یکیّو دوتا....
شما را نمی‌دانم اما من هروقت اسم پهلوان و زورخانه را می‌شنوم؛ در لحظه در مغزم صدای «دنگ» زنگ زورخانه بلند می‌شود و یکی می‌خواند: «یکی و دوتا، دوتا و سه تا، سه تا و چهارتا...»! و الی آخر. اگر شما هم با من همراه شدید و عبارت فوق را با آهنگ خودش خواندید، به شما تبریک می‌گویم! چرا که قطعا شما اهل ورزش و علی‌الخصوص ورزش و فرهنگ پهلوانی باستانی ایران هستید. آن هم به صورت سالانه و در یکی از برنامه‌های استعدادیابی تلویزیون!
البته شاید شما از آن دسته افرادی هستید که ورزش را خیلی حرفه‌ای‌تر و از شبکه پویا دنبال می‌کنند. قطعا در این حالت پویانمایی‌هایی مثل فوتبالیست‌ها، لاک‌پشت‌های نینجا و علی‌الخصوص پویانمایی باستانی و پهلوانی «پهلوانان» علاقه شما به این حرفه را پاسخ می‌دهد. بنابراین در طی یک برنامه منظم و طبقه‌بندی‌شده زمان پخش پهلوانان را روی کاغذی نوشته و زنگ ساعت گوشی را نیز فعال نمودید تا مبادا یک قسمت را از دست داده و از فرهنگ پهلوانی جا بمانید. البته باید ذکر کرد که نکات مثبت این انیمیشن ظرفیتش را دارد که به اندازه تمام روزهایی که در انتظار رسیدن توپ سوباسا به دروازه بودید، خودش و بازپخش‌هایش را دیده و با نوشتن نکات مهمش بر روی همان کاغذ زمان‌بندی، کمی به آداب و فرهنگ خویش بیفزایید.
در نهایت هم اگر شما هیچکدام از این موارد را ندیده باشید، حتما در آلبوم خاطرات پدر یا پدربزرگ‌تان عکسی در گود زورخانه، کنار مرشد، کنار وسایلش و یا حداقل در کنار در ورودی زورخانه دیده‌اید. چون هرچقدر که آدرنالین خون شما با دیدن صحنه‌های پرش انسان‌های مریض‌الحال از بالای بلندی‌ها و ورزش پارکور ترشح می‌شود، اجداد شما این هیجان را به‌صورت عاقلانه در کنار رفقای‌شان و در گود زورخانه تجربه کردند و برای این حال خوب یک عکس از فیلم 24تایی دوربین‌شان را خرج کردند.