اینجا تل‌آویو نیست
علی مزروعی: می‌گوید لبیک یا نصرالله و از جا برمی‌خیزد. پشت سرش هم چند نفر دیگر بلند می‌شوند. این لبیک با همه لبیک‌های قبلی فرق می‌کند، این بار 4 جنگنده اسرائیلی آمده‌اند تا به خیال خودشان هراسی ایجاد و مراسم یک و نیم میلیونی بیروت را خراب کنند اما حواس‌شان نیست که ضاحیه و بیروت همچون حیفا و تل‌آویو نیست که با کوچک‌ترین صدا جای سوزن انداختن در پناهگاه‌های آن پیدا نشود. مثل همیشه نتیجه این سر و صدای تازه نیز معلوم است. اسرائیل همان‌قدر که توانست حماس را نابود کند یا غزه را فتح کند، همان‌قدر هم در تضعیف مقاومت موفق خواهد بود؛ آنقدری موفق که حتی اسیر صهیونیست نیز بوسه بر پیشانی مجاهد فلسطینی زده و برای پیروزی مقاومت علامت پیروزی نشان می‌دهد. رژیم صهیونیستی امید داشت با ترور فرماندهان مقاومت نبرد باخته را پیروزی جلوه دهد و روند شکست را مهار کند اما تشییع پرشکوه ورزشگاه ملی کمیل شمعون که برخی جمعیت داخل و پیرامون آن را تا یک و نیم میلیون نفر تخمین زده‌اند، کاملا روایتی وارونه را بازنمایی کرد. اوج این وارونگی ایده صهیونیسم را نیز در صحنه‌ای دیدیم که پرواز جنگنده‌های اسرائیلی جمعیت را به جای ترغیب به سکوت، تهییج به تکبیر کرد. مردم قبل از نزدیک شدن پرنده‌های اسرائیلی از جا برخاستند تا نشان دهند مقاومت روحی است که حیات آن وابسته به جسم‌ها نیست و همواره سودای آسمان دارد. اکنون مقاومت در منطقه محبوب‌تر از همیشه است، حتی اگر رئیس‌جمهور تازه به حکومت رسیده لبنان نخواهد آن را ببیند و سعی کند با راه ندادن پرواز‌های ایرانی تصویر این محبوبیت را فرو بکاهد.
نماد این محبوبیت را می‌توان در مراسم بی‌سابقه بیروت دید. تشییع پیکر سیدحسن نصرالله با حضور پرشور مردم باعث شد ورزشگاه کمیل شمعون ساعت‌ها زودتر از آغاز مراسم مملو از جمعیت شود و چند برابر این جمعیت نیز بیرون ورزشگاه باشند.
* مقاومت در اسرائیل هم عضو فعال می‌پذیرد
تحولات اخیر نشان داد هدف تضعیف مقاومت نه تنها محقق نشده، بلکه نفوذ مقاومت به قلب سرزمین‌های اشغالی رسیده است. آتش‌بسی که پس از حملات اسرائیل به غزه و لبنان برقرار شد، نتیجه‌ای جز شکست سیاست‌های رژیم صهیونیستی نداشت و ناتوانی آن را در تحقق هدف نابودی مقاومت آشکار کرد. پیام این شکست از ابعاد میدانی فراتر رفته و گفتمان صهیونیسم را در دل خود صهیونیست‌ها به چالش کشیده است. در 2 سال گذشته موج عظیمی از حمایت از مقاومت در پایتخت‌های مهم جهان همچون لندن و واشنگتن به نمایش گذاشته شد اما آنچه فراتر از این رخ داد، همراهی و همدلی برخی اسرای اسرائیلی با مقاومت بود. تصویری که روز شنبه از بوسیدن پیشانی نیروهای مقاومت توسط یکی از اسرای اسرائیلی منتشر شد، نمادی از تغییر معادلات بود. این اتفاق تنها یک صحنه گذرا نبود، در کنار اظهارات و رفتارهای مشابه سایر اسرای آزادشده، پیامی روشن منعکس شد. نفوذ مقاومت از مرزهای جغرافیایی عبور کرده و حتی به میان افرادی که روزی در اسارت آن بودند، رسیده است. رژیم صهیونیستی، به‌رغم تمام تلاش‌ها، نه‌تنها نتوانسته مقاومت را تضعیف کند، بلکه این جریان بیش از گذشته در عرصه‌های نظامی، اجتماعی و بین‌المللی قدرت گرفته و گفتمان آن به شکلی بی‌سابقه در سراسر جهان طنین‌انداز شده است.
* زخم‌هایی که افتخار شدند، پیجرهایی که رسوا
نتانیاهو در سفر اخیر خود به آمریکا، برای جلب حمایت و ساختن یک پیروزی خیالی، پیجری طلایی رنگ را به ترامپ هدیه داد تا به زعم خود از ماجرای مجروحیت هزاران بی‌گناه دستاوردسازی کند اما او اشاره‌ای نکرد که بخش زیادی از قربانیان این اقدام کور، زنان و کودکان بودند. او نگفت همان کودکانی که هدف حملات بی‌رحمانه قرار گرفتند، نه‌تنها شکایت نکردند، بلکه با افتخار زخم‌های‌شان را روایت کردند. رئیس دانشگاه علوم پزشکی بقیه‌الله(عج) که میزبان برخی از این مجروحان بود، از روحیه استثنایی آنان شگفت‌زده است. او می‌گوید: «پیجرها به گونه‌ای طراحی شده بودند که قربانیان مجبور شوند با 2 دست دکمه را فشار دهند تا آسیب بیشتری ببینند اما با وجود این جراحت‌های سنگین، حتی یک آخ هم از آنها نشنیدم. بیشترشان دچار قطع انگشت یا نابینایی شده‌اند». در میان این مجروحان، نوجوانی که دست و انگشتانش دچار آسیب و نقص شده است، جراحتش را امتحانی الهی می‌داند و می‌گوید برای عبور سربلند از این آزمون تلاش خواهد کرد. دیگری نه از درد جسمانی، بلکه از اینکه نتوانسته به سایر شهدا بپیوندد، ناراحت است. او می‌گوید اکنون انگیزه بیشتری دارد تا در برابر اشغالگران بایستد. این روحیه، معنای واقعی مقاومت را به تصویر می‌کشد. در این نبرد، نه جسم‌های زخمی، بلکه اراده‌های تسلیم‌ناپذیر هستند که میدان را تعیین می‌کنند. مادامی که این روح زنده است، جسم یحیی سنوارها هر چند پر از زخم به مبارزه ادامه می‌دهد تا پیروز میدان شود و آنچه برای دشمنان باقی می‌ماند، چیزی جز ننگ و شکست نخواهد بود.
* عزت برای خداست منافق‌ها
مقاومت بار دیگر ثابت کرد نه‌تنها ضعیف نشده، بلکه با انسجام و اقتدار به مسیر خود ادامه می‌دهد. در ماه‌های اخیر، تلاش بسیاری شد تا چنین القا شود که جبهه مقاومت در برابر فشارهای نظامی و امنیتی رژیم صهیونیستی شکننده شده است. برخی رسانه‌های غربی و صهیونیستی، ترور فرماندهان و حملات مستمر را نشانه‌ای از زوال مقاومت دانسته و در صدد بودند از اقدامات یک ساله اسرائیل در غزه و لبنان پیروزی بتراشند اما واقعیت، چیزی جز این بود. اسرائیل علاوه بر حملات نظامی، از طریق فضا‌سازی برای ایجاد فشار اجتماعی به مقاومت سعی کرد اراده مقاومت را تضعیف کند. تخریب خانه‌ها و کشتار غیرنظامیان با جنگ روانی و فشار سیاسی تکمیل شد تا جبهه مقاومت از درون دچار فرسایش شود. دامنه این فشار سیاسی اکنون به حدی رسیده که دولت مستقر لبنان به جای اعتبار بخشیدن به حزب‌الله که خنجر بران آن در نبرد با اسرائیل بوده و نظامیان صهیونیست را یک بار از دل بیروت بیرون رانده، زبان به نفی آن گشوده و تلویحا متذکر می‌شود لبنان هزینه دفاع از فلسطین را نمی‌دهد. حال آنکه نبرد فعلی نبرد فلسطین به تنهایی نیست و اگر نبود حزب‌الله، چه کسی می‌خواست لبنان را در 1982 از زیر پوتین اسرائیل بیرون بکشد. نبرد امروز نبرد تمام منطقه است که مقاومت مانع از آن شده از مرزهای فلسطین اشغالی فراتر رفته و آتش این غده سرطانی به تمام سرزمین بین بحر و نهر کشیده نشود. با این حال، آنچه در مراسم تشییع سیدحسن نصرالله در بیروت به وقوع پیوست، نشان داد این سیاست‌ها نتیجه‌ای جز شکست نداشته است. حضور انبوه مردم از نقاط مختلف، پیام آشکاری به دشمنان مقاومت داد: این جریان نه‌تنها زنده است، بلکه بیش از گذشته در قلب ملت‌های منطقه جا دارد. این رویداد، پاسخی به تلاش‌های خائنانه‌ای بود که قصد داشتند مقاومت را منزوی و بی‌اثر جلوه دهند. موج حمایتی گسترده از جبهه مقاومت ثابت کرد این جریان، با پشتوانه مردمی، همچنان تأثیرگذار و قدرتمند باقی خواهد ماند. اراده ملت‌های منطقه در برابر اشغالگری، متزلزل نخواهد شد و به اذن خدا عزت‌آفرین خواهد بود، همچنان که رهبر انقلاب نیز پیام‌شان به مراسم تشییع را مزین به آیه 8 سوره منافقون کردند؛ آیه‌ای که در آن تاکید شده عزت برای خدا، پیامبرش و مومنان است، ولکن منافقین نمی‌دانند.