صادق بیت‌‌سیاح که با شکستن رکورد پارالمپیک پاریس در رشته پرتاب نیزه موفق به کسب مدال طلا شده بود، با اعلام سایت رسمی مسابقات، دیسکالیفه شد. دهمین روز بازی‌های پارالمپیک ۲۰۲۴ پاریس شامگاه شنبه با برگزاری مسابقات پارادوومیدانی در ورزشگاه استادوفرانس پیگیری شد. در رقابت پرتاب نیزه کلاس 41 F صادق بیت‌سیاح، ملی‌پوش پرافتخار ایران که در دوره قبلی به مدال نقره دست یافته ‌بود، با حریفانی از هند، چین، عراق، کوبا و ساحل عاج رقابت کرد. بیت‌سیاح در پرتاب‌های اول و دوم پرتابی به میزان 43.48 متر و 46.84 متر را داشت و خیلی زود خودش را بالاتر از سایر نفرات قرار داد. پرتابگر کشورمان در پرتاب سوم خود مرتکب خطا شد تا ورزشکار هندی از این فرصت بهره ببرد و با شکستن رکورد پارالمپیک (47.32 متر) به رده اول صعود کند. بیت‌سیاح در تلاش چهارم 43.78 متر پرتاب داشت اما در تلاش پنجم نیزه را 47.64 متر پرتاب کرد و رکورد پارالمپیک را شکست. ملی‌پوش کشورمان در آخرین پرتاب خود خطا کرد اما در نهایت با 47.64 متر ضمن شکستن رکورد پارالمپیک صاحب مدال طلا شد ولی چندی از کسب این عنوان نگذشت که سایت رسمی مسابقات، خبر از دیسکالیفه شدن صادق بیت‌سیاح داد.

به دنبال این اتفاق، مسؤولان تیم پارادوومیدانی ایران اعتراض خود را نسبت به این موضوع به کمیته برگزاری بازی‌ها اعلام کردند که نتیجه‌ای نداشت. بنا به گفته سرپرست کاروان ورزش ایران در بازی‌های پارالمپیک پاریس، مدال طلای پرتاب‌نیزه صادق بیت‌سیاح به ‌دلیل ادای احترام به پرچم عزای حضرت سیدالشهدا‌(ع) از او پس گرفته شده است.

برخی حضار و خبرنگاران خارجی در این باره نوشته‌اند که مسؤولان مسابقه این حرکت او را حمایت از گروه جهاد اسلامی فلسطین دانسته‌اند. کمیته برگزاری بازی‌های پارالمپیک پاریس اعتراض مسؤولان تیم پارادوومیدانی ایران نسبت به دیسکالیفه‌ شدن صادق بیت‌‌سیاح در رقابت‌های پرتاب نیزه را رد کرد.

مالکان باشگاه استقلال که انتظار می‌رفت با حضورشان به وضعیت این باشگاه سر و سامان دهند و ثبات را بر مجموعه مدیریتی و فنی آبی‌پوشان حاکم کنند، در آستانه لیگ نخبگان آسیا شرایط این تیم را آشفته کردند! بیانیه‌ای که چند روز پیش باشگاه استقلال صادر و طی آن هیچ حمایتی از جواد نکونام نکرد، نشان داد مالکان این باشگاه تصمیم خود برای قطع همکاری با این سرمربی جوان را گرفته‌اند و به دنبال جانشین وی برای ادامه راه هستند. شکست برابر استقلال خوزستان آتش اختلافی که از چند ماه پیش بین جواد نکونام و مسؤولان هلدینگ روشن شده بود را شعله‌ور کرد تا مالکان باشگاه به فکر انتخاب سرمربی جدید و سرعت دادن به روند مذاکرات برای انتخاب جانشین نکونام باشند. شاید به همین خاطر بود که آنها در هفته‌ای که خیلی متعارف نیست یک تیم سرمربی‌اش را تغییر دهد، اقدام به مذاکره با گزینه‌های خارجی کردند تا پس از گذشت 3 هفته از فصل جدید و رقم خوردن نخستین شکست استقلال، سرمربی را تغییر دهند. همین امر نشان داد عمق اختلاف بین مسؤولان هلدینگ خلیج ‌فارس و جواد نکونام آنقدر زیاد هست که آنها در پایان هفته سوم تصمیم به انتخاب سرمربی جدید گرفته‌اند. در این میان اما برخی دلال‌ها هم که از این جابه‌جایی و آوردن سرمربی خارجی نفع می‌برند، بیکار نبودند و گزینه‌های پرتعدادی را به مسؤولان هلدینگ معرفی کردند تا یکی از آنها سرمربی شود. با این حال پس از آنکه جواد نکونام متوجه شد تصمیم مسؤولان هلدینگ برای برکناری‌اش قطعی است، سکوت چند هفته‌ای خود را شکست و در مصاحبه‌ای طولانی به انتقاد از فرشید سمیعی، مدیرعامل باشگاه پرداخت و او را مقصر همه اتفاقات ناخوشایند روزها و هفته‌های اخیر معرفی کرد. سرمربی تیم فوتبال استقلال که در تمام مصاحبه‌های فصل گذشته‌اش یک بار هم قول قهرمانی آبی‌پوشان را نداده بود، برای اینکه بتواند دل مالکان باشگاه را به دست بیاورد این فصل قول قهرمانی داد اما این وعده هم تاثیری در تصمیم مالکان نداشت و آنها بزودی نکونام را رسما برکنار و گزینه مد نظرشان را به عنوان سرمربی انتخاب و معرفی خواهند کرد. هر چند دلال‌ها چندین مربی مطرح و نام‌آشنا را به مسؤولان باشگاه معرفی کرده‌اند تا گزینه خود را سرمربی کنند اما برخی سرمربیان آشنا از جمله ساپینتو و استراماچونی نفرات جدی‌تری برای حضور روی نیمکت استقلال هستند. هر چند گفته می‌شود شانس ساپینتو برای حضور روی نیمکت آبی‌پوشان بیشتر است.

در مورد پشت پرده اختلاف بین نکونام و مسؤولان هلدینگ خلیج ‌فارس گفته می‌شود برخی عوامل این هلدینگ از مدت‌ها قبل خواسته‌اند تعدادی از بازیکنان مد نظرشان را به نکونام دیکته کنند اما سرمربی آبی‌ها درخواست آنها را رد کرده تا استارت برکناری‌اش از چند ماه قبل ‌زده شود اما شکست برابر استقلال خوزستان این تصمیم را نهایی و قطعی کرد.

سمیرا کریمشاهی: آنچه تقابل ایران و رژیم صهیونیستی را در دهه‌های اخیر مدیریت کرده و در میانه ۲ سر طیف جنگ تمام‌عیار و نیابتی حفظ می‌کند، اصطلاحا نبرد در منطقه خاکستری (The Gray Zone) بوده و همچنان هست. دنبال کردن تخاصم در منطقه خاکستری اغلب غیر آشکار، با ابزارهای نسبتا غیرمتعارف و غلبه قلمروسازی ژئوپلیتیک بر جغرافیا دنبال می‌شود. معمولا طرف‌ها خطوط قرمز نانوشته‌ای میان خود دارند که آنها را از نزدیک شدن به جنگ آخر برحذر می‌دارد. در واقع برای دور ماندن از منتها‌‌الیه طیف و تهاجم  (Aggressive) تا جایی که امکان دارد گستره جابه‌جایی خود و خطوط قرمز را در منطقه خاکستری انعطاف می‌بخشند، چرا که خارج شدن وضعیت از کنترل و خروج به سمت جنگ، مستقیما ماهیت طرفین را هدف قرار می‌دهد؛ چیزی که در مصداق مورد نظر ضربه کاری به موجودیت رژیم صهیونیستی یا فروپاشی شبکه مقاومت در نظر گرفته می‌شود، لذا طرف‌های درگیر تلاش داشته‌اند با در نظر گرفتن چنین ریسک نهایی‌ای، بتوانند طبق راهبرد تدریجی با هزینه کمتر از درگیری نهایی و مستقیم و طی نبرد طولانی در همان منطقه خاکستری بقای یکدیگر را به چالش بکشند.

راهبرد اعمالی تدریجی‌ای که رژیم صهیونیستی با توجه به دوران گذار منطقه‌ای و تضعیف هژمون آمریکایی در نظر گرفته، ائتلاف علیه ایران و به انزوا کشاندن شبکه مقاومت است. این رژیم که اواخر دهه 50 میلادی برای خروج از انزوا دکترین «اتحاد پیرامونی» را در پیش گرفت و در دهه اخیر برای کشاندن ایران به انزوا به دنبال عملی‌سازی راهبرد «اتحاد با پیرامون ایران» است. فاز ابتدایی این طرح به منظور خروج رژیم صهیونیستی از «عنصر غیرعادی» به عادی‌سازی روابط با دولت‌های منطقه تقریبا به طور مطلوب برای رژیم پیش رفت. گام بعدی در ائتلاف‌سازی منهای ایران هم دنبال شد اما آمریکا و اسرائیل بخوبی آگاهند تا «توافق بزرگ» رقم نخورد، ادامه پیشبرد نقشه کذایی برای خاورمیانه غیرممکن است. پیوستن عربستان سعودی به قطار روابط آشکار و عادی‌شده با اسرائیل، قطعه‌ای بزرگ از پازل «پیرامونی ایران» است که از شمال تا جنوب از طریق خاک جمهوری باکو، اقلیم کردستان و کشورهای حاشیه خلیج‌فارس در دسترس رژیم صهیونیستی باشد و به اهرم موازنه در برابر دسترسی ایران به سرزمین‌های اشغالی از طریق لبنان، سوریه و مقاومت فلسطین برسد.

توطئه جدید امنیتی آمریکا و اسرائیل نه فقط ایران را بلکه امنیت جمعی در سراسر منطقه را با اتکا و گره زدن آن به امنیت سرزمین‌های اشغالی درگیر می‌‌کند. به بیان بهتر امنیت و هم‌گرایی منطقه که با حذف ایران ناشدنی است، در گرو تامین امنیت رژیم صهیونیستی قرار می‌گیرد. این روند طبق نقشه طراحی‌شده مسیر خود را طی می‌کرد که جهان شاهد 7 اکتبر و توفان الاقصی شد. عملیات مقاومت فلسطین اگر نگوییم نابودکننده، در حداقل نقطه اثرگذاری خود مختل‌کننده نقشه‌ای شد که موازی با گذار منطقه‌ای طراحی و دنبال می‌شد. یعنی با توفان ‌الاقصی در کنار اینکه بار دیگر فلسطین به مثابه «مساله» ظهور و بروز دارد، مقاومت فلسطین توانست فراتر از بضاعت خود در سطح مخدوش‌سازی طرح خاورمیانه‌ای جبهه غربی - عبری - عربی اثرگذار باشد. لذا در همین راستا رهبر انقلاب اسلامی در سخنرانی‌شان به مناسبت سالگرد رحلت امام(ره) با تبیین نقش منطقه‌ای توفان الاقصی، یکی از نقاط اساسی این رخداد را اهمیت عنصر زمان اعلام کردند که عملیات مقاومت «دقیقا در لحظه نیاز منطقه» رخ داد. ایشان با اشاره به یک نقشه وسیع آمریکایی - صهیونیستی که با همکاری بعضی دولت‌های منطقه دنبال می‌شد هدف آن را «تسلط رژیم صهیونیستی بر سیاست و اقتصاد کل منطقه‌ غرب آسیا بلکه کل دنیای اسلام» عنوان کردند. توفان الاقصی باطل‌کننده چنین طرحی برای تسلط جبهه دشمن بر نظم پساآمریکایی شد تا برخلاف روند در جریان، اکنون طرف‌ها نقطه زمانی منطقه را به بعد و قبل توفان الاقصی تقسیم کنند و معادله‌ نظم غرب آسیا طبق وضعیتی که به یک سالگی شروع خود نزدیک می‌شود بازطراحی شود.

در این نقطه کانونی منطقه، اسرائیل نه تنها نتوانست با ابزارهای تقابل غیرمستقیم موجود در منطقه خاکستری از جمله ائتلاف‌سازی، تحریم، ترور، جنگ روانی، حمله سایبری، تروریسم رسانه‌ای، خرابکاری و... به نتایج جنگ مستقیم (تهدید بقای شبکه مقاومت) برسد، بلکه اکنون خود به مرز نبرد موجودیت رسیده است. هرچند این وضعیت ۲ طرف را در بر می‌گیرد اما مخاطره‌پذیری رژیم صهیونیستی در برابر شبکه‌ای که با دارایی پایگاه اندیشه‌ای (گفتمان مقاومت) ظرفیت بازپروری خود را دارد بسیار بالاتر است. 

آنچه رهبر انقلاب با گذشت 8 ماه از توفان‌ الاقصی «مرگ و زندگی» برای جبهه دشمن و هم جبهه حق تعبیر کردند و توسط نبیه‌بری، رئیس مجلس لبنان در دیدار با ایشان «جنگ وجود» خوانده شد، در واقع آگاهی طرف‌ها به شرایطی است که تاکنون به این حد نزدیکی به مرز جنگ تعیین‌کننده و خطر خروج کامل از منطقه خاکستری نرسیده بودند. جابه‌جایی سریع خطوط قرمز و کمرنگ شدن کارآمدی عنصر بازدارندگی در تحولات اخیر جبهه تقابل، به منظور حفظ فاصله با مرز جنگ تمام‌عیار است. به همان اندازه که این وضعیت استثنایی، «فرصت»‌آفرین برای ضربه و تحمیل هزینه بر طرف مقابل است، «مخاطره‌آمیز» هم می‌تواند باشد و این مشغولیت اصلی در اتاق‌ فکرهای ۲ جبهه است که چگونه حداکثر فرصت با دفع خطرهای موجود را ترتیب دهند. مرگ و زندگی می‌تواند وابسته به میزان هنر ریسک‌پذیری طرف‌ها بر سر اولویت‌بندی فرصت‌ها و محدودیت‌های موجود باشد. لازم به تاکید است که اگر تنش فراتر از حد کنترل‌شده نرود و طرف‌ها موفق به حفظ فاصله با انتهای طیف تقابل شوند، دیگر بازگشتی به ماقبل هفت اکتبر وجود ندارد. جبهه تقابلی طرفین خطوط قرمز متعددی را پشت سر گذاشته، تاکتیک‌های تازه‌ای را رمزگشایی کرده و سرانجام مرزهای تنش جا‌به‌جا شده‌اند، لذا ویژگی تعیین‌کنندگی نبرد در زمین توفان الاقصی همچنان باقی خواهد ماند و گذار منطقه‌ای را در دل تنش و کنش بازیگران دستخوش اثرگذاری خود خواهد کرد.

مهدی تقوی: روزی که ارتش اسرائیل حمله زمینی به غزه را (پس از یک ماه بررسی) آغاز کرد، چند هدف اصلی برای این حمله اعلام شد که مهم‌ترین آنها «نابودی کامل حماس» و «آزادی همه اسرا بدون مذاکره» بود. امروز در حالی ‌که کمتر از یک ماه مانده تا این جنگ یک ساله شود، رژیم اسرائیل مجبور است یک امتیاز دیگر به حماس بدهد و این بار باید شرطی را قبول کند که نخست‌وزیر این رژیم چند هفته است روی آن تاکید کرده و حاضر نشده از آن عقب‌نشینی کند.

۱- مذاکرات توافق برای آتش‌بس طی چند هفته اخیر در جریان بوده و یکی از مهم‌ترین شروط حماس، عقب‌نشینی کامل ارتش اشغالگر از ۲ محور «نتزاریم» (در نیمه شمالی غزه که غزه را به ۲ بخش شمالی و جنوبی تبدیل کرده است) و محور «فیلادلفی» (در جنوب غزه) است و آنطور که رسانه‌های عبری گزارش داده‌اند، نتانیاهو کم‌کم دارد برای پذیرش این شرط حماس - خصوصاً درباره محور فیلادلفی- آماده می‌شود.

محور فیلادلفی (یا صلاح‌الدین) سال 1979 در توافق بین مصر و اسرائیل شکل گرفت که یک محور 14 کیلومتری - به موازات مرز غزه و صحرای سینا از ساحل مدیترانه تا گذرگاه کرم ابوسالم (کرم شالوم) - است و گذرگاه مشهور رفح هم در همین جا قرار دارد. این محور، تنها مرز غزه با خارج از فلسطین است که البته به دلیل بسته بودن گذرگاه رفح توسط مصر، عملاً این دسترسی هم قطع است. صهیونیست‌ها با این استدلال که بخش زیادی از تونل‌هایی که حماس از طریق آنها، تسلیحات و تجهیزات مورد نیازش را وارد غزه می‌کند در این منطقه قرار دارد، در جنگ اخیر این محور را به اشغال خود درآوردند و یگان‌های‌شان را در آنجا مستقر و اعلام کردند حاضر نیستند این منطقه را حتی بعد از جنگ ترک کنند چراکه معتقدند این تونل‌ها شاهرگ حیاتی حماس است و از این طریق حماس مجددا می‌تواند توان خودش را احیا کند.

۲- هفته گذشته، پیدا شدن جنازه 6 نفر از اسرای اسرائیلی ـ که در حملات صهیونیست‌ها به هلاکت رسیده‌اند ـ در یکی از همین تونل‌های رفح، ساکنان سرزمین‌های اشغالی را خشمگین کرد و همین باعث شد بزرگ‌ترین تظاهرات‌ اعتراضی در اسرائیل شکل بگیرد که تعداد شرکت‌کنندگان در آن را تا 500 هزار نفر و حتی بیشتر هم ذکر می‌کنند. کشف این جنازه‌ها که نتیجه عملیات ارتش اسرائیل برای آزادی اسرا بوده، وقتی پیدا شدند که نتانیاهو گفته بود به هیچ وجه حاضر نیست محور فیلادلفی را ترک کند، حتی اگر مجبور باشد چشمش را روی سرنوشت اسرا ببندد.

پافشاری نتانیاهو بر موضعی که حتی مقامات عالی‌رتبه نظامی ـ امنیتی این رژیم هم با آن مخالفند موجب شده افکارعمومی اسرائیل او را قاتل اصلی اسرا بداند.

برخی خانواده‌های اسرا حاضر به دیدار با نتانیاهو نشدند و در پلاکاردهایی که در اعتراضات حمل می‌کنند گفته‌اند دست نتانیاهو به خون فرزندان‌شان آلوده است.

درگیری‌ها در کابینه رژیم صهیونیستی نیز درباره ادامه جنگ، رویکردهای دولت و از همه مهم‌تر وضعیت نامعلوم اسرا روز به روز بیشتر از قبل شده و مقامات اسرائیل در علن و به شکلی بی‌سابقه به جان هم افتاده‌اند.