باد بر پرچم تراکتور
بهراد رشوند: ۵ هفته به پایان فصل مانده و لیگ حالا به جایی رسیده که سرنوشت‌ها میان نفس‌هایی که تندتر از قبل به سینه می‌روند و برمی‌گردند، گره خورده است. در این روزها طرفداران تراکتور دل‌شان را به آماری خوش کرده‌اند که می‌گوید ۶۵ درصد راه رسیدن به جام را پیموده‌اند اما مگر می‌شود به عددها دل خوش کرد وقتی فوتبال هیچ وقت تن به پیشگویی نمی‌دهد؟ مگر همین اتفاقات عجیب فوتبال نبود که فصل قبل در یک چشم بر هم زدن جام را از مشت استقلال درآورد و در آغوش پرسپولیس گذاشت؟
در شبیه‌سازی‌هایی که مثل رؤیا تکرار می‌شوند، تراکتوری‌ها بیشترین سهم از احتمالات را دارند اما یادمان نرود شانس‌ها تنها سایه‌ای از واقعیت هستند. آمارها می‌گویند سپاهان هم ۳۰ درصد امیدش پابرجاست؛ همان سپاهانی که باید در ۴ دیدار نفسگیر باقیمانده از آتش عبور کند، از پرسپولیس تا استقلال و دلش خوش باشد که تراکتور لغزشی ناگهانی داشته باشد.
پرسپولیس اما تیمی که عادت کرده به جنگیدن تا لحظه آخر، اکنون به معجزه‌ای کوچک دل بسته است. ۴ درصد شانس شاید برای مردمی که به معجزه خو گرفته‌اند کم نباشد، در فوتبال، ۴ درصد گاهی به اندازه صددرصد واقعی است؛ آن هم برای تیمی که می‌خواهد با برد در مقابل سپاهان، کل جدول را تکانی شدید بدهد و منتظر سرنوشت تراکتور بماند.
می‌گویند فوتبال چیزی نیست جز مجموعه‌ای از اتفاقات غیرمنتظره؛ جایی که یک تساوی کوچک می‌تواند همه چیز را زیر و رو کند. تراکتور اگر مقابل ملوان یا فولاد زمین بخورد، دیگر آن فاصله اطمینان‌بخش ۵ امتیازی را نخواهد داشت و ناگهان امیدهایش به سادگی آب خوردن نصف می‌شود. کافی است در ال‌کلاسیکوی ایرانی میان سپاهان و پرسپولیس، یک تیم پیروز شود تا نفس‌های داغ مدعیان دیگر روی تراکتور سنگینی کند.
این اعداد و ارقام، این مدل‌های آماری و احتمالات، جذاب هستند اما بوی چمن، صدای هواداران و قلب‌های لرزانی که در استادیوم‌ها تپش‌شان شنیده می‌شود را در خود ندارند. فوتبال هیچ‌گاه روی کاغذ برنده نشده و هیچ آماری نمی‌تواند احساسات یک لحظه خاص در زمین را پیش‌بینی کند. یک خطا، یک گل به خودی، یک اخراج، حتی یک اشتباه داوری؛ اینها می‌توانند همه معادلات را تغییر دهند.
در سمت دیگر، فولاد با آن شانس نزدیک به صفر خود، هنوز رویایی در گوشه ذهنش زنده نگه داشته است. آنها برای قهرمانی باید تمام بازی‌ها را پیروز شوند و همزمان منتظر اتفاقاتی عجیب باشند که جز در رمان‌های فوتبالی نمی‌توان خواند. با این حال، آنها به دنبال معجزه‌اند و فوتبال از همین معجزه‌ها جان گرفته است.
اما تراکتور، تیمی که بیش از همه نزدیک به جام است، سرنوشتش را در دستان خودش دارد. شاگردان اسکوچیچ بخوبی می‌دانند جام از آسمان به دست‌شان نمی‌افتد. کافی است ملوان، فولاد و شمس‌آذر را ببرند و با نساجی به تساوی برسند تا بدون حرف و حدیث، جام به تبریز سفر کند. حتی اگر سپاهان در مقابل پرسپولیس شکست بخورد، تراکتور با باخت هم می‌تواند جشن قهرمانی بگیرد. سپاهانی‌ها اما باید برای قهرمانی به جز بردن تمام ۴ مسابقه پیش رو، چشم‌شان به شکست‌های تراکتور هم باشد. این روزها در اصفهان کسی نمی‌تواند خواب راحت داشته باشد. آنها هم به نتیجه خود نگاه می‌کنند و هم چشم به زمین‌هایی دوخته‌اند که تراکتور در آن می‌جنگد.
در پرسپولیس نیز حکایت همین است. برد مقابل سپاهان، نخستین قدم برای بازگشت امید است و بعد از آن، فقط باید بنشینند و منتظر باشند که تراکتور دچار لغزش شود. فوتبال اما چیزی به نام «غیرممکن» را به رسمیت نمی‌شناسد. شاید در آخرین نفس‌های لیگ، همه چیز به یک گل، یک لحظه، یک سوت داور گره بخورد.
حالا لیگ به روزهای نفسگیر آخر خود رسیده است. اعداد و احتمالات همچنان پیش‌بینی‌هایی جذاب برای هوادارانند اما واقعیت آن است که در مستطیل سبز رقم می‌خورد. توپ هنوز گرد است و هیچ تیمی از قبل قهرمان نیست. باید منتظر ماند و دید کدام تیم سرنوشت را در آغوش می‌کشد.
* برنامه بازی‌های تیم‌های مدعی قهرمانی
تراکتور (55 امتیاز): ملوان، فولاد، شمس‌آذر، نساجی، استقلال خوزستان
سپاهان (53 امتیاز): پرسپولیس، گل‌گهر، هوادار، استقلال
پرسپولیس (51 امتیاز): سپاهان، مس رفسنجان، خیبر، هوادار
فولاد (45 امتیاز): شمس‌آذر، تراکتور، چادرملو، استقلال خوزستان، ملوان