رهبران غربی شرکت‌کننده در اجلاس شرم‌الشیخ، قتل‌عام و نسل‌کشی در غزه را ممکن و از آن حمایت کردند، بنابراین در موقعیتی نیستند که آینده‌ای برای فلسطین بسازند.
دوشنبه در شرم‌الشیخ مصر نشستی درباره مرحله نهایی طرح صلح ترامپ و پایان جنگ در غزه با حضور شماری از رهبران جهان برگزار شد.
سایت تحلیلی گاردین در مقاله‌ای در این ارتباط نوشت: شرم‌الشیخ میزبان برجسته‌ترین گردهمایی رهبران جهان در خاورمیانه در سال‌های اخیر بود. «دونالد ترامپ»، «کی‌یر استارمر»، «امانوئل مکرون»، «پدرو سانچز» و دیگران «برای پایان دادن به جنگ در نوار غزه، افزایش تلاش‌ها برای دستیابی به صلح و ثبات در خاورمیانه و آغاز دوران جدیدی از امنیت و ثبات منطقه‌ای» گرد هم آمدند.
اگر آتش‌بس پایدار بماند، این رویداد از آینده‌ای خبر می‌دهد که در آن هیچ حسابرسی و هیچ رسیدگی به علل ریشه‌ای بحران وجود ندارد و تنها به سمت الزامات پاکسازی و چاره‌اندیشی سوق داده می‌شود. در همین حال، اشغال غیرقانونی ادامه دارد و پرونده دیگری از تجاوزات اسرائیل، مخفیانه و بدون پاسخگویی نه‌تنها اسرائیل، بلکه حامیان مالی آن، بسته می‌شود.
طی هفته‌ها و ماه‌های آینده، غزه‌ای حتی ویران‌تر از آنچه تاکنون به جهان نشان داده شده است، نمایان خواهد شد. خیلی زود مقیاس عظیم آنچه باید بازسازی شود، آشکار می‌شود. مردمی که در حال بازگشت به خانه‌های خود در شهر غزه هستند، با زمینی بایر مواجه می‌شوند که توسط بمب‌ها و سپس بولدوزرها تا افق با خاک یکسان شده است. در تصاویر منطقه، حتی نور خورشید متفاوت و ماورایی به نظر می‌رسد، زیرا هیچ سازه‌ای برای فیلتر کردن آن وجود ندارد. خانه‌ای که آوارگان به آن بازگردانده می‌شوند، فقط زمینی است که می‌توان چادر دیگری در آن برپا کرد و منتظر کمک ماند، البته این بار، با خطر کمتر بمباران در خواب.
مردم غزه از ترس مرگ رها شده‌اند اما زندگی‌ای که اکنون با آن مواجهند چیست؟ هزاران یتیم و کودک زخمی یا معلول بدون خانواده‌‌ای که مانده باشد، چه می‌شوند؟ واقعیت این است که نه‌تنها زیرساخت‌های بخش‌های بزرگی از غزه نابود شده، بلکه بافت اجتماعی آن نیز نابود شده است. دودمان‌های خانوادگی ۲، ۳ و ۴ نسل از بین رفته‌اند. اکنون چه اتفاقی برای هزاران پدر و مادری که فرزندان خود را دفن کرده‌اند و همه کسانی که اعضای بدن عزیزان خود را جمع‌آوری کرده‌اند، رخ می‌دهد؟ چگونه می‌توان حتی به فکر رسیدگی به چنین آسیب‌های جمعی‌ای بود وقتی حتی سقفی برای جمع شدن وجود ندارد؟
طی روزهای آینده آمار کشته‌شدگان قطعاً افزایش خواهد یافت، زیرا اجسادی که قبلاً قابل بازیابی نبود، از زیر آوار بیرون کشیده می‌شود. بر اساس گزارش‌ها، حداقل ۱۰ درصد جمعیت غزه کشته یا زخمی شده‌اند و این تخمینی محافظه‌کارانه است. مهم است این حقایق به عنوان هزینه‌های جنگ کنار گذاشته نشود. حمله باید پایان یابد اما شرایطی که بر اساس آن حمله پایان می‌یابد و مسیر صلح و بازسازی که بر اساس آن بنا شده، بسیار مهم است. اگر شرایطی که عاملان نسل‌کشی را توانا کرده ادامه یابد، جنایاتی را که مرتکب شده‌اند نمی‌توان جبران یا حتی از تکرار آنها جلوگیری کرد.
در نسل‌کشی، جلوگیری از نابود کردن شرایط زندگی، فوری‌ترین و مهم‌ترین اولویت است. دونالد ترامپ پس از فراهم کردن زمینه برای آنچه ماه‌ها اتفاق افتاده است، در حال حاضر جهت پیشبرد روند صلح خود، دور پیروزی می‌زند. «جرد کوشنر» داماد ترامپ از رفتار اسرائیل تمجید کرده و گفته است: «به جای تکرار وحشیگری دشمن، شما تصمیم گرفتید استثنایی باشید». کی‌یر استارمر، نخست‌وزیر انگلیس نیز از ترامپ به دلیل تضمین توافق صلح غزه تمجید و بر اهمیت ورود کمک‌های بشردوستانه تمرکز کرد.
بنابراین اکنون جهان با یک جنایت بدون جنایتکار، یک نسل‌کشی بدون نسل‌کش و یک جمعیت بدبخت مواجه است که به اعتقاد بسیاری از رهبران غرب توسط حماس به خاک سیاه نشانده شده‌اند(!) و اکنون بعد از ماه‌ها نسل‌کشی، باید به آنها آب و غذا داده شود. یک تاریخ کامل در سراسر فلسطین از مصونیت و سلطه اسرائیل، پاکسازی‌های قومی مکرر، حکومت نظامی، گسترش شهرک‌ها - و اکنون رد صریح حق تعیین سرنوشت فلسطینیان - باید نوشته شود اما در شرم‌الشیخ پاک می‌شود.
صلح در غزه فرصتی برای فراموش کردن است؛ برای پاک کردن دورانی از آگاهی جمعی که در آن برخی کشورهای غرب برای تحمیل نابودی غزه، به هنجارها و نهادهای بین‌المللی و در واقع سیاست‌های داخلی خود حمله کردند.
اما بسیاری از افراد در سراسر جهان که شاهد قتل‌عام و نسل‌کشی بودند، این وقایع را به راحتی فراموش نخواهند کرد. آینده امن ساکنان غزه و فلسطین به طور کلی چیزی نیست که توسط دزدانی که به محافظ تبدیل شده‌اند، محقق شود. بدون توانمندسازی مردم فلسطین و حق تعیین سرنوشت آنها، هیچ ایمان یا اعتمادی به اسرائیل یا متحدانش برای تحقق آن «صلح پایدار» که دائماً مورد استناد قرار می‌گیرد، وجود نخواهد داشت. کشتارها فعلاً در غزه متوقف شده اما اکنون باید از عادی‌سازی آنچه در پی خواهد آمد، خودداری شود. عادی‌سازی یعنی بازگشت به وضع موجود که در آن همه همچنان وانمود کنند زندگی فلسطینیان تحت حاکمیت اسرائیل قابل دوام است.
باید گفت فلسطینی‌ها همچنان کشته می‌شوند، خانه‌های‌شان غصب می‌شود، زندانیان‌شان شکنجه و بدون طی مراحل قانونی بازداشت می‌شوند. آنچه در ۲ سال گذشته آموخته شده، با وجود تمام انرژی‌ای که برای پاک کردن آن صرف خواهد شد، قابل فراموش کردن نیست. آرمان فلسطین را نمی‌توان به حاشیه سیاست‌های «پیچیده» و حاشیه‌ای، چارچوبی که ۲ سال ویرانی را ممکن کرده است، بازگرداند. عاملان آن ویرانی مدت‌ها پیش خود را از هرگونه اختیار بر مردمی که در کشتن آنها و ویران کردن خانه‌های‌شان دست داشته‌اند، سلب صلاحیت کردند. با توجه به تعداد اجساد و ویرانی‌ها در غزه، آنچه آشکار خواهد شد، باید حفظ شود و جهت بازسازی غزه و تشکیل دولت در آن مورد توجه قرار گیرد.
گاردین: شرم‌الشیخ؛ نشست دزدانی که به محافظ تبدیل شدند!
عاملان نسل‌کشی غزه خود را ناجی آن می‌دانند
ارسال نظر
پربیننده
تازه ها