رحمتی، کابوس استقلال! این اولین جمله‌ای است که بعد از آن اشتباه فاحش دروازه‌بان آبی‌ها به ذهن می‌رسد. واقعا فکر می‌کنید چطور یک دروازه‌بان با چنین اشتباهی می‌تواند کمر تیم را بشکند؟! امیر قلعه‌نویی در حالی دومین تجربه تلخ خود را در پایان سال 92 در آسیا تجربه کرد که اگر کمی مرد شماره یک تیمش در آمادگی به سر می‌برد و کمی از غرور کاذبش کم می‌کرد حالا شرایط جور دیگری رقم می‌خورد. در سال مار، سیدمهدی رحمتی از هر ریسمان سیاه و سفیدی نیش خورد. او که بدترین سال ورزشی‌اش را تجربه می‌کند، کلکسیون بدبیاری‌هایش را با گل مفتی که در قطر پذیرفت، تکمیل کرد. برای سیدمهدی رحمتی سال رو به پایان 92 بدترین سال ممکن بود. رحمتی امسال حتی از روزهایی که در استقلال ذخیره طالب‌لو می‌نشست یا روزهایی که در سپاهان «کمیل سوسکو»ی خارجی را به او ترجیح دادند، بیشتر زجر کشید. یک مورد بدبیاری یا اتفاق تلخ ورزشی پیدا نمی‌کنید که در سال 1392 نصیب رحمتی نشده باشد. انگار ماری که در طالع‌بینی نشانه سال 92 بود، ماموریت داشت هر چند هفته یک بار نیشی به رحمتی بزند! رحمتی که اواخر سال گذشته جایگاه خود در تیم‌ملی را با یک مصاحبه بی‌موقع از دست داد، در سال 92 انواع و اقسام بدبیاری‌ها را تجربه کرد. او که قبل از بازی‌های پایانی تیم‌ملی در راه رسیدن به جام‌جهانی برزیل این فرصت را داشت که با امضای نامه تهیه شده از سوی کی‌روش به اردو بازگردد، شاید به هوای اینکه تیم ملی شانسی برای صعود به جام‌جهانی ندارد، از امضای نامه مدنظر کی‌روش خودداری کرد تا نتواند در صعود تاریخی فوتبال ایران به جام‌جهانی 2014 سهیم شود. پس از آن، فصل جدید لیگ برتر برای رحمتی که بهترین دروازه‌بان لیگ دوازدهم بود، با گل‌های خورده فراوان شروع شد و او در جدول سلاطین کلین‌شیت از نیلسون برزیلی، رحمان احمدی و حتی محمدباقر صادقی، دروازه‌بان جوان تیم سایپا عقب افتاد. تیره‌روزی‌های رحمتی با درخشش او در شروع نیم‌فصل دوم لیگ سیزدهم برای مدت کوتاهی به فراموشی سپرده شد اما دوباره در روزهای پایانی سال بخت از رحمتی روی گرداند. خوردن 4 گل در انزلی که بی‌تعارف 2 گل از آن 4 گل را حتی یک دروازه‌بان مبتدی هم نمی‌خورد، به کی‌روش اطمینان داد به راحتی می‌تواند روی نام او قلم قرمز بکشد و حتی با وجود آنکه با رحمتی آشتی کرده و عکس یادگاری گرفته، بر سر موضع قبلی خود بماند و از دعوت دروازه‌بان استقلال به اردوی تیم‌ملی خودداری کند. حالا کلکسیون نحسی سال 92 برای رحمتی با گل ناشیانه‌ای که مقابل الریان قطر خورد، کامل شد. درست چند روز پس از آنکه رحمان احمدی در مصاف با کویت با دروازه‌بان مطمئن بازی ایران و کره‌جنوبی فاصله زیادی داشت و دانیال داوری در بازی ایران و گینه کلاس بوندس‌لیگایی خود را زیر سوال برد، رحمتی گلی خورد که حتی حامیانش را هم از اینکه می‌گفتند سید باید در جام‌جهانی برزیل دروازه‌بان شماره یک تیم‌ملی باشد، پشیمان کرد.
 چرا بازیکنان استقلال موقعیت از دست می‌دهند؟
منصور پورحیدری درباره شکست تلخ استقلال اعتقاد دارد: استقلال بازی خوبی مقابل الریان انجام نداد اما باز هم می‌توانست از موقعیت‌های خود استفاده کند و به برتری برسد. تمرکز بازیکنان استقلال
به هم ریخته است. مگر می‌شود بازیکنان باتجربه‌ استقلال به راحتی موقعیت‌ها را از دست دهند؟ استقلال در دقایق ابتدایی گل بدی خورد اما باز هم می‌توانست این گل را جبران کند و حتی به پیروزی برسد. اشکال تیم ما این است که بازیکنان در زمین تمرکز ندارند. بدشانسی هم گریبانگیر استقلال شده و 2 توپ به تیر دروازه برخورد کرد. امیدوارم مقابل الجزیره امارات این 2 شکست را جبران کنیم. کار ما برای صعود دشوار است اما هنوز شانس داریم. مساله تنها اشتباه رحمتی نیست، بازیکنان استقلال در جریان بازی تمرکز ندارند. بحث‌های مالی مطرح می‌شود اما فتح‌الله‌زاده به بازیکنان «بد» پول پرداخت نکرده است. شاید تعدادی از بازیکنان از سال‌ گذشته طلب داشته باشند اما در این فصل فتح‌الله‌زاده تلاش کرده پول بازیکنان را بدهد. حرف من این است که چرا برخی بازیکنان باتجربه استقلال براحتی موقعیت‌ها را از دست می‌دهند؟ نباید فکر کنیم که استقلال با این 2 شکست وارد حاشیه می‌شود. امیدوارم امیر قلعه‌نویی تیم را جمع و جور کند.
 قلعه‌نویی: آسیا با این فوتبال پیشرفت نمی‌کند
سرمربی استقلال با قبول اینکه تیمش مثل سال گذشته ایده‌آل بازی نمی‌کند، می‌گوید در دیدار تیمش و حریف قطری روز خوبی برای دروازه‌بان تیم میزبان رقم خورد و به این دلیل شاگردانش مغلوب حریف شدند. امیر قلعه‌نویی، سرمربی استقلال بعد از شکست یک بر صفر تیمش برابر الریان در کنفرانس خبری بیان کرد: ابتدا به تیم الریان به خاطر کسب این پیروزی تبریک می‌گویم. همچنین به بازیکنان خودم خسته ‌نباشید می‌گویم. آنها زحمت خود را کشیدند ولی باید بگویم عدالت فوتبال امروز رعایت نشد. ما باید با اختلاف 3-2 گل برنده بازی می‌شدیم اما شکست جزئی از فوتبال است و امروز هم روز خوب دروازه‌بان الریان بود. من یک گله از تیم الریان دارم. فوتبال آسیا با این نوع بازی پیشرفت نخواهد کرد. بازیکنان الریان بارها در طول بازی خودشان را به زمین انداختند و وقت‌کشی کردند. اگر قرار است پیروز شویم باید با سرعت دادن به بازی و تاکتیک به 3 امتیاز برسیم ولی به هر حال به الریان تبریک می‌گویم. باید بگویم خیلی بدشانس بودیم و توپ‌های‌مان به گل تبدیل نشد. بازهم می‌گویم امروز، روز خوب دروازه‌بان آنها بود. قلعه‌نویی در پایان در پاسخ به این سوال که چرا استقلال تیم ایده‌آل فصل گذشته نیست، گفت: من هم با شما موافقم. خیلی از بازیکنان ما در شرایط ایده‌آل خودشان نیستند. تلاش می‌کنیم در بازی‌های آینده بهتر ظاهر شویم.
 اشتباه فردی کمر استقلال را شکست صادق ورمزیار در گفت‌وگویی درباره شکست یک بر صفر استقلال مقابل الریان قطر عنوان کرد: استقلال بازی بدی انجام نداد اما اشتباه فردی کمر این تیم را شکست و باعث شد بازیکنان استرس پیروزی را داشته باشند و اعتماد به نفس‌شان کمتر شود و بعضی از موقعیت‌ها را براحتی از دست دهند. همان اشتباه فردی در دقایق ابتدایی بازی کافی بود که استقلال نتیجه نگیرد اگرنه این تیم به لحاظ فنی در طول بازی بهتر از الریان بازی کرد. الجزیره با توجه به 6 امتیازی که کسب کرده یکی از تیم‌های صعودکننده به مرحله بعدی خواهد بود. دو تیم 3 امتیازی داریم و فاصله استقلال با تیم دوم تنها 3 امتیاز است. استقلال اگر بتواند یکی از بازی‌های بیرون از خانه را با پیروزی پشت سر بگذارد و در خانه امتیازی از دست ندهد، می‌تواند به عنوان تیم دوم از گروه خود صعود کند.
ورمزیار درباره 3 شکست اخیر استقلال در لیگ و آسیا گفت: قرار گرفتن استقلال در جایگاه دوم لیگ با داشتن چنین بازیکنانی کار سختی بود اما سوالی که مطرح می‌شود این است که چرا بازیکنانی مثل فرهاد مجیدی، جواد نکونام و پژمان منتظری براحتی در میانه فصل از استقلال جدا شدند؟ چرا اجازه دادند مجیدی و منتظری از استقلال جدا شوند؟ اگر این بازیکنان از ابتدای فصل همراه استقلال نبودند، سرمربی می‌توانست به فکر جایگزین آنها باشد اما وقتی در نیم‌فصل جدا می‌شوند، سرمربی نمی‌تواند دنبال جایگزین خوب برای آنها باشد. مسؤولان استقلال که چنین قراردادهایی با بازیکنان بسته‌اند، باید پاسخگو باشند. مردم نباید از استقلال ناراحت باشند، باید از کسانی ناراحت باشند که با بازیکنان قرارداد
 بدی بسته‌اند.
 

شاید اگر نگاهی به قهرمانان اخیر لیگ قهرمانان اروپا بیندازیم، تیمی مثل اینتر را پیدا نمی‌کنیم که در مدت چهار سال به کلی دگرگون شده باشد تا جایی که بتوان بازماندگانی کمتر از انگشتان یک دست از تیم رویایی مورینیو پیدا کرد. سیاست‌های موراتی و دیگر مدیران اینتر به قدری ضعیف بود که اینتر در فصل گذشته در رتبه نهم سری A قرار گرفت که چنین جایگاهی یکی از بدترین رتبه‌های اینتر در چند دهه اخیر بوده است.
بی شک بزرگ‌ترین مشکل اینتر در سالیان اخیر، عملکرد ضعیف در نقل و انتقالات بوده است. فروش بازیکنان باکیفیت و خرید بازیکنان عمدتا بی‌کیفیت باعث شده این تیم سال به سال عملکرد بدتری داشته باشد. با بررسی آنچه در چند سال اخیر در اینتر اتفاق افتاده، می‌توان پی به این قضیه برد که بی‌جهت نبوده مارکو برانکا به یکی از منفور‌ترین چهره‌ها نزد هواداران اینتر تبدیل شده است. طرفداران اینتر با ورود توهیر برای نقل و انتقالات زمستانی لحظه شماری می‌کردند. آنها انتظار خرید بازیکنان با کیفیت را از مالک جدید تیمشان داشتند اما با شروع نقل و انتقالات زمستانی، اوضاع آنگونه که هواداران انتظار داشتند پیش نرفت و توهیر نیز در مصاحبه‌های خود بارها اشاره کرده بود که در ژانویه به دنبال ریخت و پاش کردن نیست. تقریبا در اواخر نقل و انتقالات بود که خبر معاوضه گوارین و ووچینیچ منتشر شد که شوک بزرگی را به هواداران اینتر وارد کرد. به محض شنیده شدن این خبر، صد‌ها هوادار متعصب اینتر روبه‌روی دفتر باشگاه تجمع کردند و دست به اعتراض زدند. همین حرکت باعث شد اریک توهیر، اندونزی را به مقصد میلان ترک کند و به سرعت وارد عمل شده و این معاوضه را کنسل کند. پس از این حرکت، طولی نکشید که توهیر نظارت مستقیم بر نقل و انتقالات را در هفته پایانی ژانویه برعهده گرفت و با خرید دی آمبرزیو و هرنانس توانست کمی از انتظارات هواداران اینتر را برآورده کند. برانکا با وجود داشتن سابقه بازی برای اینتر و  به ثمر رساندن 23 گل در دو فصل برای این تیم، به علت عملکرد ضعیف در سمت مدیریتی در این باشگاه و خرید بازیکنان بی‌کیفیت و عدم حفظ ترکیب تیمی که در سال 2010 سه‌گانه را کسب کرده بود، تبدیل به یکی از بدنام‌ترین و منفور‌ترین اشخاص در نزد هواداران شد. بعد از بالابردن جام قهرمانی لیگ قهرمانان توسط خاویر زانتی، نزول اینتر شروع شد. مورینیو از باشگاه جدا شد ولی تلفات اینتر به همین‌جا ختم نشد. گابریل اوریالی، از اشخاص وفادار باشگاه و کسی که اینتر هماهنگی را در یک دهه اخیر باشگاه به وجود آورده بود، از باشگاه جدا شد و پست مدیریتی وی به مارکو برانکا داده شد؛ حرکتی که می‌توان از آن به عنوان بزرگ‌ترین اشتباه موراتی نام برد. اوریالی درباره دلایل جدایی خود گفته بود: «بعد از قهرمانی در چمپیونز لیگ، من فکر کردم می‌توانم کمی بیشتر از بقیه  از موفقیت لذت ببرم اما کاملا با اتخاذ تصمیماتی که آنها گرفته بودند مخالف بودم. در واقع مطمئن نبودم در اینتر خواهم ماند یا نه.  من از دلایل واقعی برکناری‌ام از باشگاه باخبر نشدم. بعد از 30 سال در اینتر، فکر می‌کردم اعتبار و احترام به دست آورده‌ام با این حال من از باشگاه بیرون انداخته شدم و نمی‌دانم چرا. من فقط می‌دانم پس از اینکه مورینیو اینتر را ترک کرد، موراتی اجازه داد توسط برانکا و برخی مدیران متقاعد شود که پروژه‌ای را آغاز کند که من در آن جایی نداشتم». پس از برکناری اوریالی بود که موراتی معاملات اینتر را به برانکا سپرد تا شروعی باشد برای نزول باشگاه از سطح اول فوتبال اروپا. سیاست‌های نامعلوم اینتر و عدم دانش مدیریت در شرایط نقل و انتقالات را می‌توان از ضرر‌های انتخاب برانکا برشمرد. زمانی که بنیتس جانشین مورینیو شد، باشگاه به خواسته‌های مربی درباره خرید گزینه‌های موردنظرش اهمیتی نداد و در عوض سیاستی نامعین را برای خرید و فروش بازیکن در نظر گرفت. خرید بازیکنانی معمولی با قیمتی بالاتر از ارزش واقعی آنها و فروش ستاره‌های تیم زیر قیمت واقعی آنها باعث شد اینتر هم از لحاظ اقتصادی تضعیف شود هم از لحاظ سطح کیفی. در تابستان سال2011، مسؤولین اینتر که شعار جوانگرایی را سر می‌دادند، ساموئل اتوئو را به آنژی ماخاچ کالا واگذار کردند، در عوض آنها دیه گو فورلان پا به سن گذاشته را به خدمت گرفتند. تیاگو موتا به عنوان یکی از موثر‌ترین بازیکنان اینتر 5 ماه بعد و در ژانویه راهی پاری‌سن‌ژرمن شد بدون اینکه اینتر جایگزینی در حد کیفیت فنی او را به خدمت بگیرد. نقل و انتقالات فصل 13-2012 نیز عجیب‌تر از سال‌های قبل پیش رفت. باشگاه تصمیم گرفت قرارداد قرضی آندرا پولی جوان را دائمی نکند در عوض چند ماه بعد آنها کوزمانوویچ را به خدمت گرفتند. مارکو لیوایای جوان به آتالانتا واگذار شد، در معامله‌ای که اسکلوتو به اینتر آمد و باشگاه به عنوان جانشین، توماسو روکی پابه‌سن‌گذاشته را از لاتزیو به خدمت گرفت. موضوع به همین‌جا ختم نمی‌شود و شرایط عجیبی که باشگاه برای اشنایدر به وجود آورد، باعث شد در نهایت این بازیکن با مبلغ ناچیز 5/7 میلیون یورو به گالاتاسرای فروخته شود؛ حرکتی که از ذهن هواداران اینتر پاک نخواهد شد.

اثبات اینکه جواد نکونام در بازی ایران و گینه نزدیک به 12 کیلومتر دویده باشد، کار سختی است. البته رد کردن این حرف کارلوس کی‌روش هم غیرممکن است. 12 کیلومتر دوندگی برای یک هافبک تدافعی و لیدر خط میانی آمار تکان‌دهنده‌ای نیست. هافبک‌های تدافعی مطرح دنیا طبق آمارهایی که به صورت دقیق از سوی آنالیزورهای حرفه‌ای ارائه می‌شود، 13 کیلومتر می‌دوند و در همین فوتبال خودمان یکی مثل آندرانیک تیموریان بارها به مرز دوندگی استاندارد یک لیدر نزدیک شده است اما حتی با این وجود، باور اینکه جواد نکونام در بازی ایران و گینه نزدیک به 12 کیلومتر دویده باشد، برای آنهایی که این بازی را از نزدیک یا از طریق تلویزیون تماشا کردند، غیرممکن است. در تقابل با گینه آنچه از جواد نکونام دیده شد، یک نمایش کاملا معمولی و کم‌اثر با تحرک اندک بود، به حدی که اغلب کارشناسان بابت افت کاپیتان تیم‌ملی ابراز نگرانی کردند و مدعی شدند بازی در لیگ کویت، قابلیت‌های فنی و میزان دوندگی و جنگندگی نکونام را پایین آورده اما حالا کارلوس کی‌روش که گاهی اوقات دفاعیاتش از برخی بازیکنان تیم‌ملی، شکل افراطی به خود می‌گیرد، در واکنش به انتقادات یک روزنامه ورزشی که بازی نکونام را زیر ذره‌بین برده بود، ادعا کرده کاپیتان تیم‌ملی در تقابل با گینه نزدیک به 12 کیلومتر دوندگی داشته و عملکردش عالی بوده است. این ادعای کی‌روش باعث شده مردم عادی کوچه و خیابان هم با تعجب از خود بپرسند کی‌روش کدام بازی را ملاک قرار داده و این آماری که از نکونام ارائه کرده، مربوط به کدام بازی است؟! اصلا با چه وسیله‌ای دوندگی کاپیتان را محاسبه کرده است؟! حقیقتش پس از بازی با گینه شنیدیم دستگاهی به نکونام وصل شده بود که میزان دوندگی‌اش را اندازه بگیرد اما با تمام احترامی که برای کی‌روش قائلیم، نمی‌توانیم خودمان را قانع کنیم آنچه در تلویزیون دیدیم تمام کارآیی و دوندگی جواد نبوده و در تمام دقایقی که دوربین‌های تلویزیونی نکونام را نشان نمی‌دادند، کاپیتان تیم‌ملی برعکس دقایقی که تلویزیون او را کم‌تحرک نشان می‌داد، در حال دوندگی بوده است! سال‌ها پیش بعد از یک نمایش انتقادآمیز از سوی تیم‌ملی مقابل حریفی آسیایی، برانکو ایوانکوویچ، سرمربی وقت تیم‌ملی در واکنش به انتقادات کارشناسان مدعی شد تلویزیون بازی را از زاویه‌ای نشان داد که شما تصور کردید تیم من بد بازی کرده، در حالی که تیم من نمایش خوبی داشت! حالا هم لابد تقصیر تلویزیون است که دویدن‌های نکونام را نشان نداد تا مردم تصور کنند جواد در تقابل با گینه کم دویده و کم‌تحرک بوده! خارج از شوخی، با تصاویری که تلویزیون ایران نشان می‌دهد نمی‌توان میزان دوندگی جواد نکونام و هر بازیکن دیگری را به طور دقیق اندازه‌گیری کرد و چاره‌ای نداریم جز اینکه قبول کنیم آنچه کی‌روش درباره دوندگی نکونام مقابل گینه می‌گوید عین واقعیت یا لااقل نزدیک به حقیقت است، حتی اگر در نگاه اول، این ادعا بی‌شباهت به بلوف نباشد. فعلا هم سراغ این بحث نمی‌رویم که میزان دوندگی مفید و تاثیرگذار در جریان بازی، با در یک دایره محدود دویدن و به قول تئوریسین‌ها هرز دویدن و به توپ نرسیدن فرق دارد. تا جام جهانی منتظر می‌مانیم و آنجا که در ازای هر بازیکن یک دوربین وجود دارد و حتی تعداد قدم‌های بازیکنان شمارش می‌شود، ثابت خواهد شد بازیکنان ایرانی بویژه آن دسته از ستاره‌های فوتبال ما که زیر چتر حمایتی کی‌روش هستند، چه میزان می‌دوند و دوندگی‌شان تا چه حد به استانداردهای روز فوتبال دنیا
نزدیک است؟!
 

تیم‌های بایرن‌مونیخ و اتلتیکومادرید با برتری برابر حریفان خود به مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا راه یافتند. دور برگشت مرحله یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا با 2 دیدار آغاز شد که در آن بایرن‌مونیخ و اتلتیکومادرید میزبان موفق شدند با برتری برابر حریفان خود در مجموع دو دیدار مسافر مرحله بعد شوند. بایرن‌مونیخ مدافع عنوان قهرمانی در حالی برابر آرسنال به میدان رفت که توپ و میدان را در اختیار داشت اما در نیمه نخست به نتیجه‌ای بهتر از تساوی بدون گل نرسید. هنرنمایی فرانک ریبری در دقیقه 55 توپ را برای باستین شوآین‌اشتایگر فراهم کرد تا اولین گل بازی را این بازیکن آلمانی به ثمر برساند. دو دقیقه بعد لوکاس پودولسکی موفق شد به زیبایی گل تساوی تیمش را به ثمر برساند تا این دیدار در پایان با تساوی یک بر یک به پایان برسد و بایرن در مجموع دو دیدار با برتری 3 بر یک راهی مرحله بعد شود. بایرن‌مونیخ در دقیقه پایانی این دیدار صاحب ضربه پنالتی شد که ضربه توماس مولر را فابیانسکی در دو مرحله دفع کرد. همچنین اتلتیکومادرید که در ایتالیا با یک گل به برتری رسیده بود خیلی زود در دقیقه 3 با ضربه دیه‌گو کاستا روی پاس کوکه به گل رسید اما در ادامه کاکا موفق شد به زیبایی کار را به تساوی یک بر یک برساند. آردا توران، هافبک ترکیه‌ای در دقیقه 40 گل دوم مادریدی‌ها را به ثمر رساند. در ادامه رائول گارسیا در دقیقه 71 گل سوم را نیز وارد دروازه میلان کرد اما این پایان کار نبود و دیه‌گو کاستا موفق شد در دقیقه 86 گل چهارم تیمش را نیز به ثمر برساند تا نتایج بد میلان با کلارنس سیدورف نیز ادامه داشته باشد و میزبان در مجموع دو دیدار با برتری 5 بر یک به مرحله بعد راه یابد. میلان نیز آخرین نماینده فوتبال ایتالیا بود که در این مرحله حذف شد.

اگر تیم ملی آلمان در رقابت‌های جام‌جهانی آینده نتواند به اهداف خود برسد، بی‌تردید پست دروازه‌بانی این تیم، در آن نقشی نخواهد داشت و بازی‌های
بی دردسر مانوئل نویر و حتی گل به‌خودی تراستگن نیز تغییری در این موضوع نخواهند داشت. روزنامه آلمانی Frankfurter Allgemeine Zeitung در مطلبی به بررسی دروازه‌بانان آلمانی حاضر در بوندس‌لیگا و موقعیت تیم ملی آلمان در این پست، کمتر از 100 روز مانده به آغاز رقابت‌های جام‌جهانی پرداخته است. با نگاهی به تیم‌های حاضر در بوندس‌لیگا و پتانسیل دروازه‌بانی آنها، می‌توان ادعا کرد برای حضور در جام جهانی یوگی لوو نگرانی خاصی درباره این پست، در جام‌جهانی نخواهد داشت. مانوئل نویر دروازه‌بان بایرن مونیخ،  با اینکه در رقابت‌های این فصل بوندس‌لیگا به دلیل سبک بازی و اقتدار بایرن مونیخ، بازی‌های بی‌دردسری را می‌گذراند، وظیفه حفاظت از دروازه تیم ملی آلمان را نیز در جام‌جهانی به عنوان سنگربان شماره یک برعهده خواهد داشت. البته نویر در این فصل در برخی از بازی‌ها و برای مثال در 15 دقیقه ابتدایی بازی مقابل آرسنال در لیگ قهرمانان، سطح بالای کیفی خود را به اثبات رسانده است. شاید به خاطر باخت‌های سنگین شالکه و بایرلورکوزن در لیگ قهرمانان فصل جاری نتوان از بوندس‌لیگا به عنوان بهترین لیگ فوتبال اروپا، حتی با وجود برگزاری فینال لیگ قهرمانان اروپای فصل قبل بین 2 تیم آلمانی بایرن‌مونیخ و دورتموند،‌ نام برد اما اگر بوندس‌لیگا بهترین تیم اروپا را نداشته باشد، حداقل می‌توان ادعا کرد بهترین دروازه‌بانان اروپا و شاید جهان در این لیگ حضور دارند. این روزها در انگلستان با شگفتی بسیار زیاد به بحث جدی مطبوعات آلمان درباره اینکه چه کسی به عنوان دروازه‌بان سوم تیم ملی آلمان در جام‌جهانی برزیل می‌تواند حضور داشته باشد، نگریسته می‌شود. شاید اگر انگلیسی‌ها می‌توانستند یکی از دروازه‌بانانی را که در بوندس‌لیگا، شانسی برای حضور در تیم ملی آلمان را ندارند، برای تیم خودشان انتخاب می‌کردند، سرمربی آنها با خیال آسوده‌تری راهی جام‌جهانی می‌شد. وایدنفلر که در خزان دوران فوتبال خود از اعتماد سرمربی تیم ملی آلمان برخوردار شده است، اگر بتواند فصل را با توجه به مصدومان زیاد دورتموند، بدون مصدومیت به پایان برساند، یکی از شانس‌های سفر به برزیل به عنوان دروازه‌بان دوم تیم است، البته باید بر سر رسیدن به این پست با مارک اندره تراشتگن که در تابستان به بارسلونا نقل‌مکان خواهد کرد، وارد رقابتی تنگاتنگ شود و حتی گل به خودی تراشتگن در دیدار این هفته مقابل برانشوایگ نیز نمی‌تواند خللی بر شدت این رقابت وارد کند. اگر تجربه ملاک یوگی لوو برای انتخاب دروازه‌بانان ذخیره باشد، در آن صورت رنه آدلر از هامبورگ نیز می‌تواند از کاندیداها باشد، دروازه‌بانی که تا پیش از مصدومیتش در سال 2010 انتخاب اول یوگی لوو برای محافظت از دروازه تیم ملی آلمان بود. البته دروازه‌بانانی همانند اولیور باومن از فرایبورگ، ران روبرت زیلر از هانوفر، برند لنو از بایرلورکوزن و کوین تراپ ار آینتراخت فرانکفورت نیز شایستگی حضور در جام‌جهانی را دارند. به هر حال کیفیت دروازه‌بانی در بوندس‌لیگا در سطح بسیار بالایی قرار دارد، به طوری که حتی رافائل شفر، دروازه‌بان 35 ساله نورنبرگ نیز در صورت امکان می‌توانست برای بسیاری از تیم‌های حاضر در جام‌جهانی، گزینه‌ای مطمئن به حساب آید البته صرفنظر از نام‌هایی که به آنها اشاره شد، لوریس کاریوس نیز در ماینتس عملکرد خوبی داشته و توانسته است در 12 بازی انجام داده، در 6 بازی دروازه تیمش را بسته نگه دارد. شالکه نیز با اعتماد به رالف فرمن مشکل دروازه‌بانی خود را با وجود دریافت 11 گل در دو بازی گذشته، تا حدودی حل کرده است، به طوری که حتی کریس رونالدو نیز بعد از بازی مقابل شالکه به تمجید از عملکرد او پرداخت.