گروه سیاسی: وضعیت مضحک پهلوی دیگر در حال پیدا کردن ابعاد جهانی است و منحصر به مرزهای ایران نیست. در هفتهای که گذشت، رسانه Current Affairs در مطلب مفصلی، به پهلوی و ماچادو پرداخت و آنان را عروسکهای جدید خیمهشببازی واشنگتن نامید؛ وضعیتی که نشان میدهد پهلوی در حال بینالمللی کردن ابعاد رسوایی خود است.
* دستنشاندگان
این رسانه از این نقطه آغاز میکند که پدیده حاکم دستنشانده از دیرباز در تاریخ متداول بوده اما آمریکاییها تخصص ویژهای در پرورش انسانهای مزدبگیر و دستنشانده دارند و تاریخ هم گواه این مدعاست: «پدیده حاکمان دستنشانده همواره بخشی از امپریالیسم بوده است اما سازوکار آنها دقیقاً آنطوری نیست که انتظارش را دارید. تشخیص اینکه چه زمانی نخهای خیمهشببازی توسط یک قدرت خارجی گردانده میشود آسان است. گاهی رهبران مشتاق [قدرت]، تنها با تکیه بر حمایت یک حامی خارجی قدرتمند است که میتوانند به قدرت دست یابند. ایالات متحده در طول سالها بیش از سهم خود عروسک خیمهشببازی و متحد دستنشانده داشته است. تا جایی که میدانیم «دالایی لاما» دیگر در لیست حقوقبگیران سازمان سیا نیست اما افراد زیادی در صف انتظارند تا نوبتشان شود. شاید «احمد چلبی» را به یاد بیاورید؛ همان اختلاسگر بانکی عراقی که محکوم شده بود و اوایل دهه ۲۰۰۰ ادعا میکرد اطلاعاتی «بسیار موثق» از برنامه تسلیحاتی صدام دارد و پاداشش هم کرسیای در شورای حکومتی انتقالی عراق پس از تهاجم سال ۲۰۰۳ بود. یا «محمود جبرئیل» استاد دانشگاه پیتسبورگ که در جریان حملات ناتو برای سرنگونی قذافی، رهبر «شورشیان» لیبی شد. هر بار که این ماشین جنگی برای سوختگیری توقف میکند، سروکله یک نفر پیدا میشود که میخواهد سواری بگیرد».
این نشریه، بعد از شرح پدیده حاکم دست نشانده، به این اشاره میکند که آمریکا در این سالها ۲ عروسک جدید برای خود دست و پا کرده است؛ پهلوی و ماچادو، رهبر اپوزیسیون ونزوئلا: «امسال ۲ نفر از این چهرهها در کانون توجه قرار گرفتند. اگر اخبار جامعه تبعیدیان ایرانی را دقیق دنبال نکنید، شاید درباره «رضا پهلوی» نشنیده باشید؛ شاهزادهای که به عنوان نماد و چهرهای سلبریتیگونه برای ایده «تغییر رژیم» در ایران عمل میکند. نفر بعدی «ماریا کورینا ماچادو» است، ناراضی ونزوئلایی که برای تجاوزگری آمریکا علیه ونزوئلا هورا میکشد».
* وقیح
متن توصیف بسیار دقیقی از وضعیت پهلوی است و زبان نیشداری برای توصیف او دارد و مینویسد: پهلوی «تمام عمر بزرگسالیاش را در حال مصاحبه شغلی برای پستی گذرانده که هیچ «جای خالیای» ندارد. بسیاری از مهاجران ایرانی متعجبند که چرا پهلوی، مردی که میخواست شاه باشد، ناگهان هر بار که بحرانی در ایران پیش میآید، سر و کلهاش پیدا میشود. پهلوی مجبور است توازنی ظریف برقرار کند؛ باید برای رسیدن به قدرت تقلا کند اما جوری که انگار خیلی هم تشنه آن نیست. او رسماً میگوید ترجیحی برای نظام پادشاهی ندارد اما این باعث نمیشود در مجامع عمومی از عناوین سلطنتی استفاده نکند».
متن، پهلوی را به وقاحت و سوءاستفاده از سواد تاریخی ایرانیان متهم میکند و میگوید پهلوی خیلی نباید در تاریخ به عقب بازگردد، چون «اگر زیادی در دالان تاریخ به عقب برگردید، سر از کشتار «جمعه سیاه» در سال ۱۹۷۸ درمیآورید؛ زمانی که نیروهای امنیتی شاه به روی صدها تظاهرکننده آتش گشودند؛ یا گذرتان به سیاهچالهای پلیس مخفی شاه یعنی ساواک میافتد؛ جایی که روشهای بازجوییاش شامل «شلاق و کتک، شوک الکتریکی، کشیدن ناخن و دندان، پمپاژ آب جوش به داخل روده، آویزان کردن وزنههای سنگین به بیضهها، بستن زندانی به تخت فلزی گداخته و تجاوز جنسی» بود. پهلوی به ندرت درباره جنایات کارکنان امنیتی پدرش یا آن بازجوییهای همراه با تجاوز توسط ساواک اظهارنظر کرده است».
* بندگی
این نشریه مینویسد: بندگی خارجی در خون خاندان پهلوی است و رضا پهلوی هم در نهایت در دوران ترامپ، 2 ارباب مطلوب خود یعنی ترامپ و نتانیاهو را یافته است: «رضا پهلوی ظاهراً بالاخره ارباب و حامی خود را در دونالد ترامپ و بنیامین نتانیاهو پیدا کرده است؛ هم او که ایرانیان را به قیام علیه حکومتشان فراخوانده و علناً گفته وقت آن است که لطف ایرانیان [در زمان کورش] برای آزادی یهودیان از بابل را جبران کند. رضاخان، پدربزرگ ولیعهد هم دستآموز افسران بریتانیایی بود. بعدها وقتی دمش کمی زیادی به دم مشاوران آلمانیاش گره خورد، همان بریتانیاییها سرنگونش کردند. بنابراین پهلویها این ویژگی منحصربهفرد را دارند که خاندانی سلطنتیای هستند که هر نسلشان توسط یک ارتش خارجی به قدرت رسیده است».
متن، پهلوی را به خیانتی آشکاری متهم میکند و مینویسد زمانی که اسرائیل به ایران حمله کرد، او چنان بیبته و خائن بود که حتی این اقدامات را محکوم نکرد: «سال ۲۰۲۴ پس از اینکه اسرائیل کنسولگری ایران در دمشق را بمباران کرد و ایران با موشک پاسخ داد، او به فاکسنیوز گفت این جنگ مردم ایران نیست. او همچنین هیچ اعتراضی به حملات اسرائیل به بیمارستانها و فرستندههای رادیو و تلویزیونی ایران نکرد و حتی با لحنی تاییدآمیز درباره حمله هوایی ۲۳ ژوئن به زندان «اوین» که پدرش آن را ساخته بود، صحبت کرد».