هدی محمدی: «قائد» از ریشه «ق – و - د» است؛ یعنی کسی که از جلو راه میبرد و هدایت میکند. فرقش با «سائق» هم همین است: سائق از پشت میراند اما قائد پیشاپیش میرود و دیگران را با خود همراه میکند. در حزبالله وقتی کسی نام «سید قائد» را به زبان میآورد، همه میدانند منظور کیست: آیتالله خامنهای. حضرت آیتالله خامنهای برای حزبالله فقط رهبر سیاسی یک کشور دیگر در محور مقاومت نیست؛ رهبر معنوی و استراتژیست مقاومت است. نقش ایشان فراتر از مرجعیت فقهی یا حمایت سیاسی صرف است. در نگاه حزبالله، ایشان هدایتگر سیاست منطقهای است؛ کسی که در لحظههای بحران، جهتگیری کلان مقاومت را روشن میکند. رابطه تهران - حزبالله از جنس یک پیمان نظامی نیست، بلکه یک مسیر ایدئولوژیک مشترک است؛ نگاه حزبالله به آیتالله خامنهای یعنی نگاه به افقی فراتر از تاکتیکها، به کسی که قواعد کلی میدان را تعریف میکند و راهبری آن را به عهده دارد.
* کارکرد نمادین
بین حزبالله تصویر آیتالله خامنهای آنقدر پررنگ است که گاهی فراموش میکنی در ایران نیستی. در تجمعها، آرامگاه شهدا، خانه خانواده شهدا، حتی تصاویر گرافیکی در کوچه و خیابان؛ قاب عکس آیتالله خامنهای معمولاً تنها نیست؛ اغلب کنار عکسهای شهید سیدحسن نصرالله و امام موسی صدر قرار دارد. این همجواری اتفاقی نیست. برای حزبالله، حضرت آیتالله خامنهای ادامه همان مسیری است که امام موسی صدر آن را آغاز کرد: بیرون کشیدن شیعیان از حاشیه و رساندنشان به منزلت، ساختن نهادهای مستقل و گره زدن حیات جمعیشان به آرمانی به نام مقاومت. این قابهای کنار هم در حقیقت یک روایت تاریخی را در برمیگیرند: آغاز، تثبیت و استمرار.
* خوانش داخلی حزبالله
آیتالله خامنهای برای اعضا و دوستداران حزبالله نماد مقاومت اسلامی منطقه است؛ کسی که هم نظریه نهضت را تبیین میکند و هم پشتیبانی عملی و دیپلماتیک را تضمین کرده است و هم در مواقع لزوم در میدان، مبارزه را رهبری میکند. برای همین در بیانیهها و مناسبتها، نام او بخشی از هویت حزب است که پس از نام امام خمینی و پیش از نام سیدحسن نصرالله میآید. من در سالگرد شهادت سیدحسن نصرالله - که حالا در لبنان به درست سیدالشهدای امت اسلام صدایش میزنند - این پیوند را از نزدیک دیدم. هر زمان که میفهمیدند ایرانیام، لبخند میزدند و با احترام گفتند: «خدا طول عمر سید قائد را زیاد کند. ما برای سلامتی ایشان دعا میکنیم». در مراسم روز سالگرد شهادت سیدحسن، زنی کنارم نشسته بود؛ آرام و زیر لب، گاهی با خودش تکرار میکرد: «لبیک یا خامنهای». این زمزمه بیشتر از آنکه شعار باشد، نجوایی از دل به نظر میرسید. درباره زمزمهاش که پرسیدم، گفت: «چشم امید ما به سیدالقائد است». در حزبالله آیتالله خامنهای نشانه اطمینان به تداوم راه مقاومت است.
* حد و مرز اقتدار
حزبالله رهبری و ساختار مستقل خود را دارد اما نگاه به سید قائد یعنی تکیه بر یک مرجع راهبردی و معنوی که وزن سیاسی و نمادین بالایی دارد. همین نگاه است که امروز حزبالله را قادر کرده بدون احساس بازندگی بگوید: «لن نترک سلاح». فشارها و شهادتها نتوانستهاند این باور را بشکنند، چون آنان یقین دارند راهشان جلوتر از افراد، به «قائد» و به آرمان الهی گره خورده است. همین انطباق معنای لغوی و معنای عملی است که لقب «قائد» را برای آیتالله خامنهای معنا میکند: او کسی است که جلوتر میرود، راه را نشان میدهد و حزب خدا را با خود همراه میکند.
سید قائد در نگاه حزبالله
ارسال نظر
پربیننده
تازه ها