سازش کافی نبود، بمباران شد
رژیم صهیونیستی به رغم تمام اقدامات سازشکارانه دولت شورشیان سوریه به ریاست «ابومحمد جولانی» همچنان به حملات خود علیه سوریه ادامه می‌دهد. چند ماه است دیگر در سوریه گروهی پشتیبان محور مقاومت نیست یا حداقل توان پشتیبانی علنی از مقاومت علیه رژیم صهیونیستی را ندارد. علت آن نیز این است که دولت شورشیان حاکم بر دمشق مدعی است دیگر جنگ نمی‌خواهد و خواستار صلح برای منطقه است؛ صلحی که برای آن اقدامات خوشایند بسیاری نیز برای طرف‌های غربی و صهیونیستی انجام داده است. از دست دادن ترامپ و جولانی که بسیار بعید به نظر می‌رسید تا اعلام مواضعی جدید در قبال رژیم صهیونیستی و درخواست صلح با آنها همگی نتوانست دشمنی صهیونیست‌ها با ملت سوریه را از بین ببرد و این رژیم متجاوز و توسعه‌طلب همچنان به حملات خود علیه زیرساخت‌های سوریه ادامه می‌دهد؛ حملاتی که تاکنون ده‌ها شهید و مجروح برجا گذاشته است و میلیاردها دلار از دارایی‌ها و زیرساخت‌های نظامی ملت سوریه را نابود کرده است. زیرساخت‌هایی که قرار بود در سوریه پسابشار اسد توسط شورشیان چندملیتی مورد استفاده قرار گیرد اما پس از تمام شدن ماه عسل دولت جولانی و رسانه‌های غرب مشخص شد دشمنی رژیم صهیونیستی با ملت سوریه به بشار اسد و حکومت وی مربوط نیست.
زمانی که حتی پس از برداشته شدن تحریم‌های اتحادیه اروپایی درست چند ماه پس از سرکوب و کشتار علویان ساحل سوریه و دست دادن ترامپ و جولانی، حملات رژیم اشغالگر علیه سوریه ادامه دارد، علت دشمنی را باید در جای دیگری جست‌وجو کرد.
رژیم صهیونیستی خواستار دولت قدرتمند و مستقل عربی با گرایشات اسلام‌گرایانه در مرز خود نیست و به همین دلیل توافق ترامپ با جولانی و حتی مواضع اروپایی‌ها نیز برای تل‌آویو اهمیتی ندارد.
سوریه مطلوب دولت صهیونیستی حتی نباید شباهتی با اردن هاشمی داشته باشد، زیرا گفتمان مقاومت در این کشور نفوذ داشته و بسیاری از مردم سوریه خواستار مبارزه با رژیم صهیونیستی هستند؛ مساله‌ای که صهیونیست‌ها بخوبی از آن آگاه هستند و خواستار جلوگیری از آن و تبدیل سوریه به کشوری تجزیه‌شده و چندپاره هستند، کشوری که در آن درگیری‌های قومی - مذهبی بر مبارزه با رژیم صهیونیستی و اشغالگری آن در خاک سوریه اولویت دارد و تنها در این صورت امنیت صهیونیست‌ها برای ادامه اشغالگری در فلسطین اشغالی، خاک سوریه و حتی لبنان تضمین خواهد شد. مدل مطلوب سوریه برای رژیم صهیونیستی چیزی مشابه لیبی پس از قذافی است، نه مدل‌هایی مانند اردن، عراق، مصر و حتی ترکیه. به همین دلیل نیز شورشیان حاکم بر دمشق بزودی متوجه این مساله خواهند شد که به رغم تمام اقدامات آنها برای خوشایند تل‌آویو و جدا کردن مساله فلسطین از خود که جهت اعتمادسازی برای صهیونیست‌ها انجام می‌شود، رژیم صهیونیستی خواستار مشروعیت‌بخشی به آنها نیست و حملات خود را ادامه خواهد داد.
سناریوهایی نیز نظیر شورش نیروهای طرفدار فلسطین در بدنه حکومت جولانی و شورش مجدد قومیت‌ها و مذاهب مختلف در سوریه همچون دروزی‌ها و ائتلاف آنها با بازیگران منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای مانند رژیم صهیونیستی نیز همچنان وجود دارد و تهدیدی جدی برای حکومت جولانی است؛ حکومتی نوپا که همچنان دشمن خود را دوست تلقی می‌کند!