کارشناس فوتبال با بیان اینکه تیم‌ ملی باید تغییر تاکتیک دهد، گفت: اگر کادر فنی تیم‌ ملی از بازیکنان سرعتی و تاکتیکی بهتری استفاده کند، قطعا در امر گلزنی موفق‌تر خواهیم شد. قاسم حدادی‌فر، کارشناس فوتبال در رابطه با این بازی اظهار داشت: بازیکنان تیم‌ ملی مقابل ازبکستان نمایش خوبی داشتند اما تا قبل از اینکه ۱۰ نفره شوند میل کمتری به حمله به سمت دروازه ازبکستان داشتند اما با وجود ۱۰ نفره شدن، نمایش بهتری را از شاگردان قلعه‌نویی شاهد بودیم و حتی به سود ما پنالتی هم اعلام شد که داور در تصمیمی عجیب این پنالتی را برگرداند. او ادامه داد: بازیکنانی که سرعتی و تکنیکی هستند مانند علی قلی‌زاده و مهدی قائدی در چنین دیدارهایی باید زودتر وارد زمین شوند تا دفاع و خط هافبک حریف را به چالش بکشند. به نظرم تیم‌ ملی نیاز به تغییر تاکتیک دارد و اگر از بازیکنان تاکتیکی و سرعتی بیشتر استفاده شود می‌توانیم در امر گلزنی بهتر عمل کنیم. حدادی‌فر در رابطه با دیدار با قطر که 2 قهرمانی

جام ملت‌های آسیا را در کارنامه دارد هم گفت: قطر بازیکنان بسیار خوبی مانند اکرم عفیف دارد که پیش از این توانسته‌اند به تیم‌ ملی ایران گل بزنند اما از آنجا که خط دفاعی ما در ۳ دیدار اخیر خود عملکرد خوبی داشته، مسلما بازیکنان قطر هم کار راحتی مقابل ما نخواهند داشت. اگر سبک بازی تیم‌ ملی عوض شود و همانطور که گفتم از نفرات سرعتی و تکنیکی بیشتر در زمین بازی استفاده شود، به نظرم ما حتی در دوبی هم می‌توانیم قطر را شکست دهیم تا یک گام دیگر به صعود به جام‌جهانی نزدیک شویم. ما در خط دفاعی عملکرد خیلی خوبی داشته‌ایم اما در خط حمله آنطور که باید نبوده‌ایم و کادر فنی تیم‌ ملی اگر تغییر سیستم دهد به نظرم می‌توانیم گل‌های بیشتری را به رقیبان خود بزنیم. 

مهدی گرگانی: ۱۲ روز پس از حملات تاریخی و سهمگین سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به سرزمین‌های اشغالی، منابع خبری رژیم صهیونیستی از استقرار سامانه‌های دفاع هوایی «تاد» در سرزمین‌های اشغالی خبر می‌دهند. 

روزنامه یدیعوت آحارانوت دیروز به نقل از مقامات صهیونیست نوشت: «استقرار این سامانه‌ها به منظور دفاع از اسرائیل در برابر موشک‌های قدرتمند ایران و تقویت توانایی تل‌آویو در دفع موشک‌های بالستیک صورت خواهد گرفت».

1- ایران در ۲ حمله خود به اراضی اشغالی در چارچوب عملیات «وعده صادق 1» و «وعده صادق 2»، موفق شد قلب اراضی اشغالی را هدف قرار دهد. این حملات در شرایطی رخ داد که اسرائیلی‌ها با اتکا به سامانه‌های دفاعی چندلایه از توانایی خود برای مقابله با موشک‌های ایران خاطرجمع بودند و به هیچ وجه تصور نمی‌کردند موشک‌های ایرانی که از فاصله بیش از 1000 کیلومتر شلیک می‌شدند بتوانند از سد این پدافند عبور کنند. حضور ناوهای آمریکا و کشورهای غربی در منطقه و سیستم‌های راداری مستقر در برخی کشورهای مرتجع و خائن عرب نیز به کمک رژیم صهیونیستی آمده بود تا رهگیری موشک‌های ایرانی را به بالاترین حد ممکن برساند. 

2- موشک‌های ایران بویژه در عملیات «وعده صادق 2» با عبور از همه سامانه‌های پدافندی به قلب اراضی اشغالی اصابت کرد. هرچند رسانه‌های غربی مثل آسوشیتدپرس، واشنگتن‌پست و نیویورک‌تایمز با انتشار تصاویر ماهواره‌ای اصابت موشک‌های ایران به اهداف راهبردی مثل پایگاه هوایی نواتیم را تایید کردند اما رژیم تلاش کرد از اهمیت این خسارات بکاهد و آن را ناچیز نشان دهد! با این حال درخواست اخیر اسرائیل برای استقرار سامانه تاد در سرزمین‌های اشغالی قبل از هر چیز مهر تاییدی بر خسارات سنگین وارده بر پیکره رژیم نامشروع صهیونیستی در عملیات «وعده صادق 2» و عصبانیت و نگرانی آنها از ضعف سیستم دفاع هوایی خود در برابر قدرت موشکی ایران است. عملیات «وعده صادق 2» بدون‌شک پیام‌هایی غیرقابل انکار برای رژیم صهیونیستی داشت؛ اول اینکه نشان داد ایران از قابلیت‌های نظامی بالایی برخوردار است که می‌تواند به راحتی دفاع هوایی پیشرفته اسرائیل را دور بزند و دوم، این عملیات دکترین امنیتی آن رژیم موقت را که متکی بر حمایت‌های نظامی غرب و بازدارندگی است در هم شکست.  

3- اسرائیل بعد از حملات موشکی ایران مدعی شد قصد دارد در اقدامی تلافی‌جویانه به حمله موشکی ایران در عملیات «وعده صادق 2» پاسخ دهد. 

اما هراس از پاسخ سهمگین‌تر ایران و ضعف اساسی سامانه‌های پدافندی رژیم صهیونیستی، ۲ نگرانی عمده مقامات اسرائیلی از هرگونه حمله به خاک ایران است. به همین دلیل است که آمریکا در حال استقرار سامانه‌های پدافندی تاد در اراضی اشغالی است که در صورت حملات موشکی دوباره ایران بتواند به اسرائیل بیشتر از قبل در رهگیری موشک‌های ایران کمک کند. 

راشد پرستار: دومین نشست رؤسای بانک‌های مرکزی کشورهای عضو بریکس و گفت‌وگوهای دوجانبه و چندجانبه‌ بین کشور‌های عضو انجام شد که محمدرضا فرزین، رئیس بانک مرکزی ایران نیز در آن حضور پیدا کرد. از آنجا که یکی از اهداف اصلی تشکیل بریکس، اهداف پولی و مالی آن بوده، خالی از لطف نیست که به بهانه‌ این نشست، به این سوال پاسخ دهیم که آیا دلارزدایی یک انتخاب داوطلبانه و صرفا ضد آمریکایی توسط کشورهاست یا یک پاسخ اجباری برای تبدیل شدن دلار به سلاح ارزی در سطح اقتصاد جهان است.

* بریکس و نگرانی از هژمونی دلار

برتری دلار آمریکا و رهبری اقتصادی آمریکا از زمان بحران 2008 -2007 مورد تردید جدی قرار گرفت و این موضوع باعث شد کشور‌های در حال توسعه به دنبال مقابله با هژمونی دلار آمریکا و در وهله بعد ارتقای سهم خود از نظم جهانی بویژه بعد اقتصادی آن باشند. نگرانی کشور‌های در حال توسعه درباره تاثیرات کلان تسلط دلار آمریکا بر بازار‌های پولی و مالی جهانی هر چند در نگاه رسانه‌های مسلط یک توهم دایی‌جان ناپلئونی است اما در یک نگاه منطقی و واقع‌بینانه اتفاقا درست و قابل درک است. بانک مرکزی هند سال گذشته در تعبیر جالبی اعلام کرد یک «نقص ذاتی» در نقش جهانی دلار وجود دارد و آن این است که تضعیف اقتصاد ایالات متحده منجر به «بی‌نظمی» و زیان در خارج از ایالات متحده می‌شود. این دیدگاه‌ها با توجه به اینکه ۳ عضو بریکس یعنی آرژانتین، مصر و اتیوپی همزمان با کمبود شدید دلار و  تورم بالا مواجه هستند، قابل توجه است. این مهم حتی تا حدودی در فضای اقتصادی ایران نیز قابل لمس است. به عنوان مثال افزایش نرخ بهره در آمریکا  قاعدتا دلار را در برابر ارز‌های کشور‌های در حال توسعه تقویت کرده و از طریق تجارت خارجی در آن کشور‌ها به صورت تورم بروز می‌کند. گروه بریکس سال 2009 و درست 2 سال بعد از بحران بزرگ آمریکا به دعوت روسیه تشکیل شد و هدف خود را مقابله با این فضا و برقراری سیستم مالی بین‌المللی که عادلانه‌تر از قبل باشد، عنوان کرد. دقیقا ماهیت تشکیل این گروه مقابله با تبعاتی است که نظم فعلی جهان برای اقتصاد‌های در حال توسعه دارد. دومین اجلاس رؤسای بانک مرکزی عضو بریکس بهانه خوبی است برای مرور علاقه دیرین این گروه که حالا اعضای آن به 11 کشور عمدتا در حال توسعه رسیده است. بر خلاف اعتقاد برخی جریانات اقتصادی در ایران که گمان می‌کنند بریکس برای نابودی دلار به وجود آمده اما در واقع این گروه به دنبال تقویت نقش کشورهای عضو در سیستم پولی و مالی بین‌المللی و توسعه همکاری‌های بین‌بانکی و تسویه‌حساب با ارزهای ملی است. این توصیف در چند سال اخیر تحت واژه «دلارزدایی» تعبیر شده و رفته رفته در حال دست و پا کردن ادبیات‌های مرتبط در کشور‌های در حال توسعه است.

* دلارزدایی یک پاسخ اجباری

دلار‌زدایی (dr – dollarization) به تازگی در کشور ما به صورت تئوریک به یک بحث داغ تبدیل شده و به نظر می‌رسد تا عملیاتی شدن آن گام‌های زیادی وجود داشته باشد اما این روند که از سال 2009 توسط چین و روسیه آغاز شده، در دستور کار اقتصاد‌های نوظهور دیگری مانند هند، برزیل، اندونزی، عربستان، امارات و به طور کلی کشور‌های عضو بریکس (جز کشور‌های آفریقایی) نیز قرار گرفته و این کشور‌ها فرآیند جایگزینی دلار با ارز‌های محلی بویژه یوآن را در روابط تجاری خود آغاز کرده‌اند. برخلاف موضع‌گیری‌های سیاسی و احساسی برخی کارشناسان اقتصادی در ایران، دلار‌زدایی یک «انتخاب داوطلبانه» توسط کشور‌های مذکور نبوده بلکه یک «پاسخ اجباری» به تبدیل دلار به یک سلاح ارزی است. تسلط دلار آمریکا بر اقتصاد جهان به گونه‌ای است که حدود 84 درصد معاملات جهانی و 50 درصد کل تجارت جهانی به دلار انجام شده و حتی اگر دلار آمریکا در تجارتی به صورت مستقیم معامله نشود در نهایت به عنوان یک ارز سوم و ابزاری برای تعیین ارزش مورد استفاده قرار گرفته است. درک این موضوع مهم است که انگیزه‌های دلارزدایی صرفا ریشه در احساسات ضدآمریکایی ندارد بلکه به زعم رئیس بانک مرکزی چین، نوعی «مدیریت ریسک» محسوب می‌شود. تسلط دلاری آمریکا بر اقتصاد جهان از ۲ طریق بروز می‌کند؛ اولا دولت آمریکا طی دهه‌های اخیر همواره کسری بودجه داشته و از روند رو به ازدیاد مخارج رنج می‌برده و در واقع تورم ناشی از تامین مالی این مخارج را از طریق دلار به دیگر کشور‌های جهان صادر می‌کند. ثانیا، سلاح بزرگ آمریکا سوای از ارتش آن، تحریم‌هاست که طعم آن را با ابعاد متفاوتی؛ ایران، روسیه و چین چشیده‌اند. 

هر چند پایان دادن به تسلط دلار بر تجارت و اقتصاد جهان هدف آسانی نبوده و هم‌اکنون هیچ ارزی در جهان جذابیت و نقدشوندگی دلار در تجارت جهانی را ندارد اما روند دلار‌زدایی توسط کشور‌هایی که بیشترین ذخایر ارزی در جهان را در اختیار دارند بسیار با اهمیت است. اهمیت بررسی چالش بریکس در برابر تسلط دلار آمریکا در قدرت اقتصادی جمعی این گروه نهفته است. بریکس 24 درصد تولید ناخالص داخلی جهان و بیش از 16 درصد تجارت جهانی را تشکیل می‌دهد. بنابراین فعالیت‌های دلارزدایی نه‌تنها بر روابط مالی بین BRICS تأثیر می‌گذارد، بلکه می‌تواند تاثیراتی در سطح جهانی نیز داشته باشد. بر اساس آخرین آمار اعلام‌شده از سوی صندوق بین‌المللی پول در سال 2023، چین با 3480 میلیارد دلار حدود 30 درصد مجموع ذخایر ارزی جهان (11962 میلیارد دلار) را در اختیار دارد و بعد از آن ژاپن با 11 درصد، سوییس با 8 درصد، روسیه با 6 درصد، هند با 5 درصد، تایوان با 4.5 درصد، هنگ‌هنگ با 4.2 درصد، عربستان سعودی با