رها عبداللهی: یکی از شاخص‌های پویایی و زنده بودن یک جامعه، اعتنای اجتماعی و همدلی است. در مقابل، بی‌تفاوتی یک نوع بیماری اجتماعی است. بی‌تفاوتی و بی‌مسؤولیتی یعنی برای من مهم نیست چه بر سر دیگران می‌آید.
پژوهش‌ها نشان می‌دهد اگر مسؤولیت‌پذیری در جامعه تقویت شود، مشارکت و همدلی به تبع آن بیشتر می‌شود. همچنین رشد همدلی اجتماعی یکی از مهم‌ترین ابزارهای توسعه پایدار در جهان معاصر است.
امر به معروف و نهی از منکر ساختاری است که با رشد مسؤولیت‌پذیری، همدلی را گسترش داده و به حفظ پویایی و حیات جامعه منجر می‌شود.
برخلاف آنچه رسانه‌های مغرض وانمود کرده‌اند، امر به معروف و نهی از منکر نماد همدلی و اعتنای اجتماعی است و ماهیتش یعنی دلسوزی؛ یعنی تو برای من مهمی و من از کنار آسیب رسیدن به تو ساده نمی‌گذرم اما رسانه بویژه در سال‌های اخیر تلاش کرد تصویری نامعقول، خشن و مخرب برای این واجب الهی بسازد و برای این کار پروژه‌های متعددی اجرا شد. از کمپین‌های مصی علینژاد برای فیلمبرداری از آمران به معروف، ربط دادن دروغ اسیدپاشی به نهی از منکر و حادسازی اخبار پیرامون آن، بازنمایی وسیع کلیپ‌هایی چون سطل ماست و البته در صدر همه اینها ترویج فرهنگ غیرمنطقی «احترام به حریم خصوصی حتی وسط خیابان»! بود. البته طرح ناقص فریضه امر به معروف و نهی از منکر و محدود دانستن آن به تذکر حجاب در اذهان عمومی مردم و مشاهده برخی تناقضات هم در تضعیف فرهنگ آن تاثیر بی‌نبوده است. شناخت صحیح محدوده و شرایط امر به معروف و نهی از منکر که بازه مخاطبانش از مسؤول و مدیر تا مردم کوچه و بازار را در برمی‌گیرد، تمام معروف‌ها و منکرها را شامل می‌شود و یکسری ملزومات را برای امر و نهی مشخص می‌کند، بهتر می‌تواند ماهیت همدلانه و مسؤولانه‌اش را به جامعه نشان دهد.
ماجرای شهید الداغی از نمونه‌هایی بود که ماهیت حقیقی امر به معروف و نهی از منکر را به نمایش گذاشت و پوچ و مخرب بودن «به تو چه»هایی را که تلاش می‌کردند سد فرهنگ مسؤول بودن افراد جامعه نسبت به هم شوند، بهتر عیان کرد. گویی خداوند می‌خواست خون دادن این جوان برومند سبزواری برای دفاع از ناموس، سندی باشد برای حقانیت تمام امر و نهی‌های دلسوزانه خیرخواهان و مؤمنان در ساحت عمومی شهرهای‌مان. جوانمرد سبزواری تنها کسی نبود که پای اعتنای اجتماعی هزینه داد ولی ماجرایش یکی از بهترین نمونه‌هایی بود که رسانه‌های مغرض و معاند هیچ جوره نتوانستند تحریفش کنند و برد همه‌گیر شدن تألم و تایید عمومی حاصل از آن را بگیرند و از تأثیرش به نفع فرهنگ مسؤولیت‌پذیری اجتماعی بکاهند.