عبدالله دارابی: عملکرد تیم ملی فوتبال در تورنمنت کافا برابر تیمهای درجه ۳ آسیا (افغانستان، هند و تاجیکستان)، دامنه انتقادات را از این تیم و سرمربی آن بیشتر کرد، حتی خود امیر قلعهنویی نیز پس از تساوی با تاجیکستان منتقد نحوه بازی تیمش و عملکرد ملیپوشان شد. سرمربی تیم ملی اقرار کرد با این نوع بازی، برابر رقبای قدر به مشکل برمیخوریم.
در حالی که ۲۸۰ روز تا شروع جامجهانی ۲۰۲۶ مانده و تیم ملی نیازمند بازیهای تدارکاتی با تیمهایی در حد آن رقابتهای بزرگ است ولی حریفان تیم ما، تیمهای بینام و نشان آسیا هستند! البته در این بخش، حرجی بر سرمربی تیم ملی نیست و اشکال متوجه فدراسیون فوتبال و شرایط موجود است اما نحوه بازی تیم ملی که ناامیدی را نسبت به آینده و جامجهانی متصاعد میکند به شخص قلعهنویی برمیگردد.
در تورنمنت کافا و مصاف با رقبای ضعیف برای چندمین بار اثبات شد کادر فنی دارای ایرادات عمدهای است و باید هرچه زودتر و تا دیر نشده برای اصلاح این وضع، فکری اساسی شود. تغییر کادر فنی و به کار گرفتن سرمربی خوب خارجی میتواند یکی از راهکارها باشد ولی مهدی تاج چندین بار اعلام کرده قلعهنویی هدایت تیم ملی فوتبال را در جامجهانی عهدهدار است. پس شخص قلعهنویی که در آن رقابتها روی نیمکت تیم ایران مینشیند باید برای اصلاح این شرایط اقدام کند. نخستین و مهمترین قدم برای اصلاح شرایط نگرانکننده تیم ملی، تغییر دستیاران سرمربی یا به قول خودش همکاران اوست. باید واقعنگر بود، با امثال سعید الهویی، رحمان رضایی، آندو تیموریان و... نمیتوان امیدی به اصلاح و بهبود شرایط تیم داشت، همچنانکه تاکنون نیز اثبات شده است. قلعهنویی که مسلما خود و اعتبارش را بیشتر از هر کس و هر چیزی دوست دارد برای حفظ آن نیز که شده ناگزیر از پذیرش واقعیت فوق در عمل است، بحث اعتبار و جایگاه تیم ملی که خود امری «علی حده» است. سرمربی تیم ملی که معترض به مقوله «ظلم در فوتبال» بود، باید بداند وجود افرادی که عملکردشان نشان داده در حد کادر فنی تیم ملی نیستند، خود ظلم بزرگی به فوتبال ملی است و او به عنوان نفر اول و تصمیمگیر اصلی در این زمینه، نباید همسو با بیعدالتی و خلاف عقیده خود حرکت کند.
الهویی به عنوان مغز متفکر، طراح و برنامهریز نیمکت تیم ملی که «هیبرید فورمیشن» مدنظرش نتوانسته ضامن یک بازی روان و تماشاگرپسند در بازیهای کافا باشد، چگونه میخواهد طراحی تقابلهای تیم ما را در جامجهانی بنماید؟ رحمان رضایی به عنوان مدافع اسبق تیم ملی با تجربه حضور در جامجهانی و عملکردی ناموفق در سرمربیگری ذوب آهن، نتوانسته نقاط ضعف خط دفاع تیم ملی را برطرف کند تا جایی که تیم ما در ۱۰ بازی اخیرش ۱۱ گل دریافت کرده! آندو تیموریان که بدون تجربه مربیگری و صرفا به پشتوانه سالها بازی در تیم ملی بدین جایگاه رسیده، به نوعی دیگر...!
قلعهنویی که حالا دیگر قبول دارد با این نحوه بازی، تیم ملی در جامجهانی دچار مشکل میشود باید برخی تعارفات و ملاحظات غیرضروری را کنار بگذارد و برای حل این مساله، وزن فنی کادرش را در حد بزرگترین کارزار فوتبال دنیا ارتقا دهد تا نحوه بازی تیمش نیز در چنان حدی شود. اتفاقا در این زمینه دست فدراسیون فوتبال نسبت به برگزاری بازی با تیمهای مطرح خیلی بازتر است؛ وانگهی! حضور در جامجهانی میتواند برای خیلی از مربیان خوب خارجی وسوسهانگیز باشد.
قلعهنویی میتواند با تصمیمی درست در این فرصت باقیمانده ورق را به سود خویش برگرداند، به شرطی که زیرکی و شجاعت ایام جوانیاش را داشته باشد.
نگرانی از آینده تیم ملی فوتبال
بزنگاه اصلاح
ارسال نظر
پربیننده
تازه ها