4 روز پیش بعد از مدت‌ها پیگیری نمایندگان مجلس و مطالبه افکار عمومی، سرانجام طرح سوال از رئیس‌جمهور در مجلس با 80 امضا اعلام وصول شد. محورهای سوال نیز «ناتوانی دولت در کنترل قاچاق، استمرار تحریم‌های بانکی، بیکاری و رکود شدید اقتصادی در سال‌های اخیر، افزایش شتابان‌ نرخ ارز در کشور و نیز کاهش ارزش پول ملی» عنوان شده است. به گزارش «وطن‌امروز»، این اتفاق در شرایطی رخ داد که به اعتقاد بسیاری از ناظران سیاسی، تاخیر هیات‌رئیسه مجلس در وصول طرح سوال زمینه ساز شکل‌گیری بسیاری از اعتراضات اقتصادی بوده است. نمایندگان مجلس شورای اسلامی نیز پیش از این بارها تاکید کرده بودند طرح سوال از حسن روحانی ظاهرا به یک تابو تبدیل شده و باید این تابو شکسته شود و رئیس‌جمهور در مقابل ملت پاسخگو باشد. اما اتفاق دیگری که بعد از اعلام وصول طرح سوال از رئیس‌جمهور رخ داد، فشار زیاد دولتی‌ها به نمایندگان امضا‌کننده طرح سوال برای پس گرفتن امضای خود بوده است؛ اتفاقی که پیش از اعلام وصول نیز به صورت مستمر در جریان بود. در همین رابطه برخی رسانه‌ها نیز از کاهش تعداد امضاکنندگان طرح سوال خبر داده و با استناد به همین موضوع سوال از رئیس‌جمهور را منتفی اعلام کردند. اما آیا این ادعا درست است؟ بر اساس آیین‌نامه داخلی پارلمان، رئیس‌جمهور باید در فرصتی یک‌ماهه از تاریخ اعلام وصول سؤال، برای پاسخ به سؤالات نمایندگان در صحن علنی مجلس شورای اسلامی حضور یابد. پس از اعلام وصول سؤال از رئیس‌جمهور، برخی دولتمردان از جمله حسینعلی امیری، معاون پارلمانی رئیس‌جمهور شبهاتی را درباره طرح سؤال از روحانی در مجلس مطرح و آن را غیرقانونی اعلام کردند، در حالی‌ که طرح سؤال از رئیس‌جمهور یکی از ابزارهای نظارتی و قانونی در دست مجلس است. به گزارش تسنیم، نمایندگان مجلس شورای اسلامی 2 وظیفه مهم قانونگذاری و نظارت بر حسن اجرای قانون را به‌عهده دارند. در راستای نظارت بر حسن اجرای قانون، ابزارهایی نظیر سؤال از وزرا، رئیس‌جمهور، تحقیق و تفحص، تذکرات کتبی و شفاهی و استیضاح وزرا و رئیس‌جمهور به‌صورت قانونی در اختیار نمایندگان قرار دارد.
کاهش امضاها بی‌تأثیر است
طبق آیین‌نامه داخلی پارلمان، انصراف نمایندگان سؤال‌کننده تأثیری در طرح سؤال از رئیس‌جمهور ندارد و سؤال از روحانی حتی با امضای یک نماینده باید در صحن مجلس مطرح شود. طبق ماده 212 آیین‌نامه داخلی مجلس، براساس اصل هشتاد و هشتم  قانون اساسی، در صورتی‌ که حداقل یک‌‌چهارم کل نمایندگان بخواهند درباره یک یا چند وظیفه رئیس‌جمهور سؤال‌کنند، باید سؤال یا سؤالات خود را به‌طور صریح، روشن و مختصر به‌همراه امضاها به رئیس‌ مجلس تسلیم کنند. رئیس مجلس نیز موضوع را در اسرع وقت به کمیسیون‌های تخصصی مربوط ارجاع می‌‌دهد. هر کمیسیون نیز موظف است حداکثر ظرف یک هفته با حضور نماینده معرفی‌شده رئیس‌جمهور در آن کمیسیون و نماینده منتخب سؤال‌کنندگان تشکیل جلسه دهد. در این جلسه نماینده رئیس‌جمهور پاسخ مقتضی را از طرف رئیس‌جمهور ارائه می‌دهد تا به نمایندگان سؤال‌کننده گزارش شود. پس از یک ‌هفته از طرح سؤال در کمیسیون یا کمیسیون‌ها چنانچه هنوز حداقل یک‌‌چهارم کل نمایندگان مجلس از سؤال خود منصرف نشده باشند، رئیس مجلس موظف است در نخستین جلسه سؤال یا سؤالات آنان را قرائت و فوراً برای رئیس‌جمهور ارسال کند. این سؤال یا سؤالات ظرف 48 ساعت تکثیر می‌شود و در دسترس نمایندگان قرار می‌گیرد، البته تعداد سؤالات نباید از 5 سؤال بیشتر باشد.
تبصره 1 ـ تعداد سؤالات نباید از 5 سؤال بیشتر باشد.
تبصره 2 ـ پس از ارسال سؤال یا سؤالات برای رئیس‌جمهور، کاهش امضاها سبب خروج سؤال یا سؤالات از دستور نمی‌شود.
بر اساس ماده 213 آیین‌نامه داخلی مجلس، رئیس‌جمهور موظف است ظرف یک ‌ماه از تاریخ دریافت سؤال یا سؤالات، در جلسه علنی مجلس حضور یابد و به سؤال یا سؤالات مطروحه نمایندگان پاسخ دهد، مگر با عذر موجه با تشخیص مجلس شورای اسلامی. مدت طرح سؤال یا سؤالات از طرف نمایندگان منتخب سؤال‌کنندگان حداکثر 30 دقیقه و مدت پاسخ رئیس‌جمهور حداکثر یک ‌ساعت است. طرفین می‌توانند وقت خود را به 2 بخش تقسیم کنند، در این صورت همه سؤالات و پاسخ‌ها در بخش اول وقت هر یک از 2 طرف بیان می‌شود و در بخش دوم ابهامات سؤال‌کنندگان و پاسخ‌های رئیس‌جمهور مطرح می‌شود. پس از این مرحله، درباره پاسخ رئیس‌جمهور به هریک از سؤالات از نظر قانع‌کننده بودن به‌صورت جداگانه رأی‌گیری می‌شود؛ چنانچه اکثریت نمایندگان حاضر در جلسه از پاسخ رئیس‌جمهور به سؤالی قانع نشوند و موضوع مورد سؤال، نقض قانون یا استنکاف از قانون محسوب شود، سؤال مربوط به قوه‌قضائیه ارسال می‌شود. با توجه به مفاد آیین‌نامه داخلی مجلس شورای اسلامی، اینطور به‌نظر می‌رسد رایزنی‌هایی که دولتی‌‌ها با برخی نمایندگان مجلس درباره سؤال از رئیس‌جمهور مطرح کردند، در راستای اقناع نمایندگان در روز طرح سؤال است، به‌تعبیری این عده می‌خواهند از ارجاع سؤالات به قوه‌قضائیه ممانعت کرده و از پیش در رأی نمایندگان مردم تأثیرگذار باشند. بر اساس آیین‌نامه داخلی مجلس حتی با یک امضا هم سؤال از رئیس‌جمهور انجام می‌شود اما باید دید رایزنی‌ها چه تأثیری بر رأی نمایندگان پس از توضیحات حجت‌الاسلام روحانی در صحن مجلس خواهد گذاشت؛ آیا نمایندگان از توضیحات قانع می‌شوند یا سؤالات آنها به قوه‌قضائیه ارجاع می‌شود؟
سوال از روحانی قطعی است
در همین رابطه «وطن‌امروز» با دو نفر از نمایندگان امضاکننده طرح سوال از رئیس‌جمهور گفت‌وگو کرد. حجت‌الاسلام والمسلمین علیرضا سلیمی، نماینده مردم محلات در مجلس در گفت‌وگو با «وطن امروز» اظهار داشت: نصاب لازم برای اعلام وصول طرح سوال از رئیس‌جمهور بر اساس قانون یک‌چهارم است و اگر قبل از اعلام وصول در صحن علنی کسی امضای خود را پس بگیرد، طرح از نصاب می‌افتد اما این بار نصاب حفظ شد و وقتی توسط رئیس مجلس در صحن، طرح اعلام وصول شد، دیگر پس گرفتن امضاها تاثیری ندارد. وی افزود: بر این اساس دیگر بحث درباره منتفی شدن طرح سوال موضوعیت ندارد و حتی با امضای یک نماینده، رئیس‌جمهور ملزم به حضور در مجلس و پاسخگویی است. نماینده مردم محلات در مجلس با اشاره به مشکلات اقتصادی مردم، خاطرنشان کرد: طرح سوال از آقای روحانی سیاسی نیست، اینکه مردم زیر چرخ تورم و دلار 10 هزار تومانی در حال له شدن هستند و ما سوال بپرسیم آیا سیاسی است؟ این مشکلات اقتصادی مردم است. حجت‌الاسلام سلیمی تاکید کرد: هنوز هم نباید بپرسیم چرا طلای کشور در پیش فروش سکه اینطور به تاراج رفته است؟ نباید سوال کنیم چرا سایت وزارت صنعت باز شده و هزاران خودرو به طور غیرقانونی ثبت سفارش شده است؟ غلط است بپرسیم شما گفتید با مذاکره همه تحریم‌ها برداشته می‌شود و هیچ وقت بازنمی‌گردد اما در روزهای آینده دوباره تحریم‌ها سرجای خودش بازمی‌گردد؟ آمریکا یک‌طرفه از برجام خارج شد و آن را پاره کرد اما تضمین کتبی در برجام از طرف مذاکره گرفته نشد؛ ما درباره این موضوعات سوال داریم. نماینده مردم محلات در مجلس در ادامه گفت‌وگوی خود با «وطن‌امروز»، با اشاره به توقع مردم از مجلس و اعتراضات معیشتی گفت: مردم وقتی ببینند جایی وجود دارد که از حقوق آنها دفاع می‌کند آرام می‌شوند. وی تصریح کرد: در روزهای اخیر بعد از اعلام وصول طرح سوال از آقای رئیس‌جمهور، اعتراضات معیشتی مردم کمتر شده است و معتقدم در همین ایام بحث سوال از آقای روحانی پیامد مثبتی داشته است. حجت‌الاسلام سلیمی تاکید کرد: سوالات نمایندگان از رئیس‌جمهور اقتصادی است؛ ما می‌خواهیم بپرسیم چطور اعلام می‌شود بانک مرکزی توسط یک فرد در بازار دلار فروخته است و سرنوشت آن مشخص نیست؟ ارز در اختیار دولت است و شرکت نفت بعد از فروش نفت ارز آن را به بانک مرکزی می‌دهد. ما درباره این مسائل سوال داریم و آقای روحانی باید پاسخگو باشد.
روحانی ملزم به پاسخگویی است
همچنین احمد امیرآبادی‌فراهانی، عضو هیات رئیسه مجلس، در گفت‌وگو با «وطن‌امروز»، با اشاره به اعلام وصول طرح سوال از رئیس‌جمهور اظهار داشت: نمی‌دانم چرا عده‌ای سعی دارند از ماجرای سوال از آقای روحانی بت درست کنند! طبق ماده 213 امکان کاهش امضا بعد از اعلام وصول تاثیری در طرح سؤال ندارد و رئیس‌جمهور  حتی با امضای یک نماینده ملزم به حضور در مجلس و پاسخگویی است.
وی با بیان اینکه عده‌ای قصد دارند سوالات را سیاسی جلوه دهند، خاطرنشان کرد: سوالات نمایندگان درباره مشکلات اساسی جامعه است. بیکاری، کاهش ارزش پول ملی، از بین رفتن سرمایه مردم و قاچاق کالا مشکل مردم نیست؟
امیرآبادی‌فراهانی با اشاره به تلاش‌ها برای منصرف کردن نمایندگان از سوال، خاطرنشان کرد: اگر دولتی‌ها وزیران، استانداران، فرمانداران و معاونان آنها توان خود را به‌جای منصرف کردن نمایندگان، روی انجام وظایف خود قرار می‌دادند اصلا سوال مطرح نمی‌شد. اگر وزیران کار کنند سوال از آنها ضرورتی ندارد، چون نماینده می‌گوید آن فرد مشغول فعالیت است اما اینگونه نیست.

حسن رضایی : حالا در سال 2018 درباره مذاکره ایران و آمریکا چه می‌توان گفت؟! خوشبینانه این است بگوییم در شرایط حاضر بعید است حتی حرفی هم از مذاکره به میان آید. ما الساعه چنان از همان مذاکره قبلی با آمریکایی‌ها داغ دیده‌‌‌‌‌ایم که منطقا از این پس باید از ریسمان سیاه و سفید هم بترسیم، بویژه آنکه طرف مذاکره قبلی اوبامای ظاهرالصلاح بود. اکنون اما سکان مدیریت آمریکا دست فردی است که کمترین پایبندی به هیچ موازین اخلاقی، عرفی، سیاسی، بین‌المللی و در یک کلام؛ هیچ چیز ندارد. این اما تمام ماجرا نیست. ترامپ دقیقا از همان زمانی که امضایش را پای برگه خروج آمریکا از برجام می‌انداخت، با اطمینان بالایی از این حرف می‌زد که آنها (ایرانی‌ها) یک روز برای مذاکره بازخواهند گشت! ترامپ بخوبی می‌داند آنچه تداوم حضورش در کاخ سفید را در سال 2020 تضمین می‌کند، تنها اقتصاد نخواهد بود. ترامپ به دلیل حواشی خاص زندگی شخصی، چفت و بست نداشتن دهانش، اتهام به اینکه مهره دلخواه روس‌هاست، خروج از برجام، امضای قوانین مهاجرتی و حواشی دیگری که طبعا از این پس نیز به وسیله خود او و رقبایش ایجاد خواهد شد، چهره مورد مناقشه‌ای در جامعه آمریکاست.
چنانکه قابل تصور است، ترامپ برای این بخش از پازل موفقیتش در 2020 هم برنامه مفصلی ریخته است. شروع مذاکرات هسته‌ای با کره‌شمالی، آزاد کردن گروگان‌‌های آمریکایی از این کشور بدون پرداخت حتی یک سنت پول، بازگرداندن بقایای اجساد سربازان آمریکایی جنگ کره از کره‌شمالی و تخریب داوطلبانه سایت آزمایشات هسته‌ای کره‌شمالی، واقعیاتی است که می‌تواند به بهبود وجهه ترامپ در جامعه آمریکا بینجامد. ترامپ به‌جد معتقد است سیاست خارجی او از اوبامایی که برای بازگرداندن جاسوسان آمریکایی از ایران، حاضر به پرداخت 8/1 میلیارد دلار به ایرانی‌ها شده، قوی‌‌‌‌‌‌تر است. ترامپ اما به این حد قانع نیست و می‌خواهد رکوردی همیشگی را برای خود در تاریخ آمریکا ثبت کند: تسلیم تام و تمام ایران! حربه ترامپ برای رسیدن به چنین قله‌ای نیز چیزی جز آنچه از او خبر داریم، نیست؛ رجزخوانی، تهدید و فشار اقتصادی! ترامپ اما اخیرا گفته حاضر است بدون هیچ پیش‌شرطی با مقامات ایرانی در هر جایی که آنها بگویند، ملاقات کند.
این یعنی آنکه ترامپ با شم تجاری خود، همین اکنون را برای شروع بازی موش و گربه با افکار عمومی ایران و آمریکا و البته دولت ایران مناسب دیده است. ترامپ از این پس نیز ترکیبی از تشدید جنگ اقتصادی و پیشنهاد مذاکره را پیش روی ایران خواهد گذاشت. اینجا ممکن است سوالی مطرح شود: آیا ممکن است مذاکره مدنظر ترامپ، به بازگشت او به برجام منتهی شود؟! پرواضح است که چنین امری از محالات است، چرا که اولاً با رویکرد کلی ترامپ تضاد صددرصدی دارد و ثانیاً در صورت بازگشت فرضی او به برجام در عالم خیال هم، باز با شناختی که از شخصیت ترامپ داریم، ممکن است همان فردایش از آن خارج شود. روشن است که در چنین شرایطی، ذوق کردن برای پیشنهاد مذاکره ترامپ، جز از کسی که از حیث عقلی کلا مرخص است، متوقع نیست. حسن روحانی البته پیش از این، مذاکره ایران نه، بلکه مذاکره کره‌شمالی با آمریکا را هم دیوانگی دانسته بود!
در چند روزی که از پیشنهاد مذاکره ترامپ گذشته اما دیوانگان متعددی در مملکت پیدا شده‌‌‌اند. این البته شاید بی‌ادبی باشد که همه آنها را دیوانه بنامیم. دقیق‌‌‌‌‌‌تر این است چنین رسانه‌ها و افرادی را شرکای تجاری ترامپ بدانیم. به‌نظرم ترامپ به پشتوانه بوق‌‌های رسانه‌ای همین تاجران و خائنان دیوانه‌نما بود که دقیقا پس از امضا انداختن پای برگه خروج از برجام، حرف از بازگشت قطعی ایرانی‌ها برای مذاکره می‌زد. مسابقه علی مطهری و ناطق نوری به عنوان نابغه‌‌های عرصه سیاست مُدن اما در این میدان دیدنی است. علی مطهری با اینکه به مدد نبوغ خاص خود می‌گوید اوضاع اقتصادی فعلی تقصیر منتقدان برجام است! ولی معتقد است مذاکره در شرایط کنونی، چیزی جز خواری و ذلت نیست. ناطق نوری اما برخلاف همکار خود از مذاکره با ترامپ استقبال کرده است! محسن هاشمی، فرزند مرحوم آیت‌الله نیز  ذوق‌زده‌‌‌‌‌‌تر از همه، پیشنهاد صلح با ترامپ را ارائه کرده است.
تکرار مکررات می‌تواند آزاردهنده باشد، ظاهرا اما لازم است برای هزارمین بار به این نوابغ سیاسی- اقتصادی یادآور شویم که طبق گفته کارشناسان اقتصادی حامی و منتقد دولت، تاثیر تحریم‌ها بر اقتصاد ایران در بالاترین حد آن، 15 الی 20 درصد است و راهکار اساسی اصلاح وضع اقتصاد است، همچنان که در سال 92 مذاکره نبود، اکنون نیز نیست. وانگهی از آن مذاکره چه طرفی جز دلار 12 هزار تومانی بستید که به دنبال مذاکره‌ای دیگر، آن هم با ترامپ هستید؟!
آن هم در حالی که پمپئو، وزیر خارجه دولتش ساعتی پس از اظهارات ترامپ، درباره مذاکره مدنظر ترامپ گفته: «اگر ایرانیان رفتارشان را با مردم خود به طور بنیادین تغییر بدهند، رفتارهای مخرب‌شان در منطقه را کاهش بدهند و بتوانند توافق هسته‌ای را بپذیرند که واقعا جلوی ساخت بمب هسته‌ای را بگیرد، آن وقت رئیس‌جمهوری گفته حاضر است با آنها گفت‌وگو کند». آقایان این بوی کباب نیست که می‌آید، باور کنید خر داغ کرده‌اند!

حسن حنیف: به زعم برخی آمریکاپرستان داخلی اگر اقدام آمریکا در کودتای 28 مرداد 32 را به عنوان سندی جدی در کارنامه دشمنی آنها با مردم ایران در نظر نگیریم، باید به آغاز تقابل واشنگتن با ملت ایران از بدو پیروزی انقلاب اشاره داشت؛ موضوعی که با مهندسی سرویس اطلاعاتی این کشور و هدایت برخی عوامل آن در ایران به دروغ به دوران پس از فتح لانه جاسوسی نسبت داده می‌شود و همواره به دنبال القای چنین دروغی به عنوان یک واقعیت غیرقابل انکار در ایران بودند؛ دروغی که دنبال این مساله است تا به نسل‌های بعدی انقلاب اینگونه القا کند که آمریکا تا زمان اشغال سفارت خود در تهران هیچ مشکلی با ایران نداشته و حتی دایه مهربان‌تر از مادر برای مردم ایران بوده است. این در حالی است که اگر نگاهی اجمالی به اقدامات واشنگتن در قبال تهران و انقلاب اسلامی از بدو پیروزی در بهمن 57 داشته باشیم، به روشنی می‌توان موضوع غائله‌های خلقی در ایران را از گنبد تا خوزستان و بلوچستان و مهم‌تر از همه کردستان مشاهده کرد؛ مساله‌ای که برخلاف واقع، به دلیل ماهیت چپ برخی گروهک‌ها به شوروی نسبت داده شده است.
سران واشنگتن و آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا به دلیل نفوذ سنگین در ایران و ارتباط با عناصر ساواک، توانستند ارتباط و اشراف قابل توجهی بر برخی گروهک‌های مسلح داشته باشند.
موضوع قابل توجه، نوع برخورد واشنگتن از شهریور 59 و آغاز تجاوز سراسری بین‌المللی به ایران به سرکردگی رژیم بعث صدام است؛ جنگی که آغاز آن نه‌تنها باعث ورود مستقیم آمریکا در تحمیل جنایات مختلف به ملت ایران شد، بلکه مناسبات سرویس جاسوسی این کشور با برخی گروهک‌های داخلی از جمله سازمان منافقین را دستخوش تغییرات زیادی کرد.
آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا با آغاز جنگ تحمیلی ماموریت مهمی را در قبال ایران در دستور کار خود قرار داد و آن شکل‌گیری ستادی با مرکزیت اپوزیسیون و همچنین تقابل تشکیلاتی گروه‌های معاند و تروریست در قالب یک مجموعه ساختارمند در بستر سیاسی و امنیتی بود. انتقال رجوی و اجرای عملیات‌های تروریستی منافقین در ایران نخستین ‌قدم در اجرای این سناریوی آمریکا به شمار می‌رود که در نهایت با فراری دادن رجوی از ایران و شکل‌گیری قرارگاه «اُوِرسوراُواز» در پاریس و همچنین ایجاد اشرف و ارتش آزادیبخش ملی در کنار شورای ملی مقاومت به یک تقابل تشکیلاتی منظم و برآمده از تجمیع همه گروه‌های معاند از سلطنت‌طلب تا کمونیست‌های رادیکال و سازمان به ظاهر اسلامی منافقین در برابر ایران رسید.
اما باید یادآور شد واشنگتن با تحمل هزینه‌های بسیار هنگفت و همچنین پشتیبانی کامل از تروریست‌های به اصطلاح وطنی هرگز نتوانسته شکست‌های خود در این مسیر را پنهان کند.
این در حالی است که واشنگتن بعد از فتنه 88 دو پروژه خارجی و داخلی را برای هدف قرار دادن امنیت مردم و کشور ایران کلید زد. پروژه خارجی موضوع تروریسم تکفیری در غرب آسیا و آتش زدن کشورهای همسایه ایران با هدف نابودی بازوهای خارجی نظام جمهوری اسلامی بود؛ پروژه‌ای که علاوه بر نابودی بازوهای منطقه‌ای ایران، هدف دیگری را هم دنبال می‌کرد. اتحاد غربی- عربی- عبری به دنبال توجه ایران به خارج از کشور و نوار مرزی خود بود که در نهایت بتواند وضعیتی سالم و سفید برای رشد تشکیلات عناصر داخلی آنها در ایران و همچنین بسترسازی مناسب برای ضدانقلاب و عوامل داخلی آنها با هدف اعتراض، اغتشاش و آشوبی که به درگیری مسلحانه منجر شود، ایجاد کند.
این سناریو به خروج از برجام و افزایش فشار روانی در بستر اقتصاد نیاز دارد که اقدامات سران واشنگتن خود بیانگر ماهیت این طرح و سناریو است. «مایک پمپئو» وزیر خارجه فعلی ایالات‌متحده آمریکا را می‌توان متصدی پیاده‌سازی طرح‌های براندازی علیه نظام ایران دانست. وی با سابقه کار و مدیریت در سرویس اطلاعاتی آمریکا نسبت به گروه‌های ضدانقلاب و اپوزیسیون ایران شناخت و رابطه عمیق چند ده ساله داشته و سعی دارد در بخشی از طرح براندازی نظام ایران از ظرفیت این گروه‌ها بهره ببرد.
هر چند افتراق گروه‌های اپوزیسیون، ناتوانی و اساساً نگاه درآمدزایی اکثر قریب به اتفاق آنها در موضوع دشمنی با ایران کار آمریکا را بسیار سخت کرده اما وی سعی می‌کند از میان این جریانات به تولید و تعیین یک آلترناتیو برای نظام ایران دست یابد که بخشی از پروژه اعمال فشار بر جمهوری اسلامی به شمار می‌رود. حضور پمپئو در جلسه اخیر ضد‌انقلاب در لس‌آنجلس نشان داد وی سعی می‌کند به جریانات برانداز رسمیت بخشیده و حمایت‌های علنی آمریکا برای قدرت بخشیدن به این گروه‌‌ها را نشان دهد؛ سناریویی که با مدیریت منافقین و اپوزیسیون از اوایل پیروزی انقلاب آغاز شده و با اجرای چندین فتنه و درگیری، امتحان خود را پس داده و امروز به شکل علنی خود رسیده است.
اما اتفاقات موجود در حاشیه آلترناتیوسازی در میان اپوزیسیون ایران آن هم از زبان برخی اعضا و شرکت‌کنندگان در نشست اخیر ضدانقلاب در لس‌آنجلس کاملاً نمایانگر افتراق و ازهم‌گسیختگی این جریانات است که اکنون بعد از 40 سال هیچ کدام آنها ظرفیتی برای مطرح شدن در برابر نظام ایران ندارند. «کریم عبدیان بنی‌سعید» یکی از اعضای گروه‌های جدایی‌طلب مدعی قوم عرب که اتفاقاً در نشست لس‌آنجلس نیز شرکت کرده بود، ضمن تجلیل از این اقدام، شرحی درباره اتفاقات نشست و وضعیت گروه‌های مختلف ضدانقلاب داد که نگاهی به بخش‌هایی از آن نشان می‌دهد ضدانقلاب همچنان درگیر خود بوده و فقط بر سر کسب منابع مالی از حامیانی همچون آمریکا و سعودی، رقابتی تنگاتنگ دارند.
بنی‌سعید در مقاله‌ خود- که 28 جولای/ 6 مرداد، در الشرق‌الاوسط منتشر شده- نوشت: «نهادهای تصمیم‌گیرنده در آمریکا به‌طور ملموس متقاعد شده‌اند که هیچ‌یک از جریان‌های ایرانی یا فارس‌زبان به‌تنهایی نمی‌توانند نظام را سرنگون کنند و بدون مشارکت اقوام غیرفارس‌زبان کنار گذاشته‌ شده از حاکمیت، نمی‌توان از هیچ جایگزین دموکراتیکی برای نظام آینده سخن به میان آورد و این همان چیزی است که تحولات جنبش سبز در سال 2009(1388)، آن را به اثبات رساند، زیرا این جنبش به دلیل عدم مشارکت اقوام غیرفارس شکست خورد.
من در سمینار سلطنت‌طلب‌ها به‌عنوان یک شخصیت عرب به همراه سایر رهبران احزاب و سایر اقوام غیرفارس درباره لزوم پذیرش تعددگرایی قومی و شکل‌گیری یک دولت فدرال غیرمرکزی در ایران آینده، به ‌منظور پیشگیری از شکل‌گیری استبداد و انحصار حاکمیت و ثروت سخن به میان آوردم، زیرا اقوام برخلاف جریان‌های پراکنده ناهماهنگ فارس‌زبان، بزرگ‌ترین قدرت جهت ایجاد تغییر در ایران به شمار می‌روند. البته این مطلب خوشایند برخی شرکت‌کنندگان نبود و میان من و آنها جر و بحث به وجود آمد و صداها بالا رفت، زیرا آنها همچنان دارای اندیشه شوونیسم خشکی بودند که خود را به صورت تندروی قومی و برتری قوم فارس‌‌زبان نشان می‌دهد. آنها می‌خواهند ایران دارای یک هویت، زبان و قوم واحد یعنی «پارسی» باشد و به زور آن را بر سایر اقوام ایرانی تحمیل کنند».
بنی‌سعید از دیگر رقیبان برای قرارگیری در جایگاه آلترناتیو هم سخن گفت که لیستی از تروریست‌ها را دربرمی‌گرفت: «البته علاوه بر سلطنت‌طلب‌ها، سازمان مجاهدین [منافقین] خلق نیز خود را به‌عنوان تنها جایگزین دموکراتیک نظام ایران مطرح می‌کند».
جبهه دموکراتیک ایران، حزب کومله کردستان ایران، حزب همبستگی دموکراتیک اهواز، مرکز فرهنگی- سیاسی آذربایجان، حزب دموکرات کردستان، حزب ملت بلوچ، مرکز فرهنگی- سیاسی ترکمن، حزب اتحاد بختیاری و لرستان نیز از دیگر گروه‌های نام برده شده توسط بنی‌سعید بودند که برخی از آنها صرفاً با تغییر نام سعی کرده‌اند سوابق تروریستی خود را پنهان کنند. از دیگر نکات جالب گروه‌های ضدانقلاب این مساله است که در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی، بشدت در حال تاخت و تاز به یکدیگر هستند و حتی سوابق تروریستی یکدیگر را به رخ هم می‌کشند. آخرین نمونه، درگیری لفظی «رضا پهلوی» نماینده گروه‌های سلطنت‌طلب با منافقین بود که چند روز پیش از نشست اخیر منافقین در پاریس رخ داد. رضا پهلوی که خود داعیه‌دار بازگشت به ایران است، از سوی دیگر گروه‌های سلطنت‌طلب چندان جدی گرفته نمی‌شود و حتی برخی جریانات بشدت به وی تاخته و او را گزینه‌ای نالایق برای جانشینی پدر مخلوعش در ایران می‌دانند.
اما درباره جلسه ضدانقلاب در لس‌آنجلس به این مساله می‌توان اشاره کرد که تقریباً اثری از 250 هزار ایرانی ساکن ایالت کالیفرنیا نبود و برگزار‌کنندگان جلسه نیز برای آنکه به مشکل هر ساله منافقین در نشست ویلپَنت، یعنی نمایش چهره‌های خارجی، پناهنده و سیاه‌پوست دچار نشوند، از نمایش تصاویر نزدیک شرکت‌کنندگان توسط رسانه‌ها جلوگیری کردند.  اما در همین حال بیرون آمدن چند فیلم موبایلی از نشست نشان داد در این نشست نیز سالن با حضور خارجی‌ها پر شده و باز هم اقبال مردمی به چنین حرکت‌هایی حتی از سوی ایرانیان ساکن آمریکا وجود ندارد.  وضعیت امروز ضدانقلاب در شرایطی است که به نظر می‌رسد همه تلاش‌های ترامپ و پمپئو در این حوزه بی‌نتیجه بوده و سرمایه‌گذاری آمریکا روی گروه‌های اپوزیسیون باز هم مانند گذشته کیسه‌های مالی ضدانقلاب را پر می‌کند. واقعیت این است که عواملی همچون نبود کوچک‌ترین واکنش مثبت به این اتفاقات در داخل ایران، بی‌توجهی کامل ایرانیان خارج از کشور و عدم همراهی خیل عظیمی از آنها، دعوا و درگیری عمیق گروه‌های ضدانقلاب بر سر ایدئولوژی، طرح‌ رقابت بر سر دریافت منابع مالی و بسیاری موضوعات دیگر، ضدانقلاب را به درجه بی‌نظیری از بی‌خاصیتی رسانده است!
این در شرایطی است که اپوزیسیون همواره به دنبال مصادره هر اعتراضی در ایران به نفع خود بوده و در شرایط کنونی با وجود اعتراض‌های مختلف در برخی شهر‌ها؛ در حالی که در جایگاه ثبت وقایع و مصادره به مطلوب قرار ندارد، با وجود درگیری شدید در میان خود، ورود میدانی به اعتراض‌های مدنی مردم در ایران را در دستور کار خود قرار داده است(!) آنها با توجه به سناریوی ابلاغی واشنگتن برای مدیریت و هدایت برخی اعتراض‌‌ها در داخل ایران برای تغییر وضعیت آن از حالت اعتراض به اغتشاش و آشوب، همه توان خود را هم در حوزه عملیات روانی و هدایت افکار عمومی و هم در بستر میدانی پای کار آوردند؛ اقدامی که در نهایت تنها هدف آن ایجاد درگیری‌های مسلحانه و همچنین ایجاد اخلال در امنیت ملی ایران است.
در آخر باید یادآور شد پرداختن به موضوع چگونگی ایجاد ناامنی در داخل ایران که از سوی دو قرارگاه عملیاتی در غرب ایران (واقع در اقلیم با مدیریت موساد و سیا) و شرق کشور (اتاق عملیات واقع در مرز پاکستان و افغانستان) در دستور کار قرار دارد، خود مجال دیگری می‌طلبد اما باید افکار عمومی را مطلع کرد که در این برهه با توجه به اختلافات عمیق میان اپوزیسیون، مدیریت ایجاد بحران و ناامنی در اختیار سرویس آمریکا قرار دارد و شاید بتوان ادعا کرد یک هماهنگی عملیاتی از سلطنت‌طلب‌ها تا داعش و القاعده در اتاق عملیات غرب برای هدف قرار دادن امنیت ملی ایجاد شده است. بدون تردید اگر در چنین برهه‌ای با آگاهی کامل و مدیریت صحیح، مطالبات اقتصادی، معیشتی، اشتغال‌خواهی و ... خود را دنبال نکنیم، فرصت مناسبی را به دشمن قسم‌خورده خود داده‌ایم؛ فرصتی که می‌تواند زمینه‌ساز ایجاد بحران در سطوح مختلف باشد که بی‌بصیرتی و هدایت چنین بحرانی می‌تواند هزینه‌های زیادی را برای ما بر جای بگذارد.
 

گروه اقتصادی: بسته جدید ارزی روز گذشته در شورای عالی هماهنگی اقتصادی تصویب شد اما جزئیات آن فردا توسط همتی، رئیس‌کل بانک مرکزی اعلام می‌شود.  به گزارش «وطن‌امروز»، در هفتمین جلسه شورای عالی هماهنگی اقتصادی که صبح دیروز (شنبه) برگزار شد، ابتدا سیاست‌هایی که بانک مرکزی برای بخش ارزی کشور پیش‌بینی کرده است، مورد بررسی قرار گرفت. همچنین با توجه به نوسانات اخیری که در حوزه ارزی کشور به وجود آمده و اعضای جلسه تأکید کردند که شرایط اقتصادی کشور نیازمند تصمیمات جدید و بازنگری در سیاست‌های قبلی است، لذا سیاست‌های جدید بانک مرکزی در بخش ارزی در این جلسه مورد بررسی و تایید سران و اعضای جلسه قرار گرفت. بر این اساس، جهت‌گیری عمده سیاست‌های جدید بر این اصل استوار است که کالا‌های اساسی و مورد نیاز عامه مردم با نرخ رسمی ارز که بانک مرکزی اعلام خواهد کرد، به مقدار مورد نیاز تامین شده و دستگاه‌های اجرایی بر تمام مراحل واردات تا توزیع این کالا‌ها به طور دقیق نظارت خواهند داشت.
در این جلسه همچنین مقرر شد برای فعالان در بخش‌های صادرات و واردات و کسانی که برای انجام فعالیت‌های ضروری‌شان به ارز نیاز دارند، تسهیلاتی فراهم شود تا بتوانند هم ارز مورد نیازشان را براحتی در بازار تهیه کنند و هم بتوانند فعالیت‌های‌شان را با سرعت و اطمینان بیشتری ادامه دهند. جزئیات سیاست‌های مورد اشاره که در این جلسه به تصویب رسید، در جلسه امروز(یکشنبه) هیات دولت مورد بحث و بررسی قرار گرفته و به تصویب می‌رسد و پس از آن رئیس کل بانک مرکزی روز دوشنبه و در آستانه عملیاتی شدن این سیاست‌ها، جزئیات آن را به اطلاع مردم خواهد رساند. اعضای شورای عالی هماهنگی اقتصادی در ادامه این جلسه، پیشنهاد رئیس قوه قضائیه را به منظور تسریع در برخورد با مفسدان و اخلالگران اقتصادی بررسی کردند. در چارچوب این پیشنهاد، با کسانی که در این مقطع با فعالیت‌های‌شان به آرامش و ثبات اقتصادی کشور لطمه زده و با استفاده از رانت‌های بزرگ، اقتصاد کشور را دچار مشکل کردند و فعالیت‌های ناسالم و غیرشفاف انجام دادند، با کوتاه‌تر کردن مهلت‌هایی که در قانون پیش‌بینی شده، با سرعت عمل بیشتر برخورد شده و پرونده آنها در زمان کوتاه‌تری رسیدگی می‌شود. کلیات این موضوع نیز در این جلسه بررسی و مقرر شد در جلسه آینده شورای عالی هماهنگی اقتصادی قوا این پیشنهاد به تصویب نهایی برسد تا چارچوب عمل قوه قضائیه برای برخورد قاطع و سریع‌تر با مفسدان و اخلالگران اقتصادی قرار گیرد.
دستور روحانی برای برخورد با متخلفان ارزی
روحانی در جدیدترین دستور ویژه برای برخورد با متخلفان ارزی، دستور داده تا نام افرادی که از ارز دولتی استفاده کرده و کالای خود را در مهلت مقرر به کشور نیاورده‌اند، در لیست سیاه قرار گیرد.
بعد از انتشار فهرست‌ دریافت‌کنندگان ارز دولتی و تخلفاتی که در این راستا انجام شده است، اکنون حسن روحانی، رئیس‌جمهور در جدیدترین تصمیم خود برای برخورد با متخلفان ارزی، دستور داده تا نام این افراد در لیست سیاه قرار گیرد. در نامه‌ای که محمود واعظی، رئیس دفتر رئیس‌جمهور به وزیر صنعت، معدن و تجارت ارسال کرده، با اشاره به تبانی برخی شرکت‌های ایرانی واردکننده کالا از برخی کشورها برای برخورداری از ارز دولتی، از پی‌نوشت رئیس‌جمهور برای برخورد با افراد متخلف خبر داده است. وی در این نامه اشاره کرده که رئیس‌جمهور دستور داده: «این افراد را در لیست سیاه قرار دهید». در راستای دستور رئیس‌جمهور، محمد شریعتمداری، وزیر صنعت، معدن و تجارت نیز به منظور برخورد با افرادی که ارز با نرخ رسمی از دولت دریافت کرده اما کالای خود را در موعد مقرر وارد کشور نکرده‌اند، به مجتبی خسروتاج، معاون صادراتی وزارت صنعت دستور داده کارت بازرگانی این افراد تعلیق شده، نام آنها در لیست سیاه قرار گیرد و با اتهام قاچاق ارز به مراجع قضایی معرفی شوند.
بسته جدید ارزی چیست؟
حدود 10 روز است که رئیس‌کل جدید بانک مرکزی به ساختمان میرداماد رفته اما هنوز بسته جدید ارزی اعلام نشده است. وی در فضای مجازی اعلام کرد سخت به دنبال راهکارهای کنترل بازار ارز است و به همین علت نمی‌تواند با رسانه‌ها صحبت کند. طبق تصمیم‌گیری‌ جدید، دیگر اسحاق جهانگیری برای اعلام بسته جدید ارزی پیشقدم نمی‌شود و احتمالا همتی بسته جدید را اعلام خواهد کرد. تجربه دلار جهانگیری آنقدر بد بود که دولت ترجیح داده این بار بسته جدید ارزی توسط مدیر مربوط اعلام شود. یک منبع آگاه درباره جزئیات بسته جدید ارزی نیز گفته بود: بر اساس این برنامه قرار است ارز حاصل از صادرات محصولات پتروشیمی و فولاد که رقم قابل توجهی را شامل می‌شود در بازار ثانویه ارزی عرضه شود، از طرف دیگر گروه کالایی دوم می‌تواند نیاز ارزی خود را از این بازار تامین کند. این مقام آگاه تصریح کرد: هم‌اکنون 50 درصد از واردات کشور کالاهای گروه اول را در بر می‌گیرد و به همین دلیل یکی از برنامه‌ها که هم‌اکنون در حال بررسی کارشناسی است این است که بخشی از کالاهای گروه یک به گروه 2 منتقل شود تا تعداد بیشتری از کالاها با ارز به نرخ قیمت رسمی تعیین شود.  باید دید بعد از شکست طرح تک‌نرخی کردن ارز آیا این بار دلار همتی می‌تواند راهگشای بازار آشفته ارز باشد یا خیر!
فقط 10 درصد ارز بازار ثانویه خریدار داشت
از سوی دیگر بازار ثانویه ارزی از روز 19 تیرماه آغاز به کار کرد. از آن تاریخ تا 10 مردادماه 97 در مجموع معادل 94 میلیون یورو ارز عرضه شده که در این مدت تنها برای 5/9 میلیون یورو تقاضا وجود داشته است. براساس مصوبه دولت و بانک مرکزی در آن زمان، واردکنندگان کالاهای گروه سوم که کالاهای مصرفی را شامل می‌شود، نیاز ارزی خود را از این بازار باید تامین کنند. در اولین روز آغاز به کار این بازار، نرخ ارز معاملاتی 7523 تومان بود که آن روزها حدود 500 تومان زیر قیمت بازار قرار داشت. با افزایش یک‌باره قیمت ارز در بازار آزاد، بهای آن در بازار ثانویه هم بالا رفت اما نرخ همچنان زیر قیمت بازار بود. براساس آخرین آمارها، از 19 تیرماه تا 10 مرداد، 94 میلیون یورو ارز در این بازار عرضه شده اما تنها 5/9 میلیون یورو ارز خریداری شده است. در واقع تقاضا برای 1/10 درصد از عرضه‌ها وجود داشته است.
 به نظر می‌رسد یکی از دلایل اصلی این میزان تفاوت عرضه و تقاضای ارز در بازار ثانویه، پرداخت ارز رسمی برای اغلب کالاها و نرخ بالای ارز و نبود تقاضای ارز برای واردات کالاهای گروه سوم با این نرخ‌های بالاست. به عبارت دیگر واردات کالای گروه سوم با این نرخ‌ها در شرایط فعلی صرفه اقتصادی ندارد و تقاضا با این نرخ‌ها کشش‌پذیر نیست. در این شرایط اغلب واردکنندگان به دنبال دریافت ارز رسمی که هم‌اکنون با نرخ 4400 تومان عرضه می‌شود، هستند و واردات کالای مصرفی با چنین نرخ‌هایی صرفه اقتصادی ندارد، چرا که مجموع واردات کالای گروه سوم در سال حدود 4 تا 5 میلیارد دلار است. به نظر می‌‌رسد افزودن گروه کالایی دوم می‌تواند به این بازار رونق داده و با حذف رانت ارزی، ثبت‌سفارش برای واردات کالاهای غیرضرور را بشدت کاهش دهد.

گروه سیاسی: در ادامه حمایت‌های گسترده فرانسه از گروهک تروریستی منافقین، شهرداری منطقه یک پاریس در حمایت از این گروهک، بنرهای ضدایرانی این گروه را روی نمای بیرونی ساختمان خود نصب کرد.
این اقدام عجیب و خارج از عرف شهرداری پاریس در حالی صورت گرفته است که فرانسه در سال‌های اخیر به واسطه حمایت‌های نامتعارف از این گروهک بدنام، عملا به پایگاه اصلی منافقین در اروپا تبدیل شده است. از سوی دیگر، تشدید حمایت‌های فرانسه و سایر کشورهای اروپایی از منافقین، همزمان با تلاش‌های آمریکا جهت براندازی در ایران و محور قرار دادن گروهک رجوی در این راهبرد، همراهی اروپا با سیاست ترامپ در قبال ایران را به اثبات می‌رساند. این همراهی، آن هم در میانه مذاکرات هسته‌ای ایران و اروپا، تاثیرگذار بوده و حسن نیت طرف اروپایی را جهت خنثی‌سازی تهدیدات آمریکا زیر سوال خواهد برد.
برگزاری همایش‌های سالانه منافقین در پاریس طی سال‌های اخیر که با حضور مقامات آمریکایی و سعودی انجام می شود، در همین راستا قابل ارزیابی است. این در حالی است که گروهک تروریستی منافقین تا چند سال پیش در فهرست گروه‌های تروریستی اتحادیه اروپایی و آمریکا قرار داشت اما در سال‌های اخیر و با لابی‌گری و پرداخت پول به سیاستمداران غربی از این فهرست خارج شده و از آن زمان به بعد، هر ساله با وعده‌هایی چون برگزاری تورهای رایگان به مقصد پایتخت‌های اروپایی و همچنین با سوءاستفاده از نیاز پناهجویان، تجمعاتی را در شهرهای مختلف اروپا برگزار می‌کند که در آنها، سیاستمداران دست دوم غربی در ازای دریافت مبالغ سنگین در حمایت از این گروهک تروریستی به سخنرانی می‌پردازند.
حمایت‌های آشکار و پنهان فرانسه از منافقین اما از سوی جمهوری اسلامی بی‌پاسخ نماند، چه اینکه اجازه دادن به مقامات سایر کشورها برای تبلیغ و اهانت به کشور ثالث ناقض موازین حقوق بین‌الملل و امری محکوم و غیرقابل قبول در جهان است، هر چند برخی معتقدند سطح واکنش مسؤولان وزارت امور خارجه همسطح سیاست‌های ضدایرانی این کشور نبوده است.
یک ماه پیش، پس از برگزاری همایش منافقین در پاریس، سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان از احضار سفیر فرانسه به دلیل حمایت از فعالیت‌های فرقه تروریستی منافقین خبر داد. طبق این گزارش، وزارت امور خارجه با احضار سفیر فرانسه در تهران حمایت این کشور از فعالیت‌های گروهک تروریستی منافقین را شدیدا مورد اعتراض قرار داد. در این احضار به سفیر تاکید شد نباید اجازه داد برخی جریان‌های افراطی که دارای ماهیت تروریستی هستند- اگرچه کوچک و بی‌ارزش - در پناه اصل آزادی بیان به ترویج افراط‌گرایی و تروریسم بپردازند. در مقابل، وزارت خارجه فرانسه اعلام کرد این کشور هیچ ارتباطی با  منافقین برقرار نکرده و این گروهک را سازمانی «غیردموکراتیک» و «طرفدار خشونت» می‌داند! وزارت خارجه فرانسه در بیانیه خود مدعی شد: «فرانسه بار دیگر یادآوری می‌کند نه از ایدئولوژی، نه اهداف و نه فعالیت‌های مجاهدین خلق [گروهک تروریستی منافقین] حمایت نمی‌کند اما نظر به اینکه نام این سازمان از فهرست سازمان‌های تروریستی اروپا حذف شده است، این گروه همانند دیگر گروه‌ها می‌تواند در فرانسه فعالیت کند، البته منوط به اینکه این فعالیت‌ها به نظم عمومی لطمه وارد نکند. در ضمن هیچ نماینده‌ای از طرف مقامات فرانسه در گردهمایی مجاهدین در ویلپنت شرکت نکرده است». نصب بنرهای ضدایرانی روی ساختمان شهرداری پاریس، جدیدترین اقدام حمایتی فرانسه از گروهک تروریستی منافقین به شمار می‌رود. مریم رجوی، سرکرده گروهک منافقین در صفحه توئیتر خود شخصا از «ژان فرانکو لوگار» شهردار منطقه یک پاریس بابت این اقدام بشردوستانه(!) «عمیقا تشکر کرد». بنرهایی که شهرداری منطقه یک پاریس در حمایت از گروهک تروریستی منافقین روی نمای بیرونی ساختمان خود نصب کرده، به اعدام برخی تروریست‌های فرقه رجوی در دهه 60 اشاره دارد. گروهک تروریستی منافقین هم‌اکنون نیز در پی ناکام ماندن آرزوی ده‌ها ساله خود برای رسیدن به قدرت، تلاش می‌کند با ناآرام کردن ایران و ادامه لابی‌گری با کاخ سفید، زمینه را برای بازگشت خود به کشور فراهم کند. رجوی سال گذشته در گفت‌وگو با روزنامه سعودی «عکاظ» صراحتا اقرار کرد آشوب‌هایی که اواخر دسامبر (دی‌ماه 96) در ایران رخ داد، کار اعضا و شبکه‌های وابسته به سازمان مجاهدین خلق موسوم به «منافقین» بود. به اعتقاد کارشناسان، واکنش‌های وزارت امور خارجه به اقدامات ضدایرانی فرانسه در این سال‌ها آنچنان که باید و شاید نبوده  و همین موضوع، به گستاخ‌تر شدن کشورهای اروپایی منجر شده است، چنانکه تیرماه امسال دادستانی آلمان اعلام کرد یک دیپلمات ایرانی را متهم به فعالیت به عنوان یک عامل خارجی و توطئه برای انجام قتل کرده است. این دیپلمات ایرانی در آلمان به اتهام ارتباط با طرح حمله به تجمع گروهک تروریستی منافقین که نزدیک پاریس پایتخت فرانسه برگزار شد، بازداشت شد. در واکنش به این اقدام آلمان، هرچند مسؤولان وزارت امور خارجه با تأکید بر مصونیت دیپلمات‌ها بر اساس کنوانسیون وین، خواستار آزادی فوری و بدون قید و شرط دیپلمات جمهوری اسلامی ایران شدند اما این مهم تاکنون محقق نشده است.
 

 تغییر قوانین مالی آلمان برای جلوگیری از انتقال پول ایران
یک روزنامه آمریکایی گزارش داد: مقامات آلمانی با درخواست واشنگتن برای تغییر قوانین پولی خود برای جلوگیری از انتقال 300 میلیون یورو از هامبورگ به ایران موافقت کرده و قرار است بزودی تمهیدات جدیدشان را ارائه دهند. به گزارش ایسنا، به نوشته روزنامه وال‌استریت ژورنال، مقامات آلمان قرار است ماه جاری میلادی، قوانین پولی‌ای را ارائه دهند که می‌تواند انتقال پول ایران به خاک این کشور را به تاخیر بیندازد یا حتی از آن جلوگیری کند. مقامات آلمان پس از تلاش و اصرارهای واشنگتن برای جلوگیری از انتقال بیش از 300 میلیون یورو پول ایران که در یکی از حساب‌های بانکی متعلق به این کشور در هامبورگ ذخیره بود، موافقت کرده‌اند قوانین مالی جدیدی را وضع کنند که به گفته مقامات آمریکا می‌تواند روند انتقال این پول را پیچیده یا حتی متوقف کند. بنا بر این گزارش، موضوع انتقال پول ایران از هامبورگ به یک چالش و دلخوری در روابط آلمان و آمریکا تبدیل شده بود. پیش از این رسانه‌های آمریکایی از تلاش دولت این کشور برای متقاعد کردن مقامات آلمانی برای ممانعت از انتقال پول ایران که جمهوری اسلامی خواهان دریافت نقدی آن است، خبر داده بودند. سپس بانک مرکزی آلمان اعلام کرد برای ممانعت از یکی از بزرگ‌ترین انتقالات وجه نقد تاریخ آلمان در قوانین خود بازنگری خواهد کرد.

احمد عراقچی، معاون ارزی بانک مرکزی، در حالی که کمتر از یک سال از انتصاب او به این سمت می‌گذرد، برکنار شد. احمد عراقچی 17 مردادماه سال گذشته به این سمت منصوب شده بود اما اوضاع نابسامان ارزی کشور، در همین مدت انتقادات زیادی را متوجه بانک مرکزی کرده بود. با شروع سال 97، اوضاع بازار ارز بیش از پیش به‌هم‌ریخت و در نهایت، قیمت دلار از مرز 11 هزار تومان نیز عبور کرد. احمد عراقچی کمی قبل از حضور در معاونت ارزی بانک مرکزی به عنوان عضو هیأت‌مدیره سازمان بورس و اوراق بهادار انتخاب شده بود. گفتنی است، دولت در آغاز فرآیند ترمیم تیم اقتصادی، 10 روز پیش عبدالناصر همتی را جایگزین سیف در بانک مرکزی کرده بود.
 

محسن پورعرب: مصوبه «منع به‌کار‌گیری بازنشستگان» در روزهای گذشته حواشی گوناگونی داشته و این حواشی همچنان ادامه دارد؛ مصوبه‌ای که در انتظار تایید شورای نگهبان است. با تصویب این لایحه حرف و حدیث‌های بسیاری مبنی بر کنار رفتن برخی مدیران شهری در پایتخت مطرح شده است که مهم‌ترین آنها مربوط به «محمدعلی افشانی» شهردار پایتخت و برخی معاونان و شهرداران  مناطق است. هرچند به نظر تعدادی از اعضای شورا شهر پنجم و نمایندگان مجلس، این قانون شامل حال شهردار نمی‌شود اما تا زمانی که نظر شورای نگهبان درباره این مصوبه اعلام و تبدیل به قانون رسمی نشود، نمی‌توان اظهارنظر قطعی در این باره  داشت. از سوی دیگر برخی کارشناسان بر این باورند افرادی که با قانونی شدن و اجرای این مصوبه منافع‌شان به خطر می‌افتد، تلاش دارند اجرای این مصوبه را به تاخیر بیندازند. جالب اینجاست که تا امروز شهرداری تهران درباره اعلام اسامی افرادی که مشمول این مصوبه می‌شوند اقدامی نکرده است!
الزام شهرداری به انتشار اسامی بازنشستگان
در همین باره یکی از  اعضای شورای شهر تهران معتقد است: هنگامی که مصوبه منع به کارگیری بازنشستگان تبدیل به قانون شود، اعلام اسامی بازنشستگان شاغل برای شهرداری تهران الزام‌آور است. الهام فخاری، عضو شورای شهر تهران با اشاره به خودداری شهرداری تهران از انتشار اسامی بازنشستگان شاغل در این نهاد گفته است: «مصوبه «منع به‌کار‌گیری بازنشستگان»، تنها یک مصوبه از سوی مجلس است و هنوز تبدیل به قانون نشده است». عضو شورای شهر تهران با تاکید بر اینکه اعلام اسامی بازنشستگان شاغل در این مدت منع قانونی ندارد، اظهار داشت: هنگامی که این مصوبه تبدیل به قانون شود، اعلام اسامی بازنشستگان شاغل برای شهرداری تهران الزام‌آور است. یعنی باید به‌سرعت اسامی آنها منتشر شود و هر تعداد که شاغل هستند هم باید از سیستم خارج شوند. وی با بیان اینکه کمیته شفافیت یک مرحله‌بندی برای شفاف‌سازی در نظر گرفته است، افزود: کمیته شفافیت بر حسب زمان‌بندی در حال انتشار قراردادهای اقتصادی است و منتشر نشدن اسامی بازنشستگان شاغل به این معنی نیست که نمی‌خواهند این موضوع را اطلاع‌رسانی کنند.
این روزها درحالی موضوع جوان‌گرایی در بدنه شهرداری مطرح شده است که ماندن یا رفتن شهردار پایتخت هنوز در هاله‌ای از ابهام است. «محمدعلی افشانی» 60 سال دارد و براساس اظهارات سیدفرید موسوی، نماینده مجلس از آنجا که نهادهای عمومی غیردولتی و تمام شرکت‌های دولتی مشمول این قانون می‌شوند، شهردار تهران هم از این قاعده مستثنا نیست، بر همین اساس احتمال رفتن افشانی از شهرداری زیاد است. در همین حال برخی افراد رفتن مدیرانی چون افشانی را زیانبار می‌دانند و معتقدند وی باید در شهرداری تهران بماند.
رفتن شهردار طبق قانون هزینه  ندارد
عضو سابق شورای شهر تهران درباره اجرای قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان در بدنه مدیریت شهری گفت: اگر شهردار شامل این قانون شود و قرار بر رفتن باشد هزینه‌ای نخواهد داشت و تجربه انقلاب ثابت کرده هر زمان نیروی جوان با انگیزه پا به میدان گذاشته توانسته عملکردی قوی و قابل قبول به نمایش بگذارد. مجتبی شاکری در گفت‌وگو با «وطن‌امروز» گفت: مصوبه منع به‌کارگیری بازنشستگان جزو افتخارات مجلس است و هر کس که دلسوز این کشور است با اجرای این قانون موافق خواهد بود. وی  اظهار داشت: متاسفانه زمزمه‌هایی به گوش می‌رسد که برخی از افرادی که با اجرای این قانون منافع‌شان به خطر می‌افتد تلاش دارند اجرای این مصوبه را تا انتخابات آینده مجلس به تعویق بیندازند. شاکری در پاسخ به این پرسش که آیا جایگاه مدیریت شهر تهران که به عهده شهردار است را می‌توان به یک فرد جوان سپرد یا امثال آقای افشانی باید بمانند؟ افزود: زمانی که صحبت از جوان‌گرایی و پوست‌اندازی می‌شود منظور سپردن سمت‌ها به افراد کم‌تجربه  و کم سن و سال نیست. بلکه منظور افرادی است که به سن بازنشستگی نرسیده‌اند و به نوعی در رده سنی میانسالان قرار دارند.
 عضو سابق شورای شهر تهران با تاکید بر ضرورت اجرا شدن قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان افزود: اگر شهردار شامل این قانون شود و قرار بر رفتن باشد هزینه‌ای نخواهد داشت و اینکه برخی ناامیدی به جامعه القا می‌کنند و اظهار دارند که رفتن چنین افرادی فاجعه به بار می‌آورد اشتباه است، چرا که تجربه انقلاب ثابت کرده هر زمان نیروی جوان با انگیزه پا به میدان گذاشته توانسته عملکردی قوی و قابل قبول به نمایش بگذارد. شاکری تصریح کرد: به‌کارگیری نیروهای جوان و باانگیزه زمان را کوتاه و بازدهی انجام کار را افزایش می‌دهد. نمونه چنین حضوری را می‌توان در صنعت هسته‌ای دید. به هر حال میانگین سنی دانشمندان هسته‌ای ما نشان‌دهنده این است که هر جا جوانان پا به میدان گذاشته‌اند کارهای بزرگی انجام شده است.

محسن شهمیرزادی: میان خاطره‌هایش نمی‌دانستی کی بخندی، کی بغض کنی و چه زمانی از فرط تعجب چشمانت از حدقه بیرون بزند. شب‌ها جوان‌ترهای روستا دور تا دور جمع می‌شوند و کشیک می‌دهند که به روستای‌شان حمله نشود یا مخفیانه پای در منزل‌شان مین نکارند که صبح بسم‌الله می‌گویی و قدم بیرون می‌گذاری با انفجار مین در بهترین حالت پاهایت را از دست بدهی. اگرچه این خاطره جوان‌‌های  پاراچناری، تجربه هر روز آنهاست اما بسیار جای سوال است بعد از این چند دهه، چه چیزی آنها را تا این حد مصمم به دین و انقلابی که به آن تعلق دارد، نگه داشته است؛ حال آنکه سیدعارف حسین‌حسینی- خمینی پاکستان- 30 سال پیش به ضرب گلوله سمی به شهادت رسید و امروز نسل جدیدی از شیعیان پاکستان مصمم‌‌‌‌‌‌تر از قبل شیعه و انقلابی و مسلمان مانده‌‌‌اند. امروز به بهانه‌ شهادت سیدعارف حسینی، گفت‌وگویی داشتیم با سهیل کریمی، کارگردان مستند «زخم پیوار» که به پاراچنار در پاکستان سفری مخفیانه داشته و از نعمت امنیت و آرامشی سخن گفته که هیچ روزی اهالی پاراچنار به چشم خود ندیده‌اند اما هر روز به عقیده خود استوارتر می‌مانند. سیدعارف حسینی از جمله شاگردان پاکستانی حضرت امام خمینی(ره) در نجف بود که مبارزات عدالتخواهانه خود را از همان جا و در اعتراض به ظلمی که به آیت‌الله حکیم می‌شد آغاز کرد که این کار موجب شد تا ایشان از عراق اخراج شود. فعالیت‌‌های انقلابی سیدعارف حسینی باعث شد او در ایران نیز جایی نداشته باشد تا پس از دستگیری توسط ساواک از ایران هم اخراج شود و تا انتهای عمر در پاراچنار فعالیت‌‌های دینی و انقلابی خود را پیش ببرد. او که در 14 مرداد 1367 در مدرسه دارالمعارف الاسلامیه پیشاور هدف گلوله افراد ناشناس قرار گرفت، امروز مدفنش در پاراچنار تبدیل به مزاری بی‌تجمل برای تجدید عهد انقلابیون پاکستان شده است.
***
  شیعیان ساکن در هر منطقه از جهان، مختصات خاص خود را دارند. نیجریه، عراق، لبنان، افغانستان و... هرکدام شیعیانی مخصوص به خود با نگاهی خاص و سبک زندگی متفاوتی دارد. این مسأله برای شیعیان پاکستان هم صادق است. لطفا  شرحی از وضعیت زندگی شیعیان در پاکستان، بویژه منطقه پاراچنار ارائه دهید.
روی‌هم‌رفته تشیع در دنیا به گونه‌ای خود را وامدار ایران و ایرانی می‌داند، علقه‌خاطر اولیه‌ای به‌واسطه اهل‌بیت علیهم‌السلام بویژه در ایرانی‌ها به‌وجود آمد و به همان وسیله در علوم مختلف حضور پیدا کردند و با آن اسلام نابی را معرفی می‌کردند که از جانب حضرت رسول آمده بود. از سوی دیگر شرق آسیا، نه فقط تشیع که اسلام‌شان را وامدار ایرانی‌ها بودند، چون به‌واسطه ایرانی‌ها بود که با آموزه‌‌های اسلام آشنا شدند و در این میان شبه‌قاره هند با فرهنگ و دین ایرانی‌ها قرابت نزدیکی پیدا کرد. اکثریت این جماعت هم بعد از استقلال پاکستان، در غرب شبه‌قاره هند ساکن شدند. این نگاه پاکستانی‌ها به ایرانی‌ها نگاهی عمیق و برادرانه بوده است که بعد از انقلاب با توجه به مقوله تاسیس نظامی با محوریت اسلام شیعی، مورد استقبال پاکستانی‌ها قرار گرفت. در این زمینه می‌توان به شخصیت سید‌عارف‌ حسینی اشاره کرد که از شاگردان امام(ره) در نجف اشرف بودند و به خاطرات مبارزاتی که داشتند از عراق اخراج شدند و بابت ادامه فعالیت‌ها، ساواک ایشان را در ایران دستگیر می‌کند و بعد از مدتی از ایران هم اخراج می‌شوند. بعد از انقلاب بابت شناختی که حضرت امام از این شاگرد برجسته‌شان داشتند، به عنوان نماینده حضرت امام در پاکستان معرفی و به عنوان زعیم شیعیان پاکستان شناخته می‌شوند. این مساله به عمق تشیع پاکستانی‌ها ژرفای بیشتری می‌بخشد و همین باعث می‌شود نگاه مردم پاکستان درباره انقلاب اسلامی کاملا به‌روز باشد، زیرا در اصل شالوده انقلاب اسلامی را از اصل سرچشمه یعنی سیدعارف حسینی دریافت می‌کردند. یعنی به اندازه‌ای ایشان به امام و نظریات‌شان عالم بودند که به‌سرعت نظرات امام در پاکستان اجرا می‌شد؛ این درحالی بود که شیعیان انقلابی کشورهای دیگر مجبور بودند با واسطه، با رویکردهای انقلاب اسلامی آشنا شوند. حضور شهید سیدعارف حسینی باعث شد بعد از دهه‌ها اقدامات وحدت‌گرایانه ایشان، نگاهی متفاوت به اسلام در فضای رادیکال پاکستان به وجود آید.
  فضای پاکستان از چه نظر تا این حد به افراط‌گرایی رسیده بود که اقدامات سیدعارف تا این حد مهم شمرده می‌شود؟
باید بدانیم بنیان تاسیس کشوری به نام پاکستان به‌رغم آنچه در تاریخ گفته می‌شود لزوما به دلیل استقلال مسلمان‌ها نبود، بلکه می‌توان گفت کل مساله جدایی پاکستان از هندوستان یک طرح انگلیسی بود؛ در واقع نیت این نبود که مسلمان‌ها به خواسته‌شان برسند، چه‌بسا اگر کشور پاکستان جزئی از هندوستان بزرگ می‌ماند، مسلمان‌ها به اهداف بیشتری می‌رسیدند، تا اینکه جدا شدند و کشوری با تابلوی جمهوری اسلامی پاکستان اما لائیک به‌وجود آمد. روح تناقض‌آمیز این کشور با نام آن تا جایی پیش رفته است که اگر یک مسلمان آرمان‌خواه و مبارز در آنجا برجسته شود، بسیار تحت فشار خواهد بود.  سال‌ها کشور پاکستان به همین منوال گذشت تا آنکه شیعیان پاکستان با مقوله انقلاب اسلامی آشنا شدند. در همین حال دشمنان احساس خطر کرده و در پاکستان شروع به اختلاف‌افکنی کردند و اولین گروه‌‌های تکفیری به عنوان «سپاه صحابه» شکل گرفت که نقش اصلی را در تفرقه و کشتار شیعیان بر عهده داشتند. فعالیت آنها با دلارهای نفتی عربستان تداوم یافت. این گروه با حمایت و چراغ سبز دولت‌‌های وقت پاکستان- مثل دولت کودتایی ضیاءالحق- مواجه بود که در سال‌‌های ابتدایی جنگ به عنوان یکی از همپیمانان صدام شناخته می‌شد. در همین زمان بود که شهید سیدعارف شکفت و به معرفی هرچه بیشتر انقلاب اسلامی همت کرد. منش او برخلاف رفتاری بود که سپاه صحابه طلب می‌کرد و آنها با اختلاف‌افکنی و خشونت می‌خواستند اسلام‌شان را معرفی کنند و در عین‌حال شهید عارف با عطوفت، نوع‌دوستی و وحدت‌گرایی به دنبال معرفی و ترویج اسلام بود.
  مصداقی از وحدت‌گرایی شهید عارف حسینی در خاطر دارید؟
اوایل انقلاب 57، انقلاب مجاهدین افغانی علیه حکومت کمونیستی افغانستان انجام شد که نتیجه این انقلاب آواره شدن تعداد زیادی از آنها به سمت مرزهای پاکستان بود. آنها عمدتا در ایالت کرومیجنسی به مرکزیت پاراچنار ساکن شدند و به‌رغم اینکه پاکستان به آنها اعلام کرده بود از آنها حمایت می‌کند اما عملا هیچ امکاناتی برای‌شان فراهم نکرده بود که شهید سیدعارف در همین زمان حکمی را برای تمام شیعیان منطقه صادر کرد که اینها همه میهمانان شما هستند. این مساله در حالی رخ داد که آنها رگه‌‌‌هایی از سلفی‌گری هم در خود داشتند. اینها آمدند در زمین‌‌های اهالی پاراچنار چادر زدند و وقتی زمستان شد، شیعیان به آنها اجازه ساخت کلبه‌‌‌هایی در زمین‌های خود دادند. این اتفاق تداوم یافت و کلنی‌‌‌هایی از آنها تحت عنوان مهاجران افغانی شکل گرفت که با وجود آنکه سلفی بودند و بعدها هم دست به کشتار شیعیان زدند، تحت حمایت و کمک شیعیان پاراچناری قرار گرفتند. از سوی دیگر هر جایی از پاکستان هم که علیه مسلمان‌ها ظلم می‌شد، علم دادخواهی شهید سیدعارف بلند بود که یکی از اقدامات ایشان راهپیمایی عظیم 250 کیلومتری از شهر پاراچنار تا پیشاور بود.  اینها نشانه‌‌‌هایی بود از اینکه ایشان دارد به‌درستی قدم برمی‌دارد و انقلاب اسلامی را هم به‌درستی شناخته و معرفی می‌کند؛ برخلاف آن چیزی که سپاه صحابه با دلارهای نفتی عربستان و سیاست‌‌های آمریکایی و انگلیسی بنا داشت از اسلام معرفی کند. شهید سیدعارف به هیچ وجه مقابله به مثل نکرد که باعث شد بسیاری از مردم اهل تسنن در پاکستان علیه تکفیری‌‌ها اعتراض کنند و به مرام و روش شهید سیدعارف بپیوندند. در آخر هم مخالفان به این نتیجه رسیدند که تنها عامل مقابله با جمهوری اسلامی این است که شهید سیدعارف را به طور کلی از میان بردارند که به ترور ایشان در پگاه 14 خرداد 67 منجر شد.
  حضرت امام(ره) در پیامی که به مناسبت شهادت شهید سیدعارف حسینی منتشر کردند، تأکید بسیار ویژه‌ای بر مقوله اسلام ناب محمدی و اسلام آمریکایی و تقابل بین این دو داشتند، آن عبارات از جمله مسائل بسیار مهمی بود که امام مطرح کردند و همچنان برجسته مانده است. پرداختن به چنین مضمونی آیا ارتباط مستقیمی با شهید سیدعارف حسینی دارد یا شهادت ایشان بهانه‌ای بوده تا مساله اسلام ناب و اسلام آمریکایی مطرح و برجسته شود؟
شهدای بزرگ بسیاری در کشورهای دیگر بودند که به اندازه شهید سیدعارف حسینی به امام تعلق‌خاطر داشتند اما مقام این شهید از سایر عزیزان بالاتر بود. این تفاوت مرتبه را دقیقا در همین پیام امام می‌توانیم مشاهده کنیم. حتی ریخته شدن خون ایشان را شروع حرکت بعدی مسلمانان در دنیا می‌دانستند. حضرت امام ارزشی که برای شهدای بزرگ و عالم مثل شهید بهشتی، شهید مطهری و... قائل بودند، به همان اندازه ارزش  برای ایشان و چه‌بسا بالاتر از بقیه قائل بودند و این در پیام‌شان تبلور داشت. فقدان شهید سیدعارف، ضایعه‌ای را به جهان اسلام وارد آورد که امام باز هم در پیام‌شان اشاره می‌کنند اما با این وجود خون ایشان را موجب برکاتی می‌دانند که ما برکتش را امروز در شیعیان پاکستان مشاهده می‌کنیم.
  بدون‌شک شما برای ساخت مستند «زخم پیوار» با شهید سیدعارف حسینی آشنایی کامل داشتید اما آیا با حضور در منطقه پاراچنار تغییری در این نگاه به‌وجود آمد؟!
من اصلا پاراچنار را با شهید عارف حسینی شناختم و اینکه اسم مستند را زخم پیوار گذاشتم و مرکزیت فعالیتم هم در همین روستای پیوار بود، به دلیل وجود مقبره شهید عارف حسینی در این روستا بود که زادگاه ایشان هم هست. سعی داشتیم حول محور شخصیت ایشان این مستند را تولید کنیم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ اما نگاه من به ایشان همان نگاه قبلی بود که قبل از سفر به پاراچنار نسبت به ایشان داشتم، منتها شاید بتوانم بگویم تاثیرات این شهید در پاکستان را عمیق‌‌‌‌‌‌تر متوجه شدم؛ اینکه شخصیت و نگاه ایشان تا چه حد در معادلات پاکستان نقش داشته است.
  اگر بخواهید شهید عارف حسینی را در یک عبارت تعبیر و توصیف کنید، چه خواهید گفت؟
حتما دیده‌اید که وقتی در گذشته کسی شهید می‌شد، علما به او پسوند ثانی الحاق می‌کردند. من به جرأت می‌توانم بگویم شهید سیدعارف حسینی، «خمینی ثانی» بود.

سیدحبیب‌الله بهشتی: ترامپ که به توئیت‌‌های جنجالی‌‌‌‌اش شهرت دارد، بر خلاف عرف دیپلماتیک در مناسبات کره‌شمالی و ایالات متحده اقدام به نگارش نامه برای کیم جونگ اون کرده است. مشخص نیست ترامپ این نامه را در اتاق بیضی نوشته است یا در هواپیمای شخصی رئیس‌جمهور اما محتوای این نامه هر چه باشد تلاش‌‌های رئیس‌جمهوری آمریکا را به نمایش می‌گذارد تا نشان دهد در بازی چین و روسیه در صفحه شطرنج کره‌شمالی گرفتار نشده است. اما در این میان، کیش‌برخاست پیونگ‌یانگ در مذاکره با آمریکا مساله قابل توجهی بود که اکنون دیگر از صدر اخبار جهان خارج شده و نمایش دیگری در عرصه تحولات کره‌شمالی و ایالات متحده در راه است. کره‌شمالی بر اساس آنچه سازمان‌‌های بین‌المللی اعلام کرده‌‌اند از برنامه  هسته‌ای‌‌‌‌اش نه‌تنها عقب‌نشینی نکرده است، بلکه در راستای تقویت توان نظامی خود آزمایش‌‌های جدیدی نیز در دستور کار خود دارد. خبرگزاری‌ها اما می‌گویند دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده نامه‌ای را در حاشیه اجلاس آسه‌آن در سنگاپور برای کیم جونگ اون، رهبر کره‌شمالی ارسال کرده است. بر اساس آنچه خبرگزاری اسپوتنیک منتشر کرده است، سفیر آمریکا در فیلیپین، نامه رئیس‌جمهور این کشور را به «ری یونگ هو»، وزیر خارجه کره‌شمالی تحویل داده است. مایک پمپئو، وزیر خارجه آمریکا هم که در نشست آسه‌آن حضور داشت، از دست دادن با وزیر خارجه کره‌شمالی و صحبتی کوتاه با وی خبر داد. پمپئو این خبر را در صفحه توئیتر خود منتشر کرده است. این در حالی است که پمپئو پیش از این تاکید کرده بود کره‌شمالی همچنان به تولید مواد هسته‌ای ادامه داده و یک گزارش سازمان ملل نیز بیان داشته که برنامه‌های هسته‌ای و موشکی پیونگ‌یانگ همچنان در جریان است. ترامپ سعی دارد دیدار  خرداد گذشته خود در سنگاپور با کیم جونگ اون را به‌عنوان یک دستاورد دیپلماتیک بزرگ در افکار عمومی آمریکا مطرح کند. از سوی دیگر، روز گذشته (شنبه) بار دیگر کره‌شمالی هدف تحریم‌های آمریکا قرار گرفت که نشان می‌دهد نه‌تنها دیپلماسی و دستاورد بزرگ ایالات متحده بسیار تهی بوده است، بلکه فضای بین‌المللی در حال حاضر در انتظار یک دستاورد ملموس در دیپلماسی تهاجمی رئیس‌جمهوری آمریکاست که علیه هند‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، روسیه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، چین‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، ایران و کره‌شمالی و حتی ترکیه و شرکای اروپایی آمریکا تاکنون ادامه داشته است.
گزارش محرمانه سازمان ملل از کره‌شمالی
گزارش سازمان ملل متحد درباره تحولات کره‌شمالی نشان می‌دهد این کشور همانطور که اشاره شد نه‌تنها فعالیت‌‌های هسته‌ای خود را متوقف نکرده است، بلکه فعالیت‌‌های موشکی و هسته‌ای‌‌‌‌اش به قوت قبل باقی است. کره‌شمالی آنطور که این گزارش نشان می‌دهد ظرف 6 ماه گذشته با نقض آشکار قواعد بین‌المللی و سازمان ملل متحد، برنامه‌های موشکی و هسته‌ای خود را طبق روال قبل ادامه داده است و کارشناسان و ناظران مستقل در این‌باره می‌گویند کارشناسان کره‌شمالی از برخی از مناطق در خاورمیانه بازدید کرده و علیه داعش به دولت سوریه مشاوره داده‌‌‌اند. این رخداد در 3 مرحله در سال‌های 2011‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، 2016 و 2017 انجام شده است‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌. از سوی دیگر، انتقال زغال‌سنگ و تولیدات نفتی از کشتی به کشتی در آب‌های بین‌الملل و برخی آب‌های سرزمینی رخ داده و کره‌شمالی عملا تمام تحریم‌‌هایی را که علیه این کشور وضع شده بود، نقض کرده است. کره‌شمالی از سال 2006 و تقریبا 12 سال پیش درگیر تحریم‌‌های صادرات شیلات، پارچه و زغال‌سنگ خود است اما با همکاری چین و روسیه عملا در مقابل فروش این تولیدات، این کشور نفت مورد نیاز خود را دریافت می‌کند. در همین حال، نباید از نظر دور داشت که آمریکایی‌ها پس از دیدار سنگاپور از دیگر اعضای شورای امنیت می‌خواهند تا کره‌شمالی اقدامی در راستای عقب‌نشینی از مواضع کنونی‌‌‌‌اش انجام نداده است تحریم‌‌های سختگیرانه علیه پیونگ‌یانگ ادامه داشته باشد اما چین و روسیه خواهان سبک شدن تحریم‌‌ها علیه کره‌شمالی هستند. نباید از نظر دور داشت که ایالات متحده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، چین و روسیه را به کمک و همکاری با کره‌شمالی برای دور زدن تحریم‌ها متهم می‌کند. در حال حاضر اما کره‌شمالی نسبت به گزارش این ناظران مستقل هیچ واکنشی نشان نداده است. گروهی از کارشناسان بر این باورند که دیدار ترامپ و کیم جونگ اون آمریکا را در موقعیتی قرار داده است که این کشور نه قادر است از مواضع خود نسبت به کره‌شمالی عقب‌نشینی کند و نه می‌تواند به شکست دیپلماسی پرهیاهو و خشنش اعتراف کند.

حسین قدیانی: این روزها پرسش بالا را خیلی‌ها از خیلی‌ها می‌پرسند اما اساس این سوال، ریشه در ۲ ضعف ذاتی آدمی دارد؛ ترس و یأس! ترس و یأس اما همان مکر ابلیس است تا مؤمنین و مؤمنات را بیندازد در منجلاب سرخوردگی! پس اولا مراقب نقشه شیطان باشیم و ثانیا خدا را و این همه لطف و مدد الهی را فراموش نکنیم! واقعیت آن است که اول بار نیست که متأثر از خباثت دشمن و خیانت دشمن‌دوست و بلاهت دوست، گاه از خود می‌پرسیم «چه خواهد شد؟!» خوب است به یاد آوریم دیروز و دیروزها را! اولین ساعات روز ۱۲ بهمن ۵۷ که هنوز مطمئن نبودیم از آمدن امام، مگر نپرسیدیم «چه خواهد شد؟!» و حتی بعد از نشستن پرواز انقلاب، مگر باز نپرسیدیم «چه خواهد شد؟!» آری! این سوال آشنای ما بندگان ضعیف است، وقتی که تحریم شدیم، وقتی که تهدید شدیم و وقتی که رسما جنگ شد! «چه خواهد شد؟!» روز سقوط خرمشهر؛ «چه خواهد شد؟!» شب شکست کربلای ۴؛ «چه خواهد شد؟!» فتنه ۱۸ تیر؛ «چه خواهد شد؟!» فتنه بزرگ‌تر ۸۸. «چه خواهد شد؟!» اولی اما ختم شد به سوم خرداد و دومی به کربلای ۵ و سومی به یوم‌الله ۲۳ تیر و چهارمی هم به یوم‌العیار ۹ دی! ما در ورای جنگ تحمیلی، با وجود همه حضورمان، درگیر «چه خواهد شد؟!» شدیم اما خدای بالاسر، از جنگ، گنج ساخت تا محسن وزوایی خودی نشان دهد! تا هر آنکه مرد است، عیار خودش را ببرد بالاتر! آیا بدون جنگ، باز هم آن دانشجوی پرشر و شور اصفهانی می‌توانست محمود شهبازی شود؟! اگر ما بندگان ضعیف هستیم، دلیل نمی‌شود خدا قادر نباشد از پیله کرم ابریشم، پروانه بسازد! «جنگ» پیله کرم ابریشم بود و «شهید ابراهیم هادی» پروانه! «ما عرضه نداریم» پیله کرم ابریشم بود و «شهید مجید شهریاری» پروانه! بلاشک بدترین جای دنیا برای زنده ماندن موسی، کاخ فرعون بود لیکن بنگر قدرت خدا را و حکمت خدا را که کلیم‌الله را عدل در همان کاخ فرعون بزرگ کرد! در شبی از شب‌های جبهه، تمام زحمات اروند و والفجر ۸ داشت به فنا می‌رفت اما خدا با رساندن یک بولدوزرچی روستایی به نام «شهید علی‌اشرف مظاهری» ورق معرکه را به نفع رزمندگان اسلام برگرداند! ترس از جنود شیطان است و یأس هم اما ما را امامی بود خداباور که وقتی جنگ شد، آن را تشبیه به سنگ‌اندازی دیوانه‌ای کرد و وقتی خونین‌شهر آزاد شد، آن را به تمامه نوشت پای الله، پاسدار حرمت خون شهیدان! تو بگذار در این شهر و آن خیابان، عمله دشمن اصل‌کاری با سوءاستفاده از اعتراض مردم، چند تایی هم شعار نثار سیدعلی کنند ولی مگر تنها می‌گذارد خداوند، آن رهبری را که بارها از مردم خواست دقت کنید به که رأی می‌دهید؟! حرف، البته زیاد است، من‌جمله با عزیزان شورای نگهبان! اساس بعضی تأیید صلاحیت‌ها خواباندن صدای اعتراض همان جماعتی بود که مع‌الاسف این شب‌ها نشان دادند حتی با گلایه‌های مردم هم خوب بلدند کاسبی کنند و «نقد به قوه مجریه» را بدل به «ناسزا علیه اصل نظام» کنند! ولی مگر اول بار است که فحش ناکثین و قاسطین و مارقین را علی دشت می‌کند؟! از به کار بردن این جمله در رسانه رسمی مملکت، عذرخواهم لیکن فحش‌خور علی، همیشه ملس بوده! گنه کرد در پاستور، وزیری و به جرمش شهید محمد بلباسی باید توضیح دهد که چرا رفت سوریه! شهیدی با ۴ فرزند که آخری یعنی زینب، چند ماه بعد از شهادت پدر به دنیا آمد! واقعا جا دارد اینگونه بنویسم که اگر محمد بلباسی، زن و بچه و زندگی را رها نمی‌کرد تا دشمن در همان کشور دیگر، متوقف بماند و قدوم نحسش خاک پاک وطن را آلوده نکند، آیا باز هم اینقدر راحت می‌توانستیم به روحانی رأی بدهیم لیکن از نظام انتقاد کنیم؟!

عملیات اشغال الحدیده توسط ائتلاف عربی اگرچه پس از چند روز زد و خورد شدید متوقف شد اما به دلیل فقدان برنامه‌ای روشن برای مذاکرات، احتمال تشدید دوباره درگیری‌ها و زورآزمایی عربستان و  متحدانش در میدان نبرد وجود دارد. با گذشت چندین هفته از شروع عملیات «پیروزی طلایی» برای تصرف بندر الحدیده در یمن، هنوز ائتلاف عربی به رهبری عربستان در تحقق برنامه‌های اولیه خود ناتوان بوده و ماشین نظامی این ائتلاف نیز با مهارت نظامی نیروهای جنبش انصارالله زمینگیر شده است. در این میان، عربستان و امارات نیز دچار تنش‌ها و اختلافات راهبردی- تاکتیکی در قبال یمن شده‌اند؛ موضوعی که پیچیدگی‌های این کشور و آینده سیاست در صنعا را بیش از پیش تیره و تار کرده است. اکنون این سوال مطرح است که آیا با وجود اختلافات این دو کشور، عملیات الحدیده در روزهای آتی دوباره شروع می‌شود یا اینکه با میانجیگری سازمان ملل، دور جدیدی از مذاکرات با جنبش انصارالله آغاز خواهد شد؟ آینده مصالحه و جنگ در یمن به کجا خواهد انجامید؟ و اینکه آیا نبرد الحدیده به سرآغاز تحولاتی جدید برای یمن و حتی منطقه تبدیل می‌شود؟ برای پاسخ به این سوالات و چندین موضوع دیگر با کامران کرمی، کارشناس مسائل خاورمیانه گفت‌وگویی کرده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
***
  از روز 23 خرداد ائتلاف عربی به رهبری عربستان، عملیات بزرگی را برای تصرف بندر الحدیده در یمن آغاز کرد. با گذشت چند هفته از شروع درگیری‌ها، عملیات پیروزی طلایی متوقف شد و محور عربستان- امارات نیز در این بندر پیشروی ملموسی نداشت. وضعیت کنونی یمن بویژه الحدیده چگونه است و دلیل یا دلایل توقف عملیات اشغال «عروس دریای سرخ» چیست؟
در چند روز اخیر از حجم سنگین عملیات گسترده‌ای که برای بازپس‌گیری بندر الحدیده اجرا شد، کاسته شده و این مساله به چند دلیل اصلی بازمی‌گردد؛ اول اینکه عربستان و امارات و به طور کلی ائتلاف عربی در واقع نتوانستند برخلاف آنچه مطرح کرده بودند، در عرض چند روز این بندر را کنترل کنند. دوم اینکه عربستان نتوانست به اهداف خود در مرحله اول عملیات دست یابد که این موجب فرسایشی‌شدن جنگ و افزایش تلفات شد. به عنوان دلیل سوم نیز می‌توان به این امر اشاره کرد که یکسری اختلافات تاکتیکی- استراتژیکی در میان اماراتی‌ها و عربستانی‌ها برای آینده یمن بویژه بندر الحدیده وجود دارد. فشارهای سازمان ملل نیز نقش مهمی در توقف شرایط جنگی داشته است. پیش از شروع این عملیات، سازمان ملل بر این موضوع تاکید داشت که نباید عملیات امدادرسانی به واسطه درگیری در الحدیده متوقف شود. به نظر می‌رسد ائتلاف نیز تا اندازه‌ای این شرایط را پذیرفته و نیروهای سازمان ملل در شرایط کنونی که آتش جنگ تا اندازه‌ای فروکش کرده است، امدادرسانی به مردم یمن را شروع کرده‌اند. در مجموع اگرچه اکنون عملیات و درگیری نظامی در الحدیده متوقف شده اما وضعیت کنونی همچنان شکننده است. با این وجود نباید این نکته را نیز از یاد برد که فاصله زیادی میان خواسته‌های اولیه‌ای که عربستان و ائتلاف عربی پیش از عملیات الحدیده مطرح کردند و آن چیزی که در صحنه میدانی اتفاق افتاده است، وجود دارد و عربستانی‌ها از بخشی از خواسته‌های خود عقب‌نشینی کرده‌اند.
  به دلایل توقف عملیات «پیروزی طلایی» و شروع امدادرسانی به مردم یمن و همچنین فاصله معنادار خواسته‌های ائتلاف عربی پیش و پس از این عملیات اشاره کردید؛ با این اوصاف، احتمال آغاز دور جدیدی از درگیری در روزهای آتی بیشتر است یا اینکه با میانجیگری سازمان ملل شاهد آغاز مذاکرات و رایزنی‌های جدید جنبش انصارالله با عربستان و متحدان این کشور خواهیم بود؟
در واقع عربستان از این حمله 2 هدف اصلی و عمده را دنبال می‌کرد. هدف نخست و اصلی این بود که بندر الحدیده از انصارالله بازپس گرفته شود و از این طریق بخش عمده توان تشکیلاتی و قدرت میدانی و نظامی انصارالله در مقابل متحدان عربستان در یمن تضعیف شود. این هدف، خواسته‌ای بسیار مطلوب برای سعودی‌ها بود اما هنوز میان این خواسته و میدان واقعیت و عمل فاصله بسیاری وجود دارد. از این زاویه است که عربستانی‌ها به سمت هدف دوم پیش می‌روند، یعنی با در دستور کار قرار دادن جنگ فرسایشی و اخلال در عملیات امدادرسانی، زمینه‌های بازگرداندن انصارالله را به میز مذاکره اما بر اساس خواسته‌ها و برنامه‌های خود فراهم می‌کنند. اگرچه با توجه به واقعیت‌های موجود، سناریوی گفت‌وگو و مذاکره در میان 2 طرف بسیار دور از ذهن است، زیرا در میان خواسته‌های 2 طرف اختلافات بسیار فاحش و استراتژیکی وجود دارد و همچنان چشم‌انداز روشنی برای آغاز گفت‌وگوها در میان دو طرف وجود ندارد، بنابراین شروع مجدد درگیری‌ها پس از پایان عملیات امدادرسانی سازمان ملل محتمل به نظر می‌رسد و عربستانی‌ها یک بار دیگر برای تحقق خواسته‌های خود میدان نبرد و درگیری را انتخاب خواهند کرد.
  در این میان، اختلافات و تفاوت دیدگاه عربستان و امارات چه تاثیری بر آینده یمن و منازعات این کشور خواهد گذاشت؟ آیا این اختلافات آنچنان جدی و عمیق  است که 2 کشور ناتوان از مدیریت آن باشند؟
اگرچه عربستان و امارات در چارچوب ائتلاف عربی با هم همکاری‌هایی دارند و در ابتدا این اختلاف‌نظر‌ها بسیار محدود و جزئی بودند اما اکنون این اختلافات حتی وجوه راهبردی و استراتژیکی نیز به خود گرفته‌اند. عربستانی‌ها معتقدند در برهه کنونی نباید یمن تجزیه شود، زیرا تجزیه یمن باعث ایجاد 2 دولت می‌شود؛ یکی دولت حوثی و مخالف عربستان در شمال و دیگری دولت جنبش تجزیه‌طلبان جنوب یا «جنبش حراک جنوب» است که باعث تجزیه یمن و تضعیف عربستان خواهد شد و این نیز برای ریاض گزینه مطلوبی نخواهد بود، زیرا عربستان به یک یمن متحد اما ضعیف و وابسته اعتقاد دارد. در مقابل اما اماراتی‌ها از جنبش جدایی‌طلبان جنوب حمایت می‌کنند. بخش بزرگی از طرفداران این جنبش اگرچه در درون خود به گروه‌های مختلفی تقسیم می‌شوند اما توسط امارات حمایت می‌شوند. این مساله سایه اختلاف شدیدی را بر ائتلاف عربی حاکم کرده است.
  آیا تنها اختلاف عربستان و امارات به این موضوع بازمی‌گردد؟
خیر! چند اختلاف دیگر میان 2 کشور وجود دارد. اختلاف دوم میان عربستان و امارات به تنش در موضوع انتخاب شخصیت‌ها بازمی‌گردد. این مساله بخوبی خود را در کابینه «عبد ربه منصور هادی» نشان داد، یعنی این اختلاف‌نظر در 3 مرحله باعث اختلاف میان 2 کشور شد. یکی در سال 2016 بر سر نخست‌وزیری «خالد بحاح» بود که وی گزینه مورد نظر اماراتی‌ها بود در حالی که عربستان از «منصور هادی» حمایت می‌کرد. همچنین در سال 2017 بر سر استاندار عدن اختلافات شدیدی میان ریاض و ابوظبی به وجود آمد. در مرحله سوم نیز در سال 2018 بر سر نخست‌وزیر جدید این کشور اختلافاتی میان سعودی و امارات به وجود آمد. در این میان، ما نباید عامل دیگر و مهم اختلافات میان 2 کشور یعنی موضوع اقتصاد سیاسی را نادیده بگیریم. یکی از مسائل اصلی اختلاف‌برانگیز میان 2 کشور به اقتصاد سیاسی متفاوت 2 کشور در یمن بازمی‌گردد.
  می‌توان گفت اختلافات امارات و عربستان درباره نحوه مدیریت عدن و برخی شهرهای بندری دیگر به همین موضوع اقتصاد سیاسی بازمی‌گردد؟
بله دقیقا! اماراتی‌ها بیشتر یک نگاه اقتصادی به یمن دارند. آنان می‌خواهند از طریق بندر عدن، الحدیده، مکلا و المخا شاهراه تجاری را که از دوبی شروع می‌شود به این بنادر وصل کنند و در واقع در تنگه باب‌المندب و دریای سرخ یک دست برتر را نسبت به عربستان و سایر رقبای خود داشته باشند اما نگاه عربستان مبتنی بر اقتصاد نیست، زیرا بخش عمده‌ای از دریای سرخ در اختیار و کنترل عربستان است، بنابراین این کشور ملاحظات و خواسته‌های اماراتی‌ها را ندارد. این موضوع نگاه اقتصادی یکی از اختلاف‌نظرهای جدی میان 2 کشور است. این مساله با توجه به وجود نفت در منطقه الجوف نیز بشدت تشدید شده است. این اختلافات میان عربستان و امارات جدی و راهبردی است و حتی یکی از دلایل عدم موفقیت ائتلاف عربی در یمن و تقویت مواضع انصارالله به همین موضوع بازمی‌گردد.
 

میکائیل دیانی: «گفت: وضع چرا روز به روز بدتر می‌شود؟
گفتم: دلایل متعددی دارد؛ دولت، مجلس، تصمیم‌های غلط، کار نکردن‌ها و...
گفت: این دولت که دیگر شورش را درآورد!
گفتم: حاج موسی! پارسال به کی رأی دادی؟
گفت: غلط کردم را برای همین موقع‌ها گذاشتن!
گفتم: دور از جان! ولی خب، این انتخاب نتیجه‌هایی هم دارد اما درستش این نیست که بگویی غلط کردم، باید نظارت کنی و خواسته‌هایت و شعارها و وعده‌هایت را مطالبه کنی!»
اخیرا در یک جمع خانوادگی حضور داشتم، این دیالوگی است بین من و یکی از اقوام که از قضا بازاری است. او از جمله افرادی است که منصفانه نگاه می‌کند و حاضر به پذیرش انتخاب اشتباه خود است؛ اگرچه انتخابش تحت تاثیر جوسازی‌های روانی و دروغین عده‌ای بوده که در ادامه به آن هم می‌رسیم.
رأی‌دهندگان به روحانی را می‌توان به چندین بخش تقسیم کرد؛ عده‌ای که اینگونه در جو قرار گرفته‌اند و به روحانی رأی داده‌اند، گروهی که از ترس رقیب روحانی به او رأی داده‌اند، گروهی که با این پیش‌فرض که روحانی گزینه مطلوب نظام نیست به روحانی رأی داده‌اند و حالا دارند فحش ناکارآمدی‌ها را نثار نظام می‌کنند! و گروهی که روحانی را می‌شناختند و ناکارآمدی‌هایش را دیده بودند اما نه‌تنها به روحانی رأی دادند بلکه در جایگاه مرجعیت سیاسی، فرهنگی و اجتماعی قرار داشتند و مردم را نیز دعوت کردند به این «درختی که 4 سال ثمر نداده» دوباره رأی دهند.
این را باید مفروض بگیریم که «هر چه انتخاب کنید برای خودتان انتخاب کرده‌اید؛ انتخاب خوب شما به خود شما برمی‌گردد و اگر انتخاب با غفلت انجام بدهید که انتخاب بدی از آب و از کار دربیاید، بدی‌اش به شما برمی‌گردد؛ خاصیت کار این است. با اختیار و با اراده دارید یک اقدامی را انجام می‌دهید، سعی کنید کار را درست انجام بدهید. اگر درست و با دقت انجام دادید، 2 فایده می‌برید: اولا خدای متعال از شما راضی می‌شود که کار را درست انجام داده‌اید؛ ثانیا نتیجه‌ کار به احتمال زیاد نتیجه‌ درست خواهد بود». (5/12/94 / بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار مردم نجف‌آباد)
در نظام جمهوری اسلامی که تجمع قدرت در قوه مجریه است و مرکز ثقل کارآمدی این قوه است، انتخاب مجریان به مردم واگذار شده است؛ اگرچه باقی دستگاه‌ها از مجلس و خبرگان و... هم با انتخاب مردم خواهد بود ولی اهمیت قوه مجریه به‌خاطر همان تجمیع قدرت مهم‌تر به چشم می‌آید و مردم اگر در انتخاب‌شان دقت کنند، طبیعتا پس از انتخابات نیز راضی‌تر خواهند بود اما این انتخاب غلط به معنای تخطئه آنها نیست و همه در این میان به یک اندازه مقصر نیستند.
این گزاره که «مردمی که به روحانی رأی داده‌اند، مسؤول وضع موجودند و حق ندارند اعتراض کنند» گزاره‌ای است که نصف درست است و نصف غلط! درست آن است که «چه مردمی که به روحانی رأی داده‌اند و چه آنهایی که رأی نداده‌اند، نسبت به رأی‌شان مسؤولند اما به واسطه همین مسؤولیت، حق اعتراض بلکه وظیفه اعتراض و مطالبه دارند».
در تقسیم‌بندی، آنهایی را که با اعتقاد به اینکه «روحانی گزینه مطلوب نظام نیست پس به او رأی بدهیم» رأی داده‌اند و حالا از نظام طلبکار هستند، اصلا نباید در تحلیل‌ها بیاوریم، چون رفتارشان به هیچ‌وجه قابل تحلیل عقلانی و منطقی نیست. به آنهایی که از سر جو روانی و اشتباه و به واسطه فریبکاری دیگران انتخابی اشتباه داشته‌اند نیز باید گفت امروز فرصت نظارت و مطالبه وعده‌ها و خواسته‌هاست و فردا زمانی است که دیگر نباید دوباره اشتباه کرد و با انتخاب غلط 4 سال سرنوشت خود و جامعه را به بیراهه کشاند! در این میان از آنهایی باید انتقاد کرد که مرجعیت سیاسی، فرهنگی و اجتماعی داشتند و مردم را دعوت کردند تا روحانی را دوباره تکرار کنند. به سیاسیونی که قسم می‌خوردند دوران روحانی دوران موفقی بوده است و حالا در پستو مخفی شده‌اند باید خرده بگیریم که چرا آن روز چشم بر این همه ناکارآمدی بستید و مردم را فریب دادید؟!
و چرا حالا ساکتید و اعتراضی نمی‌کنید؟! به آن نماینده مجلس باید خرده گرفت که در اجتماع مردم ساده‌دل که مشکلات اقتصادی کمرشان را شکسته بود، می‌گفت: «ما به کسی رای می‌دهیم که سید اصلاحات او را‌ تایید کرده است. ما گرامی می‌داریم یاد هاشمی را، درود می‌فرستیم بر خاتمی عزیز و سلام می‌کنیم به روحانی»[جیغ و هورای بلند!].  باید به آن سلبریتی خرده گرفت که گفت «چون خاتمی تکرار کرده ما هم تکرار می‌کنیم و شما هم بیایید و تکرار کنید»، بدون هیچ منطق عقلانی! و بدون هیچ گزاره منطقی! اگر خرده‌ای بر مردم رأی‌دهنده باشد این است که چرا سلبریتی‌ها را اینقدر جدی گرفته‌اند که هوا برشان دارد و خود را در مقام مرجعیت رفتارهای سیاسی ببینند! و چرا به سیاستمدارانی که روز روشن داشتند به طرفداری از دروغ و دروغگویی تبلیغ می‌کردند، اعتماد کردند!