طمع مرگبار در مسیر خلق معجزه!
شروین طاهری: هانسی فلیک در دیدار برابر اتلتیکومادرید در جام حذفی اسپانیا می‌توانست بازیکنان اصلی‌اش را استراحت دهد و با ترکیبی از مهره‌های ذخیره، از کوپا دل‌ری کنار برود؛ تصمیمی که می‌توانست آنها را از فشار مضاعف بازی‌ها نجات دهد و انرژی تیم را برای رقابت‌های مهم‌تر یعنی لالیگا و لیگ قهرمانان اروپا حفظ کند اما او این فرصت را نادیده گرفت و بارسا با تیمی فرسوده راهی میدان شد.
همواره در تاریخ، رئال مادرید از جام حذفی به عنوان مانعی برای بارسا استفاده کرده و برتری در رقابت‌های مهم‌تر را دنبال کرده است. نمونه اخیرش، شکست سنگین رئال مقابل بارسا در سوپرجام بود که با واکنش کنایه‌آمیز رسانه‌های مادریدی همراه شد و آن را «بخشش یک جام کم‌اهمیت» خواندند. حتی خود بارسا نیز در دوران مربیانی چون کرویف و گواردیولا، گاهی کوپا دل‌ری را نادیده می‌گرفت تا در لیگ قهرمانان موفق باشد.
اما بارسای این فصل، با مدیریت لاپورتا و هدایت فلیک، نتوانست از چنین رویکردی بهره ببرد. فشردگی بازی‌ها، مصدومیت ستاره‌هایی چون پدری، یامال، لواندوفسکی و دی‌یونگ و خستگی تیم پس از بازگشت از بازی‌های ملی، دلایل منطقی برای اولویت‌بندی مسابقات بود اما شاید طمع فلیک برای بردن جام یا فشار لاپورتا، باعث شد او قمار خطرناکی کند.
اکنون فلیک مانده با بدنی خسته از بازیکنان کلیدی‌اش. ۲ ستاره تأثیرگذار، یامال نوجوان و لواندوفسکی ۳۷ ساله، حالا بار اصلی حمله را بر دوش می‌کشند و در حالی که خط دفاع بارسا هم انسجام لازم را ندارد، دیگر نمی‌توان فقط با تکیه بر خط حمله امیدوار بود.
با اینکه بارسا با تفاضل گل بهتر و ۳ امتیاز بیشتر از رئال مادرید در صدر جدول است، برای قهرمانی در لالیگا نیاز دارد حداقل ۷ بازی از ۹ دیدار باقیمانده‌اش را ببرد؛ کاری دشوار با توجه به تقویم سنگین و ترکیب فرسوده تیم.
تا اینجای فصل، بارسا موفق شده با ترکیبی از بازیکنان جوان و باتجربه، با وجود بحران مالی و دوری از نوکمپ، به مدعی اصلی سه‌گانه تبدیل شود. آنها با تکیه بر ۱۹ بازیکن محصول لاماسیا، چند بازیکن مسن و تعدادی مهره نیمه‌جان، از هیچ، همه چیز ساخته‌اند.
با این حال، ۹ بازی حیاتی دیگر پیش روی‌شان است. از جمله بازی‌های سخت مقابل سلتاویگو، بیلبائو، داربی کاتالونیا و مهم‌ترین آنها: ال‌کلاسیکو. این دیدار نه تنها برای تعیین قهرمان لالیگا، بلکه برای روحیه تیم نیز حیاتی است، چرا که درست ۲ هفته پس از فینال کوپا دل‌ری و بین بازی‌های نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان برگزار می‌شود.
احتمالا فلیک قصد دارد کوپا را به رئال بسپارد تا تمرکز حریف روی این جام باشد اما نباید فراموش کرد آنچلوتی و تیمش استاد بازی‌های حیاتی هستند. آنها هم در اروپا بخت اول محسوب می‌شوند و هم در لالیگا هنوز تهدیدی جدی‌اند.
بارسا ۳ ال‌کلاسیکو در این فصل برگزار کرده و همه را با پیروزی پشت سر گذاشته است، از جمله قهرمانی در سوپرجام. اما حالا برای نخستین‌بار در تاریخ، احتمال برگزاری ۶ ال‌کلاسیکو در یک فصل به وجود آمده؛ ۳ بازی انجام شده و ۳ دیدار دیگر (احتمالا) در پیش است که هر کدام می‌تواند تعیین‌کننده یک جام باشد.
اما این فشار سنگین ممکن است به قیمت از هم پاشیدن ذهنی تیم جوان فلیک تمام شود. تصورش را بکنید، تیمی با میانگین سنی ۲۰ سال که ستاره‌اش نوجوانی ۱۷ ساله است، باید در ۳ بازی سرنوشت‌ساز دیگر برابر رئال مادرید قرار بگیرد. هر کدام از این بازی‌ها ممکن است باعث تخلیه روانی بازیکنان جوان شود؛ وضعیتی که بویژه پس از قهرمانی در سوپرجام در ریاض، بارسا را تهدید می‌کند.
در آن سوی میدان، پرز و آنچلوتی باتجربه و فرصت‌طلب، در انتظارند در لحظه مناسب ضربه نهایی را وارد کنند. ترکیب مدیریت فنی و باشگاهی رئال یکی از بی‌نقص‌ترین‌هاست؛ آنها کاملاً می‌دانند چگونه می‌توانند روی ضعف‌های بارسا حساب کنند.
اگر فلیک همان اشتباه بازی مقابل اتلتیکو را در فینال جام حذفی تکرار کند، باید گفت با وجود توانایی‌های فنی‌اش، هنوز به بلوغی نرسیده که بتواند معمار فوتبال مدرن بارسلونا شود؛ اشتباهی که می‌تواند تمام زحمات فصل را نابود کند؛ فصلی که می‌توانست در تاریخ ۱۲۶ ساله بارسا به عنوان جادویی‌ترین سال ثبت شود.