گروه سیاسی: حسن روحانی در ماه‌های نخستین آخرین سال ریاستش بر دولت یازدهم، برای چهارمین بار در سازمان ملل سخنرانی کرد. روحانی در این سخنرانی از آمریکایی‌ها به خاطر بدعهدی در برجام گلایه و از آل‌سعود به خاطر عملکردش در منطقه انتقاد کرد.
به گزارش «وطن‌امروز»، در این میان اما گلایه‌های حسن روحانی از آمریکا به خاطر بدعهدی در برجام در میان ناظران داخلی مورد توجه قرار گرفت. روحانی که پیش‌تر در حمایت از برجام و ضمانت اجرایی آن، انتقادات و نگرانی‌های منتقدان را رد می‌کرد، روز پنجشنبه در سازمان ملل از آمریکایی‌ها به خاطر عدم اجرای تعهدات‌شان در برجام  گلایه کرد. او گفت برجام یک توافقنامه بین‌المللی است و آمریکا باید به تعهداتش در این توافقنامه عمل کند. روحانی پس از سخنرانی در سازمان، در یک نشست خبری، گلایه‌های برجامی خود از آمریکایی‌ها را تشریح کرد. او گفت آمریکایی‌ها در اجرای تعهدات خود در حوزه بانکی با شفافیت عمل نمی‌کنند و در مسیر ازسرگیری تجارت بانک‌های معتبر دنیا با ایران، ممانعت ایجاد می‌کنند. او به بلوکه کردن اموال بانک مرکزی ایران توسط آمریکا هم اشاره کرد و آن را یکی دیگر از مصادیق بدعهدی آمریکا نسبت به تعهدات خود در برجام دانست.
گلایه‌های روحانی درحالی است که همزمان با رونمایی متن برجام، کارشناسان در ایران نسبت به حفره‌های این متن نگرانی‌های جدی مطرح کردند. مهم‌ترین نگرانی کارشناسان، ضعف تیم مذاکره‌کننده ایرانی در گرفتن تضمین‌های عینی و محکم برای اجرای تعهدات طرف آمریکایی در متن برنامه جامع اقدام مشترک بود. انتقاداتی که در ماجرای عدم همکاری بانک‌های معتبر خارجی با ایران آشکار شد. با این حال این انتقادات همواره از سوی حسن روحانی و حامیان او با بی‌مهری و ادبیات توهین‌آمیز مواجه شد. اکنون پس از 8 ماه که از اجرای برجام می‌گذرد، روحانی در نیویورک از عدم اجرای تعهدات آمریکا در برجام گلایه می‌کند. گلایه‌هایی که در «واقعیت» هیچ ضمانت اجرایی برای اجرایی شدن آنها توسط آمریکایی‌ها وجود ندارد. با این حال اما حسن روحانی می‌گوید کمیسیون مشترک در جلسه روز پنجشنبه خود از آمریکایی‌ها خواست به تعهدات خود عمل کنند و آمریکایی‌ها نیز «قول» داده‌اند به این تعهدات عمل کنند! در حالی که رهاورد سفر روحانی به نیویورک، «قول» آمریکایی‌ها برای اجرای تعهدات خود در برجام بوده است؛ مجلس نمایندگان آمریکا طرحی را تصویب کرد که براساس آن، انتقال پول نقد به ایران توسط آمریکا (برخی پول‌های بلوکه‌) ممنوع شد. از سوی دیگر برخی منابع خبری غربی نیز گزارش داده‌اند دولت روحانی برای گرفتن رضایت آمریکا در ماجرای خرید هواپیماهای ایرباس و بوئینگ، تعهدات جدیدی را پذیرفته است؛ موضوعی که نشان می‌دهد نه‌تنها مسیر یکطرفه برجام علیه منافع ایران همچنان تداوم دارد بلکه برای اجرای برخی تعهدات طرف مقابل در این متن توافق، باید تعهدات جدید نیز از سوی ایران داده شود. به هر حال، سفر آخر رئیس دولت یازدهم به نیویورک با یک «قول آمریکایی» در جواب دلواپسی‌های او برای سرنوشت برجام به پایان رسید؛ دلواپسی‌هایی که اگر در دوره انشای برجام از جانب منتقدان شنیده می‌شد قطعا اکنون در مجمع عمومی سازمان ملل، تنها با صندلی‌های خالی در میان گذاشته نمی‌شد.
گلایه‌های برجامی
حسن روحانی در نطق خود در سازمان ملل از آمریکایی‌ها به خاطر عدم اجرای تعهدات‌شان در برجام گلایه کرد. او در این‌باره گفت: ایالات متحده به‌خوبی می‌داند برجام اکنون یک سند پذیرفته شده چندجانبه است و اهمال نسبت به اجرای آن از سوی آمریکا تخلفی بین‌المللی تلقی خواهد شد و اعتراض جامعه جهانی را برخواهد انگیخت. هرگونه بدعهدی در اجرای برجام به بی‌اعتباری بیشتر ایالات متحده در سطح جهان می‌انجامد. وی افزود: تعلل ایالات متحده در اجرای تعهدات قانونی‌اش در ماه‌های گذشته اشتباهی راهبردی است که باید فوراً جبران شود. متاسفانه اینگونه اقدامات غیرقانونی مسبوق به سابقه است و آخرین نمونه آن رای دیوان عالی آمریکا در تایید دست‌اندازی به میلیاردها دلار اموال ملت ایران در سال‌های گذشته است. این تجربه به دنیا نشان داد گروه‌های فشار صهیونیستی می‌توانند از طریق مصوبات غیرقابل دفاع کنگره، حتی عالی‌ترین نهاد حقوقی و قضایی آمریکا را به نقض بدیهی‌ترین اصول آمره حقوق بین‌الملل عرفی و قراردادی وادارند. روحانی البته این گلایه‌ها را در نشست خبری خود که پس از نطق او در سازمان ملل برگزار شد، تشریح کرد. وی درباره آمریکا گفت: آمریکا به تعهدات بین‌المللی خود عمل کند. موضوع برجام یک موضوع دوجانبه نیست بلکه چندجانبه است. برجام یک تعهد بین‌المللی محسوب می‌شود و آمریکا باید به این تعهدات خود پایبند باشد. روحانی با اشاره به بلوکه کردن اموال ایران توسط آمریکا گفت: این یک اقدام خطرناک برای آمریکاست. آنها اموال بانک مرکزی را تصرف کرده‌اند و این دست‌درازی را ما به عنوان یک دزدی بین‌المللی محکوم می‌کنیم. وی با بیان اینکه ایران در دادگاه لاهه از آمریکا شکایت کرده است، گفت: ما این پول را با سودش از آمریکا پس خواهیم گرفت. وی افزود: در مسائل بانکی هنوز با مشکلاتی مواجه هستیم که طرف‌ها باید صددرصد به تعهدات خود عمل کنند. گله‌ای که از آمریکا داریم در نحوه اجرای برجام است که در اجرای تعهداتش در برخی موارد شاهد تأخیر یا اهمال یا عدم شفافیت هستیم. روحانی ادامه داد: آمریکا درباره مساله بانک‌ها با شفافیت صحبت نمی‌کند. یک زمان به بانک‌ها می‌گوید آزاد هستید و گاهی با لحنی صحبت می‌کند که طرف (بانک‌های بزرگ جهانی) را دچار شک و تردید می‌کند. رئیس‌جمهور افزود: گاهی نیز آمریکا بانک‌های بزرگ را از شدت عمل خزانه‌داری کشورش نسبت به آنها می‌ترساند که ما نسبت به این رفتار آمریکا اعتراض داریم. وی تأکید کرد: سازوکار این اعتراض مراحلی دارد که ما داریم این مراحل را طی می‌کنیم. روحانی در حالی این گلایه‌ها را مطرح کرد که پس از بازگشت به تهران در جمع خبرنگاران گفت آمریکا قول داده است به تعهدات خود عمل کند. او درباره تشکیل کمیسیون مشترک درباره برجام گفت: اگر یکی از 7 کشوری که در برجام هستند، اهمال و تاخیری داشته باشند به او تذکر داده می‌شود واگر مؤثر نبود در سطح مدیران کل جلسه گذاشته می‌شود و در نهایت در سطح وزرا این جلسه گذاشته می‌شود. رئیس‌جمهور در همین باره گفت: در نیویورک در سطح وزرا و در سطح مدیران کل 2 جلسه برگزار شد و در جلسه وزرا همه با قاطعیت به آمریکا گفتند این مواردی که شما انجام می‌دهید با برجام منطبق نیست و باید کار خود را اصلاح کنید و آمریکا هم قول داد روند را اصلاح کند.
 

حسین علوی: 1- اگر اصلاح‌طلبان، خرد و درشت، ماجرای سخیف صندلی‌های صحن عمومی سازمان ملل را در موعد حضور رئیس‌جمهور سابق در سازمان ملل مطرح کردند، این دلیل نمی‌شود تا اکنون ما در زمانی که دولت آنها دچار این بلیه شده، همان مسیر را در پیش بگیریم. ما معتقدیم وضعیت صندلی‌های صحن عمومی سازمان ملل، شاخصی برای نشان دادن میزان عزت یا ذلت، نفوذ یا انزوای دولت‌ها در محافل بین‌المللی نیست. سیاست یک عرصه واقعی با گزاره‌های واقعی است و اساسا با دنیای لایک‌ها متفاوت است. ما عملکرد آقای روحانی در استفاده از فرصت حضور در سازمان ملل را در ماهیت نطق او در مقر عمومی، دیدارهای او با نمایندگان دیگر کشور‌ها و میزان آورده‌های او در این دیدارها می‌سنجیم، نه با پیش کشیدن مباحث سخیف و ادباری مانند صندلی‌های خالی.
2- صندلی‌های خالی صحن عمومی سازمان ملل در زمان سخنرانی آقای روحانی البته یک فرصت مغتنم و میمون است برای طرح این سوال: چرا سیاست در ایران دچار این بلیه‌های سخیف شده است؟ زمانش را همه می‌دانیم. ماجرای سخیف «صندلی‌های خالی» نخستین بار توسط کدام طیف سیاسی و رسانه‌های آن مطرح شد؟ چه کسانی صندلی‌های خالی صحن عمومی سازمان ملل را نشانه و مترادف بی‌کلاسی و انزوای دولت و رئیس‌جمهور وقت ایران در مجامع جهانی می‌دانستند؟ حالا همان‌ها در قبال صندلی‌های خالی صحن عمومی سازمان ملل در هنگام سخنرانی آقای روحانی چه پاسخی دارند؟ آیا اکنون نیز این صندلی‌های خالی نشان‌دهنده بی‌کلاسی دولت روحانی و انزوای این دولت در محافل بین‌المللی است؟
3- سیاست «استحمار طرفداران» یکی از ساده‌ترین شیوه‌ها برای سوار شدن بر گرده توده طرفدار است. طرفداران هرچه بیشتر نفهمند، برای سواری مستعدترند. برای این کار تنها کافی است تربیت سیاسی آنها مبتنی بر برخی مبانی سطحی و سخیف باشد تا در زمان لازم برای باوراندن مطالبات سیاسی خود به این توده‌های طرفدار، نیازی به ادله محکم نباشد. نمونه بارز این سوءاستفاده سیاسی در جریان فتنه 88 و به خیابان آمدن جماعتی که «نمی‌دانستند چه شده است» دیده شد. اصلاح‌طلبان میوه تربیت یک توده طرفدار سطحی طی سال‌های 84 تا 88 را در فتنه 88 و آشوب‌های خیابانی چیدند. در بررسی‌های مربوط به فتنه 88، این موضوع یعنی تربیت سخیف و سطحی سیاسی یک توده خیابانی طرفدار به عنوان یک عامل کلیدی در وقوع فتنه مطرح است. توده‌ای که به صورت ناگهانی وارد سیاست شده و به صورت اورژانسی تربیت شدند تا در خیابان امتحان خود را پس دهند. توده‌ای که آموزش آنها با مطالبی مثل همین «صندلی‌های خالی» شروع شد و فردای انتخابات ریاست جمهوری 92 با شعار «پاقدم روحانی/ رفتیم جام‌جهانی» استعداد شگرف‌شان را در دریافت دقیق دوره‌های آموزشی خود به منصه ظهور گذاشتند.
4- اصلاح‌طلبان به جای آنکه به فکر چاره‌ای برای این توده خطرناک باشند، حالا به مرور خود نیز در حال تبدیل شدن به این جماعت هستند. شاید این جماعت بی‌اطلاع و سطحی حالا دارای چنان قدرتی شده‌اند که جریان اصلاحات ناگزیر از فرمانبری آنها شده است. فرزندان رام کلاس «ندانستن سهم مردم است» حالا شاید تبدیل به اژدهایی هفت سر شده‌اند که اگر غذای‌شان دیر شود، ممکن است اولیای خود را ببلعند! تیترهای «غیرواقعی» و «تخیلی» و همچنین برخی اظهارات و استدلال‌های شگفت‌انگیز لیدرهای اصلاحات شاهدی بر این بلیه است. بلیه‌ای که حالا هزینه‌اش را دولت حسن روحانی باید بدهد. شکل‌گیری دولت روحانی البته مدیون این بی‌کلاس‌های مدعی اصلاح‌طلبی است اما ماه عسل آقای روحانی با این جماعت مدت‌هاست به پایان رسیده است. با توجه به مختصات ذهنی و رفتاری این جماعت، اگر چاره‌ای برای درمان آنها نشود، قطعا دردسرهای بزرگی برای آقایان در راه است.

حسین قدیانی : به مدرسه می‌روی امروز تا یاد بگیری «بابا» چند بخش دارد! همان بابایی که دوست داشت تا دم در مدرسه، دست تو را بگیرد و کلی در راه برایت خوراکی بخرد! وای که چقدر نقشه‌های خوب کشیده بود برای اولین روز مدرسه رفتن تو! اما دشمن هم بیکار نبود! او هم نقشه کشیده بود! نقشه‌های شوم! نقشه‌های وحشی! جوری باشد که تو اصلا نتوانی مدرسه بروی! مثل خیلی از طفل‌معصوم‌های شام! مثل خیلی از بچه‌هایی که یونیسف دارد سرشان کلاه می‌گذارد! مثل خیلی از بچه‌هایی که اعضای پیکر سازمان ملل محسوب نمی‌شوند! آهای بچه‌ها! دشمن نقشه کشیده بود ناامن باشد وطن من! و وطن تو! و وطن بابا! همان بابایی که با آن‌ همه نقشه برای اولین روز مدرسه رفتن تو، اسلحه دستش گرفت و رفت به جنگ دشمن! و شهید شد! همین چند ماه پیش! در حلب! در خان‌طومان! در حومه عشق! حاشیه شهر دمشق! می‌دانی عزیزم! اینها نام هیچ کدام از شهرهای ایران ما نیست اما هیچ کدام از شهرهای ایران ما امنیت نداشت، اگر بابای تو، دشمن را در همان بیرون مرزها متوقف نمی‌کرد! آهای سمیه! سحر! سارا! آهای تمام دخترهای بابا! آهای تمام گل‌پسرهای شهید مدافع حرم! اگر خانم معلم از شغل پدرتان پرسید، فریاد بزنید شرف! و مردانگی! و ایثار! و خوب بدانید که پدر، عاشق شما بود! عکس‌هایش هست! دیوانه‌بازی‌هایش هست! و اینکه برای شما صورتش را جوری کند تا در عکس، بیشتر بخندید! یادتان هست روز خداحافظی، چند بار شما را در آغوش گرفت؟! و چند بار دور خانه چرخید؟! اما خب! گفتم که! یک نقشه را پدر کشیده بود برای امروز شما، لیکن یک نقشه را هم دشمن کشیده بود برای فردای همه ما! و همین بود که سبب شد پدر قادر باشد با شما خداحافظی کند! با بچه‌هایش! و برود مدرسه! مدرسه وفا! مدرسه مهر! مدرسه عشق! مدرسه عطش! مدرسه علمدار! مدرسه از خود گذشتن و به خدا رسیدن! مدرسه خود را ندیدن! مدرسه جنگ در بیرون مرزها که اصلا پای دشمن خاک پاک وطن را آلوده نکند! مدرسه جنگ! مدرسه صلح! و مگر جز این است که این صلح و صفا و امن و امان ما، دارد نان جنگ بابای شما را می‌خورد؟! بابایی که تعصب داشت روی امنیت ایران! و ایرانی! همان بابای بی‌ادعا! همان شاگرد مدرسه حضرت سقا! همان شیرمردی که از جانش و از تو کودک عزیزتر از جانش گذشت، حتی برای امنیت جماعتی که پیش چشم اشک‌های نیمه‌شبت، مایه از نتایج توافق با کدخدا می‌گذارند! که اگر ال نبود، بل می‌شد! تحمل داغ یتیمی با تو، منت امنیت بر سر ما با برجام! نمی‌فهمند بچه‌ها خب! معرفت ندارند! حتی اندکی حیا ندارند! خصوصیت بارز شاگردان مدرسه کدخدا همین است! که شب‌ها قطرات اشک، میهمان چشم شما باشد و چشم مادر، اما یکی دیگر منت امنیت بر سر ما بگذارد! آهای مدرسه‌اولی‌ها! این چند خط را نوشتم تا بگویم ما عاشق عشاق خدا هستیم! و شیدای شهدای شما! و مجنون پدران شما! فقط اینکه بیشتر به آسمان نگاه کنید! آخر، یکی آن بالاها هست که مرتب دارد شما را نگاه می‌کند! و برای‌تان دعا می‌کند! و برای‌تان دست تکان می‌دهد! و برای‌تان دیوانه‌بازی درمی‌آورد تا باز هم بخندید! آه! قربان آن آه بلندتان هنگام نوشتن «بابا»! خوب کلمه‌ای است! یاد بگیرید! آهای بچه‌ها! یک خبر خوش! دیر یا زود، تمام می‌شود این دنیا! و شما باز هم بابا را خواهید دید! با همان لباس خداحافظی! آن روز، بیش از پیش خواهید فهمید که نه اتفاقا! «بابا» 2 بخش ندارد! به این پیکر صد برگ نگاه نکنید! همه بخش بابا یعنی خدا! و یعنی خدایا! حالا که دارم می‌روم به جنگ دشمن، فرزندم را تو مراقب باش!
الا ‌ای تنها آموزگار هستی! وارث آدم! تسلای نوح! گلستان ابراهیم! عصای موسی! ید بیضای عیسی! و قرآن محمد! زمانه تو را می‌خواهد! و تو را می‌خواند! صاحبش را! جمله آدمیان را، پدر هستی و رخ نمی‌نمایی؟! برگو مرا که عاقبت، کی «روز اول مهر» فرامی‌رسد؟! داستان آدم را از نو باید نوشت! از روز آمدن تو! از روز اول مهر! آمدن تو، آدم را به بهشت برمی‌گرداند! و ما را به مدرسه! برای بشریت، تو باید معلمی کنی! چنگی به دل نمی‌زند این سرمشق‌های غیبت! بی‌تو، توان نوشتن «بابا» نداریم! و تاب زندگی هم! توهم باطلی بود اینکه فکر می‌کردیم بی‌وجود صاحب‌الزمان، روزی هم به نام «اول مهر» هست! دور خواهیم انداخت این سررسیدهای لعنتی را! آقاجان! تسلیم....

رضا مشتاقی: 1– یکی از ارکان اصلی مشروعیت در جمهوری اسلامی این عقیده است که در عصر غیبت امام معصوم‌(عج)، فقیه جامع‌الشرایط به نصب عام از سوی امام به ولایت امت منصوب شده است. این باور نتایجی را در پی دارد که از جمله آنها، این موضوع است که ولایت و اختیارات فقیه جامع‌الشرایط نه ذاتی و اصلی، بلکه به واسطه‌ نصب امام و فرع بر ولایت امام معصوم است و ولی‌فقیه در چارچوب اوامر و نواهی معصوم عمل خواهد کرد. نظام جمهوری اسلامی، از عالی‌ترین مقامات تا مدیران و مسؤولان عادی آن، باید در انطباق با تعالیم و دستورات شارع مقدس و معصومین‌(ع) باشند و هر لحظه خود را در معرض سنجش با این ملاک و معیارها بدانند. اساسی‌ترین و بیشترین این ملاک‌ها برای حکمرانی، در کلام و مکتوبات امیرمومنان علی بن ابیطالب‌(ع) که فرصت حکومت و عزل و نصب حکام و ارشاد ماموران و منصوبان حکومت را داشته‌اند قابل مشاهده است. حکومت امیرالمومنین‌(ع) تا ظهور حضرت حجت(عج) برای هر مسلمانی که قصد برپایی حکومت اسلامی داشته باشد حکومت شاخص خواهد بود. رهبر حکیم انقلاب نیز در دیدارهای سالانه خود‌ با هیات دولت همواره یک جلد نهج‌البلاغه به همراه دارند و سخن خود با دولتمردان را با شرح بخش‌هایی از نهج‌البلاغه آغاز می‌کنند و شاخص‌های لازم برای دولتمردان را در کلام حضرت امیر می‌جویند. در دیدار اخیر رهبری با مردم در عید غدیر نیز رهبری بار دیگر با ارجاع به ویژگی‌های حکومت علوی، آنها را از جمله شاخص‌هایی دانستند که باید دولت در پی انطباق با آنها باشد.
2- شاخص‌های‌ حکومت علوی، برای یک حکومت غیردینی نیز راهگشا خواهد بود. دستورالعمل‌های ویژه‌ حکومتداری امیرالمومنین را از قدیمی‌ترین رهیافت‌های «حکمرانی خوب» می‌دانند که امروز نیز در طرح‌ریزی سیاست‌ها و اصول حکمرانی قابل استفاده است. گزارش‌های تاریخی حکایت از آن دارد که رهنمودهای امیرالمومنین(ع) برای حکومتداری، از سوی کسانی که اعتقادی به آن حضرت به عنوان امام مسلمین نداشتند و حتی از سوی دشمنان ایشان نیز مورد استفاده قرار می‌گرفته است. در شرح نهج‌البلاغه‌ ابن ابی‌الحدید آمده است: «عمروعاص پس از غلبه بر محمد بن ابی‌بکر، همه‌ بخشنامه‌های امام را که به مصر فرستاده و نزد محمد بود جمع‌آوری کرده و به معاویه فرستاد. معاویه از دانش و حکمت نهفته در این نامه‌ها شگفت زده شد و آنها را نزد خودش نگاه داشته و به آنها رجوع می‌کرد. این نامه‌ها در خزائن بنی‌امیه بود تا اینکه عمر بن عبدالعزیز به خلافت رسید و آشکار کرد این مکتوبات از احادیث علی‌بن‌ابیطالب (ع) است.» اما امروز وضعیت دولت – به معنای عام آن - و دولتمردان جمهوری اسلامی در مقایسه با ملاک‌های حکمرانی امیرالمومنین چگونه است؟
3- شمردن و شرح ملاک‌های حکمرانی امیرالمومنین، در وسع کتاب‌ها و کتابخانه‌هاست و در بضاعت ناچیز این سطور و نگارنده‌‌شان نیست اما از باب یادآوری، برخی از شاخص‌ترین این شاخص‌ها را می‌توان بازخوانی کرد. در حکومت علی‌(ع) زندگی حکمران باید هم‌سطح فقیر‌ترین مردم باشد. این همانندی، فقر فقیر را از بین نخواهد برد ولی شکیبایی بر این فقر را ساده‌تر خواهد کرد. علی(ع) روا نمی‌داند امیرالمومنین بخوانندش حال آنکه در سختی‌های مردم شریک نیست. یادآوری درآمد و محل سکونت و خودروی بعض مسؤولان امروز تکرار مکررات است. شاید مجمل‌ترین و در عین حال گویاترین گزاره‌ای که در این باره گفته شده، خبری است که چند روز پیش در رسانه‌ها منتشر شد مبنی بر «سفر یکی از  نماینده‌‌های تهران به جنوب تهران». امروز چند نفر از مسؤولان چنان زندگی می‌کنند که از سرکشی‌شان به جنوب شهر بتوان به «سفر» تعبیر کرد؟
در حکومت علی‌(ع) دنیاخواهی و مال‌اندوزی مشروع و حلال هم بر مسؤولان حرام است. شریح قاضی بازخواست می‌شود از خانه‌ای که خریده، فارغ از اینکه با حلال چنین کرده یا با حرام: «به من گزارش داده‏اند که به 80 دینار خانه‏ای خریده‏ای، برایش سندی تنظیم کرده‏ای و شاهدانی گرفته‏ای... ای شریح! بدان که در آینده‏ای بس نزدیک کسی به سراغت می‏آید که به سندت نمی‏نگرد و از دلیل و شاهدانت نمی‏پرسد؛ تو را بهت‌زده از آن خانه بیرون می‏کشد و تنها به خانه‏ گور می‏سپارد». قضایای اخیر فیش‌های نجومی را به خاطر بیاورید. اولین واکنش‌ها – بعد از بی‌نتیجه بودن تکذیب البته – این بود که قانونی است. قانون به ما اجازه داده است در زمانه‌ای که مردمان‌مان بیشترین فشار اقتصادی سالیان اخیر را تحمل می‌کنند، بیشترین حقوق‌های دولتی تاریخ ایران را دریافت کنیم.  در حکومت علی(ع) حاکم باید از آنچه زیر دستش در گذر است باخبر باشد. به عثمان بن حنیف می‌نویسد: «اى پسر حنیف، به من خبر رسیده که مردى از جوانان اهل بصره تو را به میهمانى خوانده و تو هم به آن میهمانى شتافته‏اى...» تنها تقصیر پسر حنیف، یار باوفای علی‌(ع)، میهمان ثروتمندان بصره شدن است و علی نه تنها از آن با خبر می‌شود که بازخواست می‌کند از حاکمش که «چرا میهمان شده‌ای  به سفره قومى که محتاج‌شان را به جفا مى‏رانند و توانگرشان را به میهمانى مى‏خوانند...». باز هم یاد نجومی‌ها می‌افتیم، نه؟ ادعای بی‌خبری از غارت بیت‌المالی که به امانت در دست ما است.
حاکم که علی(ع) باشد، سوابق متخلف پناهی از مجازات برایش نخواهد بود. خائن را تبدیل به ذخرالاسلام نخواهد کرد ولو سیف‌الاسلام باشد. علی(ع) برای کار شخصی‌اش شمع بیت‌المال خاموش می‌کرد و امروز تریبون‌های مجلس هم دِینی به امور شخصی و خانوادگی اشراف مملکت دارند که باید بپردازند. علی ملاحظه‌ قوم و خویشی ندارد. در اجرای عدالت اهل به تعویق انداختن نیست. سریع عمل می‌کند و آنچه کرده را با مردم در میان می‌گذارد.
 

بر اساس گزارشی که بانک مرکزی درباره اقتصاد خانوار برای سال 94 منتشر کرده است، بیش از ۲۶ درصد خانوارها هیچ فرد شاغلی ندارند. به گزارش تسنیم، بر مبنای این گزارش در 55 درصد خانوارها یک فرد شاغل وجود دارد. همچنین در این گزارش به توزیع خانوار شهری بر حسب اجاره یا تملیکی بودن مسکن نیز اشاره شده  که 25 درصد خانوارهای شهری در مسکن استیجاری سکونت دارند.

گروه اقتصادی: شرایط سخت دریافت کارت‌های اعتباری خرید کالا در فاز جدید موجب خواهد شد این طرح نیز به سرنوشت فاز اول دچار شود. به گزارش «وطن‌امروز»، فاز جدید ارائه کارت‌های اعتباری خرید کالا از اول مهرماه آغاز شد اما مشتریان بانک‌ها با شرایط سخت دریافت کارت‌های اعتباری رنگی مواجه شدند.  به نظر می‌رسد با توجه به شکست طرح کارت اعتباری در فاز اول و ادامه رویه سختگیری‌ها طرح جدید هم به سرنوشت طرح قبلی دچار شود.  هنوز زمان زیادی از نامه نعمت‌زاده، وزیر صنعت به روحانی درباره شکست طرح کارت اعتباری خرید کالا نگذشته است. نعمت‌زاده به صراحت اعلام کرده بود مردم از این طرح استقبال نکردند تا طرحی که قرار بود دروازه‌ای برای خروج از رکود شود، عملا راکد بماند. فاز جدید طرح کارت اعتباری خرید کالا با تبلیغات و سروصدای زیاد مدیران بانک مرکزی رونمایی شد و خیلی‌ها امیدوارند که با توجه به افزایش سقف خرید کارت اعتباری تا 50 میلیون تومان، مردم از این طرح استقبال کنند اما واقعیت این است که بانک‌ها اجازه نزدیک شدن مردم به این کارت‌ها را نمی‌دهند. به عنوان مثال کسانی می‌توانند کارت اعتباری 30 میلیون تومانی را دریافت کنند که صاحبخانه باشند و سند ملکی را به عنوان ضمانت به بانک بدهند! قطعا کسی که با چنین سندی قرار است کارت اعتباری بگیرد، اقدام به دریافت وام می‌‌کند تا زیر بار محدودیت‌های کارت اعتباری خرید کالا هم نرود. کارت اعتباری اصلا قابلیت نقدشوندگی ندارد و فقط با آن می‌توان کالا خرید. از سوی دیگر خود بانک‌ها هم از این طرح استقبال چندانی نکرده و برخی بانک‌ها کلا پای خود را از اجرای این طرح کنار کشیده‌اند و شعب آنها هم به صراحت اعلام می‌کنند که از اجرای طرح کارت‌های اعتباری کناره‌گیری کرده و آن را اجرا نمی‌کنند. خبرنگار مهر در تماس تلفنی با 2 شعبه یکی از بانک‌های خصوصی مطلع شد که این بانک قصد ندارد صدور کارت اعتباری مرابحه را اجرایی کند. یکی از کارمندان این بانک در گفت‌وگو با مهر اعلام کرد: کارت اعتباری ۱۰ میلیون تومانی متعلق به خود بانک، در مقابل سپرده ۴ میلیون تومانی اجرایی خواهد شد و در مجموع، این بانک به ارائه کارت اعتباری ۱۰، ۳۰ و ۵۰ میلیون تومانی بانک مرکزی وارد نخواهد شد.   یکی از کارمندان شعبه دیگر این بانک نیز اعلام کرد: بانک ما هیچ برنامه‌ای برای ارائه کارت‌های اعتباری ۱۰، ۳۰ و ۵۰ میلیون تومانی ندارد.   در این میان برخی شعب بانک‌های دولتی هم از اجرای این طرح اطلاع دقیق داشتند و برخی دیگر در مراجعه مردم به آنها اعلام می‌کردند شب گذشته جزئیات طرح در تلویزیون اعلام شده و هنوز بخشنامه اجرایی به آنها نرسیده است. به هرحال برخی شعبی که از اجرای این طرح اطلاع دقیقی داشتند، اعلام می‌کردند که قرار است این کارت‌ها جایگزین تسهیلات خرد شود ولی هنوز دستورالعمل اجرایی دقیق آن ابلاغ نشده است.
جزئیات اقساط و ضامنان کارت‌ها
کارمند یکی از بانک‌های دولتی به تشریح جزئیات اقساط و تعداد ضامن‌های مورد نیاز این کارت‌ها پرداخت و گفت: تسهیلات ۱۰ تا ۵۰ میلیون تومانی مانند تسهیلات عادی است ولی برای دریافت کارت‌های ۳۰ و ۵۰ میلیون تومانی نیاز است که علاوه بر یک ضامن دارای گواهی کسر از حقوق، خود فرد متقاضی هم گواهی کسر از حقوق ارائه کرده و از همه مهم‌تر، سند ملکی هم در رهن بانک قرار دهد. او ادامه داد: البته برای دریافت کارت با اعتبار 10 میلیون تومان، نیاز به سند ملکی نیست و علاوه بر گواهی کسر از حقوق متقاضی، فرد متقاضی باید یک ضامن به بانک معرفی کند و این ضامن هم باید گواهی کسر از حقوق ارائه کند. به گفته این کارمند بانک، برای دریافت کارت اعتباری، اگر مدارک فرد متقاضی کامل باشد، 3-2 روز بعد کارت اعتباری در اختیارش قرار می‌گیرد و نیاز به ثبت‌نام و نوبت‌دهی خاصی نیست؛ شرایط کاملا عادی است البته حقوق ماهانه فرد متقاضی باید به اندازه‌ای باشد که برای پرداخت اقساط کافی باشد. او گفت: قسط کارت اعتباری 10 میلیون تومانی هر ماه ۴۰۰ هزار تومان، کارت اعتباری ۳۰ میلیون تومانی هر ماه حدود یک‌میلیون تومان و کارت اعتباری ۵۰ میلیون تومانی هر ماه حدود یک‌میلیون و ۴۰۰ هزار تا یک‌میلیون و ۵۰۰ هزار تومان است. رئیس یکی از شعب بانک‌های دولتی نیز در این باره به مهر گفت: ارائه کارت‌های اعتباری به مردم از محل منابع بانک‌ها خواهد بود و به خاطر همین ممکن است برخی بانک‌ها در این طرح مشارکت نکنند. او ادامه داد: ارائه این کارت‌های اعتباری به مردم به نفع بانک‌هاست، زیرا آنها سود مصوب را از مشتری دریافت می‌کنند اما به هر حال باید دستورالعمل اجرایی از سوی هر بانک براساس ضوابط مربوطه بانک مرکزی تدوین و ابلاغ شود تا بتوانیم کار را پیش بریم.
نقد کردن کارت‌های اعتباری ممنوع شد
در این میان برخی مردم قصد داشتند با دریافت کارت اعتباری بویژه در مبالغ بالا، آنها را نقد کرده و از مبالغ نقدی آن استفاده کنند اما دیروز بانک مرکزی این راه را برای سوءاستفاده‌کنندگان سد و اعلام کرد نقد کردن این کارت‌های اعتباری ممنوع است. در بخشنامه ابلاغی بانک مرکزی به بانک‌ها آمده است: «نقد شدن مبلغ اعتبار کارت‌های اعتباری نزد پذیرنده‌ها به دلیل اینکه موجب انحراف موضوع از کارکرد اصلی و اهداف متصور بر آن می‌شود، مطلقاً ممنوع است». به هر حال باید منتظر ماند و دید چه سرنوشتی در انتظار کارت‌های اعتباری مرابحه به عنوان طرح ویژه دولت برای تحریک تقاضا و تامین مالی مردم در خرید کالا و خدمات مورد نیازشان است؛ آیا بانک‌ها همچنان از دستورالعمل‌های بانک مرکزی در این زمینه سرپیچی می‌کنند یا در روزهای آینده اوضاع بهتری در انتظار مراجعان به بانک‌ها و متقاضیان این کارت‌ها خواهد بود.