگر پرتغالی تصمیم به ماندن بگیرد، بازی تمام است اما اگر مورینیو خداحافظی کند، فنرباغچه ناگزیر باید سراغ گزینه‌ای برود که هم تجربه دارد، هم اعتبار، هم پشتوانه هوادار. آن وقت است که چشم‌ها دوباره به کارتال دوخته خواهد شد.
***
کفه ترازو به نفع قرمز‌ها
هر بار پنجره نقل‌وانتقالات باز می‌شود، شایعات هم با آن راه می‌افتد. مثل نسیمی بی‌جهت، بی‌آنکه مرزی بشناسد یا سندی پشتش باشد، در فضای رسانه‌ای می‌چرخد و گاه زمین بازی را به هم می‌ریزد. آخرین قربانی این نسیم بی‌قرار، نیمکت پرسپولیس است؛ جایی که نام اسماعیل کارتال، ناگهان در حوالی استانبول به گوش رسید اما واقعیت در تهران، کیلومترها با این روایت‌ها فاصله دارد. پرسپولیس، آرام و منظم، مسیر پیش‌فصل را پیش می‌برد و مرد ترک، دقیق‌تر از همیشه در حال چیدن قطعات تیم فصل بعدش است.
* استانبول تا ارزروم؛ بازی رسانه‌ای یا جدی؟
ماجرا از یک گزارش در یکی از رسانه‌های ترکیه‌ای آغاز شد. جایی که خبر آمد فنرباغچه در فهرست گزینه‌های جانشینی مورینیو، نگاهی جدی به اسماعیل کارتال دارد.
همین کافی بود تا کانال‌های داخلی، چند اکانت هواداری و صفحات فوتبال‌زده اینستاگرامی، با شتابی قابل پیش‌بینی، ماجرا را داغ کنند اما پاسخ پرسپولیس روشن، مستند و البته آرام بود: همه چیز تحت کنترل است؛ کارتال رفتنی نیست.
* قرارداد محکم، رابطه مستحکم‌تر
مدیران پرسپولیس، فارغ از سروصدا، به یک نکته کلیدی تکیه دارند؛ قرارداد محکم و بدون بند خروج. نه‌تنها بندی برای فسخ زودهنگام در قرارداد وجود ندارد، بلکه یک فصل دیگر از توافق رسمی باقی مانده و هیچ مکاتبه یا مذاکره‌ای از سوی باشگاه ترکیه‌ای با کارتال یا باشگاه پرسپولیس انجام نشده است. در حقیقت، هر آنچه تاکنون گفته شده، تنها حدس و گمان است؛ بدون منبع معتبر و مسیر حقوقی روشن.
* مرد بابرنامه؛ از کمپ تا فهرست خرید
کارتال نه‌تنها در تهران مانده، بلکه در قلب برنامه‌ریزی‌ها قرار دارد. او از ابتدای اردیبهشت جلسات فنی را آغاز کرده، روی فهرست بازیکنان ورودی و خروجی نظارت کامل دارد و در انتخاب محل اردوی پیش‌فصل، نقش اصلی را بازی کرده است. مقصد آماده‌سازی، کمپ ارزروم ترکیه انتخاب شده؛ همان‌جایی که به تایید نهایی سرمربی رسیده و حالا نمایندگان باشگاه برای بررسی نهایی و تنظیم قرارداد، راهی استانبول شده‌اند.
از سوی دیگر، نام‌هایی که به پرسپولیس پیوسته‌اند، به روشنی نشان از خط فکری سرمربی دارند: سیدپیام نیازمند درون دروازه، رضا شکاری در خط حمله، فخریان در دفاع و تیوی بیفوما به عنوان گزینه خارجی سرعتی و پرتجربه. جذب مجتبی فخریان و امین کاظمیان در راستای برنامه جوان‌سازی ترکیب بود؛ ایده‌ای که کارتال از همان روز اول روی آن تاکید داشت.
* ثبات، پیش‌نیاز قهرمانی
در جبهه تمدید قرارداد هم همه چیز طبق نقشه پیش می‌رود. امید عالیشاه ماندنی شده، کنعانی‌زادگان چراغ سبز نشان داده و قرارداد بازیکنانی مثل پورعلی‌گنجی، سرلک و خدابنده‌لو تمدید شده است. رضا درویش و تیمش، بی‌هیاهو اما حساب‌شده، تیم را در حالتی از ثبات و آرامش نگه داشته‌اند؛ چیزی که فصل گذشته، بشدت کم بود.
برنامه پرسپولیس برای فصل آینده، ۲ مرحله آماده‌سازی است؛ بخشی در تهران، بخش اصلی در ارزروم. کارتال حریفان تدارکاتی را انتخاب، برنامه تمرینی را تنظیم و حتی الگوی استفاده از بازیکنان جدید را هم با دستیارانش مرور کرده است. اینها نشانه‌هایی نیستند که بشود نادیده‌شان گرفت.
* پرسپولیس به جای حاشیه، در متن است
اگر چیزی برای هوادار پرسپولیس اهمیت دارد، یک چیز است: آرامش و اعتماد به فرمانده نیمکت. حالا که ترکیب تیم در حال بسته شدن است، اردو در مسیر اجراست و برنامه‌ریزی‌ها یکی پس از دیگری انجام می‌شود، برگشتن به شایعه فنرباغچه، بیشتر شبیه شوخی است تا تهدید. حتی اگر ترکیه‌ای‌ها بخواهند دوباره سراغ کارتال بروند، راه سختی در پیش دارند؛ چون نه کارتال اهل ریسک است، نه پرسپولیس اهل واگذاری آرامشش.
تا این لحظه، پرسپولیس از همه رقبا جلوتر است. نه فقط در نقل‌وانتقالات، بلکه در ذهنیت تیم‌سازی. آنچه سرخ‌ها نیاز دارند، فقط ادامه همین مسیر است؛ بدون حاشیه و با تمرکز کامل. اگر کسی هنوز درباره کارتال شک دارد، کافی است از خودش بپرسد: آیا مردی که تا این اندازه در قلب برنامه‌ریزی فنی تیم قرار دارد، ممکن است امروز، چمدانش را به مقصد دیگری ببندد؟ جواب روشن است؛ اسماعیل کارتال فعلا فقط یک مقصد دارد: موفقیت با پرسپولیس.