حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر سیدمحمود  نبویان: ممکن است گفته شود قید «رضایتبخش» قید مهمی نیست تا نسبت به آن نگران بود؛ اما این سخن درست نیست، زیرا اگر این قید مهم نباشد، باید بتوان آن را نادیده گرفته و حذف کرد، اما آیا طرف غربی موافق حذف این قید خواهد بود؟ عدم موافقت غربی‌ها حاکی از آن است که ذکر این قید برای آنها مهم و معنادار است.
5- پرداختن (addressing) به قطعنامه‌های شورای امنیت به معنای چیست؟ آیا به معنای عمل کردن به آنها است یا معنای دیگری دارد؟ در جلسه کمیسیون آموزش و تحقیقات در عصر سه‌شنبه 19/9/1392 این امر را از آقای عراقچی- مذاکره‌کننده توافقنامه ژنو و معاون وزیر خارجه - پرسیدم، ایشان گفتند از نظر ما پرداختن غیر ‌از اجرا کردن آن است، اگرچه طرف غربی معتقد است مراد از آن، اجرا کردن آن است، به ایشان گفتم در این گام تصریح شده است که باید به نتیجه «رضایتبخش» منتهی شود، در این صورت، با توجه به اینکه از یکسو باید رضایت آنها جلب شود و از سوی دیگر، آنها به کمتر از اجرای قطعنامه‌های شورای امنیت راضی نمی‌شوند، چگونه شما می‌گویید مراد از پرداختن، اجرا کردن نیست؟
6- اجرای قطعنامه‌های شورای امنیت به معنای تعلیق همه برنامه هسته‌ای ایران است. برخی از آنچه در قطعنامه‌های مختلف شورای امنیت سازمان ملل علیه ملت ایران آمده است؛ مانند قطعنامه‌های 1737(2006)، 1747(2007)، 1803(2008)، 1887(2009) و 1929(2010) عبارتند از:
تعلیق تمام فعالیت‌های هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران که شامل غنی‌سازی، تعطیلی آب سنگین اراک، تعطیلی رآکتور اراک، عدم بازفرآوری، تعطیلی فردو و اجرای پروتکل الحاقی می‌شود، تحریم ده‌ها شرکت ایرانی، تحریم ده‌ها فرد ایرانی و بلوکه‌کردن دارایی‌های آنها، تحریم بانک‌های مختلف ایرانی یا مرتبط با ایران، بلوکه کردن دارایی‌های ایران، تحریم کشتیرانی ایران، بازرسی کشتی‌هایی که برای ایران کار می‌کنند، تحریم هرگونه تعهد مالی برای ایران، تحریم خرید نفت از ایران، تحریم خرید و فروش تجهیزات نظامی و... (در بیانیه توجیهی آمریکا درباره تفاهمنامه ژنو در این مورد آمده است: - دیگر بخش‌های مهم تحریم‌ها دست نخورده باقی می‌ماند. از جمله:
1- تحریم علیه بانک مرکزی ایران و ده‌ها بانک بزرگ و نهاد مالی دیگر.
2- تحریم‌های ثانویه که براساس لایحه جامع تحریم‌های ایران (سیسادا) علیه بانک‌هایی وضع شده است که با شرکت‌ها و اشخاص تحریم شده همکاری می‌کنند.
3- تحریم کسانی که خدمات دیگر مالی همچون خدمات بیمه به ایران می‌دهند.
4- دسترسی محدود به نظام مالی آمریکا
 - همه تحریم‌ها علیه 600 فرد و نهاد که با برنامه موشکی و هسته‌ای ایران همکاری می‌کنند، به قوت خود باقی می‌ماند.
- تحریم بخش‌های مختلف اقتصاد ایران از جمله کشتیرانی و کشتی‌سازی به قوت خود باقی می‌ماند.
- تحریم سرمایه‌گذاری‌های بلند مدت و منع ارائه خدمات فنی به بخش انرژی ایران به قوت خود باقی می‌ماند.
- تحریم علیه برنامه نظامی ایران به قوت خود باقی می‌ماند.
- محدودیت‌های گسترده آمریکا برای تجارت با ایران به قوت خود باقی می‌ماند و ایران کماکان از داد و ستد با بزرگ‌ترین اقتصاد جهان محروم می‌ماند.
- تمام تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل پابرجا می‌ماند).
پذیرش موارد فوق به معنای از دست دادن همه‌چیز است و معلوم نیست چرا مذاکره‌کنندگان ایرانی این موارد را پذیرفته‌اند؟
علاوه براین، موضع جمهوری اسلامی ایران در مقابل این قطعنامه‌ها آن بوده است که شورای امنیت سازمان ملل در دست عده‌ای از کشورهای زیاده‌خواه و مستکبر قرار دارد و با عنایت به اینکه آژانس بین‌المللی صلح‌آمیز بودن برنامه هسته‌ای ایران را اذعان کرده است، صدور چنین قطعنامه‌هایی غیر‌قانونی و برخلاف مواد منشور ملل متحد است، اما پذیرش آن در این توافقنامه به معنای آن است که ما چنین قطعنامه‌هایی را قانونی دانسته و مدعای کشورهای خاص مستکبر را درست می‌دانیم و از این رو، تعهد کرده‌ایم که به آنها بپردازیم و آنها را اجرا کنیم.
7- متاسفانه بسیاری از مواردی که در قطعنامه‌های شورای امنیت آمده است، در توافقنامه ژنو از سوی مذاکره‌کنندگان ایرانی مورد قبول قرار گرفته است، برای نمونه، تعطیلی آب سنگین اراک، تعطیلی رآکتور اراک، عدم بازفرآوری، تعطیلی فردو (به بندهای مذکور در  گام اول مراجعه شود، البته نسبت به سایت فردو مذاکره‌کنندگان ایرانی تعهد کرده‌اند که غنی‌سازی 20 درصد را متوقف و نیز سه‌چهارم فردو تعلیق گردد) و اجرای پروتکل الحاقی از جمله آنهاست (به بند هشتم گام نهایی مراجعه شود).
4- گام نهایی
عناصر گام نهایی که شروع و اجرای آن نباید بیش از یک‌سال از تاریخ قبول این سند باشد، عبارتند از:
1- گام نهایی در زمان بلندمدت انجام خواهد شد که باید روی آن زمان توافق شود.
2- در این گام، حقوق و تکالیف اعضای ان‌پی‌تی و توافقنامه آژانس بیان خواهد شد.
3- رفع جامع تحریم‌های شورای امنیت، چند‌جانبه و ملی که مربوط به برنامه هسته‌ای است در این گام انجام می‌شود و شامل گام‌هایی برای دستیابی به حوزه‌های تجارت، تکنولوژی، مالی و انرژی مطابق یک برنامه مورد توافق است.
4- این گام متضمن یک برنامه غنی‌سازی است که اولا: از سوی دو طرف معین و تعریف شده باشد، ثانیا: مطابق با نیازهای عملی باشد، نیازهایی که طرفین بر آن توافق کرده باشند، ثالثا: گستره آن مورد توافق دو طرف باشد، رابعا: سطح فعالیت‌های غنی‌سازی مورد توافق طرفین قرار گیرد، خامسا: ظرفیت آن مورد توافق طرفین قرار گیرد، سادسا: محل انجام آن با توافق دو طرف باشد، سابعا: ذخایر اورانیوم غنی شده نیز براساس توافق دو طرف صورت گیرد، و ثامنا: این برنامه در یک زمان معین مورد توافق دو طرف انجام خواهد شد.
5- رفع کامل نگرانی‌ها درباره رآکتور اراک.
6- بازفرآوری و نیز ساختن تاسیساتی که توانایی بازفرآوری ایجاد می‌کند، ممنوع است.
7- اجرای کامل اقدامات مورد توافق شفاف‌ساز و افزایش نظارت.
8- تصویب و اجرای پروتکل الحاقی.
9- همکاری‌های هسته‌ای غیر‌نظامی بین‌المللی که شامل: دستیابی به قدرت پیشرفته آب سبک، رآکتورهای تحقیقاتی و تجهیزات مربوط، تامین سوخت هسته‌ای پیشرفته و فعالیت‌های تحقیقاتی و توسعه مورد توافق است.

 مسؤولان محترم دولت یازدهم و تیم مذاکره‌کننده با 1+5 اگر پاسخی در مقابل استدلال‌های منطقی و دقیق منتقدان توافق ژنو ندارند در پذیرش این توافقنامه تجدیدنظر کنند چون وقتی حتی مشاور عالی رئیس‌جمهور محترم آقای سریع‌القلم و افراد اصلاح‌طلب لباس اعتدال پوشیده هم حاضر به مناظره درباره این توافقنامه نیستند، معلوم است استدلالی در این باره ندارند که از مناظره فرار می‌کنند.
شفا

  مطالب کسانی که درباره تعهدات داده شده تیم هسته‌ای کشورمان به آمریکایی‌ها می‌نویسند از جمله جناب آقای دکتر ناصر نوبری و جناب حجت‌الاسلام دکتر نبویان که هر دو هم اتفاقا از منتقدان فوق‌العاده باسواد توافقنامه هستند و استاد دانشگاه هم هستند را که می‌خوانیم بسیار تعجب می‌کنیم که چگونه تیم ایرانی اینقدر امتیاز داده. اگر هم مذاکره‌کنندگان می‌گویند اینگونه نیست، شادی بی‌سابقه آمریکایی‌ها از این توافق دلیلش چیست؟ لبخند رضایت غربی‌ها برای ما پیروزی نیست.
ثباتی‌منفرد

  رئیس‌جمهور محترم قبل از انتخابات وعده داده بودند در صورت پیروزی و کسب ریاست جمهوری، گرانی‌ها را کاهش می‌دهند. در حالی که ما متوجه این کاهش هنوز نشده‌ایم. آیا مانند رئیس‌جمهور سابق که با اعتماد به برخی افراد خاص عاقبت به خیر نشد، آقای روحانی هم معتقدند در محله آنها گرانی قیمت‌ها کاهش یافته است؟!
یک شهروند
 

مهدی جابری: خودسوزی! این بار نوبت بالاترین مقام یک وزارتخانه بود تا با اظهارات آغشته به بنزین بدنه کارشناسی مجموعه تحت امر خود را به آتش بکشد. وزیر نفت پس از 6 ماه سکوت دیروز به شورای شهر تهران رفت تا در ساختمان خیابان بهشت و در جای خالی معصومه ابتکار (عضو سابق شورا و رئیس سازمان محیط زیست) مهر تاییدی بر اظهارات او بزند، حتی به قیمت زیر سؤال بردن علم کارشناسی و فنی مجموعه وزارت نفت. بیژن نامدار زنگنه در جلسه شورای اسلامی شهر تهران ضمن زیر سؤال بردن جدی موضعگیری‌های اخیر کارشناسان وزارت نفت اظهار داشت: «بنزین پتروشیمی‌ها بنا به گزارش شرکت پالایش و پخش، آلاینده و خارج از استاندارد است و در تهران توزیع نمی‌شود. بنزین پتروشیمی قطعا آلاینده و خارج از استاندارد است و در دولت نیز توافق شده است در سال 93 هیچ بنزین دریافتی از پتروشیمی نداشته باشیم و بنزین مورد نیاز را از جاهای دیگر مانند واردات تأمین کنیم مگر اینکه شرایط خیلی حاد باشد».
6 ماه سکوت در برابر نظرات کارشناسان نفتی
اظهارات وزیر نفت در حالی است که در طول 6 ماه گذشته، شایعات مربوط به بحرانی و خطرناک بودن بنزین پتروشیمی بارها توسط کارشناسان و مدیران وزارت نفت قاطعانه تکذیب شده است. از جمله شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ایران (که وزیر نفت دیروز به نظر این شرکت استناد کرده است) چندی قبل با صدور اطلاعیه‌ای اعلام کرد: «کیفیت بنزین تولید پتروشیمی‌ها مطابق استانداردهای پالایشگاهی است. براساس نتایج آزمایش‌های صورت گرفته توسط مدیریت تأمین و توزیع شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی ایران، میزان درصد حجمی آروماتیک‌های موجود در بنزین‌های تولیدی واحدهای پتروشیمی در حدود میزان تعیین شده توسط کمیته مشخصات و مشابه تولیدات شرکت‌های پالایشی است. بنابراین افزایش میزان آلایندگی هوای کلانشهرهای کشور متاثر از محصولات واحدهای پتروشیمی نبوده و مورد تایید نیست». (ایسنا /20 بهمن‌ماه 92)
با این حال وزیر نفت هرگز اعلام نکرد کارشناسان مجموعه وزارت نفت اشتباه می‌گویند. آیا زنگنه اکنون پی برده است که بنزین پتروشیمی به هیچ وجه امکان استفاده ندارد؟ مردم به راحتی می‌توانند با جست‌وجوی عبارت «دفاع وزارت نفت از کیفیت بنزین» در موتورهای جست‌وجو، اظهارات ماه‌های اخیر کارشناسان و مقامات وزارت نفت را مشاهده کنند. محمدحسین اردشیری، مدیر کل بهداشت ایمنی و محیط زیست وزارت نفت معتقد است: «منابع معتبر تاکنون هیچ استدلال فنی مبنی بر ایجاد آلودگی بنزین تولیدی در واحدهای پتروشیمی ارائه نکرده‌اند؛ این در حالی است که این فرآورده در آزمایشگاه‌های صنعت نفت آزمون شده است». (فارس/ سوم اسفند92)
کارشناس نفت: بنزین ایران به کشورهای منطقه هم صادر می‌شود
عبدالحسین بیات، عضو هیات مدیره شرکت ملی صنایع پتروشیمی نیز ضمن اشاره به تولید روزانه 8 میلیون لیتر بنزین در پتروشیمی‌ها، آلوده بودن بنزین پتروشیمی را رد می‌کند: «تولید بنزین در واحدهای پتروشیمی با توجه به شرایط محیط زیست و استانداردهای بین‌المللی انجام شده و روانه بازارهای مصرف می‌شود. بنزین تولیدی در پتروشیمی‌ها با اکتان ٩٥ تحویل شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی می‌شود». (مهر/ 25 بهمن‌ماه 92)
وی در جای دیگری حتی به صادرات بنزین تولیدی ایران به کشورهای منطقه اشاره می‌کند: «بنزین تولیدی در شرکت‌های پتروشیمی به دلیل بالا بودن درجه اکتان در رده بنزین یورو 4 است... بنزین تولیدی پتروشیمی نسبت به آنچه قبلا وارد کشور می‌شد از لحاظ کیفیت گاهی برتر است... در حال حاضر بنزین تولیدی در پتروشیمی به برخی از کشورهای منطقه صادر می‌شود. کشورهای واردکننده بنزین تولیدی پتروشیمی ایران خواهان جدی این محصول هستند و تاکنون شکایتی از کیفیت بنزین تولیدی ما مطرح نشده است». (ایسنا/ 26 بهمن)
شاهرخ خسروانی، معاون مدیرعامل شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی هم با رد غیر‌استاندارد بودن بنزین پتروشیمی‌ها اظهار می‌دارد: «با توجه به کسری ناشی از تولید داخلی و مصرف بنزین میزان کمی از این سوخت از مجتمع‌های پتروشیمی دریافت می‌شود که پس از ترکیب با بنزین تولید پالایشگاه‌های نفت و کسب استاندارد لازم به شبکه‌های توزیع سوخت تحویل می‌شود که کیفیت آن دقیقا مطابق استاندارد ابلاغی است». (مهر/25 بهمن)
اواسط مهرماه امسال بود که کمیسیون صنایع و معادن مجلس جلسه‌ای با وزیر نفت درباره کیفیت بنزین تولید داخل برگزار کرد. سیدهادی حسینی، عضو این کمیسیون همان روز گفت: «زنگنه تاکید کرد اگر سرسوزنی متوجه شویم که بنزین تولید داخل به مردم آسیب می‌رساند و کیفیتش کمتر از بنزین‌های خارجی است، از آن استفاده نمی‌کنیم». (نسیم/ 17 مهر)
خطر تضعیف پتروشیمی
یک سؤال: چرا ایران در سال‌های اخیر تصمیم به تولید بنزین گرفت؟ بخشی از جواب این سؤال به «تحریم» و «استقلال» مربوط است. در شرایطی که اکنون بنزین به ایران فروخته نمی‌شود وزیر نفت اعلام می‌کند بنزین پتروشیمی حذف خواهد شد. حال اگر این بنزین حذف شود و ما بتوانیم تحت شرایطی، بنزین به کشور وارد کنیم آیا به خارج وابسته نخواهیم شد؟ اگر خارجی‌ها در آینده تصمیم بگیرند باز هم فروش بنزین به ایران را قطع کنند، آیا ما به خاطر تضعیف پتروشیمی به دست خودمان، دچار مشکل نخواهیم شد؟ به نظر می‌رسد بنزین هم فدای برخی مواضع سیاسی و جناحی می‌شود تا به واسطه آن بتوان عملکرد دولت‌ها و مدیران سابق را زیر سؤال برد. این در حالی است که حتی مقامات سازمان محیط زیست نتوانسته‌اند ادعاهای خود مبنی بر بحرانی بودن وضعیت بنزین تولید داخل و عدم تایید آن توسط آزمایشگاه‌های خارجی را ثابت کنند.
یک مقام محیط زیست: صادقانه می‌گویم بنزین مشکل ندارد
یوسف رشیدی، سرپرست مرکز ملی هوا و تغییر اقلیم سازمان محیط زیست چندی قبل در گفت‌وگو با «وطن امروز» اظهاراتی داشت که در نهایت منجر به زیر سؤال رفتن ادعای معصومه ابتکار، ریاست این سازمان مبنی بر بحرانی بودن وضعیت بنزین شد: «من صادقانه می‌گویم حرکت ما در بخش نفت رو به جلو است. الان هم خیلی وضعیت حاد و بحرانی نداریم. در تهران که اصلا بحرانی نیست.» البته رشیدی در بخش دیگری از اظهارات خود به ارسال نمونه‌هایی از بنزین تولید ایران به آزمایشگاه‌هایی در آلمان اشاره کرد اما مشخصا نگفت پاسخ آلمان‌ها چه بوده است: «من قبلا مدیرعامل شرکت کنترل کیفیت هوای تهران بودم. ما آن زمان یکسری نمونه را به آلمان فرستادیم. یعنی حتی به پژوهشگاه صنعت نفت هم ندادیم. اطلاعاتی هم که من به شما دادم کاملا مبتنی بر اندازه‌گیری‌هایی است که در کشور آلمان انجام شده. ظرفیت‌مان نسبت به سال‌های گذشته بهتر شده اما توقع ما در حوزه محیط‌زیست بالاتر از اینهاست». مدتی بعد از این مصاحبه، به سراغ شرکت پخش فرآورده‌های نفتی رفتیم تا نظر آنها را نیز جویا شویم. سیدعلی سیدمؤمنی، رئیس مهندسی فرآورده‌های نفتی این شرکت گفت: «یکی از همکاران خانم ابتکار اعلام کرد ما نمونه‌هایی را به کشور آلمان فرستادیم و اعلام کرده‌اند مغایر با استانداردهای بین‌المللی است. آنها ادعا داشتند نمونه‌ها به آلمان رفته و دارای اشکال است اما هیچ سندی در این باره تحویل ما نشد!... ما همه فرآورده‌های تولیدی پالایشگاه‌ها را در آزمایشگاه‌های کامل و مجهزی که در اختیار داریم مورد آزمایش قرار می‌دهیم، همچنین فرآورده‌های وارداتی را نیز کنترل می‌کنیم تا استانداردهای لازم را داشته باشند... مشخصات فرآورده‌ها از قبل بر اساس مجموعه‌ای از استانداردهای بین‌المللی نوشته شده است. چیزی نیست که ما مبدع یا مدعی آن باشیم بنابراین دیگر نیازی نیست سازمانی بیاید و بگوید مطابق استاندارد هست یا نه». سیدمؤمنی تاکید کرد استانداردهای یورو2 و یورو4 هردو یک شاخص بین‌المللی است و وزارت نفت در حال انتقال به استانداردهای بالاست: «ما توزیع و مصرف بنزین یورو4 را آغاز کرده‌ایم. الان در اراک به صورت کامل، در 80 درصد جایگاه‌های تهران و همچنین در کرج توزیع بنزین مطابق با شاخص‌های یورو 4 به طور جدی در دستور کار است... مگر مشکل بنزین یورو 2 چیست. این یک استاندارد بین‌المللی بوده است. تمام صاحبنظران داخلی و بین‌المللی می‌دانند که انتقال از یک استاندارد به استاندارد بالاتر نیازمند زمان است. حتی در کشورهای صاحب صنعت 4 تا 5 سال زمان می‌برد. اینگونه نیست که امروز اراده کنیم و چندروز یا چندهفته یا یک سال بعد محقق شود. دوستان ما نباید عجول باشند... نمی‌خواهم به خانم ابتکار جسارت کرده باشم اما متاسفانه نظرات کارشناسی توسط افراد ذی‌صلاح و کارشناس ابراز نمی‌شود. صلاحیت اظهارنظر در این باره با کارشناسان مسائل نفتی است».
مردم باید کدام را باور کنند؟
در شرایطی که کارشناسان حوزه نفت بر پاک بودن بنزین تولید داخل تاکید دارند و از سوی دیگر سازمان محیط زیست نمی‌خواهد ادعای خود را مبنی بر ارسال نمونه به آزمایشگاه‌های خارجی و بحرانی بودن بنزین پتروشیمی ثابت کند، مردم باید کدام اظهارنظر را قبول کنند؛ اظهارات زنگنه درباره آلوده بودن بنزین؟ یا سخنان کارشناسان و دیگر مقامات وزارت نفت مبنی بر پاک بودن بنزین؟ و سؤال دیگر اینکه، مردم چگونه می‌توانند از سکوت وزیر نفت در 6 ماه گذشته قانع شوند؟ چرا هنگامی که روابط عمومی‌های مجموعه وزارت نفت با قاطعیت به تکذیب شایعات مربوط به بحرانی بودن و آلودگی بنزین پرداختند، زنگنه سکوت کرده بود؟ آیا موضع شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی، کارشناسی و رسمی نیست؟ اگر نیست پس چرا وزیر نفت در جلسه دیروز شورای شهر گفت: «بنا به گزارش شرکت پالایش وپخش، بنزین پتروشیمی آلاینده و خارج از استاندارد است».

درگذشت نویسنده و عالم زاهد آقانجفی قوچانی (1363 ق)
سیدمحمد حسن معروف به آقا نجفی قوچانی در سال 1295 ق در روستای خسرویه در حوالی شهر قوچان به دنیا آمد. در کودکی به فراگیری قرآن نزد پدر پرداخت و سپس به تشویق والد خود برای تحصیل علوم دینی، راهی قوچان شد. از آن پس وارد مشهد شد و تحصیلات خود را ادامه داد. سیدمحمدحسن در 19 سالگی همراه یکی از دوستانش، با پای پیاده از راه طبس به یزد و از آنجا به اصفهان رفته و در اقامت 4 ساله‏ خود در آن شهر، از اساتید فن، مستفیض شد. آقانجفی قوچانی بار دیگر با پای پیاده عزم نجف اشرف شد. در مدت 20 سال سکونت در آن دیار مقدس، از محضر علمای نامدار زمان از جمله آخوند خراسانی بهره‏مند شد و به اجتهاد نایل آمد. او با شنیدن خبر درگذشت پدر به زادگاه خود مراجعت کرد و به درخواست اهالی قوچان، در آن شهر رحل اقامت افکند. آقا نجفی قوچانی، علاوه بر اداره‏ حوزه‏ علوم دینی آن دیار، حاکمیت شرع شهر قوچان را نیز عهده‌دار بود. آقا نجفی قوچانی در جنبش مشروطیت ایران، همگام با دیگر روحانیون مبارز، مشارکت فعال داشت. از وی آثار گرانسنگی به جا مانده است که کتب سیاحت شرق و سیاحت غرب از جمله‏ آنهاست‏. سرانجام این عارف زاهد در 68 سالگی در شهر قوچان دار فانی را وداع گفت و در منزل خود در آن شهر مدفون شد.
درگذشت علامه علی‏اکبر  دهخدا  نویسنده  لغتنامه بزرگ دهخدا (1334ش)
علی‏اکبر دهخدا در 5 اسفند 1258ش در تهران دیده به جهان گشود. وی علوم ابتدایی و سطوح عالی را در ایران سپری کرد. سپس برای تکمیل علوم جدید به اروپا سفر کرد و مدت 5 سال به تحقیق و تفحص پرداخت. دهخدا که با استبداد و مظالم آن زمان شدیداً مخالف بود، به صف مبارزان پیوست و به نگارش مقالات تند و طنزآمیز پرداخت. کارهای ادبی و انتقادی دهخدا از نظر سبک و سلیقه کم‏نظیر است. دهخدا همچنین با گردآوری کتاب امثال و حکم که مجموعه‏ای از 24 هزار ضرب‌المثل فارسی است، نخستین فرهنگنامه عرفی و عامیانه را در زبان فارسی تدوین کرد. وی سرانجام در هفتم اسفند 1334ش در 76 سالگی در تهران درگذشت و در قبرستان ابن‌بابویه در ری مدفون شد.
تولد «ویکتورهوگو» نابغه ادبیات فرانسه (1802م)
ویکتور ماری هوگو، درخشان‏ترین چهره ادبی قرن نوزدهم فرانسه، در 26 فوریه 1802م در شهر بزانسون این کشور به دنیا آمد. وی از سال‏های ابتدایى زندگی وارد عرصه ادبیات شد و آثار بزرگان این رشته را مطالعه کرد. هوگو در 25 سالگی به عضویت آکادمی فرانسه درآمد و همزمان با آن به عنوان یکی از اعضای مجلس مقننه انتخاب شد. وی در زمان حکومت ناپلئون سوم، به دلیل مخالفت با سیاست‏های مستبدانه او، از پاریس تبعید شد و مدت 19 سال یعنی در تمام مدت امپراتوری ناپلئون سوم در تبعید به سر برد. کتاب‏های غم‏انگیز و منظومه‏های شیوایى که در این دوران نوشته است، از تلخ‌کامی‏های او در این ایام حکایت دارد و کتاب معروف بینوایان از یادگارهای این دوران است. وقتی که بنیان امپراتوری ناپلئون سوم متزلزل شد، هوگو آزاد شد و باشکوه تمام به پاریس بازگشت. از آن زمان بود که به دلیل رنج‏ها و مشقات دوران تبعید، از سیاست کناره گرفت و کارهای ادبی خود را ادامه داد. هوگو را بنیانگذار مکتب رومانتیسم می‏دانند که بر اساس آن احساسات و تخیل بر عقل برتری دارد و هنرمند در این مکتب باید بدون هیچ قیدی به بیان احساسات خود بپردازد. هرچند پس از هوگو، رمانتیسم پیشرفت کرد ولی در زمان هوگو به اوج توانایى و رونق خود رسید. هوگو دارای نیرومندترین و متنوع‏ترین استعدادهای هنری قرن خود بود و افتخارش از افتخارات معمول مردان بزرگ ادب فراتر رفت. از معروف‏ترین آثار این نویسنده شهیر فرانسه و جهان می‏توان به رمان‏های بینوایان، ناپلئون کوچک، تیره‏بختان، تاریخ یک جنایت، مردی که می‏خندد، گوژپشت نوتردام و کارگران دریا، اشاره کرد. ویکتور هوگو سرانجام در 22 مه سال 1885م در 83 سالگی در اوج شهرت درگذشت و پس از تشییعی باشکوه در پاریس به خاک سپرده شد.

میکائیل دیانی: دولت یازدهم به گفته کارشناسان مسائل سیاسی به لحاظ ساختاری حاصل‌جمع دو دولت سازندگی و اصلاحات است که با سیاست‌ورزی روحانی و نابلدی سیاسی اصولگرایان شکل گرفته است؛ در این میان از ابتدای شکل‌گیری دولت این اصلاح‌طلبان بودند که خود و پایگاه اجتماعی‌شان را عامل پیروزی روحانی می‌خواندند اما بعد از گذشت 6 ماه از شکل‌گیری دولت فاصله این جریان بویژه طیف رادیکال آن از دولت بیشتر و بیشتر می‌شود به گونه‌ای که تحلیلگران معتقدند استراتژی اصلاح‌طلبان استفاده از مزایای شکل‌گیری دولت یازدهم و بازسازی درونی و تحمیل هزینه‌ها به دولت و روحانی است.
مشاهده روند عملکرد جریان اصلاح‌طلب طی هشت ماه بعد از انتخابات نشان از استراتژی سه مرحله‌ای این جریان تا انتخابات ریاست جمهوری سال 96 دارد؛ مرحله اول حین انتخابات ریاست‌جمهوری یازدهم و بازسازی درونی این جریان، مرحله دوم شروع انتقادات به دولت روحانی و ارائه لیست مستقل در انتخابات 94 مجلس و مرحله سوم معرفی نامزد مستقل در انتخابات 96 و عبور از روحانی.
برای تحلیل اتفاقات افتاده نیاز به بازبینی مجدد انتخابات یازدهم ریاست جمهوری است. آنجا که حضور روحانی در انتخابات 24 خرداد باعث شد در یک جابه‌جایی وسیع از جریان راست سنتی به سمت چپ مدرن حرکت کند تا بتواند آرای این جریان را به‌دست آورد و از سویی اصلاح‌طلبان برای ادامه بقای سیاسی خود به ناچار با وی همراه شدند تا به قول عارف، اصلاح‌طلبان و کارگزاران به یک «ائتلاف غیرمدون» دست بزنند و اما اختلافات بین جریان اصلاح‌طلب رادیکال و جریان دولت هر روز بیشتر می‌شود.
انصراف غضب‌آلود عارف و اجماع اصلاح‌طلبان بر روحانی این توقع را در این جریان ایجاد کرد که باید دولتی اصلاح‌طلب روی کار آید اما روحانی از همان ابتدا بنای ناسازگاری را با اصلاح‌طلبان گذاشت. بعد از آنکه محمد خاتمی در دیدار اصغر فرهادی اعلام کرد: احمد مسجدجامعی، وزیر فرهنگ و ارشاد خواهد شد، اطرافیان حسن روحانی از موضع‌گیری خاتمی اعلام ناراحتی کردند و این‌گونه برخوردها را اخلال در روند بررسی‌ها و تصمیم‌گیری‌ها و علائم سهم‌خواهی افراد و گروه‌ها دانستند. روحانی نیز که خود شخصیتی ژنرال‌گونه دارد با عدم معرفی مسجدجامعی به خاتمی فهماند نباید در تصمیماتش دخالت کند.
این آغاز ماجرای اختلاف بین جریان رادیکال اصلاح‌طلب و روحانی بود که ترکش‌های آن از سوی اصلاح‌طلبان بر خاتمی اصابت می‌کرد. اصلاح‌طلبان معتقدند خاتمی آنها را پای روحانی ذبح کرده است. موسوی خویینی‌ها درباره دلیل مخالفت با دیدار مجمع روحانیون با روحانی اعلام کرد: «دیدن روحانی رفتن یعنی مشروعیت‌ بخشیدن به او. روحانی از نردبان اصلاحات بالا رفت اما بویی از اصلاحات نبرده است. او نیروی حاکمیت و نظام است».
تا پیش از انتخابات ریاست جمهوری حجاریان جزو آن دسته از افرادی بود که روحانی را اصلاح‌طلب نمی‌دانست اما برای جلوگیری از کشیده شدن دعوای خانوادگی اصلاحات به رسانه‌ها در یک تغییر استراتژیک، چند ماه پیش درباره برخی تحلیل‌ها مبنی بر تفکیک اصلاح‌طلبی و اعتدالگرایی در گفت‌وگو با ایسنا اعلام کرد: «در حال حاضر اصلاح‌طلبان در کابینه دولت یازدهم حضور دارند و پایگاه اجتماعی دولت هم اصلاح‌طلبان هستند؛ بنابراین لازم نیست بین اصلاح‌طلبان و اعتدالگرایان تفکیکی قائل شویم». حجاریان با این جمله دولت را وامدار اصلاح‌طلبان کرد که هر لحظه می‌توانند پشت دولت را خالی کنند و خود صحنه‌گردان شوند. البته وی فاصله بین اصلاح‌طلبان و دولت را نیز حفظ کرد و در مصاحبه با اعتماد اعلام کرد: «دولت حسن روحانی بر خلاف اظهارات برخی اصلاح‌طلبان مبنی بر تمایل به سمت جریان اصلاحات به سمت جریان راست تمایل دارد».
از سوی دیگر روحانی نتوانست شعارهای آزادیخواهانه که برای فعالان زن اصلاح‌طلب داده بود را نیز اجرا کند و حتی فائزه هاشمی که از جمله زنان فعال در ستاد روحانی بود به موضع انتقاد از روحانی رفت و در مصاحبه با اعتماد گفت: «عدم حضور زنان در کابینه بر خلاف برنامه‌های منتشر شده از طرف ایشان در زمان انتخابات شروع خوبی حداقل برای 50 درصد جامعه نبود».
این رفتارهای روحانی باعث شد سعید حجاریان هم از گفتن لفظ «اصلاح طلب» برای روحانی پرهیز کند و اصلاح‌طلبان رادیکال هجمه رسانه‌ای زیادی را علیه خاتمی آغاز کردند چرا که در نظر آنان خاتمی، اصلاح‌طلبان را پای روحانی قربانی کرده است.
لازم به یادآوری است بی‌توجهی‌های روحانی انتقادات هاشمی و خاتمی را نیز برانگیخت. در جلسه مجمع تشخیص زمانی که مجید انصاری خواستار نگهداری بندی از اقتصاد مقاومتی برای دریافت نظر رئیس‌جمهور شد، هاشمی در پاسخ وی گفت: «ما دیگر نمی‌توانیم صبر کنیم. چرا آقای روحانی دو هفته نیامده‌اند و امروز بیرون جلسه می‌گذارند. چرا جلسه مجمع را نمی‌آیند؟»
از سوی دیگر محمد خاتمی از عدم تحرک دولت یازدهم برای صدور اجازه خروج وی از کشور و شرکت در مراسم تشییع ماندلا بشدت دلخور و ناراحت است. خاتمی تلاش داشت در قالب هیاتی دولتی به
کیپ تاون برود اما دولت روی خوشی به این خواسته وی نشان نداد و در آخرین ساعات محمد شریعتمداری به نمایندگی از کشورمان در این مراسم شرکت کرد.
جریان اصلاح‌طلب که امروز در مرحله نخست استراتژی درازمدت خود قرار دارد؛ از هر فرصتی برای منتقد نشان دادن خود نسبت به دولت و روحانی استفاده می‌کند. سعید شریعتی؛ عضو شورای مرکزی حزب منحله مشارکت پس از سخنان رئیس‌جمهور درباره منتقدان توافقنامه در فیسبوک خود نوشت:«به نظر من «کم‌سواد» خواندن منتقدان و «استاد دانشگاه» خواندن اعضای تیم مذاکره‌کننده یک خطای بیانی فاحش از سوی آقای روحانی است.»
پس از وی، احمد کارگر نجاتی دیگر عضو حزب منحله مشارکت در دو مطلب به نقد دولت پرداخت و گفت: «درست است که روحانی با تابلوی اعتدال و نوعی دولت فراجناحی به میدان رقابت‌ها آمد اما بی‌هیچ تردیدی او به عنوان شخص خودش از هیچ پایگاه اجتماعی و بدنه سیاسی اختصاصی برخوردار نبود.» وی در مطلب دیگر با طعنه به روحانی گفته است: «چه خوب می‌شد، اگر مقاماتی که برای رسیدن به منصب و قدرت، نیازمند رای مستقیم شهروندان هستند، بویژه رئیس‌جمهوری که می‌بایست خود را در گستره ملی در معرض انتخاب مردم قرار دهد، آرشیو محرمانه‌ای را از تصویر جلسه‌ها و دیدارهایی که در دوره «رایزنی و جلب نظر و مددجویی و مشورت‌خواهی و...التماس دعا» با چهره‌ای گشاده و منت‌پذیر و سپاسگزار، با صغیر و کبیر برگزار کرده در گنجه خانه‌اش‌ نگهداری می‌کردند. برای چه؟! برای اینکه پس از استقرار بر عرش کبریایی مسؤولیت، هر از گاهی، دور از چشم«اهل بیت و دیوانخانه پر از مشاور و دستیاران ویژه و غیر‌ویژه» که همه هنرشان «به‌به، قربان عالی بود. خسته نباشید!» گفتن است، به تماشای آن صحنه‌های سراسر «استمداد و نمایش وسعت نظر و احساس و ابراز نیاز به مشورت دیگران و قربان صدقه رفتن برای حتی کوچک‌ترین پیشنهاد یک شهروند معمولی» بنشینند تا به خاطر آورند اگر برای جلب افکار عمومی و رای گرفتن از مردم، نیاز به فهم و درک واقعیت‌های زندگی و مطالبات آنان و مشورت و نظرخواهی و ارتباط مستقیم با مردم و بویژه صاحبان ایده و اندیشه و تجربه است، در برهه برنامه‌ریزی و اقدام عملی، بسی لازم‌تر و مؤثر‌تر است!» اوج نگاه انتقادی در چند روز گذشته از سوی محمدرضا عارف، نامزد جریان اصلاحات در انتخابات ریاست‌جمهوری نسبت به روحانی در مصاحبه با روزنامه اعتماد مطرح شد. اعتماد در ابتدای مصاحبه مرزبندی دولت و اصلاح‌طلبان را با گفتن این جمله که «چه شد که اصلاحات کاندیدای میانه‌رویی چون حسن روحانی را انتخاب کرد؟» بیان می‌کند و عارف در بیانی انتقادی اعلام می‌کند: «قبول نداشتم به نفع روحانی کنار بروم و بعد از انتخابات انتظار داشتم روحانی از من مشورت بگیرد!»
در یک جمع‌بندی کلی می‌توان این تحلیل را بیان کرد که اصلاح‌طلبان در درجه اول تلاش دارند دولت را بدون پشتوانه اجتماعی نشان دهند- که این نکته حاصل‌جمع نظرات همه جامعه شناسان است - از سوی دیگر خود را منتقدان جدی نسبت به روحانی بیان کنند تا رفته رفته فاصله خود را با دولت بیشتر کنند.

آیا می‌دانید...
سرعت نصب نرم‌‌افزار تو ایران 10 برابر انگلیس هستش!
چون اونا مرحله به مرحله توضیحات رو می‌خونن ما نمی‌خونیم و فقط yes yes می‌زنیم و به امید خدا می‌ریم جلو ...