نصف استقلال همه حیثیت ایران
عبدالله دارابی: تیم استقلال به رغم شرایط نامساعد و نداشتن ۴ بازیکن اصلی، پا به آخرین دیدارش در بازی‌های گروهی لیگ نخبگان آسیا گذاشت. دیدار حساسی که با کسب تساوی در آن، جواز صعود به دور حذفی مسابقات را می‌گرفت و با کسب پیروزی، در جایگاهی بهتر صعود می‌کرد. استقلال، راه دوم را برگزید و برایش از ابتدای بازی جنگید؛ غیرتمندانه، هماهنگ و با ارائه یک بازی کم‌نقص و کمتر دیده‌شده از این تیم، در برابر الریان قطری که از ۹ بازیکن خارجی در ترکیب اصلی سود می‌برد و «آرتور ژرژ» سرمربی‌اش فتح لیبرتادورس را در کارنامه داشت.
استقلال از همان ابتدای کار، یک بازی هجومی و منسجم را به نمایش گذاشت؛ موفق در توپ‌گیری، کم‌نقص و مستحکم در خط دفاع و دونده و با میل شدید به پیروزی. به جرأت می‌توان گفت کمتر کسی انتظار چنین بازی‌ای را از این تیم با آن شرایطش، آن هم در آسیا و در زمین حریف داشت.
سمت راست استقلال پرکارترین منطقه این تیم از ابتدای بازی بود؛ همکاری حردانی، احمدی و رضاییان پایه‌گذار حملات خطرناکی شد. نیمه نخست ۳ بار از این جناح استقلالی‌ها صاحب فرصت شدند که ضربات آزادی و جوما راه به دروازه الریان نیافت و یک بار هم پاس رامین در آستانه دروازه توسط مراد ناجی دفع شد، در حالی که آزادی در موقعیتی خوب جاگیری کرده بود و پاس به وی می‌توانست منجر به گل شود. اواخر این نیمه اشتباه و تعلل در پاس دادن و تصمیم‌گیری، امکان ایجاد فرصت‌های خوب را از نماینده ایران گرفت؛ یک بار تعلل احمدی و کوشکی و ضربه نه‌چندان خوب او و دیگر بار تعلل نا به جای کوشکی در پشت محوطه حریف، در حالی که می‌توانست رضاییان و آزادی را که در موقعیت‌های خوبی قرار داشتند، صاحب توپ کند.
نیمه دوم آغاز درخشش کوشکی بود، بازیکنی که نیمه اول با تعلل‌های بی‌جایش مانع ایجاد ۲ فرصت خوب در حمله شده بود در این نیمه تاثیرگذارترین چهره بازی شد. سانتر دقیق او در دهانه دروازه با ضربه سینه آزادی به تور دروازه الریان نشست تا استقلال دقیقه ۴۶ از میزبان جلو بیفتد. دقیقه ۷۰ نیز پاس طولی عالی رضاییان با فرار کوشکی در پشت مدافعان حریف همراه شد، حرکت پا به توپ او، تغییر مسیر بجا و فنی‌اش، دریبل مدافع مقابل و ضربه بغل پایش در حالی که در محاصره ۴ بازیکن الریان بود، گل دوم استقلال را رقم زد. شاگردان بختیاری‌زاده سوای این ۲ گل، نیمه دوم در ضدحملات متعدد فرصت‌هایی را ایجاد کردند ولی ضربات رضاییان و حردانی ضرب لازم را برای گشودن دروازه حریف قطری نداشت و یک بار نیز احمدی در موقعیتی مناسب، سانترش را به جای مهاجمان خودی، برای دروازه‌بان الریان ارسال کرد. از آن سو شاگردان آرتور ژرژ نیز حریف منفعلی نبودند و چندین فرصت خطرناک را در این نیمه بر دروازه استقلال ایجاد کردند که در همه آنها گوئدس نقش محوری داشت؛ ۲ بار ضربات او در دستان حسینی آرام گرفت و یک بار نیز شوتش را که با برخورد به روزبه چشمی تغییر جهت داده بود، حسینی در آستانه ورود به دروازه با نوک پا به کرنر فرستاد. این بازیکن دقیقه ۶۵ هم دروازه استقلال را گشود اما به علت قرار داشتن در موقعیت آفساید، گلش مردود اعلام شد.
به این ترتیب استقلال با ۹ امتیاز به عنوان تیم ششم گروه راهی مرحله حذفی شد تا به نوعی برای فوتبال کشورمان آبروداری هم کرده باشد. استقلالی‌ها اکنون به ارزش۴ امتیاز از دست رفته برابر تیم‌های پاختاکور و الشرطه، بیش از هر زمانی پی می‌برند؛ ۴ امتیازی که در صورت کسب آن، بالاتر از السد قطر در رده چهارم قرار می‌گرفتند و طبیعتا با حریف آسان‌تری روبه‌رو می‌شدند! اگر چه روی کاغذ برتری با النصر عربستان است اما اگر استقلال به لحاظ نفرات، تیم کامل‌تری را برابر النصر داشته باشد و مثل بازی با الریان، دونده، منسجم و کم‌نقص ظاهر شود، می‌توان به برهم خوردن معادلات هم امید داشت. اگر چه پیروزی برابر یاران رونالدو نمی‌تواند نافی ایرادات ساختاری و وضع نابسامان فوتبال ما باشد اما صعود به مراحل بالاتر این مسابقات، بار مثبت مادی و معنوی برای فوتبال ما بویژه باشگاه استقلال که فصل نامطلوبی را طی می‌کند به همراه دارد، لذا باید تا سرحد توان جنگید و این فرصت را به رغم کاستی‌ها و نابرابری‌ها به راحتی از دست نداد.
صعود بدترین استقلال تاریخ با تیمی نصفه و نیمه و با ارائه یک نمایش قابل تمجید، مایه امیدواری است اما جرقه‌ای و گذرا بودن این نمایش دلپذیر نیز موجب بیم می‌شود که امیدواریم آنچه مایه امید است حاصل شود. ای‌کاش آبی‌پوشان صرفا دیدار با الریان را در حکم فینال فرض نکرده و با این صعود وظیفه خود را تمام‌شده نپندارند بلکه با همین حمیت و انگیزه خود را برای مصاف با النصر آماده کنند و با انگیزه و تلاش مضاعف به نبرد با حریف سعودی بروند.
استقلال که لاجرم سال دیگر در این رقابت‌ها غایب است باید اکنون با همه توان، قدر موقعیت کنونی را بداند و برای ارتقایش حقیقتا بجنگد.