حامد پارسافر: ترامپ در نشست صلح غزه از «معامله عادلانه با ایران» گفت اما همزمان به بمباران تأسیسات هسته‌ای افتخار کرد؛ نتانیاهو نیز با تمجید از ترور سردار سلیمانی، ترامپ را «قهرمان مبارزه با ایران» خواند.
* مذاکره یا تهدید؟ ۲ روی یک سکه
سخنرانی اخیر دونالد ترامپ در کنست رژیم اشغالگر، بار دیگر تضاد درونی سیاست خارجی ایالات متحده را آشکار کرد. رئیس‌جمهور آمریکا در حالی از «تمایل به گفت‌وگو با ایران» و «معامله‌ای عادلانه» سخن گفت که در بخش دیگری از سخنانش، بمباران ۳ سایت هسته‌ای ایران - از جمله تأسیسات فردو - را اقدامی ضروری و تعیین‌کننده توصیف کرد.
ترامپ مدعی شد بدون این حملات، توافق برای آزادی اسرای صهیونیست در غزه ممکن نبود و آن را «نابودی کامل زیرساخت‌های هسته‌ای ایران» نامید. این تناقض آشکار میان دیپلماسی و تهاجم، نشان می‌دهد منطق سیاست ترامپ همچنان بر همان الگوی آشنای «فشار برای مذاکره» استوار است؛ الگویی که از زمان خروج او از برجام تاکنون، بارها آزموده شده و شکست خورده است.
* واکنش ایران؛ رد دوگانگی و تأکید بر اصول
سخنگوی وزارت امور خارجه این اظهارات را «غیرواقعی و ناسازگار با رفتار نظامی آمریکا» خواند و تأکید کرد گفت‌وگو زیر سایه تهدید معنا ندارد. حملات اخیر که به شهادت صدها غیرنظامی منجر شد، خود گویای فاصله واقعی ادعای صلح و عملکرد آمریکا در منطقه است.
تحلیلگران معتقدند ترامپ با طرح مجدد موضوع ایران در سرزمين اشغالی و دقیقا بعد از توافق غزه، در پی بازسازی تصویر خود به‌عنوان «معامله‌گر بزرگ» است. او با چنین اظهاراتی همزمان چند هدف را دنبال می‌کند: جلب حمایت لابی‌های صهیونیستی، ترمیم چهره سیاست خارجی خود و نشان دادن اینکه قادر است بدون ورود به جنگ تمام‌عیار، ایران را به عقب‌نشینی وادارد.
اما تجربه دولت او نشان داده فشار حداکثری نه‌تنها دستاوردی برای واشنگتن نداشته، بلکه باعث انسجام بیشتر تهران در مسیر استقلال راهبردی خود شده است.
* نتانیاهو؛ تمجید از گذشته برای جبران شکست‌های امروز
در همین فضا، بنیامین نتانیاهو نیز بار دیگر تلاش کرد جایگاه خود را در محور واشنگتن -تل‌آویو تثبیت کند. او با تمجید از خروج ترامپ از برجام و اشاره به عملیات «چکش نیمه‌شب» علیه ایران، از ترور شهید سپهبد قاسم سلیمانی هم به عنوان «نقطه عطف مهار ایران» نام برد.
نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی که در داخل سرزمین اشغالی با بحران مشروعیت و اعتراض‌های گسترده روبه‌رو است، حالا می‌کوشد با احیای خاطره اقدامات گذشته، چهره‌ای مقتدر از خود نشان دهد اما واقعیت میدانی جنگ غزه و ناتوانی اسرائیل در مهار محور مقاومت، بیش از هر زمان دیگری نشان داده معادله امنیتی تل‌آویو شکننده‌تر از گذشته است.
* یادآوری شهید سلیمانی؛ اعتراف به شکست بازدارندگی
اشاره مکرر نتانیاهو به ترور سردار سلیمانی نیز معنایی فراتر از یک یادآوری تاریخی دارد. او می‌کوشد با برجسته کردن آن رویداد، شکست‌های کنونی اسرائیل در برابر محور مقاومت را پنهان کند.
شهید سلیمانی، به عنوان نماد سیاست مستقل و منطقه‌محور ایران، ترور شد و به شهادت رسید تا پیوند جبهه مقاومت گسسته شود اما نتیجه عملا معکوس بود.
احیای مفهوم وحدت میدان‌ها و همراهی لبنان، یمن و عراق با مقاومت فلسطین در جنگ اخیر نشان داد محور مقاومت به یکپارچگی و بلوغ کافی رسیده و شهادت فرماندهان، هرچند تلخ و سخت اما قابل جبران است.
* صلح با زبان بمب
سخنرانی اخیر ترامپ را باید بخشی از تلاش او برای احیای سیاستی شکست‌خورده دانست. او همچنان همان معادله نادرست را تکرار می‌کند: دعوت به مذاکره با صدای
انفجار. اما ایران در برابر این دوگانگی، بر اصول خود ایستاده است؛ امنیت ملی و پیشرفت علمی قابل معامله نیست. جمهوری اسلامی نشان داده مذاکره را رد نمی‌کند اما گفت‌وگو تنها زمانی معنا دارد که از مسیر احترام و برابری بگذرد، نه در سایه تهدید و تحریم.
ترامپ ممکن است دوباره سخن از «معامله» بگوید اما تا زمانی که سیاست او بر پایه فشار و فریب استوار باشد، آنچه میان تهران و واشنگتن برقرار می‌شود نه گفت‌وگو که تکرار تاریخ است؛ تاریخی پر از تناقض، از لبخند تا بمب.
بازگشت ترامپ به سیاست فشار و فریب
مذاکره با چاشنی بمب
ارسال نظر
پربیننده
تازه ها