غزه زیر آوار فراموشی

جوزپه گواردیولا بار دیگر در قامت مربی‌ای ظاهر شد که فراتر از کاربرد همیشگی فوتبال حرف می‌زند. او نه درباره توپ حرف زد، نه درباره رکوردها، بلکه سعی کرد روی زخمی انگشت بگذارد که دنیا سال‌هاست روی آن پارچه سکوت کشیده. در حاشیه دیدار دوستانه‌ای که  میان تیم منتخب کاتالونیا و تیم ملی فلسطین برگزار شد، گواردیولا از فوتبال عبور کرد و به مسیری رفت که کمتر مربی سرشناسی جرأت قدم گذاشتن در آن را دارد.
این بازی که به همت کمپین ACT X PALESTINE شکل گرفته، خیلی زود به رویدادی فراتر از یک مسابقه معمولی تبدیل شد؛ فروش بیش از ۲۵ هزار بلیت خودش نشان می‌دهد افکار عمومی آماده شنیدن روایت دیگری از درد و بی‌پناهی مردم فلسطین است. گواردیولا در چنین فضایی، همان ابتدا گفت این مسابقه «صرفاً یک دیدار دوستانه» نیست؛ باید آن را تلاشی جمعی برای دیده شدن دانست.
سرمربی منچسترسیتی با لحنی خسته اما آمیخته به عصبانیت کنترل‌شده، رو به خبرنگاران کرد و افزود جهان مردم غزه را در آتش رها کرده است؛ جمعیتی که نه انتخابی در تولدشان داشته‌اند، نه توان فرار از زیر آوار جنگ. او اعتراف کرد جامعه جهانی بیشتر از آنکه به رسالت انسانی پایبند باشد، تماشاگر بوده. از نظر او فاجعه‌ای رخ داده که هیچ چیز توان بازگرداندنش را ندارد، چه جان‌هایی که از دست رفتند و چه امیدهایی که زیر خاک مدفون شدند.
گواردیولا از سیاستمدارانی نیز گفت که جایگاه‌شان را بر حقیقت ترجیح می‌دهند. او بی‌پرده اعلام کرد حاکمانی که امروز سرنوشت دنیا را در دست دارند، بیش از آنکه به عدالت فکر کنند، درگیر حفظ قدرت خود هستند. از دید او هیچ عقل سلیمی نمی‌تواند کشتار کودکان را توجیه کند؛ کودکانی که اگر در جغرافیای دیگری متولد می‌شدند، امروز زنده بودند.
پپ در ادامه اشاره کرد حتی یک حرکت نمادین مثل همین بازی هم می‌تواند ذهن‌ها را بیدار کند اما هشدار داد «نماد» کافی نیست. باید صدایی بلندتر، اقدامی واقعی‌تر و ایستادگی گسترده‌تری پشت چنین اتفاقاتی باشد. فوتبال شاید بتواند ماشه توجه را بکشد اما تغییر واقعی زمانی می‌رسد که اراده‌ای جهانی شکل گیرد.
در بخش دیگری از صحبت‌ها، از وی درباره بازگشت احتمالی به بارسلونا پرسیدند؛ جایی که دوران طلایی او رقم خورد. گواردیولا با همان آرامش همیشگی بیان کرد دوره‌ها عوض می‌شوند و نسل تازه مربیان حق دارند جای خودشان را پیدا کنند. او علاقه‌اش به بارسا را انکار نکرد اما تأکید کرد نگاهش رو به آینده است، نه بازگشت به گذشته.
در پایان، وقتی از او خواسته شد بهترین خاطره‌اش از بارسا را انتخاب کند، گفت انتخاب تنها یک لحظه ممکن نیست. از پیروزی تاریخی ۶–۲ برابر رئال مادرید گفت، از قهرمانی در دومین فینال لیگ قهرمانان و از مسیری که از یک بازیکن جوان تا مربی هزاربازی ساختش.
گواردیولا این‌بار نه مربی یک تیم، بلکه سخنگوی وجدانی خاموش‌شده بود؛ کسی که حاضر است بین فوتبال و حقیقت، حقیقت را انتخاب کند.