طلای سرخ آتن

عبدالله دارابی: در یونان، جایی که فوتبال همیشه با احساس و خشم در هم تنیده است، مردی از بوشهر آرام و دقیق در حال نوشتن داستانی تازه است. مهدی طارمی، مهاجمی که هر لمس توپش ارزش طلا دارد، حالا در المپیاکوس به چنان جایگاهی رسیده که رسانه‌ها او را «معجزه شاه مایداس» نامیده‌اند؛ اسطوره‌ای که هرچه لمس می‌کرد به طلا تبدیل می‌شد.
در داربی بزرگ برابر آ.ا.ک آتن، تیم خوزه لوئیس مندیلیبار، شاید زیبا بازی نکرد اما همان‌طور بود که مربی می‌خواست: تمرکز، انضباط و بی‌رحمی در جزئیات. پیروزی 2 بر صفر در فالیرو، دقیق و برنامه‌ریزی‌شده، چهره‌ای تازه از المپیاکوس نشان داد؛ تیمی که از تردیدها رها شده و دوباره روح قهرمانانه‌اش را یافته است.
* مردی که بازی را می‌خواند
در آن شب خاص، طارمی برای نخستین‌ بار در ترکیب اصلی در نقش مهاجم دوم به میدان رفت؛ جایی پشت سر کعبی، تا با هوش فضایی و پاس‌های عمقی‌اش میان خطوط دفاعی آ.ا.ک شکاف ایجاد کند. نخستین موقعیت خطرناک مسابقه هم از پای او آغاز شد؛ پاس در عمقی دقیق برای کعبی که تنها واکنش درخشان استراکوشا مانع باز شدن دروازه شد.
اما نمایش او به همان‌ ختم نشد. لحظه‌ای بعد، با حرکتی هوشمندانه در محوطه جریمه پنالتی گرفت و زمینه‌ساز گل نخست شد. چند دقیقه بعد، خودش در نقش تمام‌کننده ظاهر شد و با ضربه سری بی‌نقص روی ارسال پودنس، حساب کار را 2 بر صفر کرد؛ گلی که یادآور روزهای درخشانش در پورتو بود ـ جاگیری دقیق، تصمیم درست و لمس آخر که برقش هنوز از فالیرو خاموش نشده است ـ ؛ پس از مسابقه، درحالی‌که هواداران او را با فریادهای «طارمی، طارمی» بدرقه می‌کردند، خودش آرام گفت: «بهترین بازیکن تیم نبودم، فقط خوشحالم به برد کمک کردم». جمله‌ای که بیش از هر گل، شخصیتش را نشان داد.
* نگاه مربی و اعتماد متقابل
مندیلیبار که تابستان با یک تماس تلفنی سرنوشت طارمی را به سمت آتن تغییر داد، در نشست خبری لبخند زد و گفت: «مهدی برای‌مان حیاتی است. هنوز در اوج آمادگی نیست اما همین حالا هم تفاوت را رقم می‌زند. وقتی بدنش 100 درصد آماده شود، تازه خواهیم دید چه چیزی در اختیار داریم».
سرمربی باسکی می‌داند چه گنجی به‌ دست آورده است؛ مهاجمی ۳۳ ساله که بدون نیاز به تمرینات کامل پیش‌فصل، توانسته در ۲۹۰ دقیقه بازی رسمی ۵ گل بزند، ۲ پنالتی بگیرد و یک پاس گل حیاتی بدهد. یعنی به ‌طور میانگین هر 36 دقیقه در نتیجه بازی تأثیر مستقیم دارد؛ آماری که حتی برای ستاره‌های اروپا هم رؤیایی است.
این عملکرد، بیش از هر عددی، حاصل ترکیب نبوغ ذهنی و تجربه است؛ او می‌داند کجا قرار بگیرد، چه زمانی شتاب بگیرد و چگونه پاس آخر را بدهد. فوتبالش پر از انتخاب‌های درست است، نه حرکات نمایشی.
* رفاقت در میدان و احترام در رختکن
در پایان آن شب، کعبی به سمت نیمکت دوید تا طارمی را در آغوش بگیرد. شادی مشترک ۲ مهاجم نه فقط نشانه دوستی که نمادی از هماهنگی تاکتیکی بود؛ یکی می‌دود تا دیگری گل بزند. این پیوند انسانی و فوتبالی، یکی از دلایل اصلی موفقیت المپیاکوس در فصل جاری است.
در رختکن هم احترام به طارمی آشکار است. بازیکنی که نه فریاد می‌زند و نه ادعا دارد اما همه می‌دانند حضورش سنگینی خاصی دارد. او در زمین درست تصمیم می‌گیرد و بیرون از زمین، با فروتنی، دیگران را تشویق می‌کند. چنین شخصیتی است که می‌تواند به نماد تیمی تبدیل شود که سال‌هاست دنبال ثبات می‌گردد.
* فراتر از آمار
اما آنچه طارمی را خاص می‌کند فقط گل‌ها نیست. او در تمام دوران باشگاهی‌اش بیش از ۲۰۰ گل و صدها پاس گل ثبت کرده و در تیم‌ملی نیز ۵۵ بار دروازه رقبا را گشوده است. با این حال، هنوز هم گرسنه‌ است. میل به موفقیت در نگاهش موج می‌زند، انگار هر بازی مأموریتی تازه است.
او برای خودش نمی‌دود، برای تیم می‌جنگد؛ اگر پاس ساده‌تر به هم‌تیمی باشد، از شلیک نهایی چشم‌پوشی می‌کند. این روحیه جمع‌گرایانه است که او را از دیگر مهاجمان متمایز می‌کند و به المپیاکوس اجازه داده در خط حمله توازن داشته‌باشد.
* وقتی لمس توپ طلا می‌شود
طارمی هنوز به آمادگی کامل نرسیده اما همین نیمه‌نسخه‌اش برای یونان کافی بوده تا بدانند چه گوهری در اختیار دارند. اگر او با همین روند ادامه دهد، لقب «شاه مایداس» فقط استعاره نخواهد بود، چرا که هر توپی که لمس می‌کند، یا به گل ختم می‌شود یا به فرصتی برای هم‌تیمی‌هایش.
در کشوری که هواداران با شور افراطی زندگی می‌کنند، این مرد آرام ایرانی با لبخندی محجوب به آنها یاد داده فوتبال گاهی هنر تصمیم‌گیری است، نه فقط هیجان. شاید در پایان فصل، وقتی جام در فالیرو بالا برود، همه باور کنند المپیاکوس طلای خود را پیدا کرده است؛ طلای سرخ آتن.