به عبارت دیگران
فراز دیگری از خطبه غدیریه پیامبر اعظم(ص)
از جبرئیل علیه‌السلام خواستم که از خداوند متعال معافیت مرا از تبلیغ این مأموریت تقاضا کند؛ چون می‌دانستم که در میان مردم، پرهیزگاران اندک و منافقان بسیارند و از مفسده‌جوییِ گنه‌آلودگان و نیرنگ‌بازیِ آنان که دین اسلام را به تمسخر و استهزا گرفته‌اند، آگاهی داشتم؛ همان‌ها که خداوند در قرآن کریم چنین توصیف‌شان کرده است: «تَقولونَ بِأفواهِکُم ما لَیسَ لَکُم بِهِ عِلمٌ وَ تَحسَبونَهُ هَیِّناً وَ هُوَ عِندَاللهِ عَظیمٌ»؛ چیزهایی به زبان می‌گویید که به آنها علم و آگاهی ندارید و به پندار خود، این امر را سهل و آسان گرفته‌اید؛ در حالی که نزد خداوند، کاری عظیم است.۱
هنوز آن آزارها را که این گروه، بارها بر من روا داشتند، از خاطر نبرده‌ام. تا آنجا که به دلیل ملازمت و مصاحبت فراوانِ «علی» با من و توجهی که به او داشتم، به عیب‌جوییِ من برخاستند و مرا مردی زودباور که هرچه می‌شنود، بی‌اندیشه می‌پذیرد، خواندند تا آنکه خداوند عزوجل، این آیه را نازل فرمود: «وَ مِنهُمُ الذّینَ یُؤذونَ النّبیَ وَ یَقولونَ هُوَ أذُنٌ. قُل: أذُنُ خَیرٌ لَکُم یَؤمِنُ بِاللهِ وَ یُؤمِنُ لِلمُؤمِنینَ»؛ از این مردم کسانی هستند که پیامبر را می‌آزارند و می‌گویند: او گوش است و هر سخنی را بی‌تأمل باور می‌کند. به آنان بگو: اگر گوش است به سود شما می‌شنود؛ به خدا ایمان دارد و سخن مؤمنان را باور می‌کند.۲
من هم‌اکنون می‌توانم یک‌یک این گروه را به نام و نشان معرفی کنم، لیکن به خدا سوگند که من درباره این افراد، بزرگوارانه رفتار کرده و می‌کنم.
با این حال، اینها همه خدای را از من راضی نمی‌سازد، مگر آنکه وظیفه خود را درباره مأموریتی که از آیه شریفه «یا ایُّها الرّسول بَلّغ ما أُنزِلَ اِلَیک...» یافته‌ام، به انجام رسانم.
حال که چنین است، پس:
ای مردم! بدانید که خداوند «علی بن ابی‌طالب» را ولی و صاحب اختیار شما «معین» فرموده و او را امام و پیشوای واجب‌الاطاعه قرار داده است و فرمانش را بر همه مهاجران و انصار و پیروان ایمانی ایشان و بر هر بیابانی و شهری و بر هر عجم و عربی و هر بنده و آزاده‌ای و بر هر صغیر و کبیری و بر هر سیاه و سپیدی و بر هر خداشناس موحدی، فرض و واجب فرموده و فرامین و اوامر او را مطاع و بر همه کس نافذ و لازم‌الاجرا مقرر کرده است.
هر کس با علی به مخالفت برخیزد، ملعون است و هر کس که از او پیروی کند، مشمول عنایت و رحمت حق خواهد بود.
پی‌نوشت:
1- سوره نور، آیه ۱۵
۲- سوره توبه، آیه ۶۱
رسول اعظم(ص)/ منشور ولایت (پیام غدیر)
علی‌اکبر صادقی - (چاپ اول، تهران: سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، بهار ۱۳۷۷)
صفحات ۳۷ تا ۴۱
***
جواب جالب امیرالمؤمنین(ع) درباره دقت‌های عددی قرآن
- یهودیان درباره مقدار توقف اصحاب کهف در غار، از حضرت علی علیه‌السلام سؤال کردند. حضرت فرمود: ۳۰۹ سال. گفتند: در کتاب ما ۳۰۰ سال آمده است! آن حضرت فرمود: ۹ سال به‌خاطر تفاوت سال شمسی و قمری است.
- در تفسیر مراغی این تفاوت 9 سال را، نشانه معجزه بودن قرآن دانسته که چه اندازه دقیق است و تفاوت سال‌های قمری و شمسی را هم در نظر گرفته است.
- اگر آمار، ساده و عادی بیان شود، ممکن است یا فراموش شود و یا شنونده به آن توجه خاص نکند ولی اگر ریز و دقیق بیان شود، شنونده را جذب می‌کند. لذا درباره مدت تبلیغ حضرت نوح می‌فرماید: هزار سال مگر 50 سال، تا اعلام کند ارقام، دقیق است. در این آیه نیز می‌فرماید: 300 سال و سپس می‌فرماید: 9 سال اضافه. تا بگوید آمار دقیق است.
- دقت در بیان ارقام و آمار، آن را در ذهن ماندگارتر می‌کند. (ثلاثٌ مِأئة وازدادوا تسعاً)
(۲۴) وَ لَبِثوا فی کَهفِهِم ثَلاثَ مِأئةٍ سِنینَ وَازدادوا تِسعاً (و آنان در غارشان 309 سال ماندند).
محسن قرائتی/ ترجمه و تفسیر قرآن کریم
سوره کهف، آیه ۲۴ - صفحه ۲۹۶
***
روشنگری‌های بانو امین
حاجیه خانم سیده نصرت بیگم امین (بانو امین) (زادۀ ۱۳۰۸ قمری در اصفهان – درگذشته ۱۴۰۳ قمری در اصفهان)، پدر ایشان حاج سیدمحمدعلی امینالتجار اصفهانی، فردی مؤمن و سخاوتمند و مادرشان بانویی بسیار شریف، متعبد و خیرخواه بود كه خداوند پس از 3 فرزند پسر، این دختر را به ایشان عطا كرد. نسبت ایشان با 30 واسطه به امام علی (ع) می‌رسید. وی در بیان مقام و موقعیت خاندان عصمت و طهارت و منزلت و جایگاه آنان تلاش می‌كرد، به‌طوری كه عشق و علاقه‌اش به مقام والای ولایت در كتاب «مخزن اللئالی فی مناقب مولی الموالی حضرت علی علیه‌السلام»، روشنگر این حقیقت است. وی همچنین فعالیت‌های مبارزاتی زیادی در دوران کشف حجاب انجام داد.
مرتضی امیری/ افلاکیان خاک‌نشین