نقشه فینال کشیده شد؛ پرسپولیس باید نگران باشد

تا همین چند هفته پیش، اگر می‌گفتی استقلال می‌خواهد فصل را با جام تمام کند، احتمالاً هواداران خودش هم فقط لبخند تلخی تحویلت می‌دادند. تیمی که بیشتر عمر فصل را در تعویض مربی، بحران سوءمدیریت و سرگیجه ساختاری گذراند، حالا یک بازی تا جام فاصله دارد و همین کافی‌ است تا هواداران پرسپولیس بالاخره یک دلیل جدی برای نگرانی پیدا کنند.
ماجرا خیلی ساده است. استقلال با حذف صنعت‌ نفت آبادان به فینال جام حذفی رسید. از آن بازی‌هایی که نه چشم‌نواز بود، نه نفس‌گیر، اما به سبک جباری، بی‌سروصدا و هدفمند تمام شد. در روزی که رامین رضاییان همچنان لب خط، فرمان حمله می‌داد، استقلال با جوانانی مثل اسلامی و کوشکی که آرام آرام دارند لباس بزرگان را اندازه می‌کنند، بازی را بست. بردی که بیشتر از ۲ گل، وزنه روانی داشت.
* قهرمانی یعنی عبور از پرسپولیس
در فهرست افتخارات جام حذفی، عدد ۷ کنار نام استقلال و پرسپولیس نشسته. حالا استقلال اگر در فینال ملوان را شکست دهد، با ۸ قهرمانی تنها به صدر می‌رسد و این یعنی نخستین خراش جدی بر اعتبار عددی پرسپولیس، درست وسط فصلی که برای سرخ‌ها هیچ چیز مطابق انتظار پیش نرفت.
برای تیمی که در لیگ از کورس جا ماند، در آسیا حذف شد و در جام حذفی حتی به مراحل پایانی هم نرسید، شنیدن صدای جشن آبی‌ها در انتهای فصل از همیشه تلخ‌تر خواهد بود. وقتی قهرمانی استقلال به سهمیه آسیایی هم ختم می‌شود، طعنه ماجرا دوچندان می‌شود. یعنی استقلال با فصلی که فاجعه توصیف می‌شود، در پایان چیزی به دست آورده که پرسپولیس حتی به آن نزدیک هم نشده.
* آسیا، اگر مجوز بدهند…
اما همه چیز هم به آسانی بالا بردن جام نیست. سهمیه آسیا این روزها نه فقط با برد و باخت که با «کاغذبازی» تعیین می‌شود، چیزی که در فوتبال ما بیش از خود فوتبال پیچیده شده است. هم پرسپولیس و هم استقلال برای گرفتن مجوز حرفه‌ای، راه سختی در پیش دارند. بدهی‌ها، پرونده‌های نیمه‌باز، قراردادهای غیرشفاف… همه آن چیزهایی که سال‌هاست زیر فرش رفته بود ولی حالا جلوی در آسیا نشسته‌اند.
استقلال حتی اگر ملوان را هم شکست بدهد، اگر مدارکش جور نشود، باز هم باید بازی‌های آسیا را از تلویزیون تماشا کند ولی تفاوت در امید است. استقلالی‌ها حداقل هنوز چیزی برای جنگیدن دارند. پرسپولیس، از همان هفته بیست‌وهشتم لیگ، فقط منتظر پایان فصل بود.
* آخر بازی شاید شروع جدال تازه باشد
قهرمانی استقلال در جام حذفی، فقط یک جام نیست. شروعی است برای یک فصل جدید از رقابت سنتی. پرسپولیسی که فصل را بی‌جام به پایان رساند، در نقل‌وانتقالات باید نجومی‌تر خرج کند، باید پروژه‌های تازه‌تری رو کند، باید بیشتر فریاد بزند و استقلالی که با یک سرمربی بی‌ادعا، یک فصل فاجعه‌بار را امیدوارانه به پایان می‌برد، شاید دیگر آن تیمی نباشد که راحت زمین بخورد. به‌ زودی دوباره سوت رقابت‌ زده می‌شود اما این‌ بار با یک حس تازه در اردوگاه آبی.
اگر آبی‌ها جام را بالا ببرند، از تابستان امسال، کل‌کل از عدد «هشت» شروع می‌شود.