پیام‌های قهرمانانه یک حضور
رضا رحمتی: انتشار خبر حضور رهبر انقلاب در حسینیه امام خمینی(ره)، بسیاری را شوکه و پیام‌های بسیاری را به دوستان و دشمنان مخابره کرد. این یادداشت در تلاش است برخی از این پیام‌ها را مرور کند.
شنبه‌شب، رهبر انقلاب اسلامی در هیأت عاشورایی حسینیه امام خمینی(ره) حاضر شدند و با این حرکت نمادین، وضعیت استراتژیک فرماندهی کل قوا را تحکیم بخشیدند. حضور رهبر انقلاب که در دوره جنگ 12 روزه به صورت مستقیم فرماندهی میدان جنگ علیه اسرائیل و آمریکا را بر عهده داشتند، حضوری معنادار بود. این حضور استمرار همان حضور میدانی رهبری بود.
به نظر می‌رسد حضور رهبر انقلاب در شب عاشورا، فرستادن پیام تضعیف جبهه مقابل نیز بود. در حالی که بسیاری از ضد انقلاب در حال پمپاژ پیام عدم حضور در شب عاشورا با گزاره‌های غیرواقعی بودند، این حضور پرقدرت و احساسی توانست تمام ایده‌های ضدانقلاب را از بین ببرد.
همچنین ایرانیان به حماسه عاشورا اعتقاد دارند، به همین رو حضور رهبر انقلاب در مراسم شب عاشورا تحریک احساسات و هیجانات بسیار غلیان‌یافته مردمی بود که غرق در احساسات مذهبی بودند و همزمان با عزاداری‌ها در اوج هیجان قرار داشتند. تقویت جبهه داخلی و فرستادن پیام وحدت از جمله پیام‌های حضور رهبر انقلاب بود که به صورت معنا‌داری دریافت شد.
* عقلانیت انقلابی یک رهبر مؤمن
بارها در صحنه‌های مختلف مشخص شده رهبری در عین حال که نسبت به مناسبات سیاسی اهمیت بسیاری قائل هستند، به مناسبات توأم با درایت و تدبیر امور سیاسی هم تسلط دارند. همین موضوع تفاوت بین ایشان با سایر رهبران سیاسی را مشخص کرده است. اینکه به رغم مدیریت هیجانی و احساسی که مورد توجه گروه‌های مختلف انقلابی بوده است، رفتار حکیمانه داشته‌اند، بحث تلفیق بین حکمت سیاسی و مدیریت، استراتژیک را به وجود آورده است. در این وضعیت، نبودن، به معنای ترس سیاسی معنا نمی‌شود، بلکه خود نوعی فرماندهی و مدیریت سیاسی است. به همین رو رهبر حکیم انقلاب نشان دادند «با حضور بهنگام و با تدبیر و درایت، جبهه را هدایت می‌کنند، نه با نمایش. ایشان در شب عاشورا در حسینیه امام خمینی(ره) حاضر شدند، نه برای پاسخ دادن به شایعات، بلکه برای نشان دادن اینکه فرمانده حقیقی، هم به وقت نبودن حکمت دارد، هم به وقت ظهور، حرارت».
* «ای ایران بخوان...»
رهبر انقلاب با خطاب قرار دادن محمود کریمی، مداح جلسه برای خواندن نوای «ای ایران» یک وضعیت ملی‌گرایانه‌ای را پمپاژ کردند که در دوران جنگ 12 روزه بخوبی در پیام‌های‌شان آن را ایجاد کرده بودند. وضعیتی که «ای ایران» در فضای مجازی به وجود آورد، همراه با غلیان احساسات پیرامون ایران به عنوان مهم‌ترین دارایی مشترک همه ایرانیان و عاملی برای ایجاد اتحاد و همبستگی شد. وضعیتی که در حسینیه امام ایجاد شد، تعبیر زیبای شهید مطهری را بازنمایی کرد: «ایران برای اسلام» و «اسلام با پرچم ایران». با توجه به بازنمایی‌های بسیار برای مخالف‌نمایی این دو مهم، رهبر انقلاب شب عاشورای حسینی را تبدیل به مهم‌ترین جلوه برای همنوایی این دو کردند.
«ای ایران بخوان...» حالا تبدیل به یک نماد شده است. شاید محمد نوری تصورش را هم نمی‌کرد تصنیفش اینچنین عامل وحدت و همبستگی پیرامون ایران واقعی و نه ایران انتزاعی شود. «ای ایران» حالا دیگر فریادی است برای ملتی برای مبارزه با زورگویی حول پرچم «ای ایران» حالا ندای یکپارچگی برای مقابله با طوفان‌های خارجی است.
«ای ایران» رجزخوانی ملتی است که برابر جنگنده‌های دشمن و تمام جبهه مقابل، روی زانوی خود ایستاده و می‌گوید بدون اتکا به هیچ‌کس حاضر نمی‌شود ترجیع‌بند ایستادگی را نخواند. اشاره رهبر انقلاب به مداح برای اینکه «ای ایران» بخوان، برای یادآوری این است که ایشان وطن دوست‌ترین شخصیت سیاسی ایران هستند.
«ای ایران بخوان ...» برای برخاستن ملت در برابر نیات شوم تجزیه‌طلبانه شیاطین خارجی و دستان شوم آنها بود.
«ای ایران بخوان ...» ضربه‌ای هم بر لفاظی‌هایی تهی از بی‌معنای اپوزیسیون سلطنت‌طلب به اصطلاح ایران‌دوست بود که ایران نه آن تمنایی که شما دارید برای پر کردن جیب و نشان دادن تشنگی دائمی‌تان برای دیده شدن، بلکه یک فریاد برای انسجام سرزمین تاریخی با میراث کهن، زنده و واقعی است.
* چگونگی حضور
پیام دیگر چگونگی حضور رهبر انقلاب بود. درباره رهبر انقلاب دیده شد که رسانه‌ها و نیروهای ضد ایرانی خوانشی روانشناختی از رعایت الزامات حفاظتی ارائه دادند مبنی بر اینکه رهبر انقلاب در وضعیتی از «ترس» قرار داشته‌اند. چگونگی حضور ایشان در ملأعام و در حسینیه امام، علاوه بر پیام‌هایی برای بسیج افکار عمومی، این خوانش روانشناختی را دچار گسست و عدم حضور را از روایت جریانات ضدایرانی جدا کرد و غیبت را به تکنیک عملیات میدانی برای کنترل و هماهنگی وضعیت سیاسی و نظامی تبدیل کرد.
به نظر می‌رسد رهبر انقلاب به صورت دقیق پازل‌های مختلف را در کنار هم قرار دادند تا هم میدان سیاسی و هم میدان نظامی آن گونه‌ای معنا پیدا کند که بتواند بیشترین دستاورد را برای ایران به دست آورد. همین موضوع آخرین قدم برای تقویت و استحکام آن چیزی بود که در دوره جنگ به وجود آمد.