درخشش محبوب‌ها و مغضوب‌ها
رضا محمدی: پایان فصل فوتبال باشگاهی امارات با قهرمانی الاهلی در ۳ جام داخلی همراه شد؛ تیمی که با اتکای ویژه به ۲ لژیونر ایرانی، قله فوتبال این کشور را فتح کرد. فصل جاری اما برای سایر بازیکنان ایرانی حاضر در امارات، پرنوسان و با نتایج متفاوتی همراه بود؛ از ستاره‌هایی که در هر بازی تأثیر مستقیم داشتند تا چهره‌هایی که زیر سایه عملکرد کم‌رمق‌شان، شاید راهی جز بازگشت به ایران برای احیای خود نداشته باشند. در این میان، تضادهای عجیبی هم در تصمیمات تیم ملی به چشم می‌خورد؛ بازیکنانی با آمار چشمگیر بیرون مانده‌اند و نام‌هایی با عملکردی ضعیف، همچنان در اردوهای ملی حاضرند.
* آزمون؛ ستاره‌ای بی‌رقیب در الاهلی
سردار آزمون پس از حضور در الاهلی، یکی از کامل‌ترین فصل‌های فوتبال خود را پشت سر گذاشت. در ۳۹ بازی، ۲۶ گل و ۱۰ پاس گل ثبت کرد؛ آماری که نشان می‌دهد مهاجم تیم ملی هر ۹۲ دقیقه در یک گل سهم مستقیم داشته است. او با همین نمایش فوق‌العاده، تیمش را به ۳ جام معتبر داخلی رساند و نقش یک ستاره تمام‌عیار را ایفا کرد. حالا تنها نگرانی درباره سردار، مصدومیت اخیر اوست که ممکن است مانع حضورش در بازی‌های تشریفاتی تیم ملی در فیفادی خرداد شود.
* عزت‌اللهی؛ بازگشت آرام اما مطمئن
سعید عزت‌اللهی یکی دیگر از مهره‌های کلیدی الاهلی بود. او که پس از چند فصل پرحاشیه در اروپا به امارات رفت، موفق شد با نمایشی قابل دفاع، نقش مهمی در موفقیت‌های تیمش ایفا کند. عزت‌اللهی با کسب نمره میانگین 7.12، ثبت ۸۱ درصد پاس صحیح و میانگین ۲ شوت در هر بازی، نشان داد تنها یک هافبک دفاعی نیست و در فاز هجومی نیز مؤثر است. حالا سعید در قامت یک هافبک بالغ و کامل‌شده، جایگاه ثابتی در لیست تیم ملی دارد.
* نوراللهی؛ وقتی انضباط بر توانایی غلبه می‌کند
یکی از بهترین فصل‌های احمد نوراللهی در امارات رقم خورد؛ هافبکی که با بازوبند کاپیتانی الوحده، توانست ۵ گل و ۷ پاس گل ثبت کند. دبل او در هفته پایانی، الوحده را به رتبه سوم جدول رساند اما با تمام این نمایش‌های فنی، نوراللهی هنوز جایی در تیم ملی ندارد. ترک اردوی تیم ملی و عدم عذرخواهی رسمی از کادر فنی باعث شده قلعه‌نویی نام او را خط بزند؛ تصمیمی که به نظر نمی‌رسد فعلاً تغییر کند، حتی اگر نوراللهی مهره‌ای بی‌جایگزین باشد.
* قایدی؛ تثبیت در نقش مهاجم اول اتحاد کلبا
مهدی قایدی یکی از پدیده‌های فصل جاری لیگ امارات بود. ستاره‌ای که در ۲۴ بازی برای اتحادکلبا موفق به ثبت ۱۶ گل و ۸ پاس گل شد. آمار خیره‌کننده‌ای که نشان می‌دهد قایدی به‌طور میانگین در هر بازی یک تأثیرگذاری مستقیم در گل داشته است. مهاجم سابق استقلال حالا به یکی از مهره‌های تهاجمی ثابت تیمش تبدیل شده و شاید در نبود آزمون، به یکی از گزینه‌های جدی برای خط حمله تیم ملی تبدیل شود.
* قدوس؛ کیفیتی که قربانی را نیمکت‌نشین کرد
سامان قدوس در اتحاد کلبا فصل را با ۱۸ بازی، ۴ گل و ۳ پاس گل به پایان رساند. او اگرچه کمتر از سایر لژیونرها فرصت بازی پیدا کرد اما هر زمان در میدان بود، نشانه‌هایی از کیفیت فنی بالای خود را نشان داد. قدوس بیشتر به عنوان بازیکن چرخشی مورد استفاده قرار گرفت اما تأثیرگذاری‌اش انکارناپذیر بود. شاید اگر از ابتدا به عنوان بازیکن اصلی به او اعتماد می‌شد، آمار او نیز متفاوت بود.
* مغانلو؛ ناامیدی در سایه آمار
شهریار مغانلو با وجود حضور در ۲۷ بازی، تنها ۹ گل و ۲ پاس گل به ثبت رساند؛ آماری که برای مهاجم نوک، چندان دلچسب نیست. عملکرد نه‌چندان درخشان او باعث شده زمزمه‌های جدایی‌اش از اتحاد کلبا بالا بگیرد. حالا احتمال بازگشت او به فوتبال ایران زیاد است؛ جایی که شاید بتواند دوباره خود را به عنوان مهاجم مدنظر تیم ملی مطرح کند.
* قربانی؛ حضور پررنگ در میدان و کم‌رنگ در آمار
محمد قربانی یکی از پرکارترین لژیونرهای فصل امارات بود اما کم‌اثرترین آنها. او در ۳۰ بازی و ۲۳۸۰ دقیقه تنها ۲ گل و یک پاس گل ثبت کرد؛ آماری که حتی برای یک هافبک دفاعی هم ضعیف تلقی می‌شود. نکته عجیب اما دعوت‌های پیاپی او به تیم ملی است؛ آن هم در شرایطی که نوراللهی، هم‌تیمی‌اش، با آماری به مراتب بهتر به تیم ملی دعوت نمی‌شود. این تناقض، یکی از پُربحث‌ترین انتخاب‌های قلعه‌نویی در سال گذشته بوده است.