گروه اقتصادی: در روزهایی که شایعه پیرامون افزایش نرخ بنزین و سایر حامل‌های انرژی مطرح است، پایگاه اطلاع‌رسانی دولت در یک اقدام بی‌سابقه نرخ‌های مطرح‌شده در رسانه‌ها را تایید و رسما از گرانی سوخت خبر داد. به گزارش «وطن‌امروز» با مشخص شدن لایحه بودجه 97 رسانه‌ها از افزایش نرخ سوخت خبر دادند و در پی آن انتقادات فراوانی متوجه دولت شد. این اخبار حتی حامیان دولت را گیج کرد و موج انتقادات و اعتراضات فراتر از منتقدان همیشگی روحانی رفت. دولت که انتظار چنین واکنشی از سوی جامعه را نداشت درصدد توجیه افزایش قیمت‌ حامل‌های انرژی برآمد اما هرچه دولتی‌ها به این موضوع پرداختند این آش شورتر شد! یکی از عجیب‌ترین اظهارات دولتی‌ها این بود که مصرف سوخت افزایش یافته و همچنین قرار است با پول افزایش قیمت‌ سوخت اشتغالزایی کند. حتی روز گذشته پایگاه اطلاع‌رسانی دولت در گزارشی با عنوان «معضل بیکاری و تنگنای مالی دولت» موضوع افزایش قیمت بنزین را رسما تایید و اعلام کرد پیش‌بینی شده نرخ بنزین به لیتری 1500 تومان خواهد رسید. در این گزارش که به نوعی می‌توان  آن را توجیه رسمی دولت دانست، آمده است:  «بیکاری یکی از چالش‌های اساسی کشور است و این مساله در صورت کم‌توجهی، به مهم‌ترین معضل اجتماعی و اقتصادی کشور در آینده‌ای نه‌چندان دور تبدیل  می‌شود. دولت یازدهم با وجود مشکلات زیاد بنگاه‌های اقتصادی و شرایط رکودی که در آن قرار داشت، توانست سالانه و به صورت متوسط 700 هزار شغل ایجاد کند؛ با این وجود  با توجه به اینکه با انباشت بیکاری از سال‌های قبل مواجه بودیم نرخ بیکاری تک‌رقمی نشد. بر این اساس دولت دوازدهم تلاش دارد با اتخاذ راهکارهای اساسی بیکاری را کاهش دهد و برای این مساله با توجه به کمبود منابع مالی دولت نیازمند منابع است، اگرچه دولت تاکید دارد به دنبال اشتغالزایی از طریق پول‌پاشی نیست و برنامه‌های مختلفی برای اشتغالزایی در نظر دارد. یکی از برنامه‌های دولت برای تامین منابع برای اشتغالزایی در بودجه سال 97 افزایش قیمت بنزین و گازوئیل اعلام شده است. اما دلیل اصلی اتخاذ این تصمیم چیست؟ به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دولت، در لایحه بودجه 97 راهکار تامین منابع برای اشتغالزایی افزایش قیمت بنزین و گازوئیل عنوان شده است و مهم‌ترین دلیل آن رسیدن قیمت بنزین و گازوئیل به قیمت فوب خلیج‌فارس است. در حال حاضر شکاف زیادی بین قیمت سوخت در کشورمان با کشورهای اطراف وجود دارد. به عنوان نمونه در حالی که قیمت گازوئیل در کشورمان 300 تومان است، این قیمت در بسیاری از کشورهای اطراف 6000 تومان است و این مساله زمینه را برای افزایش قاچاق و مشکلات اینچنینی فراهم کرده است. در واقع به دولت این اجازه داده شده از محل افزایش قیمت سوخت درآمدزایی کند. بر اساس بودجه 97 قیمت بنزین لیتری 1500 و گازوئیل 400 تومان پیشنهاد شده  و البته دولت در اجرای آن مختار است و هنوز زمان آن مشخص نیست.  این لایحه در صورت موافقت مجلس 17 هزار میلیارد تومان درآمد برای دولت دارد و برنامه‌ریزی شده این منابع صرف اشتغال شود».  در ادامه این گزارش اعلام شده گرانی بنزین اثرات کمی بر تورم دارد!
پول بدهید اشتغالزایی کنیم
توجیه گرانی بنزین از چند روز پیش آغاز شده و حتی اعلام شده قرار است بنزین نه در سال 1397 بلکه در سال جاری با افزایش قیمت روبه‌رو شود. البته در گزارش رسمی پایگاه اطلاع‌رسانی دولت اعلام شده موضوع بنزین 1500 تومانی در لایحه بودجه 97 است و باید تصویب شود اما شایعاتی که قبلا افزایش بنزین تا 1500 تومان را پیش‌بینی کرده بودند حالا از گرانی آن در دی‌ماه خبر می‌دهند. با همه اینها دولت در توجیه این گرانی دلایل بسیاری را ردیف کرده که مهم‌ترین آن لزوم هزینه برای اشتغالزایی است. دولتی که اعلام کرده بیکاری کاهش یافته حالا به بهانه بیکاری قصد دارد بنزین را گران کند تا اشتغالزایی کند اما جالب‌ترین بخش ماجرا این است که نهادهای پژوهشی و رسمی کشور اعلام کرده‌اند با گرانی سوخت 480 هزار شغل از بین می‌رود.
 گرانی سوخت ۴۸۰ هزار نفر را بیکار می‎کند
در حالی دولت حسن روحانی قصد گران کردن بنزین و گازوئیل برای ایجاد شغل را دارد که مرکز پژوهش‌های مجلس با انتشار گزارشی، از وجود تناقض در طرح دولت خبر داد و اعلام کرد، افزایش قیمت انرژی می‌تواند به بیکاری ۳۶۰ تا ۴۸۰ هزار نفر منجر شود. مرکز پژوهش‌های مجلس با انتشار گزارشی به نقد این طرح دولت پرداخت و نوشت: «با توجه به آثار رکودی (و در نتیجه بیکاری) حاصل از افزایش قیمت حامل‌های انرژی این سیاست قدری متناقض به نظر می رسد. به علاوه نسبت این برنامه اشتغالزایی با برنامه فعلی دولت تحت عنوان برنامه اشتغال فراگیر چیست؟  همچنین محور قرار گرفتن سازمان برنامه و بودجه در تهیه و تدوین آیین‌نامه و غفلت از نقش شورایعالی اشتغال قابل تأمل است».  در این گزارش آمده است: براساس مفاد تبصره «18» لایحه بودجه 1397 به دولت اجازه داده خواهد شد به منظور اجرای برنامه اشتغال گسترده و مولد و اشتغال حمایتی، بتواند از محل افزایش قیمت حامل‌های انرژی در سال 1397 نسبت به قیمت این حامل‌ها در ابتدای سال 1396 منابعی به دست آورد و این منابع را تا سقف 174 هزار میلیارد ریال به شکل وجوه اداره‌شده یا یارانه سود و ترکیب با منابع صندوق توسعه ملی و تسهیلات بانکی در جهت حمایت از طرح‌های تولید، اشتغال و آموزش و کمک به کارورزی جوانان دانش‌آموخته دانشگاهی پرداخت کند.  مرکز پژوهش‌های مجلس تصریح کرد: یکی از موضوعاتی که تلاش شده است در لایحه بودجه سال 1397 به آن پرداخته شده و منابع قابل توجهی به آن اختصاص یابد، موضوع اشتغال است. در این رابطه موارد زیر شایسته توضیح است:  در تبصره «18» لایحه بودجه سال 1397 اعتباراتی برای اشتغالزایی در نظر گرفته شده است که در مجموع 674 هزار میلیارد ریال برای سال 1397 جهت طرح‌های اشتغالزایی اختصاص یابد. با توجه به اختصاص منابع قابل توجه برای موضوع اشتغال در لایحه بودجه سال 1397 لازم است این مهم به دقت مورد بررسی قرار گرفته و ضمن بررسی آثار اقتصاد کلان افزایش قیمت حامل‌ها (به عنوان یکی از منابع پیش‌بینی شده برای ایجاد اشتغال) ضمانت‌های اجرایی کافی برای تحقق اشتغال مورد نظر دیده شود. مرکز پژوهش‌ها افزود: در رابطه با تبصره «18» ملاحظات و ابهامات جدی قابل طرح است چرا که ایجاد اشتغال با منابع ناشی از افزایش قیمت‌های حامل‌های انرژی می‌تواند رفتاری متناقض در ایجاد اشتغال قلمداد شود. برخی محاسبات نشان می‌دهد افزایش قیمت حامل‌های انرژی موضوع این تبصره موجب کاهش 75/0 تا یک درصدی رشد اقتصادی کشور در سال 1397 می‌شود که این کاهش رشد می‌تواند به بیکاری 360 تا 480 هزار نفر منجر شود.
 

رئیس ستاد اجرایی فرمان امام(ره) در مراسم افتتاح هزارمین مدرسه ساخت بنیاد برکت، اظهار داشت:  در دهمین سالروز فرمان رهبر معظم انقلاب مبنی بر تشکیل بنیاد برکت، شاهد افتتاح هزارمین مدرسه برکت هستیم؛ شروع کار ما با توانمندسازی محرومان و مدرسه‌سازی بود و اکنون اشتغالزایی، محوری‌ترین کار ماست و تاکنون 322 طرح را آغاز کرده‌ایم. محمد مخبر افزود: با هزینه هر 2 تومان در بنیاد برکت، 10 تومان کار صورت گرفته، به معنای دیگر 5 برابر سرمایه‌گذاری خود کار کرده‌ایم. مخبر اضافه کرد: ساخت 11 بیمارستان در مناطق محروم، ساخت 21 هزار مسکن با مشارکت بنیاد مسکن، پرداخت 60 هزار نسخه بیماران سرطانی، ارائه 60 هزار وام قرض‌الحسنه، تولد 110 کودک که از شناسایی 3000 زوج نابارور و کمک به آنها به دنیا آمده‌اند و شناسایی کودکان محروم ناشنوا و کاشت حلزون برای آنها از مجموع کارهای بنیاد برکت بوده است. رئیس ستاد اجرایی فرمان امام(ره)  با بیان اینکه کار در بنیاد برکت ویژگی‌هایی دارد که اساسی‌ترین آن محوریت مردم است، گفت: استفاده از منابع و مشارکت مردم از ویژگی‌های کار بنیاد برکت است و عصاره اجرای اصل 44 و اقتصاد مقاومتی هم سپردن کار به دست مردم است. وی در ادامه اظهار داشت: امروز در هیچ نقطه‌ای از دنیا سردمداران مدعی اداره دنیا بدون نظر ایران هیچ تصمیمی نمی‌توانند بگیرند و شرایط منطقه واقعاً برای انجام کار اقتصادی مهیاست اما معیشت مردم و بیکاری از چالش‌های جدی است در حالی که حل آن کار مشکلی نیست. رئیس ستاد اجرایی فرمان امام(ره) گفت: ما در کشور مشکل تصمیم‌گیری و شجاعت در کار را داریم و ظرفیت کشور در دستگاه‌های مختلف ضایع می‌شود و باید دستگاه‌ها را به دلیل کارهای ناکرده‌ای که باید انجام می‌دادند، بازرسی کنیم. مخبر خاطرنشان کرد: در بنیاد برکت 25 هزار و 500 طرح با 8 هزار و 400 میلیارد تومان به ثمر رسیده است و این حجم از کار با استفاده از 40 نیروی انسانی انجام شده است. وی افزود: شاخصه برکت استفاده از ظرفیت‌های کشور است و خودش دستگاهی راه نینداخته است، همچنین تا به امروز قرارداد ساخت 1357 مدرسه را بسته‌ایم و 2500 مورد از 4000 روستایی که هدف‌گذاری برای آبادانی شده است را آباد کرده‌ایم. رئیس ستاد اجرایی فرمان امام(ره) اضافه کرد: کار در آموزش‌وپرورش هزینه نیست و سرمایه‌گذاری برای آینده است و برخی کشورها که رشد 2 رقمی داشته‌اند به دلیل سرمایه‌گذاری روی نیروی انسانی بوده است. مخبر با بیان اینکه مشکلات بخش اقتصادی به دلیل دولتی بودن اقتصاد است، ادامه داد: ما سال 93، 104 شرکت داشتیم و امسال به عدد 55 شرکت رسیده‌ایم و دستور داده‌ام شرکت‌هایی که اساس کار است بقیه به بورس واگذار شوند. وی در پایان اظهار داشت: کسب مجوز و نامه از وزارتخانه‌ها،  به قدری سخت است که کفش آهنین می‌خواهد اما باید برای پیشرفت اینگونه باشد که دولت استراتژی تعیین کند و مردم کار کنند تا بدین ترتیب از فساد هم کاسته شود.
بنیاد برکت هزار باب مدرسه می‌سازد
معاون ستاد اجرایی فرمان حضرت امام(ره) گفت: امروز (سه‌شنبه) همزمان با افتتاح هزارمین مدرسه بنیاد برکت، موافقتنامه ساخت یکهزار مدرسه دیگر نیز با آموزش‌وپرورش مبادله شد. به گزارش فارس، سیدمصطفی سیدهاشمی، معاون ستاد اجرایی فرمان حضرت امام(ره) دیروز در مراسم بهره‌برداری از یکهزارمین مدرسه بنیاد برکت در شهرستان رباط‌کریم با اشاره به اقدامات این ستاد در محرومیت‌زدایی اظهار داشت: این ستاد ریالی از دولت برای ساخت مدارس دریافت نکرده است. وی ادامه داد: در سال 96 و در جدول شماره 18 بودجه، 309 میلیارد تومان از باب اصل 44 قانون اساسی برای ستاد اجرایی فرمان امام(ره) اختصاص داده شده است اما یک ریال نیز به این ستاد داده نشده است و ستاد بودجه‌بگیر دولت نیست و جزو نهادهای وابسته به رهبر معظم انقلاب است.  معاون ستاد اجرایی فرمان حضرت امام(ره) یادآور شد: ستاد اجرایی فرمان امام(ره) محقق‌کننده دو اصل 45 و 49 قانون اساسی است و امکان بلاوارث و بلاصاحب توسط دادگاه‌ها در اختیار ستاد اجرایی قرار می‌گیرد و ستاد نیز درباره محرومیت‌زدایی اقدام می‌کند.  سیدهاشمی افزود: این ستاد از محل این دو اصل عنوان شده نمی‌توانست محرومیت را به صفر برساند اما رهبر معظم انقلاب اسلامی در روز ابلاغ حکم به رئیس ستاد اجرایی فرمان امام بیان داشتند بهتر است یکهزار روستا را آباد کرده و یکهزار مدرسه بسازیم.  وی تصریح کرد: امروز همزمان با افتتاح این مدرسه، موافقتنامه ساخت یکهزار مدرسه دیگر نیز با آموزش‌وپرورش مبادله ‌شد.  معاون ستاد اجرایی فرمان حضرت امام(ره) یادآور شد: 357 مدرسه از یکهزار مدرسه دوم نیز ساخته شده است و امیدواریم ظرف 3 سال آینده باقیمانده مدارس را نیز بسازیم.  معاون ستاد اجرایی فرمان حضرت امام(ره) افزود: این ستاد مدرسه نمی‌سازد بلکه منابع مالی آن را تأمین می‌کند و وزارت آموزش‌وپرورش بر اساس مشخصات، موقعیت تحصیلی و دانش‌آموزان، به ما اعلام کرده و سازمان نوسازی مدارس کار ساخت آن را برعهده دارد.  وی با تأکید بر توجه و نظارت بر ساخت‌وسازهای مدارس، خاطرنشان کرد: این ستاد در استان کرمانشاه 6 مدرسه و چند مرکز درمانی ساخته بود که در زلزله اخیر حتی یک شیشه آن نیز شکسته نشد.  سیدهاشمی با اشاره به اقدامات دیگر ستاد اجرایی فرمان امام(ره) بیان داشت: این ستاد علاوه بر ساخت مدارس، اعتبارات دیگری برای ساخت مساجد، حسینیه‌ها و خانه عالم در نظر گرفته است و امروز یکهزار و چهل و هفتمین مسجدی که این ستاد ساخته است مورد بهره‌برداری قرار گرفت.  معاون ستاد اجرایی فرمان حضرت امام(ره) با اشاره به اقدامات درمانی ستاد اجرایی فرمان حضرت امام(ره) در مناطق محروم افزود: همه هزینه پسران و دختران ناشنوا از سوی این ستاد پرداخت می‌شود و در این باره در حال حاضر بیش از 200 کودک با کاشت حلزون در گوش‌شان مورد درمان قرار گرفته‌اند.  وی اضافه کرد: ستاد اجرایی فرمان امام(ره) در درمان خانم‌های نابارور اقداماتی داشته است که در این راستا بیش از یکهزار زوج که صاحب فرزند نمی‌شدند، فرزنددار شده‌اند.
 

ماشاءالله ذراتی: طی روزهای گذشته شاهد شکل‌گیری و ظهور جریان پشیمانی اصلاح‌طلبان و حامیان رئیس‌جمهور روحانی از رای به وی بودیم. در این راستا برخی تحلیلگران و سیاسیون حامی اصلاحات در روزنامه‌های متبوع‌شان به تحلیل و چرایی این پدیده پرداختند، برخی این حجم ابراز پشیمانی از یک رئیس‌جمهور در این مدت اندک را بی‌سابقه خواندند و آن را نتیجه بالا بردن توقعات مردم در شعارهای  انتخاباتی روحانی تفسیر کردند. برخی دیگر آن را در قالب «من پشیمان می‌شوم، پس هستم!» صورت‌بندی کرده و آن را نشانه آزادی و تداوم حضور سیاسی و اجتماعی رای‌دهنده خواندند، هر چند این موج ابراز پشیمانی را گذرا و حرکتی اشتباه توصیف کردند.
اما سوال اصلی اینجاست: این حجم ابراز پشیمانی حامیان روحانی و اصلاحات از رای به روحانی، با مخالفت و نارضایتی قلبی سردمداران اصلاحات صورت گرفت یا پشت پرده و دور از چشم نخبگان و مهره‌های میانی خبرها و اهداف دیگری بوده است؟!
قبل از تحلیل و ارزیابی آنچه می‌توان آن را پروژه «عبور از روحانی» نامید، لازم است به چند نکته مهم اشاره داشته و افق نگاه خود را از بازه کوتاه چندماهه به چند سال امتداد دهیم.
بیش از نیم‌قرن از مطرح شدن تحلیل جامعه‌شناختی رفتار انتخاباتی شهروندان به صورت جدی و آکادمیک می‌گذرد. در ایالات متحده آمریکا بیشترین مطالعات در این حوزه انجام می‌شود و در سایر کشورهای غربی مثل انگلستان، فرانسه و ایتالیا احزاب و دولت‌ها به طور جدی به این حوزه مطالعاتی توجه کرده و از این طریق قصد دارند تحلیل دقیقی از شرایط جامعه و رفتار انتخاباتی شهروندان داشته باشند و بر مبنای آن برنامه خود را برای انتخابات‌های آینده و بقا در دایره قدرت تنظیم کنند. بررسی رفتار انتخاباتی شهروندان، صرفا به حوزه جامعه‌شناسی مربوط نمی‌شود، بلکه در نقطه تلاقی بین علوم مختلف از جمله سیاست، روانشناسی، جامعه‌شناسی، انسان‌شناسی، تاریخ، ارتباطات و آمار قرار می‌گیرد. از طرفی تحلیل رفتار انتخاباتی مردم ایران در 28 سال گذشته نشان می‌دهد مردم ایران در پایان دوره‌های 8 ساله رئیس جمهوری که 2 بار به آن رای داده‌اند،  در انتخابات جدید به رئیس‌جمهوری رای داده‌اند که بیشترین فاصله و مرزبندی را با رئیس‌جمهور 8 ساله وقت داشته است. بر این اساس متفکران اصلاحات با توجه به دو دوره‌ای شدن روحانی و عدم امکان شرکت دوباره وی و همچنین حمایت‌های همه‌جانبه آنها طی دو دوره پیروزی روحانی و گرفتن امتیازها و پاداش‌های خود، با نظر به رفتار انتخاباتی مردم ایران و چه بسا با هماهنگی با برخی مهره‌های اعتدالیون به این فکر افتادند که آرام آرام مرزبندی‌های صوری خود را با جریان حاکم پررنگ‌تر کنند.
اما این مرزبندی زودهنگام اعتدال و اصلاحات و تعجیل در آن دلیل دیگری نیز دارد و آن ناامیدی محض متفکران و تصمیم‌گیران آنها از بهبود وضعیت مردم و ادامه موج «پشیمانم» تا سال 1400 است. اصلاح‌طلبان دریافته‌اند نمی‌شود کرسی ریاست 1400 را از آن خود کرد، مگر با نقد شدید وضعیت موجود، لذا در حرکتی حساب شده با موج‌سواری بر نارضایتی مردم از روحانی و ایمان به ناکارآمدی دولت در حل مشکلات، پروژه عبور از روحانی را به عنوان راهبردی برای جا زدن خود در کسوت حامیان دلسوز مردم و مبرا کردن خود از نقش اصلاحات در وضع موجود کلید زدند. در علت این مرزبندی ظاهری زودهنگام می‌توان به در پیش بودن انتخابات مجلس شورای اسلامی در سال 98 و نیاز به تطهیر اصلاحات نیز اشاره داشت.
در انتخابات سال گذشته ریاست‌جمهوری آمریکا هیلاری کلینتون، نامزد ریاست‌جمهوری آمریکا از طرف حزب دموکرات بود. وی پس از شکست برابر ترامپ در مصاحبه‌ای به نکته مهمی اشاره داشت و گفت معتقد است عملکرد 8 ساله اوباما و حمایت وی از کلینتون دلیل اصلی شکست وی در این کارزار انتخاباتی بوده است. شاید اصلاحات هم از خانم کلینتون مشاوره گرفته و از حالا به فکر مرزبندی‌های صوری با دولت وقت است که در پیروزی و تصمیمات آن و کارآمدی یا ناکارآمدی‌های آن، چه بخواهند، چه نخواهند، دخیل و موثر بوده و هستند.

ضیاءالدین عمادی: یک مقام ارشد دولتی درباره افزایش قیمت حامل‌های انرژی گفت: «افزایش قیمت حامل‌های انرژی طبق تبصره 14 قانون بودجه سال 96 بوده و حتی اگر مجلس با تبصره 18 لایحه بودجه 97 مخالف باشد، این کار می‌تواند اجرایی شود». خبرگزاری فارس نامی از مسؤول مربوط نبرده است اما به نقل از این مقام مسؤول می‌افزاید: «دولت قصد دارد از میان 9 حامل انرژی تنها قیمت 2 حامل یعنی بنزین و گازوئیل را افزایش دهد. پیشنهادات مختلفی مطرح شد و گزینه پیشنهادی سازمان برنامه و بودجه رقم 1600 تومان برای بنزین و 600 تومان برای گازوئیل بود که با مخالفت و مقاومت تعدادی از وزرا و مسؤولان، بویژه وزارت جهاد کشاورزی و راه و شهرسازی همراه شد. در نهایت در آخرین جلسه هیأت وزیران که لایحه بودجه سال 97 بررسی شد، قیمت 1500 تومان برای بنزین و 400 تومان برای گازوئیل تصویب شد».
وی درباره تغییر این دو نرخ افزود: «این ارقام در هیأت دولت نهایی شده و فعلاً بعید به نظر می‌رسد تغییر کند. دولت بنا دارد قیمت این دو حامل را تا پایان سال افزایش دهد اما هنوز زمان اجرا در دولت جمع‌بندی نشده است».
این مساله روز گذشته از سوی پایگاه اطلاع‌رسانی دولت تایید شد. همچنین نوبخت، سخنگوی دولت چندی پیش در رسانه‌ها عنوان کرده بود رقم افزایش بنزین می‌تواند بیش از 1500 تومان باشد.
دولت در تبصره 18 لایحه بودجه سال 97 که در تاریخ یکشنبه 19 آذر 96 تقدیم مجلس شد، درآمدی بالغ بر 17 هزار میلیارد تومان را از محل مابه‌التفاوت قیمت حامل‌های انرژی در سال 97 نسبت به ابتدای سال 96 پیش‌بینی کرده است که در حمایت از طرح‌های تولید، اشتغال، آموزش و کمک به کارورزی جوانان دانش‌آموخته دانشگاهی و تولید و اشتغال هزینه شود.
پس از انتشار این لایحه ابتدا گمانه‌زنی‌های‌ برخی کارشناسان از افزایش 300 تا 400 تومانی قیمت هر لیتر از فرآورده‌های ‌پالایشی آغاز شد، زیرا برای کسب درآمد 17 هزار میلیارد تومانی از این محل، لازم است چنین افزایشی رخ دهد اما چندی بعد مصاحبه‌های انجام شده رسانه‌های مختلف با مسؤولان سازمان برنامه و بودجه و سایر مقامات دولتی نشان داد دولت تصمیم دارد به جای افزایش 300 تا 400 تومانی مذکور برای 9 فرآورده پالایشی، قیمت بنزین و گازوئیل را به ترتیب 500 و 100 تومان افزایش دهد. بدین ترتیب که قیمت بنزین از 1000 تومان فعلی به 1500 و قیمت گازوئیل از 300 تومان فعلی به 400 تومان افزایش یابد.
این تصمیم دولت با واکنش‌ها ‌و انتقاداتی از سوی مردم، رسانه‌ها و نمایندگان مجلس مواجه شده به طوری که افزایش مخالفت نمایندگان مجلس موجب شده مقامات دولتی از عزم راسخ خود برای این افزایش قیمت حتی در صورت مخالفت کامل مجلس سخن بگویند. این در حالی است که در ابتدا برخی مقامات دولتی سعی داشتند توپ را در زمین مجلس بیندازند و از تبعات سیاسی و ریزش هواداران دولتی که هم نماینده اعتدالگرایان و هم نماینده اصلاحات است شانه خالی کنند. سه‌شنبه‌شب گذشته در میزگردی که بین آقایان حاجی‌دلیگانی، حاجی‌بابایی و جلال میرزایی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی و موید حسینی‌صدر به عنوان مشاور وزیر نفت و نماینده دولت در برنامه تلویزیونی گفت‌وگوی ویژه خبری برگزار شد، مشاور وزیر نفت معتقد بود دولت در حال اجرای دستورات مجلس است و این قانونی است که قبلا در قانون هدفمندی یارانه‌ها و قانون برنامه ششم توسعه توسط مجلس مصوب شده است.
حسینی‌صدر این‌طور وانمود می‌کرد که دولت در اجرای این تصمیم اختیاری از خود نداشته است و مجلس طی قوانین مذکور، دولت را به افزایش قیمت حامل‌ها ملزم کرده است. اگرچه نماینده وزارت نفت با پاسخ‌هایی از سوی حاجی‌دلیگانی و حاجی‌بابایی مواجه شد ولی حالا با افزایش مخالفت مجلسی‌ها، سایر مقامات دولتی مجبور شده‌اند برای اجرا کردن این سیاست، از تصمیم قاطع خود حتی در صورت مخالفت مجلس پرده بردارند و به آن اعتراف کنند.اما آنچه برخی مقامات دولتی با استعانت از آن سعی دارند مسؤولیت این تصمیم جنجالی را متوجه دیگران از جمله مجلس شورای اسلامی کنند، قسمت الف ماده 39 قانون برنامه ششم توسعه است که مطابق آن «به‌منظور ارتقای عدالت اجتماعی، افزایش بهره‌وری در مصرف آب و انرژی و هدفمندکردن یارانه‌ها، به دولت اجازه داده می‌شود قیمت آب و حامل‌های انرژی و سایر کالاها و خدمات یارانه‌ای را با رعایت ملاحظات اجتماعی، اقتصادی و... بتدریج تا پایان سال 1400 با توجه به مواد 1، 2 و 3 قانون هدفمندکردن یارانه‌ها مصوب 15/10/1388 اصلاح و از منابع حاصل به‌صورت هدفمند برای افزایش تولید، اشتغال و... اقدام کند.» مشابه همین بند در قانون برنامه پنجم توسعه نیز ذکر شده بود اما دولت از سال‌های 92 تا 95 تمایلی به اجرای آن نشان نداد. همچنین مطابق بند الف ماده 1 قانون هدفمندسازی یارانه‌ها، «دولت مکلف است قیمت حامل‌های انرژی را به نحوی اصلاح کند که قیمت فروش داخلی بنزین، نفت‌گاز، نفت کوره، نفت سفید و گاز مایع و سایر مشتقات نفت، با لحاظ کیفیت حامل‌ها و با احتساب هزینه‌های مترتب (شامل حمل‌ونقل، توزیع، مالیات و عوارض قانونی)  بتدریج تا پایان برنامه 5 ساله پنجم توسعه کمتر از 90 درصد قیمت تحویل روی کشتی (فوب) درخلیج‌فارس نباشد».
از مسؤولانی که مدام دولت‌های قبل را به سیاست‌های پوپولیستی متهم می‌کردند و می‌کنند، باید پرسید: اگر قرار بر افزایش قیمت حامل‌های انرژی بر اساس قوانین مجلس بود، پس چرا این دستور را در دولت 4 ساله سابق‌تان که طبق قانون برنامه پنجم توسعه ملزم به آن شده بود اجرا نکردید؟ اتفاقا مطابق این قانون دولت موظف بوده قیمت حامل‌ها را هر ساله به صورت تدریجی افزایش دهد اما این کار به بعد از انتخابات ریاست‌جمهوری موکول شده و حالا قرار است به یکباره انجام شود.
این اقدام دولت حتی صدای حامیان منصف جبهه اصلاحات را هم درآورد به طوری که چند روز قبل غلامحسین حسنتاش، کارشناس ارشد انرژی و رئیس سابق موسسه بین‌المللی مطالعات انرژی طی یادداشتی نوشت: اینکه 4 سال افزایش تدریجی قیمت حامل‌های انرژی را که در قانون پیش‌بینی شده اجرا نکنیم تا دوباره رای بیاوریم و بعد که خیالمان راحت شد جمع آن افزایش‌ها را یکباره اجرا کنیم تا شوک بزرگ دیگری به پیکره نحیف اقتصاد و معیشت مردم وارد شود، یک فریبکاری مخرب است. ظاهرا دولت خوب وقتی را هم برای این شوک انتخاب کرده، چرا که مجلس هم سال آخرش نیست و انتخابات مجلس بعد نزدیک نیست، لذا نمایندگان هم انگیزه چندانی برای مخالفت با این شوک ندارند.
از طرف دیگر زمانی که در دولت نهم قیمت بنزین و سایر حامل‌های انرژی افزایش پیدا کرد (سال 1386 که قیمت بنزین از 100 تومان به 400 تومان افزایش یافت) بنا بر آن بود که معادل آن به صورت نقدی در اختیار مردم قرار گیرد که اعطای یارانه 45 هزار تومانی به مردم از همین محل تامین شد اما پس از آن در اردیبهشت ماه 93 دولت یازدهم قیمت بنزین را از 400 تومان به 700 تومان افزایش داد که از این محل نزدیک به 15 هزار میلیارد تومان به منابع دولت افزوده شد اما دولت این منابع را به یارانه نقدی مردم اختصاص نداد. یک‌سال پس از آن، در اردیبهشت ماه 94 قیمت بنزین به 1000 تومان رسید که باعث شد منابع دولت از محل قیمت حامل‌های انرژی حداقل به 30 هزار میلیارد تومان برسد. دولت مدعی است این منابع صرف کمک به تولید پایدار، اشتغالزایی برای جوانان و این قبیل فعالیت‌های کلان اقتصادی می‌شود اما مردم چنین چیزی را در زندگی خود و جوانان بیکار موجود در خانواده‌ها مشاهده نمی‌کنند به طوری که بر اساس گزارش مرکز آمار ایران، متوسط نرخ بیکاری در 3 دولت نهم تا یازدهم تفاوت چندانی با یکدیگر نداشته است و به ترتیب 9/10، 4/12 و 1/11 بوده است.
به هر ترتیب در لایحه بودجه 97 که دولت اخیرا تقدیم مجلس کرده است، رقم 17 هزار میلیاردی افزایش قیمت سوخت کاملا شفاف، برنامه‌ریزی شده و از هم‌اکنون برای مردم ملموس و استرس‌زاست اما معلوم نیست چرا در این لایحه هیچ برنامه مشخصی برای نحوه استفاده از این منابع برای اشتغالزایی و کمک به تولید نشده و به صورت سربسته فقط نامی از آن به میان آمده است.
البته با توجه به اینکه قیمت بنزین در فوب (قیمت آزاد در سواحل) خلیج‌فارس هم اکنون در حدود 1500 تومان است، تصمیم دولت بر یکسان‌سازی قیمت فروش سوخت داخلی با فوب، از ابعاد مختلفی نظیر کاهش قاچاق، کنترل مصرف و افزایش بهره‌وری در صنایع مختلف می‌تواند مثمرثمر باشد اما چیزی که در این تصمیم نادیده گرفته شده توان قشر گسترده‌ای از مردم برای تحمل این هزینه و تورم تبعی پس از آن است. متاسفانه رویکرد دولت در سیاست‌های مختلف در 4 سال اخیر بیشتر مورد توجه قشر ثروتمند و سرمایه‌دار بوده است. افزایش قیمت بنزین همراه با حذف سهمیه‌بندی و کارت سوخت، عدم افزایش یارانه مستضعفان، عدم قطع یارانه ثروتمندان، افزایش قیمت گاز طبیعی برای دهک‌های پایین برای یکسان‌سازی آن با دهک‌های پرمصرف و... نمونه‌هایی از این رویکرد است.
امید است مجلس شورای اسلامی نسبت به مخالفت یا حداقل اصلاح لایحه دولت از طریق دونرخی کردن بنزین و فعال کردن مجدد کارت‌های سوخت شخصی یا از طریق افزایش نرخ یارانه نقدی بویژه به اقشار متوسط و ضعیف اقدام کند اگرچه همانطور که از اظهارات برخی مسؤولان دولتی برمی‌آید و در ابتدای این گزارش نیز عنوان شد، حتی در صورت مخالفت مجلس با این لایحه، احتمال اقدام زودهنگام دولت بر اساس قانون بودجه سال جاری وجود دارد، زیرا مقامات دولت به صراحت اعلام کرده‌اند این افزایش قیمت در پایان سال جاری صورت خواهد گرفت و زمان قطعی آن هنوز اعلام نشده است.

محسن شهمیرزادی:«13، 14 ساله بودم. از قِبل کار در تریکوبافی پسرعمویم، دوربینی خریدم؛ دوربین سوپر 8 دست دوم. قواعد اینکه اصلا باید با این دوربین چه کرد را نمی‌دانستم. شاید بتوانم بگویم نقطه عطف ورود به سینما برایم روزی بود که دیدم روی این دوربین یکسری درجاتی هست، 18 فریم، 24 فریم و یک فریم. من روی یک گذاشته بودم و متوجه شدم این تق، تق دارد فریم به فریم می‌گیرد. یادم نمی‌رود خودم بدون اینکه بدانم عروسک خواهرم را برداشتم. یک تخته سیاه کوچک هم در زیر زمین درست کردم. گچ را دست عروسک دادم و آن را جلوی تخته گذاشتم. روی تخته هم نوشتم کاری از ابراهیم حاتمی‌کیا و فیلم گرفتم. حدود 3 ماه طول کشید تا فیلم ظاهر شد. خودم نمی‌دانستم چه کردم وقتی تصویر حرکت کرد، فریاد زدم و دویدم بالا و همه اهل خانه را صدا کردم که بیایید و ببینید من چه کردم، عروسک را زنده کردم. این اتفاق آغاز یک اعتماد به نفس در من بود.». همین اعتماد به نفس کوچک، شاید عاملی بود که قلم را برای ابراهیم سینمای ایران به حرکت درآورد. ابراهیم حاتمی‌کیا را می‌توان کارگردان صاحب گفتمانی نامید که در مرتبه بالای فرم و تعهد سیر می‌کند. کارگردانی که پا به پای رزمنده‌ها، دوربین در دست داشت و  اگر چه بمب‌های عراقی پس از 8 سال خاموش شد اما او همواره می‌دوید با همان سرعت با همان دوربین، درست مثل دیده‌بان.
پله شکسته اول
حاتمی‌کیا کودکی خود را در دهه‌های 40 و 50 گذراند، زمانی که ابتذال سینما و تلویزیون، خانواده‌های مذهبی را مطرود از خود می‌کرد. او می‌گوید در تمام دوران نوجوانی و جوانی پیش از انقلاب در نهایت  شاید 10 یا 12 فیلم دیده باشد. اما این مدیوم جادویی، پیر و جوان و غیرمذهبی و مذهبی نمی‌شناسد. ابراهیم در 19 سالگی و در حالی که تنها 2 سال از انقلاب گذشته بود نخستین فیلم کوتاه خود را تولید کرد. اما 24 سالگی، سکوی پرتاب او به سوی سینمای بلند داستانی شد. جایی که مضمونی اجتماعی و اخلاقی  را دستمایه تولید فیلمی کرد که هیچوقت اکران نشد و بدترین حمله‌ها از جانب منتقدان- جز خسرو دهقان- به نخستین اثر حاتمی‌کیا انجام شد. او خود  «هویت» را آشی می‌داند که همه موادش کامل آماده شده بود اما ظرف و لعابش رنگ و بوی بدی به قصه داد و فیلم را تباه کرد. خسرو دهقان تنها منتقدی بود که برخلاف سایر منتقدان، حاتمی‌کیای جوان را صاحب قریحه‌ای می‌دانست  که حرفی برای گفتن دارد. شاید در آن زمان تنها خسرو دهقان بود که حاتمی‌کیا را شناخت. کارگردانی که ورای فرم، در فیلم هایش زندگی می‌کند، آثارش تبلوری از دغدغه‌ها و هویتی است که او در آن زمان دارد. آوینی آثار حاتمی‌کیا را «هویت» و شناسنامه او می‌داند. او اگر چه معتقد است حاتمی‌کیا هویت اصیل خود را در «دیده‌بان» و «مهاجر» پیدا کرده است اما همین آش بدمزه «هویت» را نیز از این خصیصه خالی نمی‌داند. آوینی این فیلم را اینچنین شرح می‌دهد: «برای حاتمی‌کیا وقایع بهانه وجود آدم‌ها هستند و بنابراین در فیلم‌هایش حتی این آخری هیچ واقعه‌ای اتفاق نمی‌افتد مگر برای آنکه صفتی از صفات روحی آدم‌ها معرفی شود. تحول درونی، یک امر غیرنمایشی است و فیلم ناگزیر از آن است که به آثار مشهود و نمایان یک تحول درونی توجه کند.» به هر حال هویت در اکران شکست خورد و بعد از این تجربه ناموفق، کنایه‌ها حاتمی‌کیا را به دنیای جدیدی کشاند، دنیایی که او را به ابراهیم سینمای ایران بدل کرد. آن کنایه این بود: حاتمی‌کیا بلد نیست فیلم جنگی بسازد.
پاسدار، عاشق، فیلمساز
«سال 62 رفتم خواستگاری. گفتم: من درسته پاسدارم ولی فیلمسازم. گفت: یعنی چی؟ گفتم: تو کار ما تهمت زیاده. سالی بود که یکی از بچه‌های ما، فیلمی به اسم «حلوا برای زنده‌ها» را ساخته بود؛ بر اساس داستانی از آقای دولت‌آبادی. بعد به او بسته بودن که این مارکسیست و توده‌ای است. در حالی که این بچه خط امامی بود و سفارت آمریکا را گرفته بودند. ما همه مانده بودیم که چه جوری ثابت کنیم، ما که نماز می‌خوانیم. من می‌دانستم این پیچیدگی‌ها در این عرصه هست». حاتمی‌کیا در دورانی که فیلمسازی لزوما کار خوبی محسوب
نمی‌شد، مصر بود بعد از ساخت هویت سراغ جنگ برود. سال 67 دیده‌بان را ساخت. دیده‌بانی که حتی توانست آوینی را با سینمای داستانی آشتی دهد. دیده‌بان و پرداخت دراماتیک و کم‌نظیر او به پدیده جنگ، پنجره جدیدی را به روی سینمای دفاع‌مقدس گشود. حاتمی‌کیا سال بعد «مهاجر» را خلق کرد. فیلمی که برای آوینی نمونه مطلوب سینمای اشراقی شد. بیش از مهاجر دیگر «حاتمی‌کیا» خطاب آوینی شد. تا جایی که او را «بلبل عاشق» خواند و از او خواست  که دیگر «جز برای شقایق‌ها مخواند». آوینی مشعوف از حاتمی‌کیا و مهاجرش نوشت: «حاتمی‌کیا با روح اشیا سر و کار دارد نه با جسم آنها و این مستلزم نحوی «رازدانی و رازداری» است که اصلاً مردم این روزگار سیطره تکنیک و سلطنت ابزار سال‌هاست که با آن غریبه‌اند و بگذارید راستش را بگویم: سینما نیز چه دشوار قالب معرفتی چنین عارفانه واقع می‌شود؛ اما شده است. حاتمی‌کیا توانسته است که بر تکنیک پیچیده سینما غلبه کند، حجاب‌های تصنع و تکلف و صورتگرایی و انتلکتوئلیسم را بدرد، از سطح عبور کند و به عمق برسد و با سینما همان حرفی را بزند که «حزب‌الله» می‌گوید. رودربایستی را کنار گذاشته‌ام؛ زدن این حرف‌ها شجاعتی می‌خواهد که با عقل و عقل‌اندیشی و حتی ژورنالیسم جور درنمی‌آید، چرا که حزب‌الله حتی در میان دوستان خویش غریبند، چه برسد به دشمنان. اگرچه در عین گمنامی و مظلومیت، باز هم من به یقین رسیده‌ام که خداوند لوح و قلم تاریخ را بدینان سپرده است».
در تناقض زندگی و رزمندگی
«در عملیات بدر شکست خوردیم. دارم از جبهه به عنوان فیلمبردار در لحظه‌های بسیار سخت و خونین برمی‌گردم. عباس کریمی و بسیاری از دوستان و رفقای‌مان شهید شده بودند، از لحاظ روحی حال‌مان بد است. وضعیت بسیار بدی داشتیم. در آن وضعیت حین عقب‌نشینی، یک نفر پایم را گرفت؛ یک زخمی که در لحظات آخر عمرش بود. من در آن ترس و واهمه به زور دست‌هایش را از پاهایم باز کردم که فرار کنم. هنوز این دستی که پایم را گرفت با من دارد زندگی می‌کند». حاتمی‌کیا دیر به جنگ رسید اما آن دست‌ها، بعد از جنگ او را در همین میدان‌های مین نگاه داشتند. روح او در تک‌تک فریم‌هایش دمیده شده است. شاید لایه‌ اول فیلم‌های او همگی داستان واضح فیلم باشد که ما آن‌را می‌بینیم، شروع، میانه و پایان. مثل همه فیلم‌ها، اما ابراهیم سینمای ایران همیشه دغدغه واحدی  داشته است که اگر از این دید به آن بنگریم تک‌تک دیالوگ‌هایش معنا‌دار خواهد بود. حاتمی‌کیا وقتی در جبهه است تکلیفش با خودش کاملا مشخص است، او در میان شقایق‌هایی است که سرباز خمینی‌اند، جان در کف نهاده و آماده‌ هرگونه خطری‌اند اما در میانه‌ جنگ که زمزمه‌هایی از شهر می‌آید دل او را مردد می‌کنند. آیا همه سرباز خمینی‌اند؟ آیا همه جان‌شان را در کف دارند؟ یا عده‌ای  جان‌شان در گاوصندوق منفعت‌های‌شان پنهان گشته است؟ آیا همه اهالی شهر دنبال انقلاب‌اند؟ دنبال مبارزه با ظلم؟ اگر چنین است چرا رزمندگان از پشت جبهه‌ها فراری بودند؟ چرا حتی برای دیدن بچه یک‌ماهه‌شان نیز با زور فرمانده به «عقب» بازمی‌گشتند؟ اینجاست که حاتمی‌کیا وصالی می‌دهد بین جنگ و شهر و آن «وصل نیکان» است،  اینجاست که این ابراهیم به دنیای جدیدی پا گذاشته است، او نمی‌تواند تنها برای شقایق‌های جلوی خط بخواند، او مردمانی را می‌بیند که لزوما بلاجو و دردمند نیستند. حال این دو چگونه می‌توانند کنار هم زندگی کنند؟ چگونه می‌توانند با هم کنار بیایند؟ عشق اگر در عقل می‌گنجید که دیگر این همه ظلم در عالم نبود.
زین پس دیگر ابراهیم به تقابل این دو قشر می‌پردازد و به نظر نگارنده تمام عمر سینمایی او پس از وصل نیکان در همین می‌گذرد. او هیچ‌کدام را متهم نمی‌کند، هیچ کدام را ضدقهرمان معرفی نمی‌کند، حاتمی‌کیا خود شخصیت اول است. خودش از جنگ برگشته‌ای است که قرار است تا آخر عمر بین مردمان زندگی کند. قاعده‌ جنگ با شهر فرق دارد و همین تفاوت در قواعد مشکل‌زاست. او حاج کاظم است، او خود داوود است، او مرتضی است اما دور و برش حبیب می‌بیند، سلحشور‌ها می‌بیند و نمی‌تواند ساکت باشد. در واقع حاتمی‌کیا فقط با دیده‌بان و مهاجر در جنگ زیست و مابقی در بیان دغدغه از جنگ بازگشتن خلق شد. وصل نیکان اما  به مذاق بسیاری که دیده‌بان و مهاجر حاتمی‌کیا را دیده بودند، خوش نیامد. اما این بار نیز آوینی پشت او درآمد و نوشت: «در میان ایرانی‌ها من کس دیگری را مثل حاتمی‌کیا سراغ ندارم، این فیلم را نمی‌توان در کنار «مهاجر» و «دیده‌بان» گذاشت، اما سخن این است که مگر ما انتظار داشتیم که حاتمی‌کیا خود را در «وصل نیکان» تکرار کند که اکنون بگوییم: نه، «مهاجر» چیز دیگری است؟ واقعیت این است که «وصل نیکان» را نیز حاتمی‌کیا ساخته است و همچون دیگر موارد، این فیلم هم عرصه حیات حاتمی‌کیاست. فیلم‌های حاتمی‌کیا ثمره زندگی او نیستند بلکه او در فیلم‌هایش زندگی می‌کند و آهنگ تحول فیلم‌ها، آهنگ تحول خود اوست».
بزن‌بکوب‌های سازندگی و یک خیبری آرام
«دوران سازندگی آغاز شده بود و می‌خواستند شادمانگی‌ها را جشن بگیرند یا شادمانگی بیاورند و رنگ‌های تلخ و خاکستری دوران جنگ را کم‌کم فراموش کنند. حالا این وسط یک فیلمسازی هم پیدا شده است، ساز ناکوک می‌زند. در نخستین روز نمایش «از کرخه‌ تا راین» به داخل سالن رفتم، دیدم همه ساکت هستند. گفتم این سکوت نشانه شکست محض است. بعد آمدم بیرون و در راهرو منتظر ایستادم. فکر می‌کردم از سالن که خارج بشوند از بغلم رد خواهند شد و محلی نخواهند گذاشت و اعتنا نمی‌کنند. اما دیدم نفر به نفر بیرون آمدند و چشم‌ها خیس اشک است. همه من را بغل می‌کردند و هق‌هق می‌زدند. یک عده هم تهدید می‌کردند. همینطور که بغلم می‌کردند می‌گفتند تو کار زشتی کردی و بچه‌های جنگ را تحقیر کردی، باید محاکمه بشوی. یادم است در آن وضعیت یکی گردن من را گرفت و رها نمی‌کرد و می‌گفت تو نسبت به آرمان بچه‌های جنگ خائن هستی و با این فیلم خیانتت را نشان دادی. تو خون این شهدا را فروختی. در لحظه‌ای که او من را رها کرد کس دیگری می‌گرفت و می‌گفت تو عالی گفتی و آرمان شهدا را حفظ کردی. و من با هر دوی این برخوردهای موافق و مخالف ماندم». دنیای جدید حاتمی‌کیا موافقان و مخالفان خود را داشت. «از کرخه تا راین»، «خاکستر سبز»، «بوی پیراهن یوسف» و «برج مینو» همه روایتگر روزهای پساجنگ هستند. رزمنده‌هایی که هنوز داغی خمپاره‌ها در کله‌های‌شان هست و هنوز میگ‌های فرانسوی در گوش‌شان سوت می‌کشند. اما دهه 60 که به پایان برسد، گرد و خاک جنگ نیز به گل سازندگی می‌نشیند. نبرد زندگی در شهر و رزمندگی در «آژانس شیشه‌ای» به اوج رسید. در هر صورتی دیگر نمی‌شد حاتمی‌کیا را تصور کرد، بدون آنکه فیلم‌هایش گره محکمی به جنگ نداشته باشد. او در معاصر می‌زیست و پایش در دستان همان رزمنده گیر بود. درگیر همان بلبلی که نباید جز برای شقایق‌ها بخواند. در میانه دهه 80 حاتمی‌کیا اما از چیزهایی آزار دیده بود که به نظر نمی‌رسید دیگر به جبهه گره‌ای داشته باشد. «دعوت» و «گزارش یک جشن» 2 اثری بودند که او را به دوران پیش از هویت پرتاب کردند. اثری که بسیاری از منتقدان و دوستداران وی، آن را ناشی از عدم نگاه منطقی و صحیح به جامعه دانستند که آقای کارگردان نتوانسته از پس احساساتش برآید و به همین جهت  دست به خلق اثری اجتماعی - سیاسی زده که نه از جانب جشنواره‌ها و منتقدان و نه از جانب مردم استقبال نشد. 
شخصیت دهه 90، هم موتوری هم خیبری!
آغاز دهه 90 تولد دوباره حاتمی‌کیا بود. او که دهه قبل، همچنان در تناقض زندگی و رزمندگی می‌زیست، این بار دوگانه سازش/ مقاومت را در مقابل خود دید. دوگانه‌ای که انتخابات ریاست‌جمهوری را نیز متاثر از خود ساخته بود و حاتمی‌کیا این بار در مقام «چمران» ظهور کرد؛ چمرانی که نماد «اعتدال» بود، تا جایی که برخی او را چمران خمینی و برخی دیگر او را چمران بازرگان می‌دانستند. در حالی که «چ» نه چمران خمینی بود، نه چمران بازرگان. «چ» نسخه حاتمی‌کیا برای این دوگانه بود. مرد جنگی با کت و شلواری  که برای آرامش مردمش از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کند اما به هنگام اتمام حجت، همین مصلح کت و شلواری تفنگ در دست می‌گیرد. حاتمی‌کیا البته که در دوگانه «اصغر وصالی» و «هانا» به عنوان نماد مقاومت و سازش، این بار دیگر دلش با اصغر است؛ هرچند او در سنگر و خط مقدم نیست و گلوله را آخرین راه می‌داند. حاتمی‌کیا دیگر از تناقض‌های دهه هشتادی‌اش فارغ شده است. برخلاف فیلم‌های دهه قبلی‌اش با لکنت سخن نمی‌گوید. صریحا «محافظ شخصیت  نظام» می‌شود و وظیفه خود را دفاع از شخصیت‌های دهه 90 می‌داند. شخصیت‌هایی که ظاهرشان از دل‌شان خبر نمی‌دهد. در بادیگارد حتی دود موتوری‌ها نیز او را اذیت نمی‌کند. برای او دیگر دوگانه خیبری و موتوری معنا ندارد. حرف او اصل نظام است. بعد از بادیگارد، حاتمی‌کیا  این بار شاکی از ندیدن حقیقت‌ها، فریادش بلند‌تر شده است. شاکی از ندیدن اتفاقاتی است که دنیا را آب برده و سینماگران را خواب. او به وقت شام پرواز کرد و امسال بنا دارد در انبوه کمدی‌های سخیف و اجتماعی ساز‌های سیاه، جوالدوزی در چشم بی‌توجهان فرو کند تا مگر از خواب بی‌خیالی و بی‌معنایی بیدار شوند. حاتمی‌کیا در دهه 90 «شقایق‌خوانی» را از سرگرفته است.

 

هزارمین روز تجاوز آل‌سعود و شرکای غربی و عربی‌اش به یمن، با یک پاسخ نمادین و دندان‌شکن از سوی یمنی‌ها همراه شد. در نخستین ساعات بعد از ظهر دیروز، خبر برخاستن صدای انفجار در پایتخت عربستان پیچید و دقایقی بعد مشخص شد یک موشک بالستیک دقیقا هزار کیلومتر راه را از محل شلیکش در شمال یمن پیموده تا مستقیما محوطه کاخ سلطنتی سعودی را آن هم در حالی که سلمان بن عبدالعزیز در آن حضور داشته هدف قرار دهد. رویترز نخستین خبرگزاری بین‌المللی بود که به نقل از شاهدان عینی گزارش داد دود غلیظی بر فراز آسمان شمال شرقی ریاض دیده می‌شود و افزود: «هنوز هیچ مسؤول امنیتی عربستان درباره خبر انفجار در ریاض اظهارنظر نکرده است».  پیش از آنکه مسؤولان سعودی واکنشی به این حادثه نشان دهند، محمد عبدالسلام، سخنگوی انصارالله به شبکه المسیره گفت یک موشک برکان اچ2، کاخ یمامه، ارگ سلطنتی آل‌سعود در ریاض را هدف قرار داده است. لحظاتی بعد یگان موشکی و کمیته‌های مردمی یمن با تایید این خبر اعلام کرد هدف موشک ارتش این کشور، نشست گسترده رهبران سعودی در کاخ الیمامه- مقر رسمی پادشاه و اجلاس و نشست‌های رسمی دولت عربستان در ریاض- بوده که به دقت به هدفش اصابت کرده است.  خبرگزاری فرانسه نیز متعاقبا خبر داد: «اندکی پس از اعلام بودجه عمومی  از قصر یمامه توسط پادشاه، صدای انفجار مهیبی در سراسر ریاض شنیده شد».  این حمله به قدری برای سعودی‌ها غافلگیر‌کننده بود که حتی واس، خبرگزاری رسمی عربستان تا چند ساعت پس از برخورد موشک به ارگ سلطنتی، خبر حضور سلمان بن عبدالعزیز در کاخ الیمامه به سیاق اغلب سه‌شنبه‌ها و اعلام بودجه عمومی را منتشر نکرد تا مجبور نشود درباره هدف قرار گرفتن کاخ نیز اعتراف کند. اما سریال دروغ‌های عجولانه رسانه‌های سعودی متعاقب حمله موشکی به ریاض مضحک‌تر بود.  ساعت 2 بعدازظهر دیروز شبکه دولتی العربیه به نقل از محمد عبدالسلام، سخنگوی ائتلاف متجاوز به یمن اعلام کرد یک موشک بالستیک شلیک شده توسط انصار‌الله به جنوب شهر ریاض را در هوا منهدم کرده است. اگر چه این برای نخستین بار بود که رژیم عربستان اعتراف می‌کرد یمنی‌ها اینقدر به زدن دربار سعودی نزدیک شده‌اند اما تناقض گزارش‌های رسانه‌ای رژیم در مقابل سیلی از ویدئوهای اهالی پایتخت عربستان که روی شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌شدند آشکار شد. ضمنا هشتگ عربی«صدای انفجار در ریاض» تبدیل به یکی از ترندهای اصلی توئیتر عربی در روز گذشته شد. العربیه با وجود اعتراف به یک انفجار شدید و مشاهده دود در آسمان ریاض مدعی شد سامانه دفاع موشکی پاتریوت، موشک بالستیک انصار‌الله را در هوا منهدم کرده و باقیمانده‌های آن در محله‌های مختلف ریاض سقوط کرده اما هیچ آسیبی متوجه کسی نشده است. در مقابل شبکه سعودی الحدث در خبری کاملا متناقض گزارش داد این موشک در 25 کیلومتری جنوب ریاض منهدم شده است.
در همین حال، سلمان الانصاری، مسؤول گروه لابی سعودی در کنگره آمریکا در توئیتی از مردم عربستان خواست خبر یا تصویری درباره موشک‌های یمن منتشر نکنند زیرا نقض صریح قانون است! ارتش یمن در بیانیه‌ای در پاسخ به تکذیبیه‌های ائتلاف سعودی درباره به هدف اصابت کردن موشک برکان 2، از سعودی‌ها خواست اگر راست می‌گویند تصویر رهگیری و انفجار موشک مزبور در آسمان ریاض را منفجر کنند.
عبدالملک بدرالدین حوثی، رهبر انصارالله نیز پس از این حمله انتقام‌جویانه در یک سخنرانی اعلام کرد که ملت یمن ساکت نخواهد نشست و در جواب تجاوزها، کاخ ستمکاران را ویران می‌کند. او همچنین سعودی و متحدانش را تهدید کرد که برد موشک‌‌های یمنی در حال افزایش است. کاخ یمامه در 12 کیلومتری غرب پایتخت عربستان، همان جایی است که دونالد ترامپ، سلمان و سیسی رئیس‌جمهور مصر در حاشیه کنفرانس اعلام تشکیل ائتلاف به اصطلاح مقابله با تروریسم، دست‌های خود را به شکلی مضحک بر گوی جادویی قرار داده بودند اما نه آن گوی جادویی توانست کاخ سلطنتی سعودی را از انتقام ملت مظلوم و مقاوم یمن مصون بدارد، نه ائتلافی که عملا پوچ بودنش آشکار شده است.
این کاخ بیش از 3 دهه پیش در محله الدیوان در غرب شهر ریاض احداث شد و بخش‌‌های مهم و متعددی را دربرگرفته که مهم‌ترین آنها دیوان پادشاهی، ریاست شورای وزیران، شورای مشورتی، ریاست گارد شاهی، قصر پادشاه، قصر پذیرایی از میهمانان و کاخ‌‌های کوچک اقماری برای سکونت فرزندان و خویشان پادشاه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، چندین مرکز دیگر برای خدمات‌رسانی و نیز مراکز امنیتی و اداری است.
این در حالی است که طی هفته‌های اخیر کذب بودن ادعاهای سعودی‌ها درباره رهگیری حمله موشکی یک ماه و نیم پیش یگان موشکی ارتش یمن به فرودگاه بین‌المللی ملک خالد در پایتخت عربستان توسط برخی رسانه‌های تخصصی - امنیتی آمریکایی و انگلیسی فاش شده بود. این فرودگاه دقیقا همان فرودگاهی بود که رئیس جمهوری آمریکا برای همان دیدار کذایی با سلمان واردش شده بود.  علی حاج یوسف، تحلیلگر عرب دیروز ساعاتی پس از اصابت موشک یمنی به ارگ سلطنتی سعودی نوشت: «تصمیم انصارالله برای هدف قرار دادن کاخ پادشاهی عربستان برای رساندن پیام خود به سعودی‌ها کافی است. جراتی که انصارالله به خرج داد معادله جنگ را تغییر خواهد داد.  شلیک موشک حوثی به کاخ پادشاهی پاسخی در یک روز به تجاوز و کشتارهای هزار روزه سلمان و فرزند ناخلفش است».  نصر التمیمی، تحلیلگر قطری- عربستانی نیز در توئیتی به رژیم سعودی کنایه زد: «حمله موشکی حوثی‌ها به کاخ پادشاهی عربستان، تنها 2 روز پس از انتشار انیمیشن سعودی‌ها با موضوع حمله به ایران و اشغال تهران صورت گرفت».

سفر ژان ایو لودریان، وزیر خارجه فرانسه به آمریکا آنقدر مهم بود که پیش از آغاز آن، توجهات درباره انطباق مواضع 2 سوی آتلانتیک علیه ایران را به صورت ویژه به خود جلب کرد. به گزارش «وطن امروز»، لودریان روز دوشنبه وارد واشنگتن شد و همانطور که پیش‌بینی می‌شد این بار صریح‌تر از گذشته اعلام کرد مواضع آمریکا و فرانسه در قبال برنامه موشکی ایران یکی است و این دو کشور می‌خواهند فشار را بر ایران افزایش دهند. لودریان البته میزان هماهنگی این دو کشور برای فشار به ایران را نیز توضیح داد و
اظهار داشت فرانسه و آمریکا از طریق اعمال «تحریم» فشار بر ایران برای محدود کردن برنامه موشکی خود را انجام می‌دهند. بر اساس این گزارش به نقل از منابع خبری، لودریان پس از دیدار با مقامات آمریکایی گفت فرانسه با همکاری آمریکا جلوی سیاست‌های منطقه‌ای ایران را خواهد گرفت. وزیر خارجه فرانسه بعد از دیدار با مقامات آمریکایی در واشنگتن مدعی شد پاریس و واشنگتن مصممند فشارها بر ایران به دلیل برنامه موشک بالستیک تهران را افزایش دهند. وزیر خارجه فرانسه که روز دوشنبه وارد واشنگتن شد دیدار با «رکس تیلرسون» وزیر خارجه آمریکا، «هربرت مک مستر» مشاور امنیت ملی کاخ سفید و «جرد کوشنر» مشاور ویژه ترامپ را در برنامه‌های خود داشته است.  لودریان قبل از عزیمت به آمریکا در اظهارنظری گفت فرانسه ضمن تاکید بر حفظ برجام، در 2 موضوع با ایران اختلافات جدی دارد. وزیر خارجه فرانسه برنامه دفاع موشکی ایران و همینطور سیاست‌هـای منطقه‌ای جمهـوری اسلامی ایران بویژه در سوریه را به عنوان این دو محور اختلافی نام برد و گفت فرانسه برای تحقق اهدافش در این باره جدی است. حالا لودریان که در واشنگتن بسر می‌برد درباره هردو موضوع اظهارات تندی مطرح کرده که نشان‌دهنده مواضع همسوی فرانسه و آمریکا در قبال ایران است. «ژان ایو لودریان» در موضوع تحولات مربوط به سوریه در واکنش به سخنان رئیس‌جمهور سوریه مدعی شد: «بشار اسد تا زمانی که به روسیه و ایران وابسته است، در جایگاهی نیست که بتواند موضع سیاسی اتخاذ کند». به گزارش فارس، «امانوئل مکرون» رئیس‌جمهوری فرانسه اخیراً در گفت‌وگو با تلویزیون دولتی فرانسه گفته بود برای مذاکرات صلح سوریه باید ابتدا با «بشار اسد» رئیس‌جمهور سوریه وارد گفت‌وگو شد و سپس به دلیل جرائم جنگی وی را محاکمه کرد. اسد نیز در واکنش به این اظهارات مکرون تأکید کرده بود از آغاز جنگ سوریه، فرانسوی‌ها به تروریسم در این کشور کمک کردند و دست‌های دولت فرانسه آغشته به خون مردم سوریه است. لودریان سپس مدعی شد: «وقتی یک نفر اوقات خود را صرف کشتن مردم خود می‌کند، صلاحیت ندارد». لودریان در حین دیدار از واشنگتن مدعی شد فرانسه و آمریکا مصمم هستند بشدت فشارها بر ایران به دلیل برنامه موشک بالستیک را افزایش دهند و احتمالاً این اعمال فشار از طریق تحریم‌ها باشد.  اظهارات وزیر خارجه فرانسه نشان می‌دهد کاخ الیزه با وجود دریافت امتیازات بسیار زیاد اقتصادی از دولت حسن روحانی، اما در موضوع برنامه دفاع موشکی و سیاست‌های منطقه‌ای سیاست‌های خود را با کاخ سفید یکی کرده است. رفتار دولت فرانسه برای پیگیری این سیاست‌های مشترک با آمریکا علیه ایران باعث شد روابط تهران و پاریس طی چند ماه اخیر پرتنش شود. تا جایی که پس از اظهارات تند امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور و ژان ایو لودریان وزیر خارجه فرانسه علیه ایران، علی‌اکبر ولایتی، مشاور عالی مقام معظم رهبری فرانسوی‌ها را دنباله‌رو آمریکا دانست و گفت رئیس‌جمهور فرانسه نوچه ترامپ است. حالا این دنباله‌روی در اظهارات لودریان علیه ایران که در واشنگتن ایراد شد تا حدود زیادی دیده می‌شود. لودریان پس از آنکه گفت کشورش و آمریکا فشار بر ایران را شدت بخشیده و تحریم‌هایی علیه ایران وضع می‌کنند، ایران را به دنبال کردن «وسوسه‌های هژمونیک» در منطقه متهم کرد. وی اظهارداشت: «وسوسه‌های هژمونیک ایران در منطقه، مساله‌ای اضطراری است چراکه ما در چارچوب حصول صلح در عراق و سوریه جلوی این فرآیند را می‌گیریم». لودریان که قرار است اوایل ژانویه سال آینده میلادی به ایران سفر کند، گفت نگرانی‌های پاریس را به اطلاع ایران خواهد رساند. وزیر خارجه فرانسه اینگونه گفت: «ما کاملاً مصمم هستیم تا بشدت به ایران اعمال فشار کنیم تا توسعه قابلیت بسیار چشمگیر بالستیک خود را متوقف کند». لودریان بعد از گفت‌وگو با مقامات آمریکایی گفت معتقد است واشنگتن در آغاز فهم پیام اروپا مبنی بر لزوم حفظ برجام است.

گروه اقتصادی: حسن روحانی روز گذشته در اظهاراتی جالب تلویحا علیه دولت خود سخن گفت و انتقاداتی از بودجه برخی سازمان‌ها انجام داد، در حالی که خود دولت بودجه کشور را تهیه و به مجلس تقدیم می‌کند. به گزارش «وطن‌امروز»، روحانی دیروز سخن از شفافیت زد و حتی از مردم خواست پیگیر بودجه 97 مجلس باشند اما گرانی‌هایی که قرار است در آینده انجام شود را براحتی توجیه کرد؛ ضمن اینکه روحانی در حالی از شفافیت سخن گفته که در بودجه تقدیمی پنهانکاری بسیاری وجود دارد. روحانی با اشاره به اینکه ما هیچ چیزی را گران نمی‌کنیم، مگر اینکه بگوییم پول آن کجا صرف می‌شود، گفت: شما مردم اگر تصمیم دولت را قبول داشتید، ما آن تصمیم را اجرایی می‌کنیم. حسن روحانی صبح دیروز در نخستین اجلاس حقوق شهروندی با اشاره به اینکه اولویت اول شما مردم اشتغال است، اظهار کرد: قیمت بنزین و گازوئیل بالاتر از نصف قیمت جهانی امروز نخواهد بود، در حالی که قانون گفته در 5 سال باید قیمت بنزین و گازوئیل به قیمت جهانی برسد و این 5 سال هم به اتمام رسیده است. وی ادامه داد: ما اگر پولی از مردم می‌گیریم آن پول را صرفا و فقط برای اشتغال جوانان هزینه می‌کنیم. ما در 4 سال آینده با سرمایه‌گذاری حدود 300 هزار میلیارد تومان به دنبال ایجاد اشتغال هستیم، البته قرار نیست این پول از مردم گرفته شود.
مردم باید بر کار ما نظارت کنند
روحانی با اشاره به اینکه ما باید فضا را شفاف و باز کنیم، تصریح کرد: من از مردم می‌خواهم بودجه 97 را رها نکنید و ببینید در بودجه چه خبر است، نورافکن‌ها باید روی ردیف‌ها برود و همه دستگاه‌ها باید اعلام کنند بودجه را کجا خرج کرده‌اند؛ ما باید در اتاق‌های شیشه‌ای و شفاف قرار بگیریم. روحانی با بیان اینکه مردم باید بر کار ما نظارت کنند، گفت: از فردای روزی که بودجه به مجلس رفت در فضای مجازی غوغایی برپا شد، چقدر قشنگ. همه مردم به صحنه آمدند اظهارنظر و نقد کردند. دست‌شان درد نکند. من دست‌شان را می‌بوسم. شما مردم باید خادم خودتان را نقد کنید. این حق مردم است که بدانند چه دستگاهی چقدر بودجه می‌گیرد. مردم می‌گویند فلان دستگاه فرهنگی چند میلیارد بودجه گرفته است و اعتراض می‌کنند که چرا آنقدر به برخی دستگاه‌ها زیاد بودجه داده‌اید؟ نظرات مردم در رأس امور است. اگر نظر عمومی مردم این است که این پول زیاد است، حق با آنهاست. حق با اکثریت مردم است. رئیس‌جمهور ادامه داد: براساس جدول 17 بودجه دستگاه‌ها از ما پول می‌گرفتند و وقتی می‌گفتیم این پول را کجا خرج می‌کنید می‌گفتند به شما ربطی ندارد، از همین‌جا به وزیر اقتصاد دستور می‌دهم از سال 97 هر بودجه‌ای که به هر دستگاهی می‌دهد یا پرداخت می‌کند آن را باید بلافاصله در سایت‌ها اعلام کند تا مردم بدانند بودجه به کدام دستگاه‌ها داده شده است. روحانی افزود: باید دستگاه‌ها به مردم گزارش دهند که پول را کجا خرج می‌کنند، ما راهی جز این برای جلوگیری از فساد نداریم، اگر ده‌ها دستگاه برای مقابله با فساد هم درست کنیم نمی‌توانیم فساد را ریشه‌کن کنیم، مگر اینکه مردم نظارت داشته باشند؛ همه ما باید به اتاق شیشه‌ای برویم و نورافکن روی ما باشد.
پنهانکاری دولت مدعی!
در حالی که اظهارات روحانی درباره الزام اعلام جزئیات هزینه‌کرد بودجه به نوعی طعنه به برخی دستگاه‌های غیردولتی بود، باید این سوال را از وی پرسید که چرا خود دولتی‌ها جزئیات هزینه بودجه دولت را تاکنون اعلام نکرده‌اند؟ به عبارت بهتر چرا زیرمجموعه نهاد ریاست‌جمهوری و وزارتخانه‌ها نظر روحانی را تامین نکرده و نمی‌گویند با بودجه چه کرده‌اند؟ به نظر می‌رسد اظهارات روحانی از سر استیصال بوده، چرا که مردم انتقادات بسیاری به جزئیات لایحه بودجه و افزایش قیمت‌ها داشته‌اند. حتی این موضوع که نوبخت اعلام کرد پول بدهید تا شغل ایجاد کنیم را کسی قبول نکرده و روحانی می‌خواهد موضوع گرانی‌ها و افزایش قیمت‌های بی‌سابقه را با اظهارات حاشیه‌ای درباره شفافیت بودجه منحرف کند که بعید است موفق شود.
۲۰۴ هزار میلیارد تومان در جیب خانواده دولت
از مجموع بودجه ۳۶۸ هزار میلیارد تومانی دولت در سال ۹۷، بیش از ۲۰۴ هزار میلیارد تومان به خانواده دولت یعنی کارمندان و بازنشستگانش می‌رسد. به گزارش تسنیم، در لایحه بودجه 97، اجزای اصلی تشکیل‌دهنده منابع عمومی دولت عبارتند از منابع حاصل از نفت 101 هزار میلیارد تومان، درآمدهای مالیاتی 128 هزار میلیارد تومان، استقراض از بخش خصوصی 39 هزار میلیارد تومان، برداشت از صندوق توسعه ملی 21 هزار میلیارد تومان و سایر منابع درآمدی حدود 69 هزار میلیارد تومان. همچنین در سمت مصارف نیز اعتبارات هزینه‌ای 276 هزار میلیارد تومان از مصارف را تشکیل می‌دهد که حدود 204 هزار میلیارد تومان از آن صرف حقوق و دستمزد کارکنان فعلی و مستمری بازنشستگان می‌شود. به علاوه حدود 60 هزار میلیارد تومان صرف اعتبارات عمرانی و حدود 31 هزار میلیارد تومان صرف اعتبارات تملک دارایی‌‌های مالی (بازپرداخت بدهی‌های دولت) خواهد شد.
پنهانکاری نجومی در بودجه ۹۷
به‌رغم شفاف‌‌سازی بودجه‎های چندده میلیاردی برخی دستگاه‌ها بویژه نهادهای فرهنگی در بودجه ۹۷، یک عدد بسیار نجومی به ارزش حدود ۶۸ هزار میلیارد تومان مربوط به یارانه‌ها در این بودجه پنهان شده است. در واقع «شفافیت» یکی از مهم‌ترین ویژگی‌‌های لایحه بودجه است که دولت سعی کرده در لایحه بودجه 97 تا حدی با اعلام بودجه‌‌های میلیاردی و چندده میلیاردی برخی دستگاه‌ها بویژه نهادهای فرهنگی به آن عمل کند که البته مورد استقبال مردم و رسانه‌ها هم قرار گرفته است اما ‌ای‌کاش این شفافیت شامل برخی بودجه‌‌های چندده هزار میلیاردی هم می‌شد تا مردم در جریان نحوه هزینه بودجه‌‌های کلان هم قرار می‌گرفتند. یکی از مخفی‌کاری‌‌های بزرگ در بودجه 97 مربوط به کل دریافتی‌‌های حاصل از اجرای قانون هدفمندکردن یارانه‌هاست. عدم انطباق جدول دریافتی‌ها (منابع) و پرداختی‌ها (مصارف) مربوط به اجرای هدفمندی یارانه‌ها در لایحه 97 با جدول هدفمندی که در قانون برنامه ششم توسعه به تصویب رسیده، یکی از نقایص بزرگ لایحه بودجه 97 است. توضیح آنکه به‌رغم تصریح ماده «39» قانون برنامه ششم توسعه به درج «کل دریافتی‌های حاصل از اجرای قانون هدفمند کردن یارانه‌ها» در ستون دریافتی‌ها (در راستای افزایش شفافیت مالی اجرای هدفمندی و انضباط مالی کشور) ولی آنچه در لایحه ذیل ستون دریافتی‌ها آورده شده است، صرفاً «خالص وجوه ناشی از اجرای قانون هدفمند کردن یارانه‌ها» است که تنها سهم سازمان هدفمندی یارانه‌ها از «کل دریافتی‌های حاصل از اجرای قانون هدفمندکردن یارانه‌ها» است. به بیان دیگر براساس حکم ماده «39» قانون برنامه ششم توسعه، دولت موظف است به منظور ایجاد شفافیت و امکان نظارت، همه منابع حاصل از فروش داخلی نفت خام، میعانات گازی، آب، برق و گاز طبیعی را در لایحه بودجه گزارش کرده و سهم سازمان هدفمندسازی را در ردیف 210112 در قسمت منابع عمومی بودجه درج کند. با این کار اصل پنجاه و سوم قانون اساسی نیز اجرایی خواهد شد و اصل شفافیت بودجه نیز تا حدود زیادی تحقق می‌یابد. یکی از مسائل چالش‌برانگیز از آغاز اجرای قانون هدفمند کردن یارانه‌ها تا امروز، نحوه توزیع منابع حاصل از فروش حامل‌های انرژی بوده است. این منابع در میان 3 گروه شرکت‌های تولیدکننده (نظیر شرکت پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی، شرکت گاز، شرکت توانیر)، مالیات بر ارزش افزوده و سازمان هدفمندی یارانه توزیع می‌شود. چگونگی توزیع منابع میان 3 گروه یادشده همواره با چانه‌زنی در دولت انجام شده و رویه مشخص و مدونی ندارد. همین شرایط در لایحه بودجه سال 97 هم تکرار شده با این تفاوت که در بند «ج» تبصره «14» شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ایران و شرکت ملی گاز ایران موظف شده‌اند همه وجوه عمومی از جمله درآمد حاصل از فروش داخلی 5 فرآورده نفتی اصلی، سوخت هوایی و گاز طبیعی را از ابتدای سال 97 به حساب متمرکز ریالی و ارزی به نام خزانه‌داری کل کشور نزد بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران واریز کنند. این در حالی است که برای حل این مساله و به منظور ایجاد شفافیت در اجرای قانون هدفمند کردن یارانه‌ها، دولت در ماده «39» قانون برنامه ششم مکلف شده است سهم هر یک از گروه‌های سه‌گانه فوق را در لایحه بودجه تعیین کند که این تکلیف نیز در لایحه بودجه رعایت نشده است. بر اساس آخرین آمارهای رسمی دولت، کل دریافتی‌‌های حاصل از اجرای قانون هدفمند کردن یارانه‌ها در سال 96 بالغ بر 87 هزار میلیارد تومان است که با احتساب درآمد جدید 17 هزار میلیارد تومانی از افزایش قیمت حامل‌های انرژی در سال آینده، جمع درآمد هدفمندی یارانه‌ها در سال 97 حدود 105 هزار میلیارد تومان پیش‌بینی می‌شود. این در حالی است که در لایحه بودجه 97 تنها درباره 37 هزار میلیارد تومان از این درآمدها شفاف‌‌سازی شده و به 68 هزار میلیارد تومان درآمد هدفمندی یارانه‌ها که از محل فروش این حامل‌ها به مردم ایجاد می‌شود، هیچ اشاره‌ای نشده است.  بر اساس آنچه مسؤولان پیش از این هم اعلام کرده بودند، ظاهراً حدود 68 هزار میلیارد تومان درآمد مابقی به وزارت نفت و نیرو و دستگاه‌‌های زیرمجموعه این دو وزارتخانه می‌رسد که لازم بود دولت درباره نحوه هزینه این همه پول شفاف‌‌سازی می‌کرد.
 

گروه اقتصادی: طبق لایحه بودجه سال ۹۷، دولت در نظر دارد علاوه بر گرانی حامل‌های انرژی، بیش از 30 میلیون نفر را از لیست یارانه‌بگیرها کنار بگذارد. به گزارش «وطن‌امروز»، حذف یارانه نقدی در کنار گرانی و افزایش نرخ خدمات موجب اعتراضات و انتقادات بسیاری شد اما رفتار دولت نشان می‌دهد برای اجرای این برنامه‌های ریاضتی اصرار وجود دارد.  یکی از شاخص‌ها و ویژگی‌های لایحه بودجه 97 کل کشور به موضوع پرداخت یارانه نقدی بازمی‌گردد؛ یارانه‌ها در تبصره 14 لایحه بودجه سال آینده شکل تازه و رویکرد جدیدی به خود گرفته و همین موضوع منجر به اظهارنظرهای مختلف در افکار عمومی و میان کارشناسان و نمایندگان مجلس شده، تا جایی که برخی از آنها علنا با این رویکرد دولت مخالفت کرده‌اند. دولت برای سال آینده رقم یارانه نقدی را در قالب تبصره 14 لایحه بودجه سال 97 از 33 هزار و 500 میلیارد تومان به 23 هزار میلیارد تومان کاهش داده است.  این بدان معنا خواهد بود که قصدی برای حذف گروه‌های پردرآمد وجود دارد یا به عبارتی دایره مشمولان یارانه‌ تنگ می‌شود. با یک حساب سرانگشتی بر اساس رقم پیشنهادی منابع یارانه، بین 30 تا 32 میلیون نفر از جمع یارانه‌بگیران باید خارج شوند تا بتوان با منابع پیش‌بینی شده برای پرداخت یارانه، حدود 40 تا 42 میلیون نفر را پوشش داد. محمدباقر نوبخت، رئیس سازمان برنامه و بودجه پیش‌تر در نشستی خبری عنوان کرده بود، شیوه حذف یارانه غیرنیازمندان خطا و مشکلات زیادی داشت، بنابراین تصمیم بر این است که به افراد تحت پوشش نهادهای حمایتی و روستاییان و عشایر پرداخت کنیم. یکی از پرسش‌های قابل تأمل در رابطه با رویکرد دولت این است که چرا مسؤولان به یکباره به فکر کاهش یارانه‌بگیران افتادند؟ و سؤال دیگر اینکه چرا طی سال‌های 93 تا 96 حدود 30 میلیون نفر بتدریج از قطار یارانه پیاده نشدند؟ براساس آمار اعلامی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی تاکنون حدود 5 میلیون نفر با داشته‌های اطلاعاتی این وزارتخانه حذف شده‌اند، بنابراین کارآمدی و جامعیت بانک‌های اطلاعاتی برای این کار زیر سوال خواهد بود، زیرا خطای زیادی داشته است. آنچه مسلم است، رابطه‌ای مستقیم میان منابع هدفمندی و پرداخت یارانه وجود دارد، لذا رویکرد مسؤولان نه از سر انتخاب، بلکه حرکت سلبی به دلیل تنگنای مالی و درآمدی  تلقی می‌شود. بر این اساس گمانه‌زنی‌ها و برآوردهای مقدماتی در رابطه با یارانه‌بگیران و ارقام آن متفاوت است اما در این زمینه یک مقام مسؤول در وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی به فارس، می‌گوید: موضوع حذف یارانه‌بگیران در لایحه بودجه پیشنهاد شده اما منوط به تصویب مجلس است و در صورت تصویب قطعاً از سال 97 اجرایی خواهد شد. هر چه جلوتر می‌رویم، زوایا و ابعاد پنهان یارانه نقدی شفاف‌تر می‌شود. طبق گفته نوبخت، رئیس سازمان برنامه و بودجه، رویکرد دولت پرداخت یارانه به گروه‌های تحت پوشش نهادهای حمایتی به همراه عشایر و روستاییان و گروه‌های کم‌درآمد و نیازمند خواهد بود. بنا به اطلاعات به دست آمده 7/4 میلیون مددجوی کمیته امداد، 6/3 میلیون نفر تحت پوشش سازمان بهزیستی و حدود 3 میلیون زن سرپرست خانوار وجود دارند که در کنار آنها نیز 8 میلیون نفر روستاییان و عشایر و بیماران خاص قرار می‌گیرند. گروه‌های نیازمند دیگری شامل کارگران فصلی و ساختمانی، رانندگان و باربران درون‌شهری و برون‌شهری، طلاب، خادمان، قالیبافان، بازنشستگان و ایثارگران هم به این مشمولان افزوده خواهند شد که تعداد آنها نیز حدود 10 میلیون نفر برآورد می‌شود. همچنین طبق گفته برخی مسؤولان، حدود 3 میلیون نفر نیز به سایر گروه‌ها اختصاص خواهد یافت. بنابراین دهک‌های درآمدی 7، 8، 9 و 10 از خیل عظیم یارانه‌بگیران حذف خواهند شد. البته این بدان معنا نیست که راه برای حضور آنها در جمع مشمولان باز نباشد، بلکه این بار بنا بر پیش‌بینی‌های به عمل آمده این افراد بنا به درخواست خود باید شرایط‌شان احراز و اثبات شود. طبق اطلاعات به دست آمده، تعداد افراد حذفی از یارانه متعدد است و از 30 تا حدود 34 میلیون نفر گزارش می‌شود.
اجرای قانون هدفمندی یارانه‌ها به انحراف کشیده شده است
با وجود اینکه دولت مدعی است حذف یارانه‌ها و گرانی حامل‌های انرژی برای اشتغالزایی و از بین بردن فقر است اما تجربه نشان داده دولت نتوانسته اعتماد عمومی نسبت به حذف یارانه‌ها را جلب کند. شاهد این مدعا به انحراف کشیده شدن قانون هدفمندی و نامشخص بودن جزئیات هزینه‌کرد دولت از محل درآمدهای این قانون بوده است.
عضو کمیسیون شوراها و امور داخلی کشور در مجلس با انتقاد از عملکرد دولت‌ها در اجرای قانون هدفمندی یارانه تاکید کرد این قانون در اجرا به انحراف رفته است.
علی‌اصغر یوسف‌نژاد در گفت‌وگو با خانه ملت، با اشاره به اینکه اجرای قانون هدفمندی یارانه‌ها 7 ساله شده است، اظهار داشت: طبق قانون 50 درصد درآمد حاصل از اصلاح قیمت حامل‌‌های انرژی باید به صورت یارانه نقدی به خانوار پرداخت شود، 30 درصد به صنعت و 20 درصد برای دولت باشد. نماینده مردم در مجلس با اشاره به لایحه بودجه سال 97 گفت: در این لایحه حذف یارانه‌بگیران دیده شده اما این مهم است که مبلغ حاصل از حذف یارانه در چه بخشی هزینه می‌شود، متاسفانه خروجی بودجه 96 نشان از عملکرد ناموفق دولت در تخصیص بودجه دارد. عضو کمیسیون شوراها و امور داخلی کشور در مجلس اظهار داشت: در بودجه 96 مقرر شده بود 108 هزار میلیارد تومان برای هزینه‌‌های جاری و 7 هزار و 800 میلیون تومان برای پروژه‌‌های عمرانی اختصاص یابد اما 93 درصد بودجه جاری و تنها 7 درصد بودجه عمرانی تامین شد که وضعیت نگران‌کننده است و بعید می‌دانیم دولت تا پایان سال بتواند بودجه عمرانی را به طور کامل تخصیص دهد.

گروه اجتماعی: تا عصر پنجشنبه، خبری از باد و باران نیست و تا این زمان باید آلودگی هوای فزاینده پایتخت را تنفس کرد. بدین ترتیب تعداد روزهای آلوده امسال تهران به 63 روز رسید.
لیلا نظری، سخنگوی شرکت کنترل کیفیت هوای تهران در این‌باره گفته است: نتایج داده‌های ایستگاه‌های سنجش آلودگی هوای تهران نشان می‌دهد شاخص کیفیت هوای روز سه‌شنبه 28 آذر روی عدد 151 و هوای ناسالم برای همه بود. وی افزود: بدین ترتیب توصیه شد شهروندان تهرانی بویژه اقشار حساس جامعه شامل کودکان، سالمندان، بانوان باردار و بیماران قلبی ‌و ریوی از هرگونه تردد در فضای باز تا سالم شدن هوا اجتناب کنند. همچنین حسین شهبازی، مدیر واحد پیش‌بینی شرکت کنترل کیفیت هوای تهران هم در این‌باره گفته است: پیش‌بینی‌‌های انجام شده در شرکت کنترل کیفیت هوا حاکی از تداوم شرایط جوی پایدار طی روز سه‌شنبه بود و تنها در برخی ساعات وزش باد موثر با بزرگی بین 3 تا 4 متربرثانیه انتظار می‌رفت. این شرایط جوی نسبتا آرام در روز چهارشنبه کم‌وبیش ادامه خواهد داشت و بتدریج از بعدازظهر بر میزان ناپایداری جوی افزوده خواهد شد. این شرایط در روز پنجشنبه ادامه دارد اما بتدریج در بعدازظهر بر سرعت باد افزوده شده و در برخی ساعات شبانگاه بارش پراکنده باران پیش‌بینی می‌شود. همچنین دما طی 2 روز آینده به طور نسبی افزایش خواهد یافت.
مرگ سالانه 4500 نفر بر اثر آلودگی هوا
رئیس کمیته ایمنی و حمل‌ونقل و عمران شورای شهر درباره آلودگی هوا گفت: هنوز هم باورم نمی‌شود بخش مهمی از آلودگی، با یک تصمیم ساده قابل‌حل است. مگر اینکه اعتقادی به مطالعات و تحلیل‌های شرکت‌های زیرمجموعه‌مان نداشته باشیم که خب! راه‌حلش تعطیلی آنهاست. شهربانو امانی در تذکر پیش از دستور خود در جلسه علنی دیروز شورای شهر تهران درباره آلودگی هوای این روزهای پایتخت گفت: اگر مبنا را مطالعات شرکت کنترل کیفیت هوای تهران بگذاریم و طبق اعلام سازمان جهانی بهداشت (WHO) ، ذرات معلق را خطرناک‌ترین آلاینده بدانیم که عامل اصلی مرگ‌ومیر افراد است، ناچاریم بر اساس سیاهه انتشار کنترل کیفیت، بپذیریم وسایل نقلیه به ترتیب زیر در انتشار ذرات معلق سهم دارند؛ اتوبوس 8/30 درصد، کامیون  4/22 درصد، موتوسیکلت 5/10 درصد، مینی‌بوس  2/4 درصد و وانت و سواری 1/2 درصد. همچنین منابع ساکن مانند کارخانه‌ها، کارگاه‌ها و منازل نیز در مجموع 30 درصد در این آلودگی نقش دارند. به گفته امانی، از این لیست، اتوبوس‌ها که تقریبا 31 درصد در تولید ذرات معلق نقش دارند، اکثرشان در اختیار یا تحت مدیریت شهرداری است. وی بیان کرد: اگر آمار 4500 فوتی سالانه بر اساس آلودگی هوا را در نظر بگیریم، همین اتوبوس‌های ما، تقریبا مسؤول مرگ 1500 نفر از شهروندان تهرانی‌اند. عضو شورای اسلامی شهر تهران افزود: کل اعتبار لازم برای نصب فیلتر دوده روی همه اتوبوس‌ها، کمتر از 100 میلیارد تومان است. وی گفت: خرید اتوبوس و تجهیز ناوگان بماند برای زمانی که بودجه مهیا بود.
ورود دادستانی به موضوع آلودگی هوا
همچنین دادستان کل کشور با انتقاد از بی‌نتیجه بودن اقدامات درباره آلودگی هوا، گفت: دادستان به‌عنوان مدعی‌العموم ورود کرده، مکاتبات زیادی صورت گرفته و جلساتی برگزار شده ولی هیچ خروجی‌ای نداشته است. حجت‌الاسلام‌ والمسلمین منتظری، دادستان کل کشور در حاشیه بازدید از دادسرای ناحیه ۵ گفت: علت اینکه این جلسات خروجی نداشته این است که دست‌اندرکاران امر یک دستگاه یا 2 دستگاه نیستند، بلکه یک مجموعه‌ای هستند که باید به طور کلی با همدیگر تعامل و همکاری داشته باشند تا زندگی مردم از این معضل مهم و اثرگذار نجات پیدا کند.
تعطیلی مدارس استان تهران
علاوه بر این مدیرکل محیط‌زیست استان تهران از تعطیلی مدارس استان تهران به علت تداوم آلودگی هوا خبر داد و گفت: بنابر مصوبه کارگروه هماهنگی شرایط ویژه آلودگی هوای استان تهران، امروز تمام مدارس این استان برای چهارمین روز تعطیل شد. کیومرث کلانتری درباره آخرین تمهیدات اندیشیده شده کارگروه هماهنگی شرایط ویژه آلودگی هوای استان تهران اظهار کرد: کارگروه هماهنگی شرایط ویژه آلودگی هوای استان تهران نیز همانند روزهای گذشته تشکیل شد که در نهایت ادامه تعطیلی مدارس طی روز چهارشنبه22 آذر نیز برای همه مقاطع انجام شد. گفتنی است، تعطیلی مدارس استان تهران و برخی مصوبات نظیر اجرای طرح زوج و فرد از در منازل و عدم فروش طرح ترافیک روزانه از جمله برنامه‌هایی بوده که طی این روزها اجرا شده است. با وجود اجرای مصوبات گوناگون برای بهبود کیفیت هوا اما همچنان شاخص‌های ذرات معلق کمتر از 5/2 میکرون روی عدد 151 قرار دارد که نشانگر ناسالم بودن کیفیت هوا برای همه افراد است.
طرح  زوج و فرد تا ساعت 24
کمیته اضطرار آلودگی هوای استان تهران روز گذشته نیز تشکیل جلسه داد. براساس تصمیمات این جلسه، طرح زوج و فرد از در منازل اجرا خواهد شد و  فروش طرح ترافیک تا پایان هفته ممنوع است. توقف فعالیت‌های عمرانی و فعالیت کارخانه‌های آلاینده‌ساز و تردد کامیون‌ها جز کامیون‌های حامل زباله و سوخت در سطح شهر تا روز چهارشنبه، لغو همه مسابقات ورزشی در فضای باز، توصیه به اصناف برای تعطیلی صنف خود 2 ساعت زودتر و همکاری مدیران در موافقت با مرخصی بانوان و مادران شاغل از دیگر مصوبات این کمیته است. گفتنی است، روز گذشته حجم آلاینده‌ها به حدی بود که طرح سراسری زوج و فرد تا ساعت 24 اجرا شد.
دعا کنیم «باد» بیاید
در این میان متولی اصلی محیط‌زیست، راهکارش برای حل بحران آلودگی هوا «باد» بود.
رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست گفت: گازوئیل و ماشین‌ها 2 عامل آلودگی هوا هستند، حال آنکه نه می‌توانیم جلوی رفت و آمد ماشین‌ها را بگیریم و نه بدون گازوئیل می‌توانیم زندگی کنیم. عیسی کلانتری در حاشیه نخستین اجلاس ملی گزارش پیشرفت‌ها و راهکارهای رفع موانع تحقق حقوق شهروندی در ارتباط با موضوع آلودگی هوا، اظهار کرد: مشکل ما در ارتباط با گازوئیل است که باید اصلاح شود. گازوئیلی که می‌دهند ده‌ها برابر بیش از استانداردی که باید باشد، آلوده‌کننده است. وی ادامه داد: وضعیت خودروهای‌مان را هم که می‌بینید. بیشتر آلودگی هوا مربوط به این دو موضوع یعنی گازوئیل و ماشین‌هاست. رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست گفت: دولت چاره‌ای ندارد؛ اگر جلوی خودروها را بگیریم تا هوا را آلوده نکنند حمل‌ونقل از بین می‌رود. گازوئیل‌ها هم غیراستاندارد است. بالاخره باید بین بد و بدتر یکی را انتخاب کرد. وی در همین راستا ادامه داد: باید دعا کنیم باد بیاید تا آلودگی‌ها را جابه‌جا کند، اگرنه آیا می‌توانیم بدون خودرو و بدون سوخت  زندگی کنیم؟

رضا مشتاقی: 1- نامه‌ای در فضای مجازی منتشر می‌شود: «احتراما به استحضار می‌رساند با توجه به درخواست خانم ..... با کد ملی..... مستاجر بوده امکان تحویل کانکس طبق ضوابط امکانپذیر نمی‌باشد.»
متن خیلی ساده و صریح است. خانمی زلزله‌زده در کرمانشاه درخواست کرده به او کانکسی اختصاص داده شود جهت اسکان. جواب گرفته است «طبق ضوابط امکان تحویل کانکس به مستاجر وجود ندارد».
محتوای متن عجیب است. نگارشش هم ایراد دارد. از دوستانت که بیشتر کرمانشاه بوده‌اند می‌پرسی. محتوای نامه را تایید می‌کنند. از مالکانی می‌گویند که 3 میلیون از مستاجر می‌گرفته‌اند و برایش درخواست کانکس می‌داده‌اند. پس صحت دارد ولی همین متن صریح و ساده چیزهای دیگری هم می‌گوید.
2- مثلا می‌گوید «فرآیند اسکان زلزله‌زده‌ها و اختصاص کانکس به آنها» به یک فرآیند بروکراتیک و نیازمند درخواست از سوی زلزله‌زده بدل شده است. احتمالا زلزله‌زده باید نامه‌ای بنویسد و مدارکی دال بر مالکیت خود بر زمینی را ضمیمه کند، چه اینکه طبق ضوابط مستاجر را بهره‌‌ای از کانکس‌ها نیست و باید منتظر باشد با طی شدن فرآیند اداری، کانکس به او تعلق بگیرد. نامه می‌گوید دولت، خود همه‌ زلزله‌زده‌های نیازمند کانکس را شناسایی نکرده است و خود کارهای آنها را پیگیری نمی‌کند. چه‌بسا کسی مانده باشد، ناتوان از درخواست کردن و فاقد مدارک و چشم به راه طی فرآیند اداری، بی‌کانکس... .
3- یا از متن می‌توان فهمید که آنکس که درخواست داده، خانمی بوده است سرپرست خانوار؛ احتمالا یا مرد خانواده‌اش را در زلزله یا قبل از آن از دست داده یا مرد چنان آسیب دیده ‌است که توان پیگیری فرآیند اداری را ندارد. زن، ملکی هم روی این زمین ندارد که به پشتوانه‌ آن درخواست کانکس کند. مستاجر است و حال، در سرمای کشنده‌ کرمانشاه، درخواستش برای حداقلی‌ترین نوع اسکان که او و خانواده‌اش را در برابر سرمای فعلی و سرمای پیش ‌رو حفظ کند با جواب رد مواجه شده است؛ طبق ضوابط.
4- اینها از متن مشخص است ولی بگذارید از متن گذر کنیم و برویم سراغ ضوابط مستند در متن.
چه کسی این ضوابط را نوشته است؟ کدام قلمی مقرر داشته «در شرایط پس از زلزله، مالکان در اولویت دریافت کانکس قرار دارند»؟ آن که چنین مکتوب کرده، خود شبی زمستانی در چادر خوابیدن را تجربه کرده است؟ می‌داند کاشانه‌ات از دست رفته باشد، کاشانه‌ای که در آن تو مستاجر بوده‌ای و نه مالک و بعد بگویند «استحقاق دریافت کانکس را هم نداری و باید در چادر منتظر رسیدن سرمای زمستان باشی» یعنی چه؟ آن که چنین نوشته، می‌فهمیده است که «حق مسکن»، از حقوق بنیادین آدمیزاد و مصرح در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران است؟ درک می‌کرده است حق سقفی بالای سر داشتن، آن هم سقف یک کانکس چند میلیونی را نمی‌توان محدود کرد به کسانی که مالک بوده‌اند و به مستاجران گفت «در چادرها بمانید».
آن که چنین نگاشته است، لحظه‌ای را نمی‌توانسته تصور کند که همه‌ زندگی‌اش در زلزله از دست رفته، عزیزی از دست داده، در سرما درون چادر نشسته، هراسناک است که گاز ناشی از پیک‌نیک یا اتصالی سیم برق خودش و خانواده‌اش را از بین ببرد، زمین هر چند ساعت زیر پایش می‌لرزد و بعد در مکتوبه‌ای می‌بیند «طبق ضوابط استحقاق دریافت کانکس را ندارد». احتمالا هیچ‌گاه مستاجر نبوده یا سال‌هاست از دوران اجاره‌نشینی‌اش می‌گذرد، مطمئن است طبق همین ضابطه‌ای که نوشته در پسازلزله از کانکس برخوردار خواهد بود. تازه اگر به‌واسطه‌ تمکن مالی‌اش، نیازی به کانکس پیدا کند.
5- اینکه بعد از رسانه‌ای شدن این نامه، مسؤولان به خودشان آمدند و درصدد اصلاح برآمدند هیچ چیزی را تغییر نمی‌دهد. این نگاه در میان مسؤولان و مدیران که چنین ضوابط و چنین مکتوباتی را پدید می‌آورد، صدها برابر زلزله‌ کرمانشاه مخرب‌تر است. نگاهی که با حقوق اساسی مردم بیگانه است، آنها را بر اساس دارا بودن‌شان می‌سنجد، آن که ندار است را مستحق لرزیدن در چادر می‌داند و هیچ‌گاه نمی‌تواند درک کند نگاشته‌هایش چه تاثیری بر فرودستان دارد.
قلمی که پشتش این نگاه باشد، می‌تواند فردا بنویسد آنها که ندارند مدرسه نروند، به دانشگاه فکر نکنند، مسافرت نروند، نخورند، نیاشامند، زندگی نکنند... .
نگاهی که هیچوقت از نزدیک به طبقات پایین‌تر از خود نیفتاده، فکر می‌کند اینکه بنویسد به «مستاجر کانکس ندهید» فاجعه نیست، «از بچه‌ها در مدرسه پول بگیرید» مشکلی ایجاد نمی‌کند، «داروهای فلان بیماری را از پوشش بیمه خارج کنید» ایرادی ندارد... ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌. نگاهی که مردمش را و رنج‌ها و کمبودهای‌شان را نمی‌شناسد و نمی‌فهمد.