مهدی یا مارکو، یکی باید برود
طناز مقدم: تابستان نرسیده، بوی کوچ در اردوی اینتر پیچیده. بویی آشنا اما برای مهدی طارمی، شاید تلخ‌تر از همیشه. آبی‌وسیاه‌های میلان خود را برای یک خانه‌تکانی آماده کرده‌اند؛ خانه‌تکانی‌ای نه از سر دلزدگی، بلکه با دقت و حسابگری مالی. مالک آمریکایی باشگاه، گروه سرمایه‌گذاری اوک‌تری، حالا نسخه‌ای جدید برای ساختار تیم پیچیده؛ نسخه‌ای که نخستین دستورش روشن است: خط حمله باید سبک شود و فقط جایی برای ۲ مهاجم اصلی باقی بماند.
بپه ماروتا، مرد آرام اما بی‌رحم تصمیم‌سازی‌های اینتر، این بار هم مأمور جراحی است؛ جراحی‌ای بدون بیهوشی، با تیغی سرد و بی‌احساس. او فعلاً حرفی نمی‌زند، نه به رسانه‌ها، نه به بازیکنان اما همه می‌دانند: تابستان امسال قرار است یکی از مهاجمان برود.
در خط حمله، تنها ۲ نفر مصونند: لائوتارو مارتینز، نماد ثبات و تعهد و مارکوس تورام، مهاجم فرانسوی محبوب سرمربی. این ۲ نفر جزو پروژه‌اند. باقی اما روی خط باریک ایستاده‌اند. کوره‌آ که سال گذشته هم به پایان مسیر رسیده بود و فقط صبر می‌کرد فصل تمام شود. پس می‌مانند طارمی و آرناتوویچ؛ یکی از این ۲ باید چمدان ببندد.
در دنیای فوتبال، محبوبیت در رختکن و کارایی روی زمین، از هر رزومه‌ای مهم‌تر است. آرناتوویچ که تا همین چند ماه پیش گزینه فروش بود، در چند هفته اخیر بار دیگر خود را ثابت کرده. گل زده، بازی درآورده و از همه مهم‌تر، در دل رختکن جا خوش کرده. تصویری که او را در آغوش گرم اینزاگی نشان می‌داد، بی‌نیاز از هر شرح و تفسیری، جایگاهش را در تیم روشن می‌کند. در سوی دیگر اما مهدی طارمی ایستاده؛ مهاجمی که دیر آمد، بد آورد و نتوانست شانس‌هایش را بقاپد. مصدومیت‌های ریز و درشت، عدم هماهنگی با سیستم بازی اینزاگی و شاید حتی حس غربت در رختکن، او را به بازنده احتمالی این دوئل تبدیل کرده. هواداران هنوز طارمی را درست نشناخته‌اند و شاید هرگز فرصت این شناخت فراهم نشود.
ماروتا در حال بررسی دقیقِ عملکرد فنی این ۲ است اما در باشگاهی مثل اینتر، تحلیل فقط محدود به گل و پاس نیست. ترکیب اقتصادی-ورزشی تصمیم نهایی را می‌سازد. طارمی در پایان فصل بازیکن آزاد نخواهد بود اما اگر پیشنهادی برسد، قطعاً بررسی می‌شود. اینتر از آن باشگاه‌هایی نیست که به احساسات بها دهد؛ سودآوری، اولویت نخست است.
طارمی می‌تواند در لیگ‌های دیگر بدرخشد. شاید دوباره در پرتغال، شاید در فرانسه یا حتی آلمان اما در اینتر، در چنین پروژه‌ای، او جایی ندارد. این تصمیمی نیست علیه او؛ تصمیمی است برای حفظ تعادل یک کشتی بزرگ که باید در آب‌های توفانی فوتبال اروپا بقا داشته باشد.
پس ناقوس جدایی به صدا درآمده. طارمی شاید هنوز نرفته اما همه چیز دارد برای رفتنش آماده می‌شود. فوتبال بی‌رحم است، حتی برای مهاجمی که هنوز فرصت درخشش کامل را پیدا نکرده. پایان در نراتزوری می‌تواند آغاز یک مسیر تازه باشد. مسیر تازه‌ای برای مهدی، مهاجم ایرانی‌ای که همیشه ثابت کرده از دل تاریکی‌ها دوباره می‌تواند بدرخشد.