فیفا تماشاگر جنایت
در میانه فاجعه‌ای انسانی که وضعیت نوار غزه را به یکی از سیاه‌ترین صفحات تاریخ معاصر بدل کرده، خبری خاص منتشر شد که اگر هر جای دیگر جهان رخ می‌داد شوکه‌کننده محسوب می‌شد: نادر النجار، ستاره فوتبال تیم «جبالیا»، از پنجشنبه ناپدید شده و شواهد حکایت از آن دارد این بار قربانی، نه یک چریک یا فعال مدنی، بلکه یکی از استعدادهای ناب فوتبال فلسطین است. این خبر را ابتدا مصعب ابوتوهه، شاعر و نویسنده مطرح اهل غزه در صفحه شخصی‌اش منتشر کرد. او در میان شلیک بی‌وقفه خمپاره‌ها و ویرانی‌ها نوشت: نادر النجار آخرین بار چادر امدادگران داوطلب را در رفح ترک کرده و از آن زمان، نه بازگشتی در کار بوده و نه حتی خبری. النجار، یکی از چهره‌های شاخص لیگ فوتبال فلسطین، در اوج دوران حرفه‌ای خود و تنها به جرم «فلسطینی بودن»، این روزها در شمار هزاران ناپدیدشده‌ای است که نه اسمی از آنها در بیانیه‌های رسمی می‌آید و نه تصویری در رسانه‌های جهان منتشر می‌شود. او نه اسلحه به دست داشت، نه سخنرانی تند سیاسی می‌کرد، فقط فوتبالیستی بود که با آغاز جنگ، کفش‌های ورزشی‌اش را کنار گذاشت تا کنار مردمش باشد؛ همین کافی بود تا هدف باشد.
* فیفا و بقیه کجا هستند؟
آنچه این ماجرا را به فاجعه‌ای بزرگ‌تر بدل می‌کند، سکوت معنادار نهادهای رسمی فوتبال جهان است. فیفا که هر روز در بیانیه‌های رنگارنگش از شعار «فوتبال برای صلح» دم می‌زند، برابر قتل و ربایش فوتبالیست‌های فلسطینی نه تنها موضعی نگرفته که حتی حاضر نیست اشاره‌ای کوچک به نام آنها کند. حسن الزیدی، خبرنگار فلسطینی در این باره می‌نویسد: «سکوت فیفا و یوفا در برابر جنایات اسرائیل، نشان‌دهنده آن است که این نهادها نه‌تنها بی‌طرف نیستند، بلکه در بزنگاه‌های حساس کاملاً سیاسی عمل می‌کنند و چشم بر خون فلسطینی‌ها می‌بندند». به گفته او، اگر همین اتفاق برای فوتبالیستی اهل غرب اروپا یا حتی اوکراین رخ داده بود، تیتر یک رسانه‌ها می‌شد و بیانیه فوری فیفا را در پی داشت. اکنون، خانواده النجار – همسر و ۵ فرزندش – در اضطرابی شدید به سر می‌برند. مثل هزاران خانواده دیگر در غزه که عزیزان‌شان را یا زیر آوار از دست داده‌اند یا بی‌هیچ نشانی، ناگهان ناپدید شده‌اند اما نادر النجار، به عنوان یک چهره ورزشی، حامل پیامی بزرگ‌تر است: هیچ کس در امان نیست؛ حتی اگر فقط فوتبالیست باشد. در جهانی که فیفا بابت ورود بازیکنی به زمین با تی‌شرت سیاسی وی را جریمه می‌کند، حالا ربایش یک فوتبالیست، حتی ارزش یک خط بیانیه را هم ندارد. این همان معیاری است که فوتبال جهان را به مسلخی برای سیاست‌های دوگانه بدل کرده است. امروز نه فقط خانواده النجار، بلکه همه فوتبال‌دوستان آزاداندیش جهان باید یک سوال جدی از فیفا بپرسند: وقتی فوتبالیست‌ها یکی یکی ناپدید می‌شوند، فیفا دقیقاً کجاست؟