مهدی بختیاری: خبر زنده مانده سران حماس از جمله «خلیل الحیه» که هدف حمله هوایی رژیم صهیونیستی به پایتخت قطر بودند، کم‌کم دارد رنگ واقعیت به خود می‌گیرد.
این روزها و این ساعت‌ها برای نتانیاهو و وزیر جنگ گوش به فرمانش «اسرائیل کاتس» ساعات پراسترس و مخربی است.
نتانیاهو بلافاصله بعد از هجمه هوایی به دوحه، در مقابل دوربین‌های تلویزیونی قرار گرفت و با افتخار اعلام کرد همه مسؤولیت این عملیات بر عهده او و دولت اسرائیل است و تاکید کرد این عملیات به شکل مستقل توسط اسرائیل انجام شده است.
تاکید بر «مستقل بودن» یا به خاطر این است که آمریکایی‌ها به دلیل اقدام پرریسک اسرائیل در خاک کشوری که یکی از مهم‌ترین متحدان آنهاست، از دست رژیم عصبانی هستند و حاضر نیستند مراودات خود با قطر را پای میز قمار نتانیاهو هدر بدهند (پس این اقدام نتانیاهو به نوعی مبرا کردن آمریکاست) یا اینکه نتانیاهو آنقدر از موفقیت‌آمیز بودن این عملیات مطمئن بوده که نخواسته امتیاز آن را با کس دیگری تقسیم کند؛ عملیاتی که ظاهراً نه‌تنها طبق خواسته آنها پیش نرفته، بلکه با زنده ماندن اهداف اصلی، در حال تبدیل شدن به یک رسوایی و شکست برای نتانیاهو است.
منتقدان دولت صهیونیستی در داخل، اگرچه با انجام چنین ترورهایی کاملاً موافق بوده و از آن حمایت می‌کنند ولی انجام این عملیات آن هم به این شکل و از آن مهم‌تر در این مقطع زمانی را برنمی‌تابند؛ چه به‌رغم همه هزینه‌ها، موفقیت‌آمیز نیز نبود.
قطر همان‌طور که گفته شد یکی از مهم‌ترین شرکای آمریکا در منطقه است. آمریکا در این کشور چند پایگاه نظامی دارد، نیروهای آمریکایی زیادی در قطر هستند و آمریکا بسیاری از تجهیزات پیشرفته خود را در این کشور مستقر کرده است.
از طرف دیگر، قطر مهم‌ترین کشور میانجی برای پیشبرد برنامه صلح در غزه و پایان جنگ است و اگرچه نتانیاهو و دولتش نشان داده‌اند در عمل تمایلی به آتش‌بس و مذاکره ندارند اما مخالفان عصبانی آنها در اسرائیل می‌گویند این اتفاق (مذاکره و آتش‌بس) باید انجام شود تا اسرای صهیونیست باقیمانده در دست حماس هرچه زودتر آزاد شوند. پس کارشکنی جدید نتانیاهو را که به مثابه گذاشتن بمب زیر میز مذاکرات است، تحمل نمی‌کنند.
حمله هوایی و مستقیم به یک کشور عرب مانند قطر، به لحاظ دیپلماتیک نیز رژیم صهیونیستی را در تنگنای بین‌المللی بیشتری قرار داده. رژیم به دلیل حجم بالای جنایت در غزه و حمله به چند کشور منطقه، به خودی خود در یکی از بدترین دوران‌های خود در افکار عمومی جهان به سر می‌برد و حتی برخی کشورهای اروپا نیز لااقل در حرف اعلام کرده‌اند با اسرائیل مقابله خواهند کرد و حالا حمله اخیر به قطر نیز به آن اضافه خواهد شد.
شورای امنیت سازمان ملل حمله به قطر را محکوم کرد و حتی آمریکا نیز به عنوان مهم‌ترین پشتیبان اسرائیل به آن رای داد و ادامه این روند به انزوای بیشتر اسرائیل در عرصه بین‌المللی نیز خواهد انجامید؛ هرچند نگارنده معتقد است نه اجماع شکل‌گرفته بین‌المللی و نه ناراحتی آمریکا و نه حتی تهدیدات کشورهای عرب (که تاکنون در حد حرف مانده است) جلودار وحشی‌گری رژیم نخواهد بود.
عملیات حمله هوایی به قطر البته مخالفان مهمی هم در داخل فلسطین اشغالی داشت از جمله ایال زمیر، رئیس ستاد ارتش و داوید بارنیا، رئیس موساد که حالا رسانه‌های صهیونیستی نزدیک به نتانیاهو هم سعی دارند او و سازمانش را یکی از متهمان اصلی در شکست عملیات علیه رهبران حماس در دوحه معرفی کنند. آنها حالا که بوی شکست بلند شده، رئیس ستاد ارتش را هم متهم کردند باید از تسلیحات قوی‌تری در این عملیات استفاده می‌کرد!
اما کار چندان هم برای متهم‌سازی دیگران راحت نیست، چرا که نتانیاهو به شکلی واضح و روشن در همان لحظات نخست انجام عملیات ترور، مسؤولیت کارش را قبول کرد و افتخار آن را به نام خودش سند زد!
مسؤولیت‌پذیری نتانیاهو در حمله به قطر در نوع خودش جالب بود. اصلی‌ترین متهم وضعیت ۲ سال اخیر رژیم (بعد از 7 اکتبر) هیچ‌گاه مسؤولیت قبول نکرد و حالا هم که مسؤولیتی را بدموقع گردن گرفته، مانند کسی است که بر سر اره نشسته است یا به قول «بن کسپیت» تحلیلگر مشهور اسرائیلی، لقمه‌ای را در دهان دارد که نه می‌تواند آن را ببلعد و نه می‌تواند آن را بالا بیاورد.
نگاه
مسؤولیت‌پذیری بی‌موقع نتانیاهو!
ارسال نظر
پربیننده
تازه ها