بیستوهفتمین دوره رقابتهای جهانی کاراته در قاهره صحنهای بود که نام ایران را بار دیگر در میان قدرتهای بزرگ این رشته برجسته کرد اما این بار ماجرا فقط یک عنوان تیمی یا چند مدال پراکنده نبود، بلکه لحظهای تاریخی رقم خورد که مسیر کاراته زنان ایران را برای همیشه تغییر خواهد داد. تیم ملی کاراته با نایبقهرمانی ارزشمند مسابقات جهانی، یک بار دیگر ثابت کرد حتی در اوج سختیها، کیفیت و جاهطلبی ورزشکاران ایرانی در سطح دنیا قابل انکار نیست.
ایران با یک طلا، یک نقره و یک برنز، کنار ۴ تیم دیگر در جایگاه دوم جهان ایستاد. شاید روی کاغذ این یک رتبه مشترک باشد اما پشت آن، تلاش و صبوری و جنگندگی ورزشکارانی دیده میشود که در هر مبارزه جان گذاشتهاند اما بیتردید نقطه عطف تمام این سفر، درخشش بینظیر آتوسا گلشادنژاد بود؛ دختر جوانی که طلای تاریخی کاراته زنان ایران را به نام خودش ثبت کرد و نخستین گام را در فتح قلهای برداشت که ۴ دهه دستنیافتنی به نظر میرسید.
آتوسا در وزن ۶۱- کیلوگرم کاری کرد که نه فقط رسانهها و مربیان، بلکه جامعه ورزش را نیز متعجب کرد. او از همان مبارزه اول با قدرت و جسارت وارد صحنه شد؛ پیروزی ۸ بر صفر مقابل نماینده کامرون نشان داد برای چیزی فراتر از حضور آمده است. در ادامه با گذشتن از سد حریفانی از ازبکستان، لتونی و شیلی، پلهپله خودش را به مرحله نهایی رساند؛ جایی که مقابل لی گانگ، کاراتهکای قدرتمند چینی، بینقص ظاهر شد و با نتیجه ۴-۲ روی تاتامی نوشت «تاریخ تازه شروع شد».
پیشروی او فقط نتیجه تکنیکها نبود؛ ترکیبی از تمرکز، هوش مبارزاتی و روحیهای بود که انگار برای لحظههای سخت ساخته شده بود. وقتی در نیمهنهایی رقیب تونسی را با اقتدار ۴-۱ کنار زد، همه فهمیدند ایران روی تاتامی قاهره نه یک شانسطلب، بلکه یک مدعی واقعی دارد. پیروزی او نهتنها نخستین طلای جهانی زنان ایران در کاراته بود، بلکه نشانهای از بلوغ نسل جدید و مسیری است که با برنامهریزی درست میتواند ایران را به پای ثابت سکوهای جهانی تبدیل کند.
کنار این شاهکار، مدالهای ارزشمند دیگر نیز جلب توجه کردند. صالح اباذری با عملکردی مقتدرانه به مدال نقره رسید؛ او تا آخرین لحظه جنگید و تنها یک قدم با طلای جهان فاصله داشت. سارا بهمنیار نیز بار دیگر ثابت کرد یکی از ستونهای ثابت کاراته ایران است. او در وزن ۵۰- کیلوگرم با کسب مدال برنز، سومین نشان ایران را در این رقابتها به دست آورد و سهم بزرگی در نایبقهرمانی تیم ملی داشت.
هرچند برخی ملیپوشان دیگر از جمله علی مسکینی، امیررضا برزویی، مرتضی نعمتی، مهدی خدابخشی و چند نماینده بخش بانوان از رسیدن به مراحل پایانی بازماندند اما حذف آنها چیزی از ارزش عملکرد کاراته ایران کم نکرد، چرا که سطح رقابتها آنقدر بالا بود که حتی بزرگان چند دوره جهانی هم در همان مراحل ابتدایی کنار رفتند.
ایران روی سکو رفت اما با یک پیام بزرگتر برگشت:
نسلی در حال قد کشیدن است که مرزهای کاراته ایران را از نو تعریف میکند.
قاهره فقط یک مسابقه نبود، گواهی بود بر اینکه آینده این رشته در ایران بسیار روشن است.
کارنامه درخشان کاراته ایران با نخستین طلای تاریخ زنان در رقابتهای جهانی قاهره
ایران نایبقهرمان جهان شد
ارسال نظر
پربیننده
تازه ها