محمد رشوند: لیگ بیست‌وپنجم برای پرسپولیس با رؤیای شروعی قدرتمند آغاز شد اما تنها چند هفته کافی بود تا همه بفهمند مسیر این تیم در ورزشگاه خانگی پر از دست‌انداز است. جایی که باید سکوی پرتاب و نقطه قوت سرخ‌ها باشد، حالا به پاشنه آشیل بدل شده است.
پرسپولیس در ۲ دیدار خانگی ابتدایی خود برابر فجر شهید سپاسی و فولاد، نه‌تنها پیروزی کسب نکرد، بلکه با نتیجه‌ای تکراری متوقف شد. ۲ تساوی مشابه یک - یک، زنگ خطری جدی برای تیمی است که همیشه انتظار می‌رود در تهران بی‌رقیب باشد.
* روایت بازی‌ها؛ فرصت‌های سوخته
در نخستین هفته، پرسپولیس برابر فجر سپاسی تازه‌صعودکرده، تا لحظه‌های پایانی در حال شکست بود ولی در اوقات تلف‌شده به تساوی دست یافت. این بار مقابل فولاد، داستان برعکس شد؛ سرخ‌ها زودتر به گل رسیدند و هواداران امیدوار بودند ۳ امتیاز شیرین در پایتخت جشن گرفته شود. با این حال، همان ضعف‌های تکراری دوباره نمایان شد. فولاد توانست به بازی برگردد و امیدها را نقش بر آب کند. این یعنی تیمی که می‌خواهد مدعی اصلی قهرمانی باشد، حتی در خانه نیز از حفظ برتری عاجز است.
* دغدغه هاشمیان
وحید هاشمیان که در دومین هفته با بردی مهم مقابل سپاهان اعتمادبه‌نفس تازه‌ای به تیم بخشیده بود، حالا با بحرانی جدی روبه‌رو است. او باید پاسخ دهد چرا شاگردانش در خانه نمی‌توانند تمرکز کافی داشته باشند. یک سرمربی زمانی موفق است که از امتیاز میزبانی نهایت بهره را ببرد و بردهای خارج از خانه به تنهایی کافی نیست. با توجه به قرعه لیگ، پرسپولیس در ۵ هفته آینده ۴ بار دیگر میزبان خواهد بود. یعنی چیزی نزدیک به نیمی از مسابقات ابتدایی فصل در تهران برگزار می‌شود. اگر روند مساوی‌ها ادامه پیدا کند، تیم پیش از نیم‌فصل اول بخش بزرگی از بخت قهرمانی‌اش را از دست خواهد داد.
* آمار نگران‌کننده
نگاهی به اعداد و ارقام نشان می‌دهد چرا هواداران نگران شده‌اند. پرسپولیس در ۲ دیدار خانگی اخیر به طور میانگین ۶۵ درصد مالکیت توپ داشت اما تنها ۳ شوت در چارچوب ثبت کرد. از طرفی، در خط دفاع ۸ بار اجازه ضربه به حریف داده شد که ۲ مورد آن به گل منجر شد. چنین آماری برای تیمی که باید با اقتدار در خانه ظاهر شود، به هیچ‌وجه قابل قبول نیست. پرسینگ ناقص در میانه میدان در بازی با فجر و ضعف در حفظ تمرکز پس از زدن گل به فولاد، عامل اصلی این ۲ تساوی بود.
* هواداران خشمگین
سکوهای شهر قدس این روزها بیش از هر زمان دیگری رنگ اعتراض به خود گرفته است. شعارهای «حیا کن، رها کن» که در بازی اخیر شنیده شد، پیامی روشن به مدیران باشگاه بود. هواداران احساس می‌کنند مدیرعامل و مسؤولان پرسپولیس به وعده‌های خود پایبند نیستند.
پیش از آغاز فصل، صحبت از جذب بازیکنان نامدار برای تقویت تیم مطرح شد اما در عمل نقل‌وانتقالات پرسپولیس ضعیف‌تر از رقبا بود.
همین مساله موجب شده فشار روانی روی تیم بیشتر شود. در چنین شرایطی، حتی یک مساوی ساده هم جرقه‌ای برای انفجار خشم هواداران خواهد بود.
* مدیریت زیر ذره‌بین
رضا درویش و مجموعه مدیریتی باشگاه حالا باید تصمیمی فوری بگیرند. ادامه این وضعیت می‌تواند به بحرانی بزرگ بدل شود. در لیگ برتر، هر لغزش خانگی مساوی است با از دست دادن جایگاه در کورس قهرمانی. باشگاهی مثل پرسپولیس که همیشه زیر ذره‌بین رسانه‌ها و هواداران است، نمی‌تواند بهانه‌ای برای ناکامی داشته باشد. اگر مدیران تنها به تکرار وعده‌های بی‌عمل بسنده کنند، اعتماد عمومی به‌کلی از دست خواهد رفت. حالا زمان آن رسیده درویش به‌جای حرف، اقدام عملی نشان دهد؛ چه در قالب خریدهای تازه و چه با بهبود شرایط تیمی.
* خاطره‌ای تلخ از گذشته
این نخستین بار نیست که پرسپولیس در خانه به مشکل برمی‌خورد. در سال‌های گذشته نیز بارها دیده‌ایم این تیم در آغاز فصل، امتیازهای حساسی را در تهران از دست داده و همین موضوع در پایان فصل به حسرتی بزرگ تبدیل شده است. نمونه روشن آن فصل پانزدهم بود که سرخ‌ها چند بازی خانگی متوالی مساوی کردند و در نهایت با اختلافی اندک جام را از دست دادند. تاریخ برای پرسپولیس پر از چنین هشدارهایی است؛ اگر از گذشته درس نگیرند، همان اتفاقات دوباره تکرار خواهد شد.
* فضای مجازی و موج انتقاد
علاوه بر ورزشگاه، فضای مجازی هم پر شده از انتقادهای هواداران. بسیاری از کاربران در شبکه‌های اجتماعی عملکرد هاشمیان را زیر سؤال برده و عده‌ای دیگر مدیریت باشگاه را هدف قرار داده‌اند.
برخی حتی معتقدند پرسپولیس نیازمند تغییرات اساسی در خط حمله است، چرا که فرصت‌سوزی مهاجمان باعث شده تیم در دقایق پایانی اسیر حریفان شود.
امواج انتقاد اگر ادامه پیدا کند، می‌تواند روحیه تیم را بیش از این هم تخریب کند.
* مقایسه با رقبا
وقتی به عملکرد سایر مدعیان نگاه می‌کنیم، تفاوت آشکار است. استقلال، سپاهان و تراکتور بازیکنان بزرگ، صاحب‌نام و موثری را جذب کرده‌اند که یقینا در ادامه رقابت‌ها می‌توانند بازی را برای تیم‌های‌شان درآورند. در چنین شرایطی، توقف‌های خانگی پرسپولیس مانند هدیه‌ای بزرگ برای رقبای مستقیم است. اگر این تیم به‌سرعت به مسیر برد بازنگردد، فاصله با صدر جدول به شکلی خطرناک زیاد خواهد شد.
* راهکارهای احتمالی
پرسپولیس برای خروج از این بحران چند گزینه پیش رو دارد. نخست، بازسازی ذهنی بازیکنان و ایجاد تمرکز بیشتر در لحظات حساس است. دوم، بازنگری در تاکتیک‌های تهاجمی؛ تیم باید یاد بگیرد پس از زدن گل چگونه بازی را کنترل کند و از فرصت‌های بعد برای افزایش اختلاف استفاده کند. سوم، ورود چند بازیکن جدید - چه بازیکنان آزاد و چه در پنجره نقل‌وانتقالات زمستانی - می‌تواند روح تازه‌ای به ترکیب ببخشد. در کنار اینها، مدیریت باید ارتباط بهتری با هواداران برقرار کند تا فشار موجود کاهش یابد.
* پایان باز یا آغاز بحرانی طولانی؟
اکنون همه نگاه‌ها به هفته‌های آینده دوخته شده است. پرسپولیس فرصت دارد با برد در بازی‌های خانگی پیش رو، به مسیر قهرمانی بازگردد اما اگر این طلسم ادامه یابد، آغاز فصل می‌تواند به کابوسی بدل شود که تا پایان لیگ سایه‌اش را بر سر تیم نگه دارد. پرسش اصلی این است: آیا هاشمیان و تیمش توان رهایی از این گره خانگی را دارند یا نه؟
با تساوی مقابل فولاد، طلسم نبردن پرسپولیس در قلعه حسن‌خان همچنان ادامه دارد
کابوس بازی در خانه
ارسال نظر
پربیننده
تازه ها