بازی برگشت؛ آزمون مردان بزرگ
رضا ادیب: تهران، ساعت ۱۱ شب. هنوز سکوهای آزادی سرد نشده که چشم‌ها به سمت جنوب شرق قاره می‌چرخد؛ ریاض، پایتخت آزمون نهایی. آبی‌ها در تهران جنگیدند، دویدند، عرق ریختند اما هنوز کار ناتمام است. هنوز گلوله آخر در خشاب مانده، هنوز استقلال راهی به سوی بهشت نگشوده. در آزادی، النصر زخم برنداشت؛ درهم‌شکسته هم نشد. استقلال، همان تیمی که از روزهای شیرین و تلخ تاریخش، توماری دارد، در تهران، دیواری از آهن و استخوان ساخت اما نتوانست ضربه نهایی را بزند. آن ۹۰ دقیقه جهنمی، تابلویی از تلاش و دوندگی بود اما نه از خلق موقعیت‌های ناب خبری بود، نه از شلیک‌های مرگبار. استقلال، با بوژوویچ، دروازه‌اش را بست اما قلب زمین را به النصر هدیه داد.
* دیوار آهنین در آزادی اما دیوارها همیشه دوام نمی‌آورند
استقلالی‌ها خوب بلدند دروازه‌شان را تبدیل به قلعه کنند. جنگجویان بوژوویچ، در تهران چیزی کم نگذاشتند. توپ را سپردند به النصر اما اجازه نفس کشیدن ندادند.
مالکیت توپ؟ ۳۵ درصد استقلال، ۶۵ درصد النصر.
توپ‌ربایی؟ ۷ برای استقلال، ۳ برای النصر.
دفع توپ؟ هر دو تیم ۲۱ بار.
یک تساوی خاکستری اما پر از نبردهای تن‌به‌تن. استقلال، از آن دسته تیم‌هایی است که وقتی روی دفاع قفل می‌کند، شکستن این قفل آسان نیست اما در آن سمت، النصر تیمی است که رویای سقوط را نمی‌بیند، فقط به فکر بلعیدن حریف است. اما حالا داستان تغییر کرده. در ریاض فشار مضاعف است. سکوهای زرد خروشانند، عرب‌ها برای فتح به میدان می‌آیند. استقلال دیگر نمی‌تواند فقط دفاع کند، چرا که النصر مثل یک عقرب اگر فرصت نیش زدن پیدا کند، لحظه‌ای دریغ نمی‌کند.
* کمین در بیابان؛ استقلال چه باید کند؟
ریاض شهری است که صعود و سقوط را همزمان در خود دارد. استقلال می‌تواند یک تاریخ جدید بنویسد یا در زهر زردهای النصر غرق شود. انتخاب با بوژوویچ و شاگردانش است.
۱- مرگ و زندگی در نبردهای هوایی
استقلال در تهران 50.5 درصد دوئل‌های زمینی را برد اما در هوا؟ 41.7 درصد در برابر 58.3 درصد النصر. این یعنی در عربستان تیم زردپوش روی کرنرها، سانترها و توپ‌های بلند چشم دوخته است. بوژوویچ باید بداند یک لغزش در نبردهای هوایی، بلیتی یک‌طرفه به خانه خواهد بود.
۲- فقط دفاع؟ نه، این بار باید گاز داد
در تهران، استقلال ۲ کرنر زد، النصر ۷ تا. در بازی برگشت، اگر همین روند تکرار شود، نتیجه‌ای جز مرگ تدریجی نخواهد داشت. آبی‌ها باید شجاع باشند، باید خنجر را از غلاف بیرون بکشند.
۳- رونالدو و سایه او؛ کابوس یا فرصت؟
کریستیانو نبود اما شاید در ریاض باشد. النصر بدون او هم خطرناک بود اما با حضور این مرد پرتغالی، یک هیولا به ترکیب عرب‌ها اضافه می‌شود. استقلال اگر می‌خواهد این غول را مهار کند، فقط با چشم دوختن به دفاع، موفق نمی‌شود. باید حریف را عقب نگه دارد، باید با حملات برق‌آسا، النصر را وادار کند به عقب برگردد.
* ریاض، آزمایش مردان بزرگ
استقلال، همین حالا هم چیزی از دست نداده اما در عربستان، دیگر وقتی برای محافظه‌کاری نیست. بوژوویچ و شاگردانش، در آزادی دیوار ساختند اما در ریاض باید شمشیر بکشند. اگر استقلال در عربستان فقط دفاع کند، اگر فقط صبر کند و منتظر ضدحملات باشد، شاید شبی تلخ در انتظارش باشد اما اگر جنگجو باشد، اگر شبیه همان تیمی باشد که در تاریخش بارها و بارها از خاکستر برخاسته، می‌تواند این جهنم را فتح کند. فوتبال همیشه روی خوش به تیم‌هایی نشان داده که برای بردن آمده‌اند، نه برای نباختن. حالا نوبت استقلال است که انتخاب کند: در تاریکی‌های ریاض محو شود، یا در قلب این بیابان تاریخ بسازد.