نجات با خرید

مهدی مرسلی: انگار تاریخ دوباره قصد تکرار دارد. تیمی که همیشه در بحران‌ها خودش را از نو ساخته، حالا در نقطه‌ای ایستاده که یا باید برخیزد یا فروبرود. پرسپولیس با نیمکتی متزلزل، مدیری موقت و بازیکنانی که هنوز با هم حرف مشترک پیدا نکرده‌اند، وارد مقطع حساسی از فصل شده است. مدیران باشگاه هنوز درگیر تصمیم‌گیری درباره نیمکتند اما در اردو، صدای چمدان‌های نقل‌وانتقال زمستانی از حالا به گوش می‌رسد.
وحید هاشمیان، مردی که در میانه‌ آشوب جانشین کارتال شد، در ظاهر هنوز روی نیمکت است اما در درون، آینده‌اش روی لبه تیغ قرار دارد. با این حال، او تسلیم نشده و برای نیم‌فصل برنامه نوشته است؛ برنامه‌ای که از قضا با فهرستی شامل چند نام بزرگ و چهره‌ خاطره‌ساز آغاز می‌شود.
در جلسه‌ای که میان او و مدیر ورزشی باشگاه برگزار شد، هاشمیان به صراحت گفت پرسپولیس «تعادل ندارد». منظورش این بود که ترکیب تیم در برخی پست‌ها پر از بازیکن است و در بعضی دیگر تهی. او از همان شب اول حضورش در باشگاه، بارها به این ناهماهنگی اشاره کرده بود؛ حرفی که حالا خودش در رسانه ملی تکرار کرد و به وضوح نشان داد بی‌پرده می‌گوید چه می‌خواهد.
پرسپولیس تابستان ۶ خرید داشت اما نه آنهایی که تیم را تغییر بدهند. سپس در پی انتخاب هاشمیان به سرمربیگری، مارکو باکیچ، سرژ اوریه و حسین ابرقویی با نظر وی آمدند، چند بازیکن دیگر هم رفتند ولی اسکلت اصلی تیم همان ماند. شاید به همین دلیل است که سرمربی سرخ‌ها احساس می‌کند هنوز در خط دفاع و حمله، خلأهایی وجود دارد که بدون ۳ خرید جدید پر نخواهد شد.
بر اساس برنامه ارائه‌شده، ۳ نقطه زمین زیر ذره‌بین قرار گرفته‌: دفاع چپ، بال کناری و نوک حمله. جالب اینکه دقیقا در همان پست‌ها ۲ سال پیش پرسپولیس در نیم‌فصل دست به خریدهایی زد که ورق را برگرداندند. آن زمستان، قرمزها اوستون ارونوف، عبدالکریم حسن و عیسی آل‌کثیر را گرفتند و با همان‌ها در مسیر قهرمانی گام برداشتند. حالا هم دوباره حرف از ۳ امضاست؛ شاید تکرار همان فرمول قدیمی با ۳ بازیکن دیگر.
فصل بیست‌وسوم، ارونوف معجزه پرسپولیس شد. ۷ گل در نیم‌فصل، پاس‌های دقیق و انرژی غیرقابل مهارش باعث شد حتی سرمربی وقت تیم، اوسمار ویرا، بیش از همیشه مورد توجه قرار گیرد. آن نیم‌فصل برای پرسپولیس حکم شوک قهرمانی داشت. حالا زمزمه بازگشت همان مربی و جذب ۳ مهره تازه، حال‌وهوای مشابهی را در باشگاه زنده کرده است.
در فهرست فعلی، ۲ نام آشنا به چشم می‌خورد: شهریار مغانلو و علی قلی‌زاده. هر ۲ بازیکن فصل را در خارج از ایران آغاز کردند اما هنوز ارتباط‌شان با فوتبال ایران قطع نشده است. مذاکرات تابستانی با باشگاه‌های‌شان ــ لخ پوزنان لهستان و اتحاد کلبای امارات ــ بی‌نتیجه ماند اما حالا شرایط فرق کرده است. قرارداد هر دو رو به پایان است و تیم‌های‌شان هم تمایل چندانی برای نگه‌ داشتن‌شان ندارند. این یعنی راه برای بازگشت‌شان به ایران باز است، آن هم در زمانی که پرسپولیس بیش از همیشه به بازیکنانی در سطح آنها نیاز دارد.
مغانلو، مهاجمی که پیش‌تر در نیم‌فصل لیگ بیستم به پرسپولیس آمد و همان‌جا مهر قهرمانی بر شانه تیم زد، حالا دوباره می‌تواند همان نقش را تکرار کند. او قدرت تمام‌کنندگی دارد، با فضای تیم آشناست و از نظر شخصیتی، یکی از معدود بازیکنانی است که زیر فشار خم نمی‌شود. قلی‌زاده هم با تکنیک بالا و ذهن تاکتیکی‌اش می‌تواند همان وینگری باشد که هاشمیان دنبالش است؛ کسی که بتواند نظم و نبوغ را در یک قاب جمع کند.
در کنار این دو، گزینه سوم هنوز در سایه است. گفته می‌شود نام یک مدافع چپ خارجی در بالای فهرست نوشته شده، مدافعی که بتواند بازی‌سازی از عقب را هم انجام دهد؛ چیزی که در تیم فعلی بشدت کم‌رنگ است. منابع نزدیک به باشگاه از مذاکرات با چند نماینده خبر داده‌اند و حتی برخی رسانه‌های ترکیه‌ای از علاقه پرسپولیس به یک مدافع بوسنیایی سخن گفته‌اند.
اما سؤال بزرگ این است: آیا اصلاً وحید هاشمیان تا زمستان در پرسپولیس خواهد ماند؟ در محافل مدیریتی باشگاه، هنوز احتمال بازگشت اوسمار ویرا به عنوان گزینه جایگزین مطرح است. از سوی دیگر، برخی مدیران فعلی بر این باورند حتی در صورت تغییر سرمربی، مسیر خریدها باید ادامه یابد، چرا که کمبود در این پست‌ها «بدیهی» است و ربطی به فلسفه مربی ندارد.
در واقع، باشگاه این بار تصمیم دارد برخلاف گذشته، پیش‌دستی کند. نه اینکه تا آمدن مربی تازه همه‌ چیز را معطل نگاه دارد. پرسپولیس می‌خواهد همزمان با مذاکره برای نیمکت، سراغ بازار هم برود. این استراتژی شاید پرریسک به نظر برسد اما در بازاری که هر ساعت قیمت بازیکن بالا می‌رود، شاید تنها راه نجات باشد.
از نگاه هواداران نیز خرید این ۳ بازیکن، حکم بازگشت انگیزه و روح رقابت به تیم را دارد.
آنها در فضای مجازی، از قلی‌زاده به عنوان «پسر گمشده خط حمله» یاد می‌کنند و مغانلو را «قاتل قدیمی» می‌دانند. در پست‌های هواداری بارها نوشته شده: «۳ خرید، ۳ پله تا قهرمانی». چنین ذهنیتی، اگرچه احساسی است اما نشان می‌دهد مردم هنوز به تاثیر تغییر امیدوارند.
پرسپولیس در مسیر بازسازی خود، بیش از هر زمان دیگری میان گذشته و آینده سرگردان است؛ از یک‌ سو خاطرات نیم‌فصل‌های طلایی و قهرمانی‌های ناگهانی و از سوی دیگر ترس از تکرار اشتباهات مدیریتی. شاید این‌بار همه‌ چیز به زمان بستگی دارد؛ اگر باشگاه بتواند پیش از آنکه نیمکتش خالی شود، خریدهایش را قطعی کند، ممکن است دوباره قصه‌ای بنویسد که از زمستان آغاز می‌شود و به تابستانی سرخ ختم.
اما اگر تأخیر، دودلی و اختلاف در تصمیم‌گیری ادامه پیدا کند، شاید همان تاریخ که قرار بود تکرار شود، این‌بار شکل دیگری از خود نشان دهد؛ تکراری نه از قهرمانی، بلکه از حسرت.