گروه سیاسی: در پی ابلاغ سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی، رهبر معظم انقلاب اسلامی، روز گذشته در جلسه‌ای با حضور سران قوا، چگونگی راه‌های اجرا و تحقق این سیاست‌ها را مورد بررسی قرار دادند. به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر مقام معظم رهبری، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در ابتدای این جلسه، از اهتمام ویژه رؤسای قوا در صدور دستور‌العمل‌های اجرایی برای پیگیری و تدوین هر چه سریع‌تر نقشه راه اجرای سیاست‌های اقتصاد مقاومتی، قدردانی کردند و گفتند: سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی، سیاست‌هایی جامع و فراگیر است که باید در اجرا نیز با همین جامعیت و فراگیری، تحقق یابد.   ایشان مسائل اقتصادی و مشکلات ناشی از این مسائل را مهم‌ترین موضوع کشور و مردم دانستند و افزودند: اگر سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی، به طور جدی پیگیری و اجرا شوند، امید زیادی وجود دارد که رونق اقتصادی و اصلاح پایه‌های اقتصادی کشور در میان‌مدت محقق و بخشی از مشکلات مردم حل شود.
رهبر انقلاب اسلامی با تأکید بر اینکه هدف از برگزاری جلسه با سران سه قوه، بررسی راهکارهای تحقق سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی است، خاطرنشان کردند: با ابلاغ این سیاست‌ها، مردم اکنون منتظر اجرای آنها و تأثیرات مثبت ناشی از اجرای سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی هستند، بنابراین دولت، مجلس و قوه قضائیه باید به طور جدی وارد میدان شوند و وظایف مربوط به خود را در هر بخش، پیگیری و اجرا کنند. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای افزودند: باید روند اجرای سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی، به صورت یک حرکت مستمر و متوقف‌نشدنی، تا رسیدن به نتیجه، ادامه یابد و هر یک از قوا نیز بر روند کار خود نظارت دقیق داشته باشند. ایشان تأکید کردند: اگر لازمه اجرای سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی، برطرف کردن برخی قوانین معارض باشد، مجلس شورای اسلامی باید با شناسایی این قوانین معارض، آنها را حذف کند. همچنین اگر اجرای این سیاست‌ها نیازمند حذف برخی ضوابط و مقررات دست‌وپاگیر و تنظیم ضوابط جدید تسهیل‌کننده است، دولت با صدور بخشنامه‌هایی این اقدام را انجام دهد.  رهبر انقلاب اسلامی در همین باره یک نکته را یادآور شدند و گفتند: باید مراقب بود تا قوانین و ضوابط جدید به‌گونه‌ای نباشد که زمینه‌ساز تراکم و تعارض قوانین شود.
حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای افزودند: با حذف قوانین و مقررات معارض سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی یا احیانا با تصویب قوانین و ضوابط جدید، راه برای اجرای راحت‌تر این سیاست‌ها  که عمدتا برعهده دولت است، مهیا خواهد شد. ایشان به دولت توصیه کردند: افرادی را مأمور پیگیری و اجرای سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی کنید که انگیزه‌های انقلابی و مردمی و اعتقاد لازم و کافی برای اجرای آنها داشته باشند. رهبر انقلاب اسلامی هماهنگی میان سه قوه را برای اجرای سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی بسیار ضروری خواندند و تأکید کردند: باید از ایجاد تشکیلات جدید و موازی‌کاری بشدت پرهیز شود.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای فرهنگسازی و ایجاد گفتمان رایج و فراگیر را برای اجرای سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی ضروری خواندند و خاطرنشان کردند: باید محورهای اصلی این سیاست‌ها با استدلال صحیح و منطقی برای مردم بیان شوند تا به تدریج در بخش‌های مختلف جامعه رسوخ پیدا کند و به یک مطالبه عمومی تبدیل شود. رهبر انقلاب اسلامی افزودند: گفتمان‌‌سازی درباره اقتصاد مقاومتی و تبدیل آن به یک گفتمان عمومی، بسیاری از مشکلات را برطرف و کارها را تسهیل خواهد کرد. ایشان یکی از محورهای مهم سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی را مشارکت مردم و چگونگی مردمی کردن اقتصاد دانستند و افزودند: کشور در طول ۳۵ سال گذشته بویژه در پیروزی انقلاب اسلامی و ۸ سال دفاع مقدس از حضور و مشارکت مردم نتایج و ثمرات فراوانی به دست آورده و در بخش اقتصاد نیز قطعا هدایت سرمایه‌های کوچک مردم در مسیر اقتصاد عمومی  بسیار راهگشا و موثر خواهد بود. رهبر انقلاب اسلامی خاطرنشان کردند: با استفاده از ظرفیت‌های مردمی، می‌توان کارهایی را انجام داد که شاید از عهده چند وزارتخانه هم برنیاید. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای موضوع واردات و تأمین امنیت غذایی و ذخایر راهبردی را  یکی دیگر از محورهای مهم سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی برشمردند و تاکید کردند: غیر از این موارد، باید در اقلام دیگر جلوی واردات بی‌رویه گرفته شود.   رهبر انقلاب اسلامی در پایان گفتند: اکنون زمینه برای اجرای سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی مهیاست و اگر همه قوا و دستگاه‌ها همت و مجاهدت کنند به لطف خداوند این کار به‌خوبی پیش خواهد رفت.
در این دیدار آقای روحانی، رئیس‌جمهور در سخنانی با اشاره به ابلاغ اخیر خود به معاون اول و مسؤولیت ستاد هماهنگی اقتصادی دولت برای برنامه‌ریزی، زمان‌بندی و تدوین راهکارها و اجرای سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی گفت: همه دولت واقعا معتقد به این سیاست‌هاست و اعضای دولت با اعتقاد کامل مصمم به اجرای آن هستند زیرا دولت تحقق سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی را متحول‌کننده  اقتصاد کشور می‌داند.آقای روحانی با اشاره به در پیش بودن اجرای مرحله دوم هدفمندی یارانه‌ها، گفت: همانگونه که در سیاست‌های ابلاغی تأکید شده، دولت با استفاده از ظرفیت هدفمندی یارانه‌ها، به موضوعات تولید، اشتغال و عدالت توجه ویژه خواهد کرد. رئیس‌جمهور با اشاره به موضوع امنیت غذایی و درمان در سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی، افزود: امنیت غذایی و سلامت مردم، دو موضوع بسیار مهمی است که دولت از همان ابتدای کار، اهتمام ویژه‌ای به آنها داشته و در مرحله دوم هدفمندی یارانه‌ها، ارتقای سلامت یکی از محورهای اصلی است.  آقای روحانی با اشاره به موضوع نفت و گاز و پتروشیمی به عنوان یکی دیگر از محورهای سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی، تأکید کرد: دولت مصمم است تا تولید نفت و گاز را افزایش دهد، ضمن آنکه توسعه پتروشیمی نیز در دستور کار قرار دارد. برنامه‌ریزی برای استفاده صحیح و بیشتر از ظرفیت مناطق آزاد و ویژه اقتصادی بویژه در حوزه گردشگری سلامت و همچنین تحرک‌بخشی صادرات، تأکید بر تحول در نیروی انسانی و اقتصاد دانش‌بنیان، از دیگر مواردی بود که رئیس‌جمهور درباره اجرای سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی بیان کرد. آقای لاریجانی، رئیس مجلس شورای اسلامی نیز در این دیدار با تأکید بر اهتمام نمایندگان مجلس برای زمینه‌سازی جهت اجرای سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی، عزم سه قوه را برای اجرای این سیاست‌ها، بسیار مهم برشمرد. رئیس مجلس شورای اسلامی، توجه ویژه به بخش تولید و استفاده از متخصصان داخلی و بخش خصوصی و جلوگیری از واردات بی‌رویه را از جمله زمینه‌های ضروری برای اجرای سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی دانست و گفت: مجلس قوانین مناسبی را برای تسهیل فضای کسب و کار به تصویب رسانده و اکنون، مشکل قانونی برای سرمایه‌گذاری و استفاده از توان بخش خصوصی وجود ندارد. آقای لاریجانی همچنین ضرورت توجه ویژه رسانه‌ها به مسائل و اولویت‌های اقتصادی و پرهیز از حاشیه‌سازی‌های سیاسی را مورد تأکید قرار داد. آقای آملی‌لاریجانی، رئیس قوه قضائیه نیز در این دیدار با اشاره به بند ۱۹ سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی درباره شفاف‌سازی و سالم‌سازی اقتصاد و جلوگیری از زمینه‌های فسادزا گفت: قوه‌قضائیه ضمن آنکه به وظایف خود برای مبارزه با مفاسد اقتصادی با جدیت و قدرت عمل خواهد کرد، در عین حال از فعالیت‌های سالم اقتصادی نیز حمایت می‌کند. رئیس قوه قضائیه همچنین ایجاد گفتمان اقتصاد مقاومتی را مهم و ضروری خواند و تاکید کرد: یکی از مسائل ضروری برای تحقق سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی توجه ویژه به فرهنگ کار در جامعه است.

گروه سیاسی: وحیده طالقانی، فرزند مرحوم آیت‌الله طالقانی در گفت‌وگویی به ‌بیان برخی مواضع و دیدگاه‌های پدرش پرداخت. وی درباره دیدگاه مرحوم طالقانی درباره بازرگان و سحابی گفت: اگر آقا زنده بودند؛ آنها را سرجای خود می‌نشاند، همانطور که به برادران ما حکم کرده بود حق ندارید مسؤولیت دولتی بگیرید. وحیده طالقانی درباره اظهارات برادرش که گفته است آیت‌الله طالقانی یک اصولگرا بود نیز گفت: من گفتم اصلاح‌طلب‌تر از همه بودند اما او می‌گوید اصولگرا‌تر. شاید او معتقد است اصولگرایان آقا را کنار زده‌اند و می‌گویند ما اصولگراییم، برداشت من هم این است که اصلاح‌طلبان بی‌خود می‌گویند ما اصلاح‌طلبیم چون پدر من از همه اصلاح‌طلب‌تر بود. وی با انتقاد از رفتار دولت در بی‌سواد خواندن منتقدان و خلاف بودن این اظهارات با رویه اعتدال نیز تصریح کرد: حالا که آقایان می‌گویند اعتدالی و از آن طرف می‌گویند منتقدان ما بی‌سواد‌ها هستند! وی افزود: اینها برای به پا شدن حکومت اسلامی زیاد خون دل نخورده‌اند، پدرم وقتی فوت کرد 68 ساله بود. وحیده طالقانی در ادامه گفت‌وگوی خود با فارس به موضوع مجلس ششم پرداخت و گفت: من برداشت دیگری از نمایندگی مجلس داشتم، خودم هم به میل خودم نرفتم و به زور اطرافیانم رفتم، آقای حجاریان پیشنهاد داد و من با مشکلاتی مجبور شدم بروم. آخرین روز و در حالی که تا ثبت‌نام یک ساعت باقی بود، اسم نوشتم. بعدا چه مصیبت‌هایی گریبان ما را گرفت، خدا می‌داند. وی با اشاره به شرایط فعلی فاطمه حقیقت‌جو اظهار داشت: او و خیلی از مجلس‌ششمی‌ها برای انقلاب مصیبت‌ نکشیده و حتما دلشان هم برای مملکت نمی‌سوزد.وی با بیان اینکه مجلس ششم به دنبال سیاسی‌کاری بود، تصریح کرد: آنها از جای قوی‌تری هدایت می‌شدند و به من محل نگذاشتند. وی دلیل پیشنهاد کاندیداتوری به او از سوی اصلاح‌طلبان را نیز سوء‌استفاده از نام خانوادگی خود دانست. وحیده طالقانی گفت که اصلاح‌طلبان فکر می‌کردند او در مواضع سیاسی با آنها همراه می‌شود. وی در توضیح دلایل همراه نشدن خود با اصلاح‌طلبان اظهار داشت: من فکر می‌کنم به جای اعتصاب و بحران ایجاد کردن و سیاسی‌کاری باید برای مردم کار کرد و با این تصور به مجلس رفتم، برای کروبی هم فرصتی باقی نمی‌گذاشتند و آنقدر دور و بر او را گرفته بودند که زیاد اجازه صحبت کردن نبود.  وحیده طالقانی با انتقاد از اقدام برخی نمایندگان مجلس ششم در ماجرای تحصن، درباره پیشنهاد تحصن به خود اظهار داشت که آنها هیچگاه جرات ارائه این پیشنهاد به او را نداشتند! طالقانی درباره ضرورت حضور شورای نگهبان قانون اساسی نیز گفت: حضور شورای نگهبان طبق قانون است، چرا کشورهای غربی جایی داشته باشند که بدانند چه کسانی باید کشور را بگرداند اما ما نداشته باشیم؟ آنها (مجلس ششم) از این مسائل تجاوز کردند و اصلا نمی‌خواهند نظام اسلامی برپا شود.  در مجلس ششم هم وقتی آرام بود، نمی‌گذاشتند کاری انجام دهیم و بین خودشان به نظرم بیشتر از همه بهزاد نبوی گرداننده بود اما ناکام ماند.  طالقانی درباره رفتار دولت با منتقدان بویژه روایت آنها از عملکرد دولت سابق تصریح کرد: بنده با این جمله که آنها گفتند «بی‌سواد» متوجه شدم شرایط برعکس است. قبلی‌ها مجوز داشتند که با قبلی‌های خود همکاری نکردند اما اینقدر هم سیاهنمایی نکردند اما دولت جدید خیلی سیاهنمایی کرد. آقای ظریف چرا به آن طرف که می‌رسد لبخند می‌زند اما به برادر هموطن مسلمان خود اخم می‌کند. من از شما می‌پرسم. ایشان گفتند ما نمی‌خواهیم در هر خانه سرک بکشیم در حالی که باید در مسائل اجتماعی مهم سرک کشید و از وضعیت مالی مردم با خبر بود. اگر در جهت رفاه و صلاح مردم قدم برداریم، اشکال دارد؟ سیاهنمایی و قدرنشناسی که در این دوره صورت می‌گیرد درست نیست.

حسین قدیانی: بسم‌الله الرحمن الرحیم/ هست کلید در گنج حکیم. آن «کلید» که قفل می‌گشاید، نیک اگر بنگری، خدا و نام خداست. «حکیم» از جمله صفات حضرت باری‌تعالی است. ما نیز که بندگان خداییم، باید بر مبنای حکمت، عمل کنیم، نه اینکه حتی شکایت‌مان را هم، حکایت دیپلماسی و اقتصادمان، صدقه‌ای بر گرده متشاکی تحمیل کنیم! ظاهرا دبیرخانه شورایعالی امنیت ملی از صاحب این قلم شکایت کرده که در 4 یادداشت، مغایر با مصوبات آن شورا، مطالبی برخلاف امنیت ملی نوشته. هر آنچه غیر‌حکمت، به من می‌گوید؛ «محترمانه و قانونی، گریبان شاکی ظاهری را بچسب که آخر، اتهام به این درشتی چرا؟» اما «حکمت» اقتضای دیگری دارد! من که مندرجات خود را مقوم مقوله امنیت ملی می‌دانم، چه گله‌ای می‌توانم از دبیرخانه شورایعالی امنیت ملی داشته باشم؟! و این دبیرخانه محترم، چه شکایتی می‌تواند از نگارنده داشته باشد؟! لطفا به کلماتی که در این ترکیب به کار رفته، دقت کنید؛ «دبیرخانه شورایعالی امنیت ملی». این ترکیب، یقه‌هایی را باید بچسبد که قطعا یقه من نیست و قلم‌هایی را باید خرد کند که حتما قلم من نیست. من از این ترکیب، و ناظر بر قلمم، شاید انتظار تشکر داشته باشم اما هرگز انتظار تذکر نخواهم داشت، شکایت که اصلا حکایت غریبی است! «حکمت» به من می‌گوید؛ «در این شکایت، رد پای بعضی‌ها در میان است، رد پای اعتدال». من، براساس حکمت، شاکی خود را، دولت و معاونت حقوقی نهاد ریاست جمهوری می‌دانم، نه شورایعالی امنیت ملی، که شکایت‌ها، ظاهری دارند و باطنی. به شهادت انبوه نوشته‌هایم، «امنیت‌ملی» روی سرم جا دارد اما به شهادت این چند زخم که هنوز از فتنه 88 بدین سو، روی سر و صورتم باقی‌مانده، حتی «مصوبات شورایعالی امنیت ملی» هم روی سرم جا دارد. آنجا که پای امنیت ملی جمهوری اسلامی در میان است، من فقط قلم در دست ندارم، بلکه جان نیز بر کف دارم... و نوشته‌هایم را بسیار سرشته‌ام. برای من، امنیت‌ملی کاملا مفهوم است؛ کدام اتهام را و به چه کسی می‌خواهید تفهیم کنید؟! در مثل، آنهم مثل ملای رومی، مناقشه نیست. گفت: «تو مکن تهدید از کُشتن که من/ تشنه‌زارم به خون خویشتن». من و ما، همه امت حزب‌الله، فداییان امنیت این ملکیم. ما علیه ناامنی خوارج‌صفتان، کارنامه روشنی داریم. وصله اخلال به ما نمی‌چسبد. من‌باب اعاده حیثیت مضاعف، مصرم که بدانم دقیقا در کدام جملات 4 یادداشت مورد شکایت، مغایر مصوبات شورایعالی امنیت ملی چیزی نوشته‌ام؟! این کمترین حق من است و پاسخ این سوال را، نه از دبیرخانه شورا یا سایر اعضای شورا، بل از آن محترمی می‌خواهم که ایام انتخابات، شعار می‌داد؛ «نقد باید آزاد باشد، منتقد نباید به لکنت دچار آید، نباید بترسد، نباید بلرزد». این بود اعتدال؟! من که فکر کنم اصلا همین بود اعتدال!! اعتدال، کاریکاتور عدالت است. اعتدال در ظاهر، همه حروف عدالت را دارد اما در باطن، چپ‌اندر قیچی عدالت است. مشتی حرف که برای خود، عاقبت کلمه‌ای تشکیل داده. اصلا اعتدال یعنی مشتی حرف، مشتی قیل و قال. اعتدال، صراحت در شکایت ندارد. صداقت در حکایت ندارد. یک چیزی می‌گوید، در حالی که چیز دیگری رخ داده. از گرفته‌ها سخن می‌گوید، در حالی که داده‌هایش بیشتر است. از پیروزی سخن می‌گوید، در حالی که پیروزی، مگر در مکر خدا نهفته باشد! توافق که موید هیچ فتحی نیست! ما اما آنقدر سررشته از حکمت داریم که دچار اشتباه در فهم مسائل نشویم. ما هرگز شکایتی از شاکی ظاهری خود نداریم، فقط از اعضای آن تمنا داریم که هماهنگ با امنیت ملی حرکت کنند، نه هماهنگ با شعار اعتدال. «اعتدال»، خوب یا بد، شعار یک دولت هست و شعار دولت بعد نیست، اما «شورایعالی امنیت‌ملی» همیشه هست. چشم بر هم بزنی، عمر دولت اعتدال به سرمی‌آید، لیکن آن روز، هنوز هم شورایعالی امنیت ملی، شورایعالی امنیت ملی است. شورا به این مهمی، باید خط خود را از پیام 22 بهمن جاودانه ملت بگیرد، نه دولت‌هایی که می‌آیند و می‌روند. این شورا، باید آنجا ورود کند که واقعا امنیت ملی به خطر افتاده است. نقد یک توافق زمینی، یعنی نقد یک توافق زمینی، نه اخلال در امنیت ملی. سطح امنیت ملی، بسی بالاتر از آن است که زلف خود را به مفاد توافقی گره بزند که از نظر آقای ظریف، مدام روحش توسط طرف مقابل در حال نقض شدن است! «فلان تحریم آمریکا، گند زد به روح توافق ژنو» تلویحا جمله‌ای از وزیر امور خارجه است و اگر بعضی‌ها، این متن را هم کمپلت(!) مغایر مصوبات شورایعالی امنیت ملی تشخیص دادند، خوب است لااقل این جمله را در متن شکایتنامه‌شان درز بگیرند! دیروز خبرگزاری ایسنا از قول خانم راکعی نوشت؛ «رهبری موافق رفع‌حصر هستند». دقیقا همین‌جاست که شورایعالی امنیت ملی باید ورود کند، نه مندرجات مقوم امنیت ملی این قلم. در سخن خانم راکعی، ایضا در خبرگزاری ایسنا، به 2 جهت، تغایر بسیار فاحش با امنیت‌ملی دیده می‌شود. نخست؛ دروغ بستن به رهبر انقلاب، دوم؛ گفتار برخلاف مصوبه خود شورایعالی امنیت ملی مبنی بر حصر 2 تن از سران فتنه. اینجاست محل ورود شورایعالی امنیت ملی! چرا ورود نمی‌کند؟! چرا مجلس محترم ساکت است؟! چرا جبهه اصولگرایی ساکت است؟!
در روز روشن 2 تهمت بسیار نابجا، یکی به بزرگان بسته شده، یکی هم به مصوبه شورا. جای سکوت است؟! اینجا، هم باید با خانم راکعی برخورد قانونی شود، هم با آن خبرگزاری که البته اینقدر شجاعت نداشت پای مندرجات خود بایستد، عذرخواهی کند و اعلام آمادگی کند بر اجرای قانون. بالکل خبر مزبور را حذف کرد! اقدام علیه امنیت ملی، بدتر از این؟! فتنه‌گری بیشتر از این؟! من حالا این را یواشکی می‌نویسم، باشد که دربرود از زیر دست سردبیر؛ «اقدام علیه امنیت ملی، بدتر از این، که وزیر خارجه بر خلاف توصیه بزرگان به ملت، مبنی بر رصد رفتار و گفتار دشمن، به مردم توصیه می‌کند که توجهی به حرف دشمن نکنند؟!» ما حالا من‌باب «صبر انقلابی» خیلی از حرف‌های یواشکی را در کنج دل‌مان مخفی نگه‌می‌داریم، بعضی‌ها هم دور برندارند علیه امت حزب‌الله و روز یوم‌الله. و شکایت نکنند از تکرار شعارهای ملت در راهپیمایی. فتنه‌گر منافقی که خود جرأت نکرد روز 22 بهمن در دریای مواج و طوفانی ملت، حضور پیدا کند، از ترس آنکه مبادا غرق شود، همه رفتار و گفتار این روزهایش، رسما اعلان جنگ علیه امنیت ملی این مرز و بوم است. نمی‌بینند؟! نمی‌شنوند؟! ما حالا حرفی نمی‌زنیم، لااقل روانه دادگاه‌مان هم نکنند! روانه دادگاه‌مان هم می‌کنند، حداقل لطف کنند مصادیق شکایت خود را بیان کنند! این بود اعتدال؟! آری، همین بود اعتدال! دقیقا همین! دست فرمان اعتدال، جز این، در ژنو توافق می‌بست، جای تعجب بود! اعتدال به توافق می‌آید، توافق به اعتدال! من در 2 تا از 4 متن مورد شکایت، نوشته بودم؛ «حتی لبوفروش بیسواد هم چنین توافقی را امضا نمی‌کرد». از من اما تندتر، آن عالمی بود که گفت؛ «آدمی وقتی با این آمریکایی‌ها دست می‌دهد، باید انگشتان دست خود را دوباره بشمرد» یا آن عالم دیگری بود که گفت؛ «حتی هیچ بیسوادی، پای همچین برگه‌ای را امضا نمی‌کند». آیا تکرار نرم‌تر سخنان آیت‌الله‌العظمی نوری همدانی و آیت‌الله‌العظمی جوادی آملی، مغایرت با مصوبات شورایعالی امنیت ملی است؟! بعضی‌ها لطف می‌کنند اگر هنگام سخن گفتن از «آشتی‌ملی» در محکمه را نشان منتقد ندهند! بعضی‌ها لطف می‌کنند اگر به جای کلی‌گویی، مشخصا بگویند در کجای نوشته‌هایم امنیت ملی به خطر افتاده، که از خود دفاعی در برابر این تهمت ناروا کرده باشم. بدترین بی‌اخلاقی، همین است که انگ اتهام علیه امنیت ملی بزنی و هیچ نگویی کدام جمله، کدام خط؟! کدام پاراگراف؟! اقدام علیه امنیت ملی، رفتار و گفتار نماینده امور اقوام و اقلیت‌هاست که یک روز زبان ملی را می‌زند، یک روز وحدت ملی را، یک روز خط ملی، یک روز اقتدار ملی را. یعنی ما باید همه چیز را بنویسیم تا معلوم شود چه کسانی دارند علیه امنیت ملی این دیار، کار می‌کنند؟!  آیا ما یک چیزی هم بدهکار شده‌ایم و جماعت نان به نرخ روزخور، که حتی نان بازرگان را هم به نرخ روز می‌خورند، طلبکار از ما؟! من در یادداشت «دهان ما پلمب نمی‌شود» نوشته بودم؛ «تسلیم دشمن در برابر ملت ایران، آنجا بود که ما در سوریه، روی موضع مقاومت ایستادیم و صرف نظر از دولت، با دست‌فرمان انقلابی اصل نظام، حزب‌الله، خون شهدا و خشم انقلابی خمینی، بی‌آنکه ذره‌ای از حق خود کوتاه بیاییم، دشمن را وادار به کوتاه آمدن کردیم. آنچه در ژنو گذشت، قدرمسلم، تسلیم دشمن در برابر ما نبود!» این، نقد توافق ژنو است یا اقدام علیه امنیت ملی؟! و آیا شورایعالی امنیت ملی، مصوبه‌ای داشته که توافق ژنو نباید نقد شود؟! من در یادداشت «غرور ملی شکست، نه ساختمان تحریم» نوشته بودم؛ «آقایان! آنچه مخل چرخیدن چرخ کارخانه‌های ما بود، چرخش سانتریفیوژها نبود. سانتریفیوژها خود بخشی از کارخانه ما هستند. آیا بهتر نیست به جای مفت فروختن سرمایه‌ای که دیگران برای ما به ارث... یعنی به امانت گذاشته‌اند، با کار و تلاش، سرمایه‌ای به سرمایه قبلی‌ها اضافه کنیم؟!» کجای این حرف، خلاف کدام مصوبه شورایعالی امنیت ملی است؟! من در یادداشت «آقایان! سر بولدوزر را بچرخانید طرف دشمن» نوشته بودم؛ «ما از خاطر نبرده‌ایم که آقای روحانی به ملت خود، «کلید» نشان داد، نه بولدوزر، فلذا بهتر است دولت اعتدال، بولدوزر را خرج بیگانگان کند! بیگانگانی که زیاد مغلطه می‌کنند و مرتب از خط قرمز وزیر امور خارجه عبور می‌کنند!» ذکر مستند و بیان مستدل و صدالبته فراجناحی و فرادولتی اشتباهات دست اندرکاران، زیر پا گذاشتن کدام مصوبه شورایعالی امنیت ملی است؟! آیا تاکید بر ایستادگی و مقاومت یا تاکید بر انرژی هسته‌ای، مغایرتی با امنیت ملی کشور دارد؟! من در مطلع یادداشت «هسته‌ای ملت و دیپلماسی دولت» نوشته بودم؛ «توافق ژنو آمده بود که نه در جنگ، بلکه بر جنگ، بر «گزینه نظامی روی میز است»، بر تهدید، بر گلوله، بر حمله و بر جنایت و تجاوز پیروز شود، توافق ژنو آمده بود که ادبیات گل و بلبل را جایگزین ادبیات نظامی کند اما چه آمدنی! واقعا چه آمدنی که وزیر خارجه آمریکا، فقط ۳ روز بعد از اجرای توافق، باز هم در شیپور جنگ دمید تا ثابت شود توافق ژنو، خود آتش‌بیار معرکه است!» آیا این نقد صریح و البته صحیح، بیشتر به مدح امنیت ملی کشور شباهت ندارد تا اخلال در آن؟! به صراحت بگویم؛ اگر بعضی‌ها به توافق ژنو، تعصب بی‌جا و غیر‌منطقی دارند، من به خون همه شهدای این دیار، من جمله شهدای هسته‌ای، از موضع عقل و استدلال، حساسیت دارم. حزب‌الله، عقل و دین و دل و هوش، به خدای حکیم قادر متعال باخته است، نه به کدخدایی که دیگر خیلی وقت است نیست! امت حزب‌الله مثل خمینی، مثل خامنه‌ای، خوش‌بین به مذاکره با آمریکایی‌ها نیست، چرا که با پیامبر درونی‌اش فکر می‌کند، نه با کدخدایی که دیگر خیلی وقت است نیست! این روزها، هم سالگرد خیبر است، هم سالگرد بدر. خوب است بعضی‌ها هنگام دست دادن به جان کری، لااقل به حرمت خانواده شهدای جوشن، سهند و سبلان، کمی کمتر بخندند. آری، من در همه این یادداشت‌ها، اتفاقا از موضع امنیت ملی، اقتدار ملی، غرور ملی و پرهیز از معرکه‌گیری، به نقد توافق ژنو پرداخته‌ام. من، امنیت ملی و شورایعالی امنیت ملی را به خوبی می‌شناسم. هم امنیت ملی و هم ان‌شاء‌الله این شورا، هم چنان که تا الان هم همین طور بوده، اگر شکایت از کسی داشته باشند، دقیق، عمیق، مصداقی و مشخص، مورد شکایت را مطرح می‌کنند و هرگز نمی‌گویند؛ «این 4 نوشته، خلاف مصوبات شورایعالی امنیت ملی و در حکم اقدام علیه امنیت ملی کشور بوده است، مصداق بی‌مصداق»! وقتی به جای پاسخ، اصحاب تحلیل را بی‌سواد می‌خوانند، شکایت‌شان هم خلاصه می‌شود در یک کلی‌گویی مبهم. من البته به احترام قانون، از ذکر جزئیات دادگاه روز یکشنبه خودداری می‌کنم، لیکن از دولت محترم می‌خواهم عمل بر مبنای حکمت کند، یا لااقل به همان «تدبیر» که می‌گفت، عمل کند. من لااقل در این مجال، هرگز نمی‌خواهم حکایت فیلم «آژانس شیشه‌ای» ادعا کنم؛ «امنیت ملی را برای من، امثال عباس‌ها معین می‌کنند» که شهدا خود، یکی هم برای ماندگاری همین قانون و امنیت ملی، جان بر طبق اخلاص گذاشتند. آری، بیشترین احترام به قانون، از آنِ حزب‌الله آرمان‌خواه است. من برای زدن حرف‌های شاعرانه، نه قلم کم دارم، نه انگیزه، اما طبق قوانین این نظام مقدس و الهی، امنیت ملی را برای من، برای دولت، و برای همه، مصوبات شورایعالی امنیت ملی معین می‌کند. جناب شاکی محترم و اصل‌کاری، باید مشخصا بگوید؛ «کدام فراز از نوشته‌هایم، مخل کدام مصوبه شورایعالی امنیت ملی بوده؟! و به کدام دلیل، اقدام علیه امنیت ملی تفسیر شده؟!» شاکی هر که باشد - به نظر می‌رسد دبیرخانه شورایعالی امنیت ملی نباشد! - تهمت درشتی زده و حتما باید جوابگو باشد. اگر طبق قانون، امثال من باید برای آنچه می‌نویسند جواب پس‌دهند، طبق همین قانون، شخص شاکی هم باید برای ادعایی که طرح کرده، بینه محکمه‌پسند و مصداق معین بیاورد و الا از نظر افکار عمومی محکوم خواهد شد به مغلطه و فرافکنی. در تمام دوران روزنامه‌نگاری‌ام، بویژه در سال 88 تهمت‌های مختلفی دشت کرده‌ام اما افترای اقدام علیه امنیت ملی کشور، تهمت درشتی است که هرگز نمی‌بخشم. بدان امید که از این پس، شاکی خود بار شکایت را بر دوش بگیرد و در یک اقدام خلاف امنیت ملی، اهل تعهد را رودررو با نهادهای حکومتی قرار ندهد. اقدام خلاف امنیت ملی، آنجاست که امثال مرا در مواجهه با شورایعالی امنیت ملی قرار دهند، اما بدانند ما عمل براساس حکمت می‌کنیم. «ما با این شورا و آن نهاد، سر دعوا نداریم» حتی به این معنی هم نیست که احیانا با دولت اعتدال، سر جنگ داریم. جنگ ما با دشمن این ملت است. شأن و منزلت جنگ ما بالاست. ما جواب شکایت را با شکایت نمی‌دهیم. اگر بعضی‌ها وقت شکایت از ما دارند، وقت ما اما پر است. وقت ما وقف رفتگری در خیابان امنیت ملی، با جاروی قلم است. جادوی قلم، «حکایت» را کافی می‌کند؛ به «شکایت» نیازی نیست. شکایتی هم اگر هست، از «جدایی‌ها»ست. دولت باید آشتی باشد با ملت. دولت باید اعتماد داشته باشد به ملت. دولت باید اعتقاد خود به شعارهای 22 بهمن را فزونی ببخشد. دولت باید «وحدت و استقامت» را مقوم امنیت ملی بداند. «تغییر» یکی از شعارهای این دولت بود. دولت باید تغییر رویه بدهد و سعه‌صدرش را بیشتر کند. دولت محترم، خود قضاوت کند؛ چقدر با دشمن، سعه صدر دارد، چقدر با دوست؟! ما دوست دولت هستیم، خیرخواه او. من به دولت توصیه می‌کنم با جدیت بپردازد به کار، به خدمت، به اقتصاد مقاومتی. من به دولت توصیه می‌کنم پیام راهپیمایی 22 بهمن ملت را مبنی بر «وحدت و استقامت» بگیرد. بعضی شکایت‌ها، مخل وحدت است و بعضی توافق‌ها، نافی استقامت. اگر به آقایان برنمی‌خورد، من سوال می‌پرسم که؛ «در کدام بند توافق ژنو، مقوله استقامت نمود پیدا کرده است؟!» اگر به آقایان برنمی‌خورد، من سوال می‌پرسم که؛ «تقسیم بر 2 کردن ملت و بی‌سواد خواندن اصحاب نقد، چه نسبتی با پیام وحدت دارد؟!» دولت بپذیرد که نیاز به تغییر رویه دارد و الا فقط در نامه‌های خصوصی که آیا هست، آیا نیست، از وی دفاع می‌شود! خطر آنجاست که بعضی‌ها دقیقا عین شکایت کردن‌شان، برای این ملت کار کنند؛ توزیع سبد کالا! و ایضا عین شکایت کردن‌شان، با دشمن توافق کنند؛ توافق ژنو! اگر همه کارهای بعضی‌ها عین همین شکایت کردن‌شان باشد، دیگر جای تعجبی نیست که هر روز درباره مرحله دوم پرداخت یارانه‌ها، یک جور سخن بگویند و ملت را گیج کنند! دیپلماسی صدقه‌ای، اقتصاد صدقه‌ای می‌آورد و این هر دو، «شکایت صدقه‌ای». شکایت صدقه‌ای یعنی؛ «من می‌گویم این 4 یادداشت، مخل مصوبات شورایعالی امنیت ملی و اقدام علیه امنیت ملی است، تو دیگر از من، ذکر مصادیق نخواه، قبول کن!» من اما می‌گویم؛ «این کشور، قانون دارد و همه در برابر قانون، برابرند و احدی برابرتر نیست!» در آخر، باز هم دعا می‌کنم برای قوه مجریه که یکی از چند قوه کشور است و آنچه زیاد دارد، کار نکرده. البته توصیه ویژه‌ای هم دارم برای دولت و آن اینکه دولت یک چیز را مشخصا دست بگیرد و همان امر مشخص را درست کند. توصیه مصداقی من به دولت - با احتساب همه جوانب امور- این است که لااقل روی یک امر، انگشت حکمت بگذارد و بعد از 4 سال، حداقل پز تدبیر در مقام عمل این یک امر را بدهد. از جمله شعارهای انتخاباتی آقای روحانی، بالا بردن ارزش پول ملی کشور بود. همین افزایش ارزش پول ملی، گمانم نکته خوبی است که دولت اعتدال، روی آن سرمایه‌گذاری کند. در این 6 ماه که این اتفاق فرخنده نیفتاده، باشد که از این به بعد بیفتد. در راه کمک به این توصیه، که افزایش امنیت ملی کشور هم کاملا در آن ملحوظ است، با قلم خود حاضرم بی‌هیچ چشمداشتی، دولت محترم را یاری رسانم. گفت: «با لب دمساز من گر جفتمی/ همچو نی من گفتنی‌ها گفتمی».

مهدی جابری: خودسوزی! این بار نوبت بالاترین مقام یک وزارتخانه بود تا با اظهارات آغشته به بنزین بدنه کارشناسی مجموعه تحت امر خود را به آتش بکشد. وزیر نفت پس از 6 ماه سکوت دیروز به شورای شهر تهران رفت تا در ساختمان خیابان بهشت و در جای خالی معصومه ابتکار (عضو سابق شورا و رئیس سازمان محیط زیست) مهر تاییدی بر اظهارات او بزند، حتی به قیمت زیر سؤال بردن علم کارشناسی و فنی مجموعه وزارت نفت. بیژن نامدار زنگنه در جلسه شورای اسلامی شهر تهران ضمن زیر سؤال بردن جدی موضعگیری‌های اخیر کارشناسان وزارت نفت اظهار داشت: «بنزین پتروشیمی‌ها بنا به گزارش شرکت پالایش و پخش، آلاینده و خارج از استاندارد است و در تهران توزیع نمی‌شود. بنزین پتروشیمی قطعا آلاینده و خارج از استاندارد است و در دولت نیز توافق شده است در سال 93 هیچ بنزین دریافتی از پتروشیمی نداشته باشیم و بنزین مورد نیاز را از جاهای دیگر مانند واردات تأمین کنیم مگر اینکه شرایط خیلی حاد باشد».
6 ماه سکوت در برابر نظرات کارشناسان نفتی
اظهارات وزیر نفت در حالی است که در طول 6 ماه گذشته، شایعات مربوط به بحرانی و خطرناک بودن بنزین پتروشیمی بارها توسط کارشناسان و مدیران وزارت نفت قاطعانه تکذیب شده است. از جمله شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ایران (که وزیر نفت دیروز به نظر این شرکت استناد کرده است) چندی قبل با صدور اطلاعیه‌ای اعلام کرد: «کیفیت بنزین تولید پتروشیمی‌ها مطابق استانداردهای پالایشگاهی است. براساس نتایج آزمایش‌های صورت گرفته توسط مدیریت تأمین و توزیع شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی ایران، میزان درصد حجمی آروماتیک‌های موجود در بنزین‌های تولیدی واحدهای پتروشیمی در حدود میزان تعیین شده توسط کمیته مشخصات و مشابه تولیدات شرکت‌های پالایشی است. بنابراین افزایش میزان آلایندگی هوای کلانشهرهای کشور متاثر از محصولات واحدهای پتروشیمی نبوده و مورد تایید نیست». (ایسنا /20 بهمن‌ماه 92)
با این حال وزیر نفت هرگز اعلام نکرد کارشناسان مجموعه وزارت نفت اشتباه می‌گویند. آیا زنگنه اکنون پی برده است که بنزین پتروشیمی به هیچ وجه امکان استفاده ندارد؟ مردم به راحتی می‌توانند با جست‌وجوی عبارت «دفاع وزارت نفت از کیفیت بنزین» در موتورهای جست‌وجو، اظهارات ماه‌های اخیر کارشناسان و مقامات وزارت نفت را مشاهده کنند. محمدحسین اردشیری، مدیر کل بهداشت ایمنی و محیط زیست وزارت نفت معتقد است: «منابع معتبر تاکنون هیچ استدلال فنی مبنی بر ایجاد آلودگی بنزین تولیدی در واحدهای پتروشیمی ارائه نکرده‌اند؛ این در حالی است که این فرآورده در آزمایشگاه‌های صنعت نفت آزمون شده است». (فارس/ سوم اسفند92)
کارشناس نفت: بنزین ایران به کشورهای منطقه هم صادر می‌شود
عبدالحسین بیات، عضو هیات مدیره شرکت ملی صنایع پتروشیمی نیز ضمن اشاره به تولید روزانه 8 میلیون لیتر بنزین در پتروشیمی‌ها، آلوده بودن بنزین پتروشیمی را رد می‌کند: «تولید بنزین در واحدهای پتروشیمی با توجه به شرایط محیط زیست و استانداردهای بین‌المللی انجام شده و روانه بازارهای مصرف می‌شود. بنزین تولیدی در پتروشیمی‌ها با اکتان ٩٥ تحویل شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی می‌شود». (مهر/ 25 بهمن‌ماه 92)
وی در جای دیگری حتی به صادرات بنزین تولیدی ایران به کشورهای منطقه اشاره می‌کند: «بنزین تولیدی در شرکت‌های پتروشیمی به دلیل بالا بودن درجه اکتان در رده بنزین یورو 4 است... بنزین تولیدی پتروشیمی نسبت به آنچه قبلا وارد کشور می‌شد از لحاظ کیفیت گاهی برتر است... در حال حاضر بنزین تولیدی در پتروشیمی به برخی از کشورهای منطقه صادر می‌شود. کشورهای واردکننده بنزین تولیدی پتروشیمی ایران خواهان جدی این محصول هستند و تاکنون شکایتی از کیفیت بنزین تولیدی ما مطرح نشده است». (ایسنا/ 26 بهمن)
شاهرخ خسروانی، معاون مدیرعامل شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی هم با رد غیر‌استاندارد بودن بنزین پتروشیمی‌ها اظهار می‌دارد: «با توجه به کسری ناشی از تولید داخلی و مصرف بنزین میزان کمی از این سوخت از مجتمع‌های پتروشیمی دریافت می‌شود که پس از ترکیب با بنزین تولید پالایشگاه‌های نفت و کسب استاندارد لازم به شبکه‌های توزیع سوخت تحویل می‌شود که کیفیت آن دقیقا مطابق استاندارد ابلاغی است». (مهر/25 بهمن)
اواسط مهرماه امسال بود که کمیسیون صنایع و معادن مجلس جلسه‌ای با وزیر نفت درباره کیفیت بنزین تولید داخل برگزار کرد. سیدهادی حسینی، عضو این کمیسیون همان روز گفت: «زنگنه تاکید کرد اگر سرسوزنی متوجه شویم که بنزین تولید داخل به مردم آسیب می‌رساند و کیفیتش کمتر از بنزین‌های خارجی است، از آن استفاده نمی‌کنیم». (نسیم/ 17 مهر)
خطر تضعیف پتروشیمی
یک سؤال: چرا ایران در سال‌های اخیر تصمیم به تولید بنزین گرفت؟ بخشی از جواب این سؤال به «تحریم» و «استقلال» مربوط است. در شرایطی که اکنون بنزین به ایران فروخته نمی‌شود وزیر نفت اعلام می‌کند بنزین پتروشیمی حذف خواهد شد. حال اگر این بنزین حذف شود و ما بتوانیم تحت شرایطی، بنزین به کشور وارد کنیم آیا به خارج وابسته نخواهیم شد؟ اگر خارجی‌ها در آینده تصمیم بگیرند باز هم فروش بنزین به ایران را قطع کنند، آیا ما به خاطر تضعیف پتروشیمی به دست خودمان، دچار مشکل نخواهیم شد؟ به نظر می‌رسد بنزین هم فدای برخی مواضع سیاسی و جناحی می‌شود تا به واسطه آن بتوان عملکرد دولت‌ها و مدیران سابق را زیر سؤال برد. این در حالی است که حتی مقامات سازمان محیط زیست نتوانسته‌اند ادعاهای خود مبنی بر بحرانی بودن وضعیت بنزین تولید داخل و عدم تایید آن توسط آزمایشگاه‌های خارجی را ثابت کنند.
یک مقام محیط زیست: صادقانه می‌گویم بنزین مشکل ندارد
یوسف رشیدی، سرپرست مرکز ملی هوا و تغییر اقلیم سازمان محیط زیست چندی قبل در گفت‌وگو با «وطن امروز» اظهاراتی داشت که در نهایت منجر به زیر سؤال رفتن ادعای معصومه ابتکار، ریاست این سازمان مبنی بر بحرانی بودن وضعیت بنزین شد: «من صادقانه می‌گویم حرکت ما در بخش نفت رو به جلو است. الان هم خیلی وضعیت حاد و بحرانی نداریم. در تهران که اصلا بحرانی نیست.» البته رشیدی در بخش دیگری از اظهارات خود به ارسال نمونه‌هایی از بنزین تولید ایران به آزمایشگاه‌هایی در آلمان اشاره کرد اما مشخصا نگفت پاسخ آلمان‌ها چه بوده است: «من قبلا مدیرعامل شرکت کنترل کیفیت هوای تهران بودم. ما آن زمان یکسری نمونه را به آلمان فرستادیم. یعنی حتی به پژوهشگاه صنعت نفت هم ندادیم. اطلاعاتی هم که من به شما دادم کاملا مبتنی بر اندازه‌گیری‌هایی است که در کشور آلمان انجام شده. ظرفیت‌مان نسبت به سال‌های گذشته بهتر شده اما توقع ما در حوزه محیط‌زیست بالاتر از اینهاست». مدتی بعد از این مصاحبه، به سراغ شرکت پخش فرآورده‌های نفتی رفتیم تا نظر آنها را نیز جویا شویم. سیدعلی سیدمؤمنی، رئیس مهندسی فرآورده‌های نفتی این شرکت گفت: «یکی از همکاران خانم ابتکار اعلام کرد ما نمونه‌هایی را به کشور آلمان فرستادیم و اعلام کرده‌اند مغایر با استانداردهای بین‌المللی است. آنها ادعا داشتند نمونه‌ها به آلمان رفته و دارای اشکال است اما هیچ سندی در این باره تحویل ما نشد!... ما همه فرآورده‌های تولیدی پالایشگاه‌ها را در آزمایشگاه‌های کامل و مجهزی که در اختیار داریم مورد آزمایش قرار می‌دهیم، همچنین فرآورده‌های وارداتی را نیز کنترل می‌کنیم تا استانداردهای لازم را داشته باشند... مشخصات فرآورده‌ها از قبل بر اساس مجموعه‌ای از استانداردهای بین‌المللی نوشته شده است. چیزی نیست که ما مبدع یا مدعی آن باشیم بنابراین دیگر نیازی نیست سازمانی بیاید و بگوید مطابق استاندارد هست یا نه». سیدمؤمنی تاکید کرد استانداردهای یورو2 و یورو4 هردو یک شاخص بین‌المللی است و وزارت نفت در حال انتقال به استانداردهای بالاست: «ما توزیع و مصرف بنزین یورو4 را آغاز کرده‌ایم. الان در اراک به صورت کامل، در 80 درصد جایگاه‌های تهران و همچنین در کرج توزیع بنزین مطابق با شاخص‌های یورو 4 به طور جدی در دستور کار است... مگر مشکل بنزین یورو 2 چیست. این یک استاندارد بین‌المللی بوده است. تمام صاحبنظران داخلی و بین‌المللی می‌دانند که انتقال از یک استاندارد به استاندارد بالاتر نیازمند زمان است. حتی در کشورهای صاحب صنعت 4 تا 5 سال زمان می‌برد. اینگونه نیست که امروز اراده کنیم و چندروز یا چندهفته یا یک سال بعد محقق شود. دوستان ما نباید عجول باشند... نمی‌خواهم به خانم ابتکار جسارت کرده باشم اما متاسفانه نظرات کارشناسی توسط افراد ذی‌صلاح و کارشناس ابراز نمی‌شود. صلاحیت اظهارنظر در این باره با کارشناسان مسائل نفتی است».
مردم باید کدام را باور کنند؟
در شرایطی که کارشناسان حوزه نفت بر پاک بودن بنزین تولید داخل تاکید دارند و از سوی دیگر سازمان محیط زیست نمی‌خواهد ادعای خود را مبنی بر ارسال نمونه به آزمایشگاه‌های خارجی و بحرانی بودن بنزین پتروشیمی ثابت کند، مردم باید کدام اظهارنظر را قبول کنند؛ اظهارات زنگنه درباره آلوده بودن بنزین؟ یا سخنان کارشناسان و دیگر مقامات وزارت نفت مبنی بر پاک بودن بنزین؟ و سؤال دیگر اینکه، مردم چگونه می‌توانند از سکوت وزیر نفت در 6 ماه گذشته قانع شوند؟ چرا هنگامی که روابط عمومی‌های مجموعه وزارت نفت با قاطعیت به تکذیب شایعات مربوط به بحرانی بودن و آلودگی بنزین پرداختند، زنگنه سکوت کرده بود؟ آیا موضع شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی، کارشناسی و رسمی نیست؟ اگر نیست پس چرا وزیر نفت در جلسه دیروز شورای شهر گفت: «بنا به گزارش شرکت پالایش وپخش، بنزین پتروشیمی آلاینده و خارج از استاندارد است».

گروه سیاسی: دومین سفر استانی حسن روحانی در قامت رئیس‌جمهوری اسلامی ایران، دیروز با فرود هواپیمای او در بندرعباس آغاز شد. حسن روحانی دیروز در حالی مسیر استقبال از فرودگاه تا استادیوم تختی بندرعباس را طی کرد که انتشار نخستین تصاویر مربوط به استقبال از او در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی حاشیه‌های زیادی برای او ایجاد کرد. عکس‌های منتشر شده نشان می‌داد در بندرعباس مدارس تعطیل شده بودند تا دانش‌آموزان به استقبال رئیس‌جمهور بیایند. صف‌های واحد و لباس‌های متحد‌الشکل دختران و پسران دانش‌آموز در مسیر استقبال نشان می‌داد که دستگاه‌های مربوط دولتی در استان در تدارک خود برای استقبال از حسن روحانی، حساب ویژه‌ای روی دانش‌آموزان باز کرده‌اند. از سوی دیگر تکرار همان رفتار و تدارکات صورت گرفته سفر نخست در دومین سفر یعنی سفر هرمزگان از دیگر حاشیه‌ها بود. حضور برخی حامیان در اطراف خودروی رئیس‌جمهور و حرکت آنان پشت سر ماشین رئیس‌جمهور باز هم حاشیه‌هایی برای روحانی ایجاد کرد. البته این موارد یعنی انتقاد به استقبال‌های صورت گرفته از رؤسای جمهور طی سال‌های حاکمیت دولت سابق ایجاد شد. در حالی که همین تدارکات معمول برای استقبال در سفرهای رئیس‌جمهور در دولت محمد خاتمی نیز انجام می‌شد اما به ناگاه در دولت سابق بهانه‌جویی‌هایی نسبت به نحوه استقبال از رئیس‌جمهور شروع شد. جریانی که خود را مدعی روشنفکری می‌بیند؛ بدون در نظر گرفتن سکوت خود در قبال استقبال‌ها از دولت خاتمی، سفرهای استانی صورت گرفته در زمان دولت احمدی‌نژاد و اقدامات صورت گرفته در جریان آن را پوپولیستی عنوان می‌کرد. البته مساله نحوه استقبال از رئیس‌جمهور امری مهم به نظر می‌رسد و اساسا کسی با حضور دانش‌آموزان برای استقبال از رئیس‌جمهور به عنوان مهم‌ترین شخصیت اجرایی کشور مخالف نیست. آنچه در این میان قابل تامل است رفتار دوگانه این جریان است که در سال‌های گذشته به دنبال بهانه‌جویی بود و اکنون با تکرار همان اقدامات دولت گذشته در سفرهای استانی حسن روحانی، به بن‌بست رسیده است. این جریان در حالی دچار تناقض شده که نه می‌تواند بهانه‌جویی‌های قبلی خود را زمین بگذارد و نه دولت جدید را درباره تکرار آنچه در دولت سابق پوپولیستی می‌خواند، نقد کند. دولت نیز امکان تنظیم عملکرد خود را در راستای بهانه‌های این جریان نداشته و آنچه تاکنون طی دو سفر استانی دولت یازدهم مشاهده شده است تکرار غالب رفتارهای دولت احمدی‌نژاد در سفر روحانی است و در حقیقت اکنون این سوال در ذهن بسیاری از منتقدان و موافقان دولت یازدهم شکل گرفته است که بالاخره دواندن مردم به دنبال مرکب، کاری پوپولیستی است یا نه؟  محمد شریعتمداری، معاون اجرایی رئیس‌جمهوری آبان‌ماه در گفت‌وگو با رسانه دولتی ایرنا گفته بود که سفرهای استانی دولت یازدهم با ساختار و شیوه‌ای متفاوت از دوره‌های قبل انجام می‌شود و در این سفرها کرامت و جایگاه مردم به عنوان میزبان مسؤولان اجرایی، مقدم شمرده خواهد شد! شریعتمداری در این گفت‌وگو تصریح کرده بود که برخی روش‌ها در دولت قبلی منجر به ایجاد زحمت برای مردم خوب و نجیب کشور در برخی سفرهای استانی می‌شده است. به نظر می‌رسد برخی بهانه‌جویی‌های کودکانه که در سال‌های پیش با اهداف خاص صورت می‌گرفت و اکنون هویت آن در مواجهه با دولت جدید آشکار شده است، باید در همه زمینه‌ها برداشته شود تا در سال‌ها و شاید ماه‌های آتی دچار تناقض دیگری چون نمونه سفرهای استانی نشود.
111 جایگزین نامه‌های مردمی
حسن روحانی در مسیر فرودگاه تا ورزشگاه تختی مورد استقبال جمعی از مردم بندرعباس قرار گرفت. استقبالی که در آن چندان خبری از موج مردمی یا آنچه برخی رسانه‌های دولتی با عنوان خودجوش بیان کردند به گواه گزارش‌های تصویری خودشان نبود. البته لباس‌های یکدست دانش‌آموزان در مسیر استقبال از خودروی رئیس‌جمهور برخی اظهارات گذشته را به‌خوبی تداعی می‌کرد. در طول مسیر استقبال بنرهایی نصب شده بود که از مردم می‌خواست پیشنهادات و شکایات خود را به شماره 111 (سامانه سامد) بفرستند. سامانه‌ای که قرار است جایگزین نامه‌های مردمی شود. اسماعیل سماوی، رئیس مرکز ارتباطات مردمی‌ نهاد ریاست‌جمهوری درباره این سامانه گفته است: این سامانه در راستای تسهیل دسترسی مردم به مسؤولان برای دریافت پیام‌های مردمی طراحی شده تا شهروندان با زحمت کمتری دغدغه‌ها، خواسته‌ها و مشکلاتشان را به گوش رئیس‌جمهور و دیگر مسؤولان دولت برسانند. سماوی گفت: اگر کسانی بخواهند به رئیس‌جمهور نامه بدهند، ما نامه‌ها را خواهیم گرفت اگرچه توصیه می‌کنیم آنها از سامانه 111 برای طرح مطالب خود استفاده کنند. وی تاکید کرد: تلاش دولت در راستای حفظ کرامت و منزلت مردم قرار گرفته و پیش‌بینی مکانیسم‌های نوین ارتباطی با دولتمردان نیز به منظور تحقق همین هدف صورت گرفته است. به گزارش فارس، یکی از درخواست‌های جدی مردم استان هرمزگان که با در دست داشتن تابلونوشته‌هایی در مسیر حرکت روحانی به سمت ورزشگاه تختی بندرعباس اظهار شد، لغو مصوبه دولت گذشته مبنی بر الحاق شهرستان پارسیان به استان فارس برای اتصال این استان به دریا بود.
یارانه نقدی هیچ نیازمندی سلب نمی‌شود
یارانه‌ها و نحوه پرداخت آن به یکی از موضوعات مهم در دولت یازدهم تبدیل شده است. مساله‌ای که کارشناسان درباره آن نگرانی‌هایی را مطرح کرده‌اند. رئیس‌جمهور دیروز در حالی وعده عدم قطع یارانه‌های نیازمندان را داد که معاون اول وی قبل از سفر استانی هرمزگان  دوگانه یا دریافت یارانه یا حل مشکلات را مطرح کرده بود. البته نحوه مشخص کردن شرایط آنان که نیازمند محسوب می‌شوند نیز موضوع قابل توجهی است چرا که تجربه دولت در پرداخت سبد کالا به‌خوبی عدم تخصص و اهتمام لازم را درباره شناسایی نیازمندان تبیین کرد. روحانی در جمع مردم بندرعباس با اشاره به مرحله بعد هدفمندی یارانه‌ها اظهار داشت: به مردم ایران به صراحت عرض می‌کنم همه آنهایی که به یارانه نقدی در زندگی خود نیازمند هستند این حق از آنها سلب نخواهد شد و برای آنها ادامه خواهد یافت. وی ادامه داد: طبق قانونی که اخیرا توسط مجلس شورای اسلامی تصویب شده، به همه آنهایی که نیازمند و متقاضی یارانه هستند، یارانه نقدی پرداخت می‌شود البته معیار نیازمندی افراد از طرف قانون مشخص خواهد شد. رئیس‌جمهور تاکید کرد: در مرحله بعدی هدفمندی، هدف دولت عمدتا مساله رونق تولید، اشتغال، امنیت غذایی و سلامت مردم است. دولت در قدم‌های بعدی هم در زمینه بیمه سلامت و هم امنیت غذایی که اقشار آسیب‌پذیر جامعه نسبت به کالاهای اساسی و مواد غذایی خیال راحت‌تری داشته باشند همه توان خود را به کار خواهد گرفت. رئیس‌جمهور همچنین اعلام کرد: در زمینه هدفمندی یارانه‌ها قدم جدیدی برداشته خواهد شد که توسط مسؤولین برای مردم توضیح داده خواهد شد اما در هر صورت اقشار آسیب‌پذیر مطمئن باشند هم یارانه نقدی استمرار خواهد یافت و هم در کنار آن در بحث امنیت غذایی و بهداشت و درمان قدم‌های موثری برداشته خواهد شد.

گروه اقتصادی: دیروز بازار آزاد طلا و ارز بعد از چند ماه آرامش شاهد تغییر و تحول بود و دلاری که مدت‌ها در کانال 2900 تومان بود تا 3025 تومان گران شد.  این درحالی است که بعد از مذاکرات هسته‌ای خیلی‌ها منتظر کاهش قیمت ارز و افزایش ارزش پول ملی بودند. با افزایش نرخ ارز قیمت طلا در بازار داخلی هم بالا رفت. از طرفی شاخص بازار سرمایه که مدتی است حال و روز خوبی ندارد باز هم سقوط کرد. بورس چند هفته پیش هم دچار افت شده بود اما دخالت شخص وزیر و مسوولان بلندپایه مانع از تداوم سقوط شد و حتی شاخص به 81 هزار واحد رسید اما بازگشت شاخص کل بورس به کانال 81 هزار واحدی حدود یک هفته دوام نیاورد، طوری‌که دیروز در شرکت‌های بانکی، پتروشیمی، پالایشی و دیگر صنایع، روند کاهشی داشت و در مرز ۷۹ هزار واحد متوقف شد و ارزش معاملات نیز به ۱۱۰ میلیارد تومان رسید. بنا بر این اعلام در پایان معاملات روز گذشته بازار سهام شاخص کل با کاهش 762 واحدی به مرز 79 هزار واحد نزدیک شد و ارزش بازار نیز به 393 هزار میلیارد تومان رسید. در همین حال ارزش معاملات نیز با دادوستد 228 میلیون برگه سهم به110 میلیارد تومان رسید در حالی‌که بیشترین تقاضای بازار نیز به سمت برخی شرکت‌های دارویی، شوینده و قندی سوق پیدا کرد. گفتنی است پس از بازگشایی هلدینگ نفت و گاز پارسیان، شاخص بازار با شدت بیشتری کاهش یافت و این نماد تأثیر منفی150 واحدی گذاشت که به‌دنبال آن پالایش نفت بندرعباس، هلدینگ صنایع پتروشیمی خلیج فارس، بانک پاسارگاد، توسعه معادن و فلزات، ملی صنایع مس و فولاد مبارکه اصفهان تأثیر منفی بر شاخص داشتند. در معاملات بورس اوراق بهادار تهران نیز بیشترین افزایش قیمت به سپنتا، دامداران، سرامیکای صنعتی اردکان، تولی‌پرس، داروسازی اسوه، حمل و نقل توکا و قند مرودشت اختصاص یافت. همچنین بیشترین کاهش قیمت را سایپا دیزل، هلدینگ نفت‌وگاز پارسیان، صنایع ریخته‌گری، سرمایه‌گذاری صنعت نفت، شهد ایران، قند ثابت خراسان و صنایع لاستیکی سهند داشتند. علاوه‌بر این در فرابورس هم شاخص با کاهش 5 واحدی به 750 واحد رسید و ارزش معاملات نیز با جابه‌جایی بیش از 142 میلیون و 973 هزار سهم به 70 میلیارد تومان رسید. در این بازار پالایش نفت تهران، ذوب‌آهن اصفهان، بانک دی، تأمین مواد اولیه فولاد صبانور، نفت ایرانول، نفت پاسارگاد و بانک گردشگری بیشترین تأثیر منفی را داشتند. بر پایه این گزارش در حالی‌که بازار سرمایه پس از رشدی کوتاه، دوباره در مسیر افت قرار گرفته، وزیر امور اقتصادی و دارایی دوشنبه گذشته در جلسه شورای گفت‌وگوی دولت با بخش خصوصی گفته که متأسفانه در هفته‌های گذشته به دلیل برخی تصمیماتی که گرفته شد بورس به صورت موقت و گذرا دچار مشکلاتی شد و تشخیص ما این است که این نوسانات و التهابات به‌طور کامل موقت و گذرا است. با این حال بازار سرمایه در حالی معاملات چند روزگذشته را با کاهش به پایان رسانده است که در آخرین روز معاملاتی هفته جاری 4/36 میلیون سهم شرکت تولید برق عسلویه مپنا برای اولین بار پس از پذیرش در بازار دوم فرابورس ایران عرضه اولیه خواهد شد.
دلار از 3 هزار تومان گذشت
اگرچه شاخص کل بورس در مسیر نزولی است اما از آن سو قیمت انواع ارز در بازار داخلی با افزایش محسوسی همراه بود. بر این اساس هر دلار آمریکا 3025، یورو4150، پوند انگلیس 5020 و هر درهم امارات عربی متحده بالغ بر 825 تومان معامله شد. همچنین قیمت هر قطعه سکه طرح جدید با 25 هزار تومان افزایش 993 هزار و 300 تومان، سکه طرح قدیم با 27 هزار تومان رشد 993 هزار تومان و نیم‌سکه با 4 هزار تومان افزایش 495 هزار تومان به فروش رسید. ربع سکه نیز با 5 هزار تومان رشد قیمت 295 هزار تومان، سکه گرمی با رشد 9 هزار تومانی 195 هزار تومان و هر گرم طلای 18 عیار با 1478 تومان افزایش 98 هزار و 989 تومان فروخته می‌شود اما از آن سو در بازار جهانی هر اونس طلا با 9/1 دلار کاهش، 2/1336 دلار برای فروش تعیین قیمت شده است. بنا بر گزارش‌های دریافتی هرچند قیمت طلا دیروز اندکی کاهش داشت اما به دلیل نگرانی‌ها درباره رشد اقتصادی چین و اظهارات رئیس‌جمهور موقت اوکراین درباره قرار گرفتن این کشور در آستانه نکول در پرداخت بدهی‌ها، همچنان در نزدیکی بالاترین رقم 4 ماه اخیر باقی ماند. افزایش حجم دارایی‌های صندوق‌های سرمایه‌گذاری در بازار طلا نیز می‌تواند نشان‌دهنده افزایش دوباره علاقه‌مندی سرمایه‌گذاران به بازار فلز زرد باشد، هرچند قیمت طلا قبل از افزایش بیشتر، باید سطوح مقاومت فنی مهمی را پشت‌سر بگذارد. براساس این گزارش، قیمت طلا پس از رسیدن به 1338 دلار و 60 سنت در دوشنبه گذشته که بالاترین رقم از اکتبر گذشته تاکنون بود، دیروز حدود 2دلار کاهش یافت و به 1336 دلار در هر اونس رسید. قیمت طلا از ابتدای امسال تاکنون بیش از 10 درصد افزایش یافته است. ویکتور تیانپریا، تحلیلگر بازار طلا در سنگاپور به رویترز گفت: «من فکر می‌کنم بازار اکنون در حال فشار آوردن برای عبور از مرز حدود 1340 دلار است و پس از آن باید از مرز 1350 دلار هم عبور کند.» وی افزود: «اگر ما همچنان شاهد تداوم آشفتگی‌ها در اوکراین باشیم، من فکر می‌کنم این یکی از عوامل اصلی‌ای است که می‌تواند موجب تقویت قیمت طلا شود». طلا همواره در زمان بروز بحران‌های سیاسی و اقتصادی، یکی از سرمایه‌گذاری‌های مطمئن به شمار می‌رود. اس‌پی‌دی‌آرگلد تراست، بزرگ‌ترین صندوق سرمایه‌گذاری در بازار طلا اعلام کرد حجم دارایی‌هایش 41/0 درصد افزایش یافته و از 31/798 تن در روز جمعه به 61/801 تن در دوشنبه گذشته رسیده است.

علیرضا پورصباغ: اغلب منتقدان سینمایی‌نویس از منوچهر محمدی به عنوان تهیه‌کننده مولف یاد می‌کنند یعنی هر فیلمی که وی در مقام تهیه‌کننده ساخته، فارغ از آنکه کارگردان چه کسی است، امضای منوچهر محمدی پایش بوده است. تهیه‌کننده مولف تقریبا در برهوت سینمای ایران نعمت به شمار می‌رود اما بیاییم با نگاهی مکاشفه‌گر، موتیف‌های مولف چند فیلم اخیر محمدی را با دقت بررسی کنیم. درام فیلم «طلا و مس» بر این بنا شده که شخصیت محوری داستان در کسوت روحانیت به همسرش نمی‌تواند بگوید دوستش دارد. یعنی روحانیتی که به لکنت زبان دچار است. آنوقت فرش قرمز برای حضرت منوچهر محمدی پهن کردند که‌ بیایید ببینید، این تهیه‌کننده مولف، مقام شامخ روحانیت را چنین و چنان نشان داده است. در بررسی موتیف‌های مولف محمدی و گاها هتاکانه به اقشار مختلف روحانیت، باید گفت دوستان عجولانه در مورد «طلا و مس» تصمیم گرفتند. اتفاقا روحانی که در گفتن یک دوستت دارم به همسرش عاجز است می‌تواند تصویر استاندارد روحانیت در قاب باشد. حالا کارگردان فیلم کمدی مثل «ده رقمی» با ساخت این فیلم می‌شود کارگردان ارزشی. به چه ساده‌انگاری مبتذلی دچاریم که با یک فیلم از یک کارگردان درجه دو سینما که تا قبل از «طلا و مس» اثر شاخصی در سینما نساخته است و به سینمای تجاری دچار بود در سایه منوچهر محمدی برچسب ارزشی الصاق می‌کنیم. فیلم بعدی منوچهر محمدی «بوسیدن روی ماه» تصویر مجعولی از خانواده شهداست. مادران شهید به کاراکتر نسل چهارمی فیلم می‌گویند دو شهیدی که با هم دوست بوده‌اند، در مثلثی عشقی قرار گرفته‌ بودند. نوارهای کاست آنان را نشان می‌دهند که تلویحا تصویر شهید زمینی‌تر و ملموس‌تر شود و این مطلب به مخاطب القا شود شهدای جنگ ابی و داریوش هم گوش می‌دادند. این از همان موتیف‌های شیطنت‌آمیز منوچهر محمدی است که برای مصادیق و انگاره‌های باارزش اقدام به ساختن تصاویر مجعول می‌کند. حالا با همین دست فرمان فیلم «حوض نقاشی» ساخته می‌شود. موتیف مولف منوچهر محمدی در این فیلم زمانی بروز پیدا می‌کند که کاراکتر رضا به دلیل اعمال فشارها و تحریم‌ها از کارش بیکار شده و به سندرومی مجعول دچار است که می‌گوید تحریم چیز بدی است. آیا با تمام این مصادیقی که در فیلم‌های اخیر منوچهر محمدی وجه نمایشی به خود گرفته‌اند می‌توان او را ارزشی نامید؟! آیا با در نظر گرفتن همین مصادیق ساده نمی‌توان انگاره‌های علیه حاکمیت را در فیلم‌هایش جست‌وجو کرد؟! در طول این سال‌ها کسی هم در مقابل چنین مفاهیم مجعولی مقاومت نکرد و به فیلم‌هایش برچسب ارزشی هم زدند. محمدی با ساخت فیلم‌هایی مثل «مارمولک»، «طلا و مس» و «فرشته‌ها با هم می‌آیند» نشان می‌دهد دیدگاه نادرستی به جایگاه روحانیت دارد. آیا روحانیت باهوش صرف نمایش زندگی‌اش بر پرده سینما باید فریب کلیت را بخورد یا با نگاه جزئی‌نگری آثار منوچهر محمدی را دنبال کند. ضمنا محمدی آنقدر باهوش است که همیشه یک روکش ارزشی چاشنی آثارش می‌کند و با همان روکش ارزشی مدیران فرهنگی نهاد‌های مختلف ارزشی که بودجه فیلم‌هایش را تامین می‌کنند، توجیه می‌کند. بدین ترتیب پول عامل زایش قدرت می‌شود و منوچهر محمدی به عنوان تهیه‌کننده مولف ارزشی شناخته می‌شود. فیلم شیطنت‌آمیز اخیر منوچهر محمدی در واقع دنباله‌های همان شیطنت‌های همیشگی این تهیه‌کننده است.
سازنده در جلسات نقد و بررسی مدعی است که با دستمایه قرار دادن منویات رهبری سعی در برجسته کردن سبک زندگی اسلامی داشته و در بستر اصلی درام سعی می‌کند افزایش جمعیت را از دریچه‌ای موثر نمایش دهد اما این ادعا کاملا واهی است و فیلم «فرشته‌ها با هم می‌آیند» با بررسی تمام جزئیات فیلم، پیامی معکوس را به مخاطب انتقال می‌دهد که داشتن فرزند مشقات فراوانی دارد. فیلم در واقع از همان موتیف‌های ریاکارانه به سبک منوچهر محمدی بهره می‌برد. روایت فیلم با احمد و لیلا، زن و شوهر جوانی آغاز می‌شود که هر دو مشغول تحصیل هستند؛ احمد در حوزه و لیلا در مدرسه. احمد، طلبه جوانی است که ضمن تحصیل به کار ساختمانی- فعالیت یدی- مشغول است و لیلا باردار است. در مراجعه به رادیولوژی و دکتر زنان و زایمان این زوج متوجه می‌شوند قرار است صاحب سه فرزند شوند. اولین طعنه‌گاه محمدی در همین بخش از فیلم اتفاق می‌افتد؛ زنی باردار که صاحب دو فرزند است و سومین فرزندش در راه است در بیمارستان رو به طلبه جوان فیلم که ملبس به لباس روحانیت است می‌گوید: یک روز می‌گویید یک بچه کافی است، فردا می‌گویند برای هر بچه یک میلیون تومان می‌دهند، یک روز می‌گویند فرزندان بیشتری بیاورید و... . تصور کنید در نخستین بزنگاه نمایشی فیلم یک پرسوناژ فرعی به طلبه‌ای که شغل منبری ندارد و با پیش‌فرض‌هایی که در فیلم وجود دارد اعم از نداشتن شغل حکومتی با عتاب، طعنه و لغز و لنترانی این زن مواجه می‌شود و این زن اعتراض می‌کند که هر روز برای‌مان یک تصمیم می‌گیرند. اگر فرض بر این باشد که افزایش جمعیت در سال‌های آینده موجب مشکل بحران نسل جوان در ایران می‌شود و خواست راهبردی مقام معظم رهبری است، این دیالوگ را چگونه می‌توان تفسیر کرد؟! گویا مسؤولان نهاد ارزشی حامی فیلم در خواب هستند و شیطنت‌های تهیه‌کننده مولف را درک نمی‌کنند که همین سخنان در واقع نقد فرمایشات راهبردی رهبری است و پرسوناژی که در مقابل این هجمه می‌ایستد ملبس به لباس روحانیت است. این شیطنت‌های ارزشی سازنده کاملا ملموس و قابل درک است. در هر سینمایی در ایام پخش فیلم مراجعه می‌کردید مردم برای این دیالوگ دست می‌زدند یا می‌خندیدند. مشخص است مخاطبان شیطنت سازنده را درک می‌کنند و واکنش نشان می‌دهند. اگر سازنده قصد دارد منویات رهبری را در قالب سینما عملیاتی کند این راهش نیست و با استناد به همین دیالوگ، فیلم قالب زننده و توهین‌آمیزی پیدا می‌کند. اگر فرموده رهبری را یک توصیه اجتماعی تلقی کنیم هرگونه ایستادگی کردن در مقابل چنین نگرشی به صورت دراماتیک تنها از پس سازنده مارمولک برمی‌آید. در ادامه روایت داستان، روحانی که به فعالیت یدی مشغول است صاحب سه فرزند می‌شود که یکی از آنان بیمار است و نیاز به مراقبت بیشتری دارد. احمد قهرمان اصلی فیلم مجبور می‌شود تن به حضور در یک فیلم سینمایی بدهد و با زبان بی‌زبانی، سازنده اعلام می‌کند طلبه فیلم برای تامین معاش حاضر می‌شود در فیلم سینمایی نقش خودش را بازی کند تا هزینه‌های زندگی را تامین کند و مثلا به کاری خارج از عرف تن دهد و در ادامه با مشکلات عدیده‌ای مواجه می‌شود و از مسؤولان حوزه‌ای که در آن درس می‌خواند مورد عتاب و نقد قرار می‌گیرد. پس از به دنیا آمدن فرزندان تمام بار دراماتیک فیلم به شکل اغراق‌آمیزی به بازنمود رنج این زن و شوهر برای نگهداری فرزندان خلاصه می‌شود. مثلا نرگس، فرزند بیماری که به دنیا آمده است و نیاز به مراقبت بیشتری دارد تا مرگ پیش می‌رود اما زنده می‌ماند. البته شکل این نمایش جنبه‌های اغراق‌آمیز و غیرقابل باوری دارد اما تاکید ابعاد نمایشی فیلم این است که والدینی که صاحب چندین فرزند هستند با چالش‌ها و مشکلات فراوانی دست و پنجه نرم می‌کنند یا در یکی از صحنه‌های پایانی فیلم که فرزندان کمی بزرگ‌تر شده‌اند یکی از آنان از پله‌های خانه به پایین پرت می‌شود و احمد در بزنگاه پرت شدن فرزند را در آستانه آسیب دیدن نجات می‌دهد و این المان‌های نمایشی که موتیف‌های مولف و شیطنت‌آمیز محمدی است در فیلم متجلی می‌شود با وضعیت‌های نمایشی ذکر شده فیلم بر این موضوع دلالت می‌کند که چندفرزندی اوج رنج و مشقت است و به صورت شخصی سبک زندگی اسلامی در فیلم متجلی نیست. مثلا در صحنه‌ای که احمد توسط دختر همسایه حین فیلمبرداری از گروه جدا می‌ماند با لباس روحانیت شروع به دویدن می‌کند و زمانی که این فیلم در حضور اصحاب رسانه‌ای جبهه فرهنگی انقلابی نمایش داده شد حاضران در سالن به این روحانی در حال دویدن می‌خندیدند. یعنی از یک صحنه نمایش کوچک برای خندیدن به این طلبه جوان کمال استفاده می‌شود تا بازهم شیطنت‌های آقای تهیه‌کننده ارزشی‌نما بروز پیدا کند. یا مثلا در صحنه‌ای کاراکتر صاحبخانه احمد هنگام وداع، ال‌ان‌بی ‌ماهواره‌اش را به همراه وصیتنامه به احمد می‌دهد و به او وعده می‌دهد پس از بازگشت از حج دیگر اخبار ماهواره را تماشا نخواهد کرد اما پس از بازگشت از حج صدای آلارم بی‌بی‌سی فارسی در پس‌زمینه صداها از منزل صاحبخانه دائما شنیده می‌شود. یعنی حج رفتن نیز تاثیری بر دلبستگی‌های خبری کاراکتر کریم نگذاشته و اگر نمابه‌نما بخواهیم فیلم را تحلیل کنیم موتیف‌های شیطنت‌آمیز فراوانی می‌توان یافت اما تهیه‌کننده فیلم ریاکارانه با ژست ارزشی و پول نهاد ارزشی فیلمی ساخته است که عملا به هجو مفهوم انتظار می‌پردازد و جالب اینجاست فیلم توهین‌آمیز میهمان داریم توسط نهادی تولید می‌شود که سال گذشته داعیه ارزشمداری و ارزش‌محوری را داشت و از نمایش برخی فیلم‌های سینمایی سر باز زد و جنجال‌های فراوانی آفرید. واقعا نمی‌توانیم تولیدات مساله‌دار این نهاد را باور کنیم یا حرکت انقلابی‌اش در مواجهه با فیلم‌هایی که آلوده به مضمون خیانت بودند. این نهاد فیلم هتاکانه دیگری را با عنوان «حق سکوت» در توهین به روحانیت منبری تولید کرده که در کشاکش وضعیت اقتصادی بسیار بد برای خریدن خانه اقدام به سرقت وجوهات مردمی می‌کند. حالا باید این نهاد ارزشی در مقابل افکار عمومی جوابگو باشد که ما دم خروس را باور کنیم یا موتیف‌های شیطنت‌آمیز تهیه‌کننده مولفش را.
 

گروه اقتصادی: همه خبرهای مربوط به سبد دوم کالا در سال 93 در حال تکذیب شدن است و گویا دولت قصد دارد پرونده سبد کالا در سال 92 را با همین اولین سبد ببندد. تحویل سبد دوم نیز به سال 93 موکول خواهد شد. یک مقام مسؤول در وزارت صنعت، معدن و تجارت با بیان اینکه برای ارائه نوبت دوم سبد کالا به مردم نیازمند 1500 میلیارد تومان منابع مالی دیگر هستیم، گفت: تامین این منابع مالی باید با موافقت رئیس‌جمهور و اعضای کابینه صورت گیرد که با توجه به برنامه‌ریزی برای انتشار فرم‌های خوداظهاری یارانه‌ها، بعید به نظر می‌رسد که هیات دولت فرصت یابد به بحث درباره اختصاص این منابع بپردازد. یک مقام مسؤول در وزارت صنعت، معدن و تجارت در گفت‌وگو با مهر با بیان اینکه تاکنون بالغ بر 10 میلیون سرپرست خانوار سبد کالای نوبت اول خود را دریافت کرده‌اند، گفت: با توجه به گسترده شدن جامعه هدف برای ارائه سبد کالایی نوبت اول، دولت تمام منابع مالی 1500 میلیارد تومانی برای ارائه 2 نوبت سبد کالایی را هزینه کرده است و بنابراین برای سبد نوبت دوم، منابع مالی جدید مورد نیاز است. وی افزود: برآوردها حکایت از آن دارد که اگر دولت اصرار داشته باشد که سبد کالایی نوبت دوم را نیز به 16 میلیون نفر نوبت اول بدهد، باید 1500 میلیارد تومان منابع مالی جدید اختصاص دهد. به گفته وی، اختصاص منابع مالی جدید باید در هیات دولت به تصویب برسد یا رئیس‌جمهور دستور ویژه‌ای صادر کند، در حالی که هم‌اکنون بیشتر انرژی دولت صرف برنامه‌ریزی برای اجرای فاز دوم قانون هدفمندی یارانه‌ها می‌شود و با توجه به اینکه قرار است در روزهای آینده، فرم خوداظهاری دریافت یارانه نقدی منتشر شود، بیشتر انرژی دولت صرف این موضوع خواهد شد. این مقام مسؤول خاطرنشان کرد: ممکن است دولت در نوبت دوم ارائه سبد کالا، تنها اقشار آسیب‌پذیر را مدنظر قرار دهد و جامعه هدف را محدودتر کند اما به نظر می‌رسد که این کار در سال 93 صورت گیرد که همزمان با اجرای فاز دوم، دولت سبدی حمایتی را نیز به مردم اختصاص دهد. به گزارش مهر، پیش از این، محمدباقر نوبخت در پاسخ به این سؤال خبرنگار مهر مبنی بر اینکه پیش از این دولت وعده داده بود تا پایان سال سبد کالا در 2 نوبت یکی در بهمن ماه و دیگری در اسفندماه به مردم خواهد داد و امروز که در روزهای پایانی بهمن ماه هستیم هنوز اولین سبد کالا به نیمی از افراد واجد شرایط تعلق نگرفته است و رئیس‌جمهور قبلا از ارائه 2 سبد کالا تا پایان سال خبرداده بود، گفته بود:  بگذارید ما اولی را رفع و رجوع کنیم تا بعد. وی ادامه داد: همان طور که از قبل هم اعلام شده است سیاست این دولت برای توجه به امنیت غذایی جامعه بویژه خانوارهای کم‌درآمد یک سیاست قطعی و غیرقابل تغییر است و اگر هم مشکلی در توزیع سبد کالا مشاهده کردیم به سرعت آن را رفع خواهیم کرد. نوبخت گفت:  هیچ یک از این مشکلات مانع از اجرای آن تصمیمی که معتقدیم تصمیم درستی بود نمی‌شود و پرداخت کالایی به مراتب از پرداخت نقدی با توجه به هدف دولت اثربخش‌تر و مهم‌تر است که در حال انجام است.
سبد اول یا مرحله اول؟
روزنامه «وطن امروز» در 28 بهمن ماه در گزارشی از اشتباه مسؤولان درباره سبد کالا پرده برداشت. در آن گزارش آمده بود که مسؤولان با وجود قول‌های فراوان درباره پرداخت سبد دوم کالا در اسفند ماه این کار را نخواهند کرد چراکه هنوز برنامه‌ای برای سبد مرحله دوم وجود ندارد. براساس مصوبه دولت درباره اعطای سبد کالای حمایتی از برخی اقشار جامعه در تاریخ 7 دی‌ماه که برای اجرا به وزارتخانه‌های تعاون، کار و رفاه اجتماعی، امور اقتصادی و دارایی، علوم، تحقیقات و فناوری، صنعت، معدن و تجارت، فرهنگ و ارشاد اسلامی، بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح و معاونت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی رئیس‌جمهور ابلاغ شد، سبد کالا شامل 8/1 کیلوگرم روغن نباتی مایع،10 کیلوگرم برنج، 4 کیلوگرم گوشت مرغ، 800 گرم پنیر بسته‌بندی uf و 8/1 کیلوگرم تخم‌مرغ است که به افراد مشمول این تصویبنامه در 2 نوبت تا پایان سال 1392 تحویل می‌شود. اگرچه افراد مشمول این تصویبنامه قرار بود همه شاغلان و بازنشستگان دولت و نیروهای مسلح اعم از کارکنان رسمی، پیمانی و قراردادی و همه کارگران مشمول قانون کار و قانون تامین‌اجتماعی، روزنامه‌نگاران، خبرنگاران و هنرمندان، دانشجویان متأهل و طلاب، سرپرستان خانوارهای تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی(ره) و سازمان بهزیستی کشور، قضات و اعضای هیات علمی دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزشعالی باشند اما با آغاز توزیع سبد از روز 13 بهمن، روز به روز مشمولان آب رفتند و از جمعیت 15 میلیونی در نهایت حدود 9 میلیون سرپرست خانوار از سوی وزارت تعاون فراخوانده شده و سبد کالای خود را دریافت کردند. از آن پس و در پی اعتراضات گسترده مردمی، ساماندهی از سوی رئیس‌جمهوری به وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی سپرده شد و قرار شد تعداد 6 میلیون سرپرست خانوار دیگر مشمول دریافت سبد کالا شوند البته تاکنون هیچ مسؤولی اقدام به اعلام دقیق تعداد مشمولان و دریافت‌کنندگان سبد کالا نکرده است.  اما آنچه اکنون محل ابهام است اینکه سبدی که اکنون توزیع شده سبد چندم است؟ اول، دوم یا سوم. به تحقیق باید گفت آنچه تاکنون بین مردم توزیع شده، سبد اول و دوم بوده است چرا که سبدهای بهمن و اسفند در قالب یک سبد تلفیق و توزیع شد. متاسفانه عدم اطلاع‌رسانی مناسب و بموقع از سوی متولیان سبد و چندپارگی در به‌عهده گرفتن مسؤولیت و تولی‌گری این سبد، تاکنون آنچه حاصل داشته سردرگمی مردم و حتی رسانه‌ها است. هم‌اکنون آنچه از سوی مسؤولان دولتی و حتی رؤسای اتحادیه‌ها بیان می‌شود این است که سبد دوم در نیمه اسفندماه توزیع می‌شود در حالی که هنوز ماهیت این سبد محل اشکال است. تا الان سبد یک و دو در قالب یک سبد و در یک مرحله توزیع شده و قرار است مرحله دوم سبد اول که مشمول جامانده‌ها شده در اسفندماه توزیع شود. در نتیجه اخبار ضد و نقیض در این‌باره به آن دلیل است که اطلاع‌رسانی درستی صورت نگرفته است.

حسین جوادی: آنتونی رابینز، روانشناس معروف درباره قدرت ذهن و تجسم رویاها نظریه‌ای دارد که می‌‌نویسد: «هر چه را که تصور کنیم و درباره آن حرف بزنیم برایمان اتفاق می‌‌افتد». حرف‌های جناب وزیر ورزش درباره نحوه بازی تیم ملی با حریفان در جام جهانی دقیقا از جنسی بود که خیلی راحت خوراک رسانه‌ها را تامین می‌‌کرد یا اینکه باید گفت مشاوران ایشان در روابط عمومی و بخش رسانه‌ای وزارتخانه برای اینکه فشار «فوتبالی» نبودن وزیر را کم کنند نسبت به چنین موضع‌گیری شخص اول ورزش مملکت واکنشی ندادند یا اینکه بی‌تفاوت هستند. درباره این مساله که هیچ ایرانی در کره زمین نمی‌خواهد تیم ملی کشورمان برابر رقبا در
جام جهانی سرافکنده باشد هیچ شکی نیست و خیلی‌ها نیز از ته قلب می‌خواهند ما از گروه‌مان صعود کنیم تا نشاط بار دیگر به جامعه ورزش بازگردد اما آیا گفتن بی‌پروای این حرف‌ها که مصرف رسانه‌ای دارد سوال برانگیز نیست؟ در اینجا می‌خواهیم از جناب وزیر طرح سوال کنیم تا کمی ذهن ایشان نسبت به موضع‌گیری‌هایی که ممکن است توقع عموم را بالا ببرد و فشار روانی روی تیم را زیاد کند، روشن شود.
1-جناب آقای گودرزی وقتی شما به راحتی می‌گویید مقابل آرژانتین کم‌شانس نیستیم و می‌توانیم حتی با این تیم به تساوی برسیم می‌دانید تعبیرش به چه معنی است؟
2-آیا شما فکر نمی‌کنید بهتر نبود می‌گفتید تیم ایران تمام تلاش خود را برای سربلندی خواهد کرد و ما با توجه به زمان کمی که در اختیار داریم انتظار زیادی از این تیم نداریم؟
3- آیا بهتر نبود به جای این حرف‌ها کمی از بودجه وزارت ورزش را برای برگزاری اردوهای حرفه‌ای  می‌گذاشتید یا از ارتباط سیاسی دولت استفاده می‌کردید تا پای تیم‌های بزرگ به تهران باز شود و تیم ما در محکی جدی قرار بگیرد؟
4- آیا شما نباید با مشاوران ورزشی و رسانه‌ای خود مشورت می‌کردید و به آنها یادآور می‌شدید که به جای اینکه تعامل مستقیم‌شان در روابط عمومی وزارتخانه را با رسانه‌ها کمتر کنند به فکر استفاده از مجرب‌ها و دادن مشاوره سالم و ارتباط بهینه با رسانه‌ها و شخص شما باشند؟  تمام این سوال‌ها برای این مطرح می‌شود که وقتی خدای ناکرده کاروان تیم ملی به دلیل نتیجه نگرفتن در جام جهانی مورد کالبدشکافی قرار گرفت آن زمان شما کسی را متهم نکنید و اینکه تا این اندازه توقع افکار عمومی را نسبت به صعود تیم حساس نکنید البته بیشتر اقشار فوتبالدوست به‌خوبی می‌دانند مقابل تیم‌هایی مثل آرژانتین یا حتی بوسنی ما شانس بالایی برای پیروز شدن نداریم و زمانی که پای درد و دل مردم کوچه و خیابان یا حتی مشتریان پروپا قرص استادیوم‌ها می‌نشینید می‌فهمید که آنها اعتقاد دارند هر چه کمتر مقابل آرژانتین گل بخوریم آبرویمان کمتر می‌ریزد! آخر این چه صحبتی است که باید عنوان شود،‌ شاید بهتر بود مدیر روابط‌عمومی وزارت ورزش که در اکثر حوزه‌های ورزشی صاحب‌نظر است «نمونه آماری» از وضعیت حریفان ایران در جام جهانی برای شما آماده می‌کرد، آن زمان شما با مربی تیم جلسه‌ای می‌گذاشتید و به تحلیل مسائل به عنوان یک کارشناس می‌نشستید. آن زمان هم فردی مثل کی‌روش که بیش از اندازه حرفه‌ای است به جای توجه به قراردادهای تجاری‌اش با اسپانسر‌ها و مسائل مالی فوتبال ایران احساس می‌کرد مدیران ورزشی اشراف کاملی به فوتبال دارند و جرأت نمی‌کرد نسبت به خیلی از مسائل بی‌تفاوت باشد. وقتی ما خودمان از این رفتارهای غیرحرفه‌ای امتناع نمی‌کنیم چه توقعی از یک بیگانه‌ای داریم که تنها چند سال میهمان فوتبال ماست. این امکان وجود دارد که تیم ملی بعد از جام جهانی نتایج مناسبی نگیرد، (این موضوع را هم می‌توان به چند دلیل ثابت کرد) و بعد از آن نیز امکان دارد او با فدراسیون حالا به هر دلیلی به توافق نرسد آن زمان که مربی دیگری می‌خواهد تیم را برای جام ملت‌های آسیا آماده کند تکلیفش چیست؟ آیا او نیز باید تیم را قهرمان آسیا کند؟ آیا او نیز مانند کی‌روش باید بدون داشتن بازی تدارکاتی و بدون داشتن زمان بهترین نتایج را بگیرد؟ ما از این اظهارنظر‌های غیرحرفه‌ای پیش از این ضربه خورده‌ایم. مگر قبل از شما نبودند افرادی که توقع عموم را بالا می‌بردند و بعد از اینکه تیم نتیجه نمی‌گرفت مردم به اخراج و کنارگذاشتن سرمربی تیم رای می‌دادند. آن زمان فدراسیون چه واکنشی باید نشان می‌داد؟ قربانی این حرف‌ها بعد از جام جهانی کفاشیان و تیم ملی است،‌ رئیس فدراسیون هر چه قبل از این فریاد زد که کسی به داد این تیم بحران‌زده مالی برسد کسی پیدا نشد و از بدشانسی‌ او نیمی از قرارداد‌ها نیز روی هوا بود،‌ ما که ابایی از انتقاد به مجموعه فدراسیون نداشتیم ولی این بار باید حق را به آنها داد، ‌مگر آن زمان نبود که تیم به دلیل نتیجه نگرفتن در آسیا خیلی راحت مربی‌اش،‌ امیر قلعه‌نویی را از دست داد. شاید اگر به امثال امیر بیش از اینها بها می‌دادیم یا اینکه زمان بیشتری به مربی‌های داخلی داده می‌شد و تا این اندازه حساسیت توقع نتیجه‌گرایی و این معضلی که سال‌هاست برای حفظ بقای مدیریت گریبان ورزش ما بویژه فوتبال را گرفته بالا نمی‌رفت، حالا جایگاه ما به مراتب در فوتبال جهان تغییر می‌کرد. در غرور و تعصب و نتایج مثبتی که این تیم به همراه کادر فنی‌اش در راهیابی به جام جهانی گرفته هیچ شکی نیست ولی آیا بد نبود به جای این حرف‌ها به فکر برگزاری یک بازی دوستانه آبرومندانه بودیم؟ باز هم در دوره‌های قبل ما با تیم‌هایی مثل برزیل و روسیه و آلمان یا تیم‌های باشگاهی مثل آ.اس‌رم و ... بازی کردیم ولی حالا چه!؟ باز هم هزار شکر به تقویم فیفا و بازی‌های اجباری برای مقدماتی جام ملت‌های آسیا وگرنه معلوم نبود این بازیکنان تا کی باید در انتظار یک گوشه چشم مدیران ورزشی می‌‌ماندند تا اتفاقی رخ دهد البته خیلی نمی‌توان به شما که شناخت فوتبالی و علاقه به این ورزش ندارید خرده گرفت. ‌این انتقاد بیشتر به آنهایی است که در اطراف روابط عمومی نقشی را بازی می‌کنند که به هیچ وجه مناسب حال شما و وزارت ورزش نیست،‌ این بار قصد انتقاد از جناب وزیر را به شکل مستقیم نداشتیم و تنها به گوشزدی برادرانه اکتفا کردیم چون به خوبی برایمان مسجل است وقتی گفت‌وگویی در اتاق شخصی شما رخ می‌دهد بدون اعمال‌نظر دوستان کارشناس در اطرافتان صورت نگرفته پس آنها در محافل خصوصی نیز به این اظهارنظر‌های شما آگاه بوده و نحوه کارشناسی شما را به خوبی می‌‌شناختند،‌ که باید گفت مشاوران شما سبب خواهند شد پوسته وزارت ورزش روزی عوض شود آن هم در همین دولت تدبیر و امید.
به هر شکل زمانی که دکتر گودرزی به عنوان استادتمام دانشگاه تهران از سوی دولت برای گرفتن رأی اعتماد به مجلس معرفی شد، خیلی‌ها از انتخاب یک فرد آکادمیک در حوزه ورزش استقبال کردند اما پیش‌بینی او در باره عملکرد تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی نگرانی‌هایی را درباره تداوم اظهارنظرهای اینچنینی که تنها فشار را بر تیم ملی زیاد می‌کند، افزایش خواهد داد. حتی کارلوس کی‌روش نیز که مدت‌ها با این تیم بود و شاگردانش را به خوبی می‌شناسد، نمی‌تواند با چنین صراحتی از نتایج ایران در جام‌جهانی صحبت کند.
 

عضو فراکسیون زنان مجلس شورای اسلامی گفت: از برکت انقلاب اسلامی است که امثال فائزه هاشمی آزادی بیان دارند و به نظر می‌آید وی می‌خواهد با این اظهارنظرها همگرایی خود را با کشورهای غربی اعلام کند.  فاطمه آلیا در گفت‌وگو با فارس در واکنش به اظهارنظر اخیر فائزه هاشمی درباره وضعیت زنان در قبل و بعد از انقلاب اسلامی گفت: انقلاب اسلامی ما آنقدر بزرگ است که این اظهارنظرها و آزادی بیان در آن وجود دارد. چون این اظهارنظر درباره زنان است، زنان انقلابی ما در سال 1357 به اظهارنظر‌های اینچنینی پاسخ دادند و در واقع تودهنی زدند به کسانی که این نوع اظهار نظرها را داشتند. وی ادامه داد: حضور زنان در پیروزی انقلاب اسلامی بی‌بدیل است و حضرت امام فرمودند اگر حضور مؤثر زنان نبود انقلاب اسلامی به پیروزی نمی‌رسید و فلسفه حضور زنان در انقلاب، کشیدن خط بطلان بر نظام شاهنشاهی و طاغوت بود. این عضو کمیسیون اجتماعی مجلس خاطرنشان کرد: فائزه هاشمی و جایگاهی که خود این شخص و خانواده وی هم‌اکنون در کشور دارند به خاطر حضور انقلابی زنان و سقوط نظام شاهنشاهی است که هم‌اکنون به این جایگاه رسیده‌اند و متأسفانه اینگونه آزادانه برخلاف ارزش‌های انقلاب اسلامی موضع‌گیری می‌کنند. آلیا تصریح کرد: اما به نظر می‌آید که به این اندازه وی متوجه است که هرچه دارد مدیون انقلاب اسلامی است و این انقلاب بود که به زنان جایگاه و عزت داد و از دستاوردهای انقلاب است که امثال فائزه هاشمی می‌توانند آنقدر آزادانه اظهار نظر کنند بنابراین، این اندازه را امیدوارم متوجه باشد.

   تریلوژی براندازی به کارگردانی اوباما/11
   مشاور رئیس‌جمهور حاتمی‌کیا را تهدید کرد/9
   آقای روحانی! نیاز به یک اقدام انقلابی است.../9
   قلاب تورهای غیرمجاز برای صید گردشگر/4
   گران‌ترین داروهای ایران کدام‌ها هستند؟/4

آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان که از سرزمین‌های اشغالی دیدار کرده است در کنفرانس خبری مشترک با بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، گفت: آلمان گفت‌وگوهای هسته‌ای با ایران را دنبال می‌کند. وی تصریح کرد کشورش ایران را نه تنها تهدیدی برای اسرائیل می‌داند بلکه آن را تهدیدی برای همه کشورهای اروپا تلقی می‌کند. به نظر می‌رسد دامنه تهدیدات علیه ایران علاوه بر آمریکا به کشورهای اروپایی نیز انتقال پیدا کرده است. این جملات در حالی توسط مرکل مطرح شده است که آلمان یکی از طرف‌های مذاکره‌کننده با ایران در مساله هسته‌ای است. به نظر می‌رسد این اظهارات در حالی که مذاکرات ایران و 1+5 در حال انجام است نه تنها برخلاف حسن نیت بلکه اقدامی در جهت اعمال فشارهای بیشتر به جمهوری اسلامی ایران باشد.  به گزارش فارس، در همین رابطه نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی نیز با تکرار ادعاهای همیشگی خود برنامه هسته‌ای ایران را بزرگ‌ترین تهدید برای امنیت جهان خواند و افزود: من قصد دارم با مرکل درباره برنامه هسته‌ی ایران صحبت کنم تا مانع از آن شویم که ایران قدرت ساخت سلاح هسته‌ای را پیدا کند. نخست‌وزیر رژیم‌صهیونیستی در این نشست خبری بار دیگر ایران را به تلاش برای دستیابی به سلاح هسته‌ای متهم کرد و گفت: «من معتقدم در ایران نباید هیچ غنی‌سازی، هیچ سانتریفیوژ و هیچ پلوتونیومی وجود داشته باشد». بنیامین نتانیاهو روز سه‌شنبه بار دیگر گفت: تنها راه رسیدن به صلح با فلسطینی‌ها این است که آنها اسرائیل را به عنوان یک «کشور یهودی» به رسمیت بشناسند. وی گفت: مذاکرات سازش باید به دو کشور مجزا در کنار هم منجر شود. نتانیاهو همچنین گفت: برای دستیابی به راهکاری دائمی که مساله اسرائیل و فلسطین را برای همیشه حل کند، آماده بوده و امیدوار است محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین هم برای این کار آمادگی داشته باشد.  وی افزود: «هرگونه غنی‌سازی در ایران، حتی مقدار اندک آن اشتباه است. همه در خاورمیانه با من هم نظر هستند اما علنا آن را اعلام نمی‌کنند». او درباره گزارش‌های منتشر شده مبنی بر حمله جنگنده‌های ارتش رژیم‌صهیونیستی به جنوب لبنان، گفت: «موضع ما روشن است. ما هرآنچه برای امنیت اسرائیل لازم باشد، انجام می‌دهیم».

میکائیل دیانی: دولت یازدهم به گفته کارشناسان مسائل سیاسی به لحاظ ساختاری حاصل‌جمع دو دولت سازندگی و اصلاحات است که با سیاست‌ورزی روحانی و نابلدی سیاسی اصولگرایان شکل گرفته است؛ در این میان از ابتدای شکل‌گیری دولت این اصلاح‌طلبان بودند که خود و پایگاه اجتماعی‌شان را عامل پیروزی روحانی می‌خواندند اما بعد از گذشت 6 ماه از شکل‌گیری دولت فاصله این جریان بویژه طیف رادیکال آن از دولت بیشتر و بیشتر می‌شود به گونه‌ای که تحلیلگران معتقدند استراتژی اصلاح‌طلبان استفاده از مزایای شکل‌گیری دولت یازدهم و بازسازی درونی و تحمیل هزینه‌ها به دولت و روحانی است.
مشاهده روند عملکرد جریان اصلاح‌طلب طی هشت ماه بعد از انتخابات نشان از استراتژی سه مرحله‌ای این جریان تا انتخابات ریاست جمهوری سال 96 دارد؛ مرحله اول حین انتخابات ریاست‌جمهوری یازدهم و بازسازی درونی این جریان، مرحله دوم شروع انتقادات به دولت روحانی و ارائه لیست مستقل در انتخابات 94 مجلس و مرحله سوم معرفی نامزد مستقل در انتخابات 96 و عبور از روحانی.
برای تحلیل اتفاقات افتاده نیاز به بازبینی مجدد انتخابات یازدهم ریاست جمهوری است. آنجا که حضور روحانی در انتخابات 24 خرداد باعث شد در یک جابه‌جایی وسیع از جریان راست سنتی به سمت چپ مدرن حرکت کند تا بتواند آرای این جریان را به‌دست آورد و از سویی اصلاح‌طلبان برای ادامه بقای سیاسی خود به ناچار با وی همراه شدند تا به قول عارف، اصلاح‌طلبان و کارگزاران به یک «ائتلاف غیرمدون» دست بزنند و اما اختلافات بین جریان اصلاح‌طلب رادیکال و جریان دولت هر روز بیشتر می‌شود.
انصراف غضب‌آلود عارف و اجماع اصلاح‌طلبان بر روحانی این توقع را در این جریان ایجاد کرد که باید دولتی اصلاح‌طلب روی کار آید اما روحانی از همان ابتدا بنای ناسازگاری را با اصلاح‌طلبان گذاشت. بعد از آنکه محمد خاتمی در دیدار اصغر فرهادی اعلام کرد: احمد مسجدجامعی، وزیر فرهنگ و ارشاد خواهد شد، اطرافیان حسن روحانی از موضع‌گیری خاتمی اعلام ناراحتی کردند و این‌گونه برخوردها را اخلال در روند بررسی‌ها و تصمیم‌گیری‌ها و علائم سهم‌خواهی افراد و گروه‌ها دانستند. روحانی نیز که خود شخصیتی ژنرال‌گونه دارد با عدم معرفی مسجدجامعی به خاتمی فهماند نباید در تصمیماتش دخالت کند.
این آغاز ماجرای اختلاف بین جریان رادیکال اصلاح‌طلب و روحانی بود که ترکش‌های آن از سوی اصلاح‌طلبان بر خاتمی اصابت می‌کرد. اصلاح‌طلبان معتقدند خاتمی آنها را پای روحانی ذبح کرده است. موسوی خویینی‌ها درباره دلیل مخالفت با دیدار مجمع روحانیون با روحانی اعلام کرد: «دیدن روحانی رفتن یعنی مشروعیت‌ بخشیدن به او. روحانی از نردبان اصلاحات بالا رفت اما بویی از اصلاحات نبرده است. او نیروی حاکمیت و نظام است».
تا پیش از انتخابات ریاست جمهوری حجاریان جزو آن دسته از افرادی بود که روحانی را اصلاح‌طلب نمی‌دانست اما برای جلوگیری از کشیده شدن دعوای خانوادگی اصلاحات به رسانه‌ها در یک تغییر استراتژیک، چند ماه پیش درباره برخی تحلیل‌ها مبنی بر تفکیک اصلاح‌طلبی و اعتدالگرایی در گفت‌وگو با ایسنا اعلام کرد: «در حال حاضر اصلاح‌طلبان در کابینه دولت یازدهم حضور دارند و پایگاه اجتماعی دولت هم اصلاح‌طلبان هستند؛ بنابراین لازم نیست بین اصلاح‌طلبان و اعتدالگرایان تفکیکی قائل شویم». حجاریان با این جمله دولت را وامدار اصلاح‌طلبان کرد که هر لحظه می‌توانند پشت دولت را خالی کنند و خود صحنه‌گردان شوند. البته وی فاصله بین اصلاح‌طلبان و دولت را نیز حفظ کرد و در مصاحبه با اعتماد اعلام کرد: «دولت حسن روحانی بر خلاف اظهارات برخی اصلاح‌طلبان مبنی بر تمایل به سمت جریان اصلاحات به سمت جریان راست تمایل دارد».
از سوی دیگر روحانی نتوانست شعارهای آزادیخواهانه که برای فعالان زن اصلاح‌طلب داده بود را نیز اجرا کند و حتی فائزه هاشمی که از جمله زنان فعال در ستاد روحانی بود به موضع انتقاد از روحانی رفت و در مصاحبه با اعتماد گفت: «عدم حضور زنان در کابینه بر خلاف برنامه‌های منتشر شده از طرف ایشان در زمان انتخابات شروع خوبی حداقل برای 50 درصد جامعه نبود».
این رفتارهای روحانی باعث شد سعید حجاریان هم از گفتن لفظ «اصلاح طلب» برای روحانی پرهیز کند و اصلاح‌طلبان رادیکال هجمه رسانه‌ای زیادی را علیه خاتمی آغاز کردند چرا که در نظر آنان خاتمی، اصلاح‌طلبان را پای روحانی قربانی کرده است.
لازم به یادآوری است بی‌توجهی‌های روحانی انتقادات هاشمی و خاتمی را نیز برانگیخت. در جلسه مجمع تشخیص زمانی که مجید انصاری خواستار نگهداری بندی از اقتصاد مقاومتی برای دریافت نظر رئیس‌جمهور شد، هاشمی در پاسخ وی گفت: «ما دیگر نمی‌توانیم صبر کنیم. چرا آقای روحانی دو هفته نیامده‌اند و امروز بیرون جلسه می‌گذارند. چرا جلسه مجمع را نمی‌آیند؟»
از سوی دیگر محمد خاتمی از عدم تحرک دولت یازدهم برای صدور اجازه خروج وی از کشور و شرکت در مراسم تشییع ماندلا بشدت دلخور و ناراحت است. خاتمی تلاش داشت در قالب هیاتی دولتی به
کیپ تاون برود اما دولت روی خوشی به این خواسته وی نشان نداد و در آخرین ساعات محمد شریعتمداری به نمایندگی از کشورمان در این مراسم شرکت کرد.
جریان اصلاح‌طلب که امروز در مرحله نخست استراتژی درازمدت خود قرار دارد؛ از هر فرصتی برای منتقد نشان دادن خود نسبت به دولت و روحانی استفاده می‌کند. سعید شریعتی؛ عضو شورای مرکزی حزب منحله مشارکت پس از سخنان رئیس‌جمهور درباره منتقدان توافقنامه در فیسبوک خود نوشت:«به نظر من «کم‌سواد» خواندن منتقدان و «استاد دانشگاه» خواندن اعضای تیم مذاکره‌کننده یک خطای بیانی فاحش از سوی آقای روحانی است.»
پس از وی، احمد کارگر نجاتی دیگر عضو حزب منحله مشارکت در دو مطلب به نقد دولت پرداخت و گفت: «درست است که روحانی با تابلوی اعتدال و نوعی دولت فراجناحی به میدان رقابت‌ها آمد اما بی‌هیچ تردیدی او به عنوان شخص خودش از هیچ پایگاه اجتماعی و بدنه سیاسی اختصاصی برخوردار نبود.» وی در مطلب دیگر با طعنه به روحانی گفته است: «چه خوب می‌شد، اگر مقاماتی که برای رسیدن به منصب و قدرت، نیازمند رای مستقیم شهروندان هستند، بویژه رئیس‌جمهوری که می‌بایست خود را در گستره ملی در معرض انتخاب مردم قرار دهد، آرشیو محرمانه‌ای را از تصویر جلسه‌ها و دیدارهایی که در دوره «رایزنی و جلب نظر و مددجویی و مشورت‌خواهی و...التماس دعا» با چهره‌ای گشاده و منت‌پذیر و سپاسگزار، با صغیر و کبیر برگزار کرده در گنجه خانه‌اش‌ نگهداری می‌کردند. برای چه؟! برای اینکه پس از استقرار بر عرش کبریایی مسؤولیت، هر از گاهی، دور از چشم«اهل بیت و دیوانخانه پر از مشاور و دستیاران ویژه و غیر‌ویژه» که همه هنرشان «به‌به، قربان عالی بود. خسته نباشید!» گفتن است، به تماشای آن صحنه‌های سراسر «استمداد و نمایش وسعت نظر و احساس و ابراز نیاز به مشورت دیگران و قربان صدقه رفتن برای حتی کوچک‌ترین پیشنهاد یک شهروند معمولی» بنشینند تا به خاطر آورند اگر برای جلب افکار عمومی و رای گرفتن از مردم، نیاز به فهم و درک واقعیت‌های زندگی و مطالبات آنان و مشورت و نظرخواهی و ارتباط مستقیم با مردم و بویژه صاحبان ایده و اندیشه و تجربه است، در برهه برنامه‌ریزی و اقدام عملی، بسی لازم‌تر و مؤثر‌تر است!» اوج نگاه انتقادی در چند روز گذشته از سوی محمدرضا عارف، نامزد جریان اصلاحات در انتخابات ریاست‌جمهوری نسبت به روحانی در مصاحبه با روزنامه اعتماد مطرح شد. اعتماد در ابتدای مصاحبه مرزبندی دولت و اصلاح‌طلبان را با گفتن این جمله که «چه شد که اصلاحات کاندیدای میانه‌رویی چون حسن روحانی را انتخاب کرد؟» بیان می‌کند و عارف در بیانی انتقادی اعلام می‌کند: «قبول نداشتم به نفع روحانی کنار بروم و بعد از انتخابات انتظار داشتم روحانی از من مشورت بگیرد!»
در یک جمع‌بندی کلی می‌توان این تحلیل را بیان کرد که اصلاح‌طلبان در درجه اول تلاش دارند دولت را بدون پشتوانه اجتماعی نشان دهند- که این نکته حاصل‌جمع نظرات همه جامعه شناسان است - از سوی دیگر خود را منتقدان جدی نسبت به روحانی بیان کنند تا رفته رفته فاصله خود را با دولت بیشتر کنند.