پرسپولیس برنامه نداشت النصر داشت!

جلال چراغپور: پرسپولیس مقابل النصر نه ساختار داشت، نه برنامه، نه تاکتیک! بازی‌شان این بود که هر کسی به سلیقه خودش هر کاری دلش خواست بکند! یکی توپ را می‌زد هوا، یکی جای خودش را رها می‌کرد، یکی وسط زمین توپ را به حریف می‌داد. اگر یک نفر بیاید فیلم این بازی را ببیند و فقط صحنه‌هایی را که هافبک‌های پرسپولیس توپ لو دادند کنار هم بگذارد، بالای ۱۷ مورد خواهد شد! این یعنی چه؟ یعنی تیمی داریم که سرمربی‌اش از روی نیمکت هدایتش می‌کند و تیمی که بازیکنانش را به حال خودشان رها کرده است تا ببینند «بشود یا نشود!»
النصر چه کار کرد؟ مشخص بود؛ یک استراتژی داشت: هر چه نزدیک‌تر شدن به محوطه جریمه، هر چه بیشتر ماندن در آنجا. این فوتبالِ بابرنامه است، فوتبالی که هوادار دارد، فوتبالی که برد می‌آورد. اما پرسپولیس؟ پرسپولیس آمد زمین، بعد هر کسی هر جور دوست داشت، بازی کرد! نتیجه‌اش هم این شد که تا دقیقه ۷۵ نه ترکیب درست داشتند، نه یک برنامه مشخص. اما از دقیقه ۷۵ به بعد که چند تغییر انجام شد، تازه ترکیب درست شد! یعنی تا قبلش، سرمربی داشت آزمون و خطا می‌کرد.
دورسون؟ تخصص دارد اما فشار نمی‌آورد! بازیکنی است که فقط منتظر است توپ به او برسد، یک چرخ بزند، شوت بزند اما اینکه در طول بازی حریفش را از نفس بیندازد، روی دفاع فشار بیاورد، بازی را برای حریف سخت کند، این کار را نکرد! این تفاوت است. یک تیم می‌داند چه می‌کند، یک تیم فقط امیدوار است شاید یک اتفاق بیفتد!
کار به جایی رسیده که بازیکنانی مثل ایوب عملود در این تیم فیکس بازی می‌کنند! در این پست، ۲ سال پیش بازیکنی داشتیم که در حد یک کارواخال ایرانی بود اما حالا کسی بازی می‌کند که اگر در لیگ آزادگان بگذاریدش هم، هیچ فرقی نمی‌کند! حتی در لیگ دسته دوم نیز، مدافعان راست بهتری داریم.
۲ سال است می‌گوییم این فوتبال دیگر آن فوتبال سابق نیست! حالا کم‌کم دارد برای همه روشن می‌شود. این تیم‌ها اگر به مرحله بعد بروند، در همان بازی اول حذف می‌شوند. چرا؟ چون فوتبال ما خالی شده! بازیکنان خارجی‌ای که به لیگ ما آمده‌اند، نه‌تنها چیزی اضافه نکرده‌اند، بلکه کیفیت را هم پایین آورده‌اند. این نتیجه‌اش است! حالا چه پرسپولیس باشد، چه استقلال، چه هر تیم دیگری. تا وقتی این روند ادامه داشته باشد، وضع همین است!