ای آنکه کنی مرا قضاوت

تحلیل‌گرا! بکن عنایت

این عادت صاحب جنمان است

عین مرض است ترک عادت

 

خب دوستان عزیز سلام؛ خوشحالم که در این برنامه رادیویی درخدمت شما هستم.

یک قاعده کلی هست که می‌گوید قضاوت کار خداست. یعنی ما انسان‌ها که پر از عیب و خطا هستیم حق نداریم حتی توی دل‌مان کسی را قضاوت کنیم.

مثال: وقتی دیدید چند جنازه گوشه‌ای افتاده‌ و یک داعشی هم دارد یک چاقوی خونی را تمیز می‌کند، ابدا نباید قضاوت کنید و بگویید آن داعشی آدم‌ها را کشته است.

شاید آن داعشی از خودش دفاع کرده است! یا اصلا شاید چند کلاغ از آنجایی که به اشیای براق علاقه‌مندند چند چاقو را به لانه‌شان می‌برده‌اند که در مسیر از دهان‌شان می‌افتد و به آن آدم‌ها برخورد می‌کند! کسی چه می‌داند؟

پس با چشمانی که اینقدر خطای دید دارد دیگران را قضاوت نکنید.

حالا برگردید و جمله زیر را دوباره بخوانید و ببینید چقدر اشتباه کردید!

همان اشتباهی را که درباره شاه مملکت کردید و گفتید فرار کرده، درباره اشرف غنی نکنید. او هم مثل شاه فرار نکرده، کشورش را ترک کرده.

نشسته روبه‌رویم این هوا موز

گرفته عینهو مردم عزا، موز

 

گمانم دیده بودم قبلا او را

برایم هست خیلی آشنا موز

 

رقیبم بود بادمجان و گوجه

ولی جایش شده پر با دو تا موز

 

صدایم رفته بالاتر ز یاران

شده با من جدیدا همصدا موز

 

گرفت افسردگی از دیدن من

نکرده بعد بنده کودتا موز

 

خودش را لوس کرده وارداتی

نکرده هیچ دردی را دوا موز

 

مرا با سوپ همزاد آفریدند 

به درد من نباشد مبتلا موز

 

کلم،کاهو،کدو...یاران دیرین

بمانم با شما ها باز یا موز؟!

 

مدیریت اگر باشد هویجی

هویج آنجا ندارد فرق با موز

بر همگان مبرهن است که منظور روحانی از «ما» هرچه که باشد، قطعاً دولت خودش نیست، لذا حرف‌های روحانی را می‌شکافیم تا ببینیم «مای» روحانی کیست که می‌توانست کاری کند و نکرد؟

در دولت روحانی سه‌ دوره مختلف مجلس روی کار بود. دوره اول با کش‌دادن رأی اعتماد وزرا، کشور را معطل کرد؛ به‌گونه‌ای که آن صد روز معروفی که روحانی قولش را داده بود، کلا رفت برای رأی اعتماد وزرا و بدین‌شکل پیشرفت مملکت چندین سال عقب افتاد. 

در دوره بعد، مجلس برای تصویب برجام چیزی حدود 20 دقیقه زمان گذاشت که برای چنین توافق مهم و درخشانی، زمان خیلی زیادی بود. چه‌بسا اگر برجام را در 30 ثانیه تصویب می‌کردند، به آمریکای مستکبر و جهان‌خوار برنمی‌خورد و دیگر بهانه‌ای برای دشمنی نداشت.

در دوره جدید مجلس هم که دیگر نگوییم. هر سوراخی را که دولت از آن قصد مذاکره با آمریکا و تسلیم قدرت‌های بزرگ را داشت، بستند و باز هم نگذاشتند دولت کار کند. والا با این طرح صیانت‌شون...

به دلیل محدودیت کلمات از کارشکنی‌های سپاه و بسیج و قوه قضائیه و... می‌گذریم.

 

یک روز گفت صادق زیباکلام ما:

«کلی دروغ گفته به ماها، نظام ما

 

اصلا که گفته حضرت شاه از وطن گریخت؟

دارد عذاب روز جزا، اتهام ما!

 

ایشان که در نرفته! کمی تَرک کرده است

این خانه را، که پخته شود فکر خام ما!»

 

 لطفا به این «غنی» برسانید، نکته را

- هرچند نیست «طعنه زدن» در مرام ما -

 

این جرزنی‌ست، کرده تقلب بدون شک

از روی دست صادق زیباکلام ما

 

اشرف غنی در مورد حرف‌هایی که پشت سرش درآورده‌اند در پیام فیسبوکی جواب‌های دندان‌شکنی داده تا حساب به قیامت نماند. 

پاسخ به شایعات:

گرفتن پاسپورت از وزارت خارجه چند روز قبل

من همیشه عادت داشتم چند روز یک‌بار پاسپورتم را بگیرم و بعد برگردانم سرجایش که خدایی نکرده تاریخ انقضایش تمام نشده باشد. عدل آخرین بار خورد به آمدن طالبان و دست کردم توی جیبم دیدم پاسپورتم توی جیبم است و رفتم امارات. بد کردم حواسم به تمدید پاسپورتم بود؟

بردن چهار ماشین پول بی‌زبان کشور

اوووووه همچین می‌گویند پول برده است انگار خودشان کشور غریب می‌روند به پول‌های زیر فرش مادرشان هم رحم می‌کنند. هرچند من به سفارش مادرم چند میلیون دلار همیشه پر جورابم می‌گذارم تا جایی بی‌پول نمانم ولی طالبان یهویی آمد و حتی جوراب هم نپوشیدم مجبور شدم با ماشین ببرم. وسط راه همان‌ها را هم نبردم چون هواپیما جا نداشت؛ گداها!

نگنجد در خرد وصفش که او را جمع ضدین است

چه بی‌ترکیب ترکیبی، عجب مجبور مختاری

 

ای صاحب فال؛ یادت است دفعه قبل که فال گرفتی، به تو گفتم که خطری در انتظارت است! خدایی پیش‌بینی را حال کردی؟! گویا این سری هم پیش خودت فکر کردی اگر بگویی من به خاطر اینکه در کشورم خون از دماغ کسی نیاد، مجبور شدم افغانستان را ترک کنم، همه پیش خودشان خواهند گفت که چه آدم فداکار و وطن‌دوستی هستی! اما بدان و آگاه باش که باختی، بدم باختی! ولی خودمونیم، خیلی خوش‌شانس بودی که هنگام فرار، در مَیدان هوایی کابل از چرخ هواپیمای روسی پایین نیفتادی و تو را سالم به خارج رساندند.

ای صاحب فال؛ حواست باشد که محض احتیاط از شر حسودان و مکر دوستان در امان باشی و همچنان تنها امیدت به همان کدخدا باشد. لااقل شاید اندازه چند صباح زندگی در جزیره موریس برایت باقی بگذارد. در این فقره با ربع پهلوی مشورت کن! چرا که قبل از تو، رضاخان نیز طعم این اجبار را چشیده بود.

راستی داشت یادم می‌رفت! فایل متن سخنرانی تد را هم برای من بفرست. رئیس طالبان هم فال گرفته و می‌خواهد بداند چگونه وجهه علمی خود را بالا برده و خودش را روشنفکر نشان دهد! بفرستم برایش، شاید به کارش آمد!

کشور  [ ک ِش ْ وَ ] ( اِ ) 

* کشور بر چند نوع باشد. نخست، ارض و اقلیم و ملک، هرآنچه فرد را به یاد سالار عقیلی اندازد.

- کشور روزهای دشوار / زخمی سربلند دوران‌ها (یداللهی)

 

* برخی آن را کاروانسرا، هتل و فندق معنا کرده‌اند و آنجا باشد که در آن خوش گذرانند و پست گیرند و مال خورند و سرویس گیرند و چون بد شود از آن بروند. 

 

* نوع دیگر کشور از مخدرات باشد که آن را Drug نیز نامند که آن را می‌کِشند و عملکرد فیزیولوژیک تن را متأثر نماید و به فرد نشئگی دست دهد. لیکن گاهی فرد از پس کشور بر نیاید و آن را ترک کند.

- مداد سبز من کجاست می‌خوام یه کشور بکشم (تتلو)

- شاه کشور را ترک کرد (زیبا کلام)

- کشور را ترک کردم (اشرف غنی)

افغانستان متاسفانه از کمبود خیلی چیزها رنج می‌برد. الان احتمالا ذهن‌تان رفت سمت دموکراسی و وحدت اقوام و رهبری قدرتمند و این قرتی‌بازی‌ها ولی منظور من عنصری حیاتی‌تر است به اسم صادق زیباکلام، که اینجور وقت‌ها بگوید اشرف غنی فرار نکرد بلکه کشور را ترک کرد. یعنی آمریکایی‌ها بعد از 20 سال زمان و ۲ تریلیون دلار هزینه در افغانستان از تربیت یکی مثل زیباکلام در آنجا عاجز بودند و این خود دلیلی بر شکست سیاست‌های آمریکا در منطقه است. ما در این مقطع حساس تاریخی اولاً باید به خاطر وجود این منابع ارزشمند که مفت و مجانی در اختیارمان قرار گرفته خدا را شکر کنیم، و ثانیا در قالب کمک‌های بشردوستانه آقای اصغر فرهادی را صادر کنیم برود افغانستان یکی دوتا فیلم در مذمت قضاوت برای‌شان بسازد بلکه کمتر رئیس‌جمهورشان را قضاوت کنند، زشت است. 

خلبان انگشتش را روی نقشه گذاشت و گفت: اینجا هم ما رو راه نمی‌دن. اشرف غنی گفت: حالا باز می‌گردم. اینور و آنور را گشت و پس از مکثی ادامه داد: اونجا چی؟ که مادر بچه‌ها آمد داخل و گفت: بیا یه کم از این انگورا بخور. غنی با حسرت نگاهی به خوشه‌های قرمز انگور انداخت و گفت: گرچه مرا هم انگور کردند، روزی باز مِی‌ گردم. خلبان پوزخند زد. غنی آمد یک چیزی بگوید که تلفن ماهواره‌ای‌اش زنگ خورد. غنی گفت: چیه؟ گفتند: درای هواپیما رو بستی می‌گردی؟ غنی گفت: نه پس باز می‌گردم؟ گفتند: پس این پولا چیه داره می‌ریزه؟ غنی رو به خلبان گفت: این پولا چیه داره می‌ریزه؟ خلبان رو به مادر بچه‌ها گفت: این پولا چیه داره می‌ریزه؟ مادر بچه‌ها گفت: خب ما که همه‌ش داریم دور خودمون می‌چرخیم، گفتم اگه با چتر نجات فرود اومدیم یه چیزی رو زمین باشه اون‌ سر دنیا دستمون رو بگیره. خلبان گفت: قربان برگردیم کابل؟ غنی گفت: کابل؟ نه نه هرگز باز‌نمی‌گردم، نقشه رو با چترا بیار.

 

کرونا آمده چون مرد جنگی

گرانی گفت: هه! خیلی زرنگی؟!

 

خودم صد لشکرم هر روز یک جور

روم هر بار در جلد قشنگی

 

گهی شکل خیار و گاه دارو

گهی هم می‌شوم گوجه فرنگی

 

کنون شکل هویجم بی‌قواره

همان که فحش بوده مثل «بنگی»

 

 بزن گاراژ نارنجی که آمد

هویجی جای تو در طیف رنگی

 

کرونا تا شنید این را به خود گفت

به سر باید زدن با تخته سنگی